Het gebeurt niet vaak dat ik voor ik de game gespeeld hebt, mag verkondigen dat het een baggergame is. Voor WRC 6 kan ik een uitzondering maken, want rally is voor mij nog altijd scheuren door de modder. Gelukkig ben ik niet gemakkelijk gek te krijgen en mocht ik me afgelopen week eens inleven in een echte coureur in de WRC 6. Niet in een auto natuurlijk, maar op de Xbox One.
Voor mij is rallyrace een soort racesport voor echte mannen. Geen pitspoezen, mediahype of glamour, maar juist het zware werk. Racen door de modder, in de sneeuw of in de nacht langs bomen en ravijnen. Het voelt als het ruigere broertje van de F1 races of de streetracers die hun auto’s oppimpen met tierelantijntjes en frutsels als neon lichten, stickers en hydrolics. Weg met die opsmuk, het is zwoegen in de modder terwijl een teammaat de bochten en route in je oren aan het schreeuwen is als een ware drill sergeant!
Een blauwtje lopen
Het was een flinke tegenvaller als je de game voor het eerst speelt. De graphics zijn (op zijn zachts gezegd) nogal gedateerd. Het is een beetje alsof is op mijn Xbox One een spel van de Xbox 360 aan het spelen ben. Iedereen die gamefanaat die op grafische porno geilt, komt bedrogen uit en zal met dit spel een blauwtje lop… ehm rijden. Mocht je echter niet vies zijn van een wat korrelig beeld, dan kan je best nog de charme van het spel ontdekken. Voor mij was dit echter ook een zoektocht als leek in de rally wereld. Het duurde ook even voordat ik mijn plaats in de game gevonden had, ergens in de middenmoot.
De game begint zoals gewonelijk met een tutorial (drivers test). De basis wordt uitgelegd, waarna het echte werk begint. Nadat je je eerder echte rally hebt gereden, krijg je een suggestie voor het niveau waarop je aan je carreer mode kan beginnen. Natuurlijk kan je dat advies ook negeren en je eigen moeilijkheid kiezen, maar het is handig hulpmiddel. Eerste tip is om de handling wel op realistisch te zetten. Dat maakt het een stuk prettiger en je glijdt daardoor ook beter door de bochten. Je hoeft echt geen geoefende simfanaat te zijn om de auto onder controle te hebben.
Doe de grasmaaier!
Het racen van een rally wedstrijd is totaal anders dan normaal racen. Je hebt geen tegenstanders waarmee je de baan hoef te delen. Wat je wel hebt, is een co-racer die de ontdankbare taak heeft om de hele race door te roepen wat er op de pad komt. Zoiets als: scherpe bocht naar links, pas op! Remmen, haarspelbocht naar recht en bij de volgende bocht vooral niet afsnijden omdat er een boom in de binnenbocht staat. Het is erg handig zodra je de bochten en alle overige tekens en omschrijvingen leert kennen, hoewel het soms ook een vak apart is om je te concentreren op alle aanwijzingen tijdens het racen. Gelukkig kan je ook het geluid op mute zetten, hoewel het toch een stuk lastiger wordt.
Waar het in mijn eerste races wel aardig ging, bleek dat het rijden in de nacht toch minder mijn ding is. Het licht van de koplappen en het beperkte zicht, maken rijden in de nacht (of bij mist) toch tot een totaal andere ervaring. Regelmatig remde ik te vroeg of te laat omdat ik de bocht niet optijd zie aankomen. Zo gebruikte is me rallycar regelmatig als grasmaaier en rukt er ook de nodige paaltjes en borden langs de weg mee uit de grond. Waar ik voor de nachtrit nog zicht had op het podium, werd dit zicht me ontnomen door een race in de nacht. Het is nog meer noodzaak deze races al geoefend te hebben, zodat je weet waar de lastige bochten en stukken in de rally zitten. Bij een aantal races stond ik in de top 3, terwijl ik bij andere races onderaan bungelde. Wisselvallig en daardoor bleek dat ik genoegen moest nemen met een plek in de middenmoot.
Meer dan een modderschuit!
