Een game die word gemaakt op basis van een film? Beloofd niet veel goeds, dat weten we allemaal uit ervaring. Maar met 1 miljoen verkochte exemplaren in een week, heeft de game het denk ik toch beter gedaan dan ontwikkelaar Saber Interactive zelf voor mogelijk had gehouden. Is dit terecht, of hebben deze ondoden allemaal geen tanden in hun smoel? Let’s take the big guns out and check that shit!
Laten we er geen doekjes om winden, met World War Z is meer dan een enkele vergelijking te maken met Left 4 Dead. Op zich niets mis mee, want ik heb veelste veel van mijn kostbare tijd in die shit gestopt. Zelfs als deze game maar de helft zo goed zou presteren als L4D in het momenteel overgepopuleerde zombie-shooter genre, zou ik al blij zijn. De cheap-design trailers lieten in ieder geval stiekem toch genoeg leuks zien om een poging te wagen, en met geluk mag ik zeggen dat deze beelden (gedeeltelijk) een hoop waar weten te maken!
De opweging tussen
Laten we beginnen met het grootste verschil tegenover het zwaargewicht L4D, en dat is dat WWZ een 3rd person shooter is. Het heeft zelfs qua movement smoothness van de characters veel weg van The Division 2, en dat is geen slecht ding. Los van de rest van die game dan, maar over dat gezeik lees je hier maar verder.
Het is offline te spelen met drie computergestuurde papi’s, maar natuurlijk speel jij het net als ik en de rest van de wereld in 4-player coöp. En ik kan je zeggen, dat is dikke pret! (of je leeft op het platteland of in een grot, en dan kan je dit toch niet lezen so fuck you. Sorry, not sorry xoxo) Het blijft net als in L4D van belang om goed samen te werken als team, zeker op de hogere moeilijkheidsgraden, maar daar kom ik later op terug!
Ook alle ‘special’ zombies (voor de onwetenden) zijn eigenlijk straight up gejat van L4D. Met ‘specials’ bedoel ik zombies die niet doelloos op je afstormen, maar deze ondode knakkers kunnen een truukje. Zo kan de ‘Lurker’ je bijvoorbeeld onverwachts pinnen, heb je de tanky ‘Bull’ die compleet niet onverwachts op je afstormt, of de ‘Gasbag’ die een giftige wolk achterlaat zodra je hem popped. Sounds familiar? Nou, geloof mij maar dat in combinatie met met de hoeveelheid gewetenloze knuppels die op je afrennen, dat dat het heeeeel hectisch kan worden. And here’s where shit gets different.
Undead Gangbang
In WWZ hebben we het namelijk niet over een paar zombies, maar over hele moederneukende hordes ondoden. En dan bedoel ik ook niet een tien of twintigtal, nee, World War Z weet er een hondertal op je beeld te toveren! Erg indrukwekkend, vooral op het eerste moment dat je een eerste defense mission krijgt. Dit is een soort versimpeld baby ‘Tower Defense’ idee, maar alsnog erg vermakelijk (want je mag veel dingen doodschieten)!
Geen enkele framedrop komt eraan te pas, dus de engine houd goed stand en dat is toch stiekem wel een ding waar je iets op af mag rekenen in onze tijd vind ik. Heel indrukwekkend, zeker voor een game die op een film gebaseerd is doet het ’t so far erg goed. ‘Leuk verhaal; Maar gameplay-wise, houd ’t dan ook stand mein Boze Eindheer?!?’ Oh fuck yes, en laat me je vertellen waarom.
Voor ieder wat wils
Laat me beginnen met de classes. Het zijn er zes, genaamd de Gunslinger, Hellraiser, Slasher, Medic, Fixer en Exterminator. Deze hebben allemaal compleet uiteenlopende speelstijlen, waarin jij er sowieso wel één kan vinden die er bij past. Blaas je graag shit op? Got that. Speel je graag een support-rol? Got it. Ben je het liefst een gun blazing human shield door volop voorop te lopen? Liever niet, maar zelfs dat is er voor je.
