Het is iets over zes uur in de ochtend als ik in de badkamerspiegel naar mijn eigen reflectie sta te staren. Terug denkend aan hoe ik zo ver ben gekomen in zo’n korte tijd. Nog niet zo lang geleden reed ik mijn eerste races in de Junior Klasse en al snel lonkte de WRC 2 klasse. In beide klassen kampioen geworden en nu rijd ik tussen de grote jongens in de WRC. Maar niet alleen dat, ik manage ook mijn volledige team. “Oh shit” zeg ik hardop, “ik moet niet vergeten om een paar nieuwe mensen aan te nemen. De monteurs werken al veel te hard en kunnen wel wat extra rust gebruiken, een paar extra handjes zouden flink helpen.” Ik was mijn gezicht snel en loop de badkamer uit. Tijd om aan te kleden en voor te bereiden op de komende races.
Eenmaal aangekomen bij de rest van het team open ik snel even mijn laptop, er staan immers nog wat e-mails te wachten op antwoord. “ Oei, de schade die ik gereden heb in de vorige race was niet goedkoop zo te zien. Gelukkig kan ik de reparaties betalen, al moet ik niet weer de auto in de prak rijden aankomende race, anders duiken we aardig in het rood.”
Damn, wat een weer
De monteurs zijn hard aan het werk om de auto zo goed mogelijk af te stellen voor de komende race, maar dat zal niet mee vallen. Ze geven immers een bak met regen aan, niet verwonderlijk ook we zijn immers in Wales. Nog even snel alles nalopen of alle afstellingen goed staan, en gelijk even langs R&D, ik heb namelijk wat punten in te leveren. Eenmaal bij R&D, kijkende over de mogelijkheden, sta ik me toch af te vragen wat de slimste keuze is. Als de monteurs wat harder kunnen werken aan de auto zou dat fijn zijn, of ga ik toch voor de upgrade aan mijn auto? Na wat wikken en wegen heb ik mijn keuze gemaakt en verlaat ik R&D weer.
Het moment is daar, de race gaat beginnen. De adrenaline giert al door mijn lijf heen, maar tegelijkertijd ben ik kalm en gefocust. Op dit moment sta ik derde in het algemeen klassement, ik kan mijn geen foute permitteren. Maar nog voor dat die woorden zijn ingedaald vallen de eerste regendruppels op de vooruit. En wat begint bij die eerste paar druppels veranderd al snel in een flinke plensbui. “Tuurlijk, gooi maar neer joh!” mompel ik in mijzelf wetende dat regen niet mijn specialiteit is. “Stel je niet aan man, het is maar een buitje” praat ik mezelf nog wat moed in, terwijl het buiten een stuk donkerder is geworden en de regen met bakken tegelijkertijd uit de hemel komt.
Waar is die bocht zei je?
Het moment is daar, we staan aan de startlijn te wachten op het groene licht. Ik kijk mijn copiloot nog eens aan. Die is ook compleet gefocust op wat komen gaat. Ik laat de motor flink in zijn toeren lopen, nog een paar tellen. “3….2….1….GO!.” Ik trap het gaspedaal in en met een spurt zijn we vertrokken. “Right 3, don’t cut over crest” hoor ik mijn copiloot zijn aanwijzingen luid en duidelijk doorgeven. Ik rem af en gooi de auto de rechterbocht in. Ik zie geen hand voor ogen door de regenval en ik rijd haast blindelings op de aanwijzingen van mijn copiloot. “Left 2, 100 Right 1 tidy into Left 2, 300 double caution jump, left 2 over kick into right 3 tightens.” De aanwijzingen vliegen me om de oren en de regen weet niet van stoppen.