De game zit zo in elkaar dat je in een weekend (3 dagen) een rally moet rijden, bestaande uit 6 races. Zo begin je bij de Rally van Portugal en rijdt daar je races en volgend weekend rij je weer een andere rally. Zo zijn er in totaal 14 Rally’s over de wereld (waarvan de meeste toch in Europa). De ene dag rijdt je door de modder in Duitsland en de andere dag krijg je een lading sneeuw voor je kiezen in Zweden of de droge zandvlaktes in Mexico. Tussen iedere racedag krijg je de kans om je wagen een beetje te repareren, zodat hij de volgende dag weer zo goed als nieuw is.
Zover ik heb kunnen testen is de game bugvrij en gebeuren er geen hele rare dingen. De physics mogen wel wat worden bijgeschaafd, wat zodra je je auto iets aan het mishandelen bent (met jumps of tegen steile rotsen aan rijden) wil hij nog af en toe rare acties maken. Zo belanden ik na een van de bochten tegen de zijkant van een rots en kwam een stukje op twee wielen te rijden, waarna mijn auto op vreemde wijze opstuiterde of als je te ver van de baan komt, kan je plotseling tegen een onzichtbare muur opbotsen. Het zijn geen grove fouten, maar het blijft een game die in de afwerking net iets meer aandacht had kunnen krijgen.
All the single players
Over de multiplayer kan ik kort zijn: WRC 6 is GEEN multiplayer game en de multiplayer is daarop ook ontworpen. Het zit er in, maar de opties zijn beperkt. Het is alsof het als een verplichting erin is gestopt, maar het voegt weinig toe. De online multiplayer is vrijwel uitgestorven, omdat rallygames nou eenmaal in een niche zitten. Ik geef ze groot gelijk om daar niet al te uitgebreid op in te zetten, bij rally rijd je in je eentje over de track en dat is al lastig zat zonder overige idioten die tegen je aanbotsen.
Over de local multiplayer kun je hetzelfde zeggen: je hebt een hotseat mode, waarbij je om de beurt rijdt met een controller of je hebt een splitscreen mode, waarbij je de ander als een “ghost” ziet. Het is allemaal vrij basic en verwacht dus geen vreemde extra modes of iets dergelijks, het is en blijft rally.
De echte multiplayer zijn eigenlijk de leaderboards, waarbij iedere zoveel dagen een rally in de spotlight staat. In het main menu staat de race met de beste online tijd aangegeven en aan jouw natuurlijk de taak deze gast een asswhooping te geven. Dat is rally: gewoon zo snel mogelijk een route afleggen zonder ongein en dat is hoe de multiplayer hoort te zijn.
Conclusie
Het gaat wat ver om WCR een ruwe diamant te noemen, maar er zit zeker wel kwaliteit in. Het rallysysteem is prima uitgewerkt, waarbij de instructies echt waardevol zijn. Het verteld niet alleen dat er een bocht of heuvel aankomt, maar legt ook uit hoe je daarop moet anticiperen: onverwachts remmen, in het midden rijden, of een bocht wel of niet aansnijden, dat zijn de instructies waar je wel wat aan hebt. Het maken van een rallygame is een lastige taak, want je hebt weinig vrijheid. De rallytracks staan al vast (in het kampioenschap), je kunt niet met meerdere te gelijjker tijd op de track rijden. Dit geeft nog beter aan waarom het zo belangrijk is dat het rallygevoel en de spanning er wel in zitten. Een foute bocht kan je een slecht resultaat in een rally opleveren en een fout snel gemaakt.
Kortgezegd is deze game voor iedereen die rally wil en geen poespas en andere opsmuk wil. Iedereen die er een hekel aan heeft om door andere spelers van de baan afgedrukt worden of die stickers plakken op een auto en een create-a-driver maar onzin vindt. Die geen capture-the-virus tag zooi wil in een rally game, maar gewoon gaat voor de race zelf en de uitdaging. Is dit wat je wil dan is dit een prima game die aan jouw wensen voldoet.
[mbYTPlayer url=”https://youtu.be/zMHFOZwipZY” opacity=”.5″ quality=”medium” ratio=”auto” isinline=”false” showcontrols=”false” realfullscreen=”true” printurl=”true” autoplay=”true” mute=”true” loop=”true” addraster=”true” stopmovieonblur=”false” gaTrack=”false”]