En al deze classes zijn ook nog eens naar hartenlust te customizen. Elke pot die je speelt geeft je XP en credits om te spenderen aan perks en wapens, waardoor je sterker word en lagere moeilijkheidsgraden minder uitdagend worden. Hierdoor nodigt de game je organisch uit om steeds hogere difficulties uit te proberen, waardoor je terug blijft komen. And that’s fucking oldskool gaming right there!
De zombie achter de kogelvrije deur
Helaas kent World War Z zo ook zijn gebreken, en een paar daarvan zijn niet mals. Je kan het leveldesign niet persé slecht noemen, want de sfeer in de vier episodes die de game momenteel kent, is helemaal prima neergezet. Maar het probleem is hier dat ze maps lineair hebben opgebouwd, en daar zijn wat design-flaws te bespeuren.
Het is namelijk zo dat als je zekere punten in een map passeert, dat je daarna niet meer kan backtracken. Opzich geen probleem zou je zeggen.. Behalve als daar bijvoorbeeld een ‘Screamer’-special zombie spawned, die met een tering-irritant stemmetje hordes aan zombies blijft oproepen. En dan maakt die horde me geen reet uit, behalve die ene die klinkt als een met helium-gevulde Rowdy door een megafoon.
Dr. Retard Machete Aimbot
En dan heb je op dat probleem nog een variatie, want op bepaalde stukken moet je soms een NPC escorteren en beschermen. De ene keer sprint hij gezellig mee terwijl hij met zijn ogen dicht alle specials aan gort chopped en one-shot, maar de andere keer staat hij stil als een blind omaatje waarvan haar blindengeleidehond net is opgepeuzeld.
Dit verdient nog eens extra shit-coins als je net met z’n allen dus nét voorbij een no-backtrack checkpoint loopt, maar de NPC voor het passeren gepakt word door een ‘special’ zombie. Het enigste wat je kan doen is wachten tot hij het loodje gelegd heeft, waarna de hele fucking missie opnieuw gedaan moet worden. Want de game kent namelijk geen checkpoints, dus ook net voor het einde kan je lekker opbokken naar ’t main menu. Gebeurd soms vaker achter elkaar dan dat het leuk is, so keep this in mind.
Geen vaccin tegen kinderziektes
Ik ben regelmatig tegen verschillende probleempjes opgelopen, die opgestapeld toch nog best storend kunnen zijn. Zo lijkt mijn geluid te glitchen als ik halverwege een gestarte game binnenkom, en kan ik soms bepaalde gebieden niet inlopen waar je toch echt naartoe moet om de verdere missie te triggeren. Storend voor zowel jezelf als je teammates, maar niks wat met een patch of fix te verhelpen is. De enige werkende manier die ik heb kunnen verzinnen, is altijd een game te starten met 2 a 3 vrienden.
Er zit zelfs een volwaardige multiplayer in de game. Die houdt prima stand, maar het voegt niet veel bijzonders toe aan de ervaring zelf. Het is je basic shooter met alle welbekende gamemodes, alleen waar je zo om de tijd nog wel eens geteisterd word door zombie-waves. Wat ik dan wel weer jammer vind, is dat mensen die het langer spelen een voordeel krijgen over spelers die net instappen. Want je snapt ‘m vast wel; hoe hoger je level, des te beter je gear. En dat is echt outdated, nostalgie is leuk maar dit kan niet meer anno 2019.
Conclusie
World War Z is een heerlijke zombieshooter, waarin de nostalgische fun-factor weer lekker hoog is. Een beetje rough around the edges, maar met een beetje tweaken en bugfixes je regulier terug kan laten komen om toch nog wat zombies te poppen. Zeker voor de prijs moet je het niet laten, dus als je plezier hebt gehad in L4D ga je dat hier zeker ook doen. De replay-value is relatief hoog vanwege de perks en unlockable wapens, dus als je de game waardeert voor wat het is kan je hier zeker flink wat uurtjes in verliezen.
Laten we er in ieder geval maar van uit gaan, dat er met het aantal verkochte exemplaren ze er vast nog wel een paar DLC’tjes tegenaan gaan slingeren. Als dat gebeurd en er zijn een aantal patches uitgerold die de bugs zouden fixen, dan had ik de game misschien nog een verdiend puntje bovenop de score gegeven!
