Sega’s langlopende “georganiseerde-misdaad-in-een-open-wereld”-serie heeft weer een nieuw vervolg. Kazuma Kiryu is terug voor het zesde deel in de Yakuza-reeks, maar deze keer is hij meer geïnteresseerd in het beschermen van zijn werkelijke familie in plaats van zijn criminele familie. Nochtans, betekent dat niet dat hij vergat hoe hij kont moet schoppen!
Yakuza 6: The Song of Life volgt het verhaal van Kiryu direct na de gebeurtenissen van Yakuza 5. Bij het ontwaken in het ziekenhuis, confronteert de politie hem en hij besluit zich over te geven en te worden gearresteerd. Na zijn vrijlating drie jaar later, ontdekt hij dat Haruka (zijn geadopteerde dochter) wordt vermist, waardoor hij terugreist naar Kamurocho in de hoop te ontdekken wat er met haar is gebeurd. Het verhaal dat volgt zit vol interessante scenario’s waarin Kiryu langzaam ontdekt wat er allemaal is gebeurd toen hij in de gevangenis zat. Zo komt hij erachter dat Haruka een zoontje met de naam Haruto heeft, waar Kiryu een klein stukje van de campagne op mag letten.
Ga je mee naar Kamurocho?
In de loop van het verhaal verken je de bruisende stad Kamurocho en de meer ontspannen stad Onomichi. Waar je jezelf ook bevindt, je kunt gemakkelijk verdwalen in de prachtig gedetailleerde vormgegeven stadjes. Hoewel deze steden veel minder druk voelen dan in de vorige games, is het feit dat deze zo vol zitten met dingen om te bezichtigen en te doen, dat het net zo indrukwekkend is als het altijd al is geweest in de serie. De prachtige graphics springen echt in het oog tijdens de over-the-top actiesequenties, of het nu gaat om verhalende cutscènes of interactieve gevechten. Het is echter niet alle actie, want er zijn tal van humoristische momenten die veel nadruk leggen op de ervaring die deze game rijk is. Zoals hoe de cohorten van Kiryu reageren op Haruto en het spelen van de belachelijke sidequests zorgen voor een aantal gedenkwaardige momenten in de game. Dit alles wordt goed aangevuld door Japanse voice actors, welke fenomenaal goed gedaan is. Ook al spreek ik de taal niet, ik kan gemakkelijk zeggen dat elke acteur zijn personage spot-on portretteert.
Doe een stapje naar voren, en een stapje terug!
Helaas voelen de gevechten van Yakuza 6 niet zo verfijnd of ingewikkeld aan als in de eerdere games. Dit merkte ik voornamelijk op doordat ik vaak aan het buttonbashen was terwijl ik af en toe een ontwijk manoeuvre maakte en zo nu en dan de Extreme Heat Mode inschakelde om meer schade aan te richten. Bovendien, hoewel de beelden er fantastisch uitzien, vond ik niet dat de gevechten intuïtief aanvoelde. Begrijp me niet verkeerd; de gevechten voelen bevredigend aan en zijn een genot om naar te kijken, maar het voelt toch een beetje als een stap terug voor de serie. Te veel buttonbashen, te weinig tactiek. Iets wat de voorgaande games wel hadden…
In dezelfde lijn, Yakuza 6: The Song of Life mist een aantal functies die fans misschien wel verwachten in de game. Er zijn bijvoorbeeld geen wapens om te kopen en geen arena of casino welke een verslavende afleidingen kunnen zijn. Ook de vechtstijlen zijn niet aan te passen en de Extreme Heat Mode is veelste gemakkelijk te gebruiken, waardoor lastige gevechten behoorlijk mindless worden. Zoals ik al eerder zei; het is allemaal wel leuk, maar lang niet zo meeslepend als Yakuza 0 of Kiwami.
Meer variatie, please?
Mijn laatste belangrijke kritiek op Yakuza 6 is dat de verhalende missies voor het grootste deel tamelijk repetitief zijn. Het grootste deel van de campagne loop je voornamelijk van punt A naar punt B om vervolgens een horde gasten in elkaar te rammen. Een van de meest spannende sequenties is het overvallen van een hotel. Het was spannend om de deuren in te rammen en niet te weten wie of wat er aan de andere kant op de loer ligt. Dat gezegd hebbende, zelfs de boss fights zijn niet erg plezierig te noemen en sommige van hen worden veel te vaak herhaald. Kortom, ik zou willen dat er meer variatie was in de kernmissies.
Ton van waarde
Yakuza 6: The Song of Life zit aan de pluskant vol met amusante content en details. Mijn favoriete toevoeging is het feit dat je kunt genieten van arcade versies van Puyo Puyo en Virtua Fighter 5 Final Showdown. Dit zijn wat recente spellen dus de mogelijkheid om ervan te genieten met een vriend in de wereld van Yakuza voegt een ton van waarde aan het totale pakket. Je vindt er ook karaoke waarmee je lekker kunt zingen, je kunt trainen in de sportschool en nog een shitload aan andere leuke tijdverslindende dingen. Een belangrijke toevoeging is de clan gevecht mini-game, die fungeert als een real-time strategie spel. Je moet hier mensen werven om zich bij je clan aan te sluiten en te levelen. Dit voelt behoorlijk lonend aan, dus als dat aantrekkelijk klinkt, kun je gemakkelijk uren doorbrengen met deze clan battles.
Conclusie
Yakuza 6 kent hier en daar wel wat teleurstellende dingen, maar ik kan niet ontkennen dat de game een goede solide entry in Sega’s epische serie is. Zowel fans als nieuwkomers zullen veel plezier beleven in (wellicht) dit laatste avontuur van Kiryu!