Terwijl ik met duizelingwekkende snelheden over het parcours race heb ik geen oog voor de omgevingen, en toch weet ik maar al te goed, zowel hier in Wales als in andere landen, wat zich naast het parcours bevind. Tientallen bomen die in één klap een einde kunnen maken aan je race, ravijnen waar je absoluut niet vanaf wilt storten en greppels waar je niet meer uitkomt. Nee, het racen van een rally is niet zonder gevaar, maar tijdens de race zelf denk je daar geen moment aan. Hoe mooi het landschap is, hoe de regen en alle andere weersomstandigheden het parcours beïnvloeden. En niet alleen de parcours aangezien je auto ook te beïnvloed wordt verschillende factoren. De slijtage van je banden, de slijtage van alles mechanisch en elektrisch, net die paar cm van de track af en dat stronkje daardoor niet kunnen missen, en uiteraard het weer, het heeft allemaal invloed op hoe de auto reageert.
We moeten door
“110, left 6 minus over jump, into double caution into right 3 grip.” De aanwijzingen voorgelezen van de pace notes komen helder binnen. We naderen het eindpunt van de race en probeer in alle macht de auto op de weg te houden. En dat ligt niet aan de handelingen van de auto, die is nagenoeg perfect, nee het zijn de condities waarin ik race. Elke klein foutje kan kostbare seconden kosten, of erger nog…. Het kampioenschap. Tijdens de race heb je ook geen idee wat je directe tegenstanders gedaan hebben of aan het doen zijn en je moet er altijd vanuit gaan dat hun sneller waren dan jij, dus jij moet net dat beetje extra geven. Maar juist dat beetje extra kan je ook je kop kosten, en dat weet ik maar al te goed. Vorige maand nog, bij de vorige rally in Turkije, nam ik ook iets te veel risico en belanden daardoor in een redelijke makkelijke bocht net iets te ver van de track. Dat rotsblok wat daar lag ging helaas niet opzij, in plaats daarvan ging ik er vol op. Niet alleen kosten me dat duurzame punten, maar ook een berg met geld om de auto weer te repareren. Tussen Turkije en Wales nu heb ik dan ook wat manufacturer tryouts gedaan om wat meer reputatie te verdienen met mijn auto merk.
Ik geef weer een klein knikje zodat mijn copiloot weet dat ik zijn aanwijzingen gehoord en begrepen heb en scheur over het parcours. Met een hartslag die haast gelijk is aan de snelheid waarmee ik race, ga ik richting de finish. Wat er meestal na een race gebeurd vraag je? Dan kijken we met het gehele team de replay, zodoende weten we waar er verbeteringen nodig zijn. En tja, als we winnen dan doen we eerst feesten, als we verliezen dan uiteraard niet en is de stemming vaak wat minder goed. Tenzij we boven de directe concurrenten zijn geëindigd, want dan kan een verlies toch voelen als een winst. Nog twee bochten en een recht stuk te gaan en dan zit het erop, nog even blijven focussen en gas erop. Over de finish en klaar, eenmaal de auto geparkeerd waar die hoort te staan krijgen we de tijden door. Maar aangezien nog niet iedereen is gefinisht is het afwachten waar we uiteindelijk eindigen. Ik bekijk de auto nog eens, zo schoon als dat die was bij de start, zo vuil is ie nu, maar wat een auto en wat hebben de monteurs puik werk verricht. Als ze zo blijven werken zit er een opslag zeker in voor ze.
Conclusie
WRC 8 is een geweldige rally race game. Met een strakke career modus, waarin je dus ook je eigen teambaas bent, en nog strakkere besturing is dit een geweldige game geworden. Begin dit jaar werden rally fans al getrakteerd op Dirt 2.0 van Codemasters, en nu is het dus de beurt aan WRC 8. Wat WRC 8 eigenlijk direct al boven Dirt 2.0 zet is het feit dat WRC 8 officieel gelicenseerd is door de FIA. Maar alleen de licentie maakt nog geen goede game, en gelukkig hebben ze dat bij Kylotonn en BigBen ook begrepen. WRC 8 is de game voor elke rally fan, maar schrik niet, de game kent een redelijke leercurve (eigenlijk net zoals echt rally rijden).
