De afgelopen jaren is Sony hard bezig om een aantal van hun PlayStation in een nieuw jasje te steken via remasters en remakes. Until Dawn is de laatste game in de reeks welke een nieuw laagje verf heeft gekregen (maar waar blijft Bloodborne?). Het origineel verscheen in 2015, en was voor die tijd een leuke en vermakelijke horrorgame in de stijl van campy slasher-thrillers. De nieuwe remake brengt moet een groot aantal grafische verbeteringen en een aantal herwerkte scènes brengen, maar of het werkelijk de moeite waard is om deze game opnieuw te spelen, lees je in een nieuwe review!
Until Dawn Remake is grotendeels dezelfde game als in 2015. Het verhaal volgt een groep vrienden die op vakantie zijn in Blackwood Mountain. De groepsdynamiek is gespannen en dramatisch, waarbij alle personages tot op zekere hoogte absoluut onsympathiek zijn. Gedurende het griezelige avontuur nemen diverse zaken bepaalde wendingen en escaleert het allemaal als men merkt dat er een moordenaar in het bos rondloopt, welke de vriendengroep probeert uit te dunnen.
De game laat zich spelen als een interactieve film. In Until Dawn kun je keuzes maken die het verhaal kunnen veranderen. Personages kunnen overleven of sterven, en afhankelijk van je reactievermogen en gemaakte keuzes, verschilt de uitkomst van elk personage bij elke nieuwe sessie. De kern van Until Dawn is in deze remake nog grotendeels intact gehouden, hoewel sommige scènes zijn uitgebreid en er wat nieuwe content is toegevoegd, blijft de remake uit 2024 grotendeels trouw aan het originele verhaal en gebeurtenissen.
Mooi maar problematisch
Het grootste verschil tussen het origineel en de remake zit in de grafische presentatie. De remake maakt namelijk gebruik van de Unreal Engine 5, waardoor het veel meer details kent en de animaties net wat beter ogen. Ook de belichting ziet er fantastisch uit, en zorgt voor een betere atmosfeer dan het origineel. Het begin van de game is lichter vergeleken met het origineel, terwijl de zon ondergaat boven de berg. Het is een artistieke keuze die binnen de grenzen van de ervaring past. De diverse camerahoeken zijn ook volledig herzien. Het origineel had verschillende vaste perspectieven, terwijl de remake een third-person perspectief gebruikt. Dit zorgt voor een betere en meer overzichtelijke ervaring welke de game meer verkenbaar en filmische maakt.
Tot op zekere hoogte werken de vernieuwingen goed, maar op een ander vlak weet het ook aardig te falen. Ondanks dat de game er adembenemend mooi uit ziet, zorgt dit wel voor een aanslag op de framerate, de game weet nauwelijks de 30fps vast te houden en dat zie je en voel je tijdens de gameplay. Ook kent het de nodige texture pop-up in de achtergronden, en dat kan je zo nu en dan behoorlijk uit de ervaring trekken.
De toevoeging van een third-person camera is een interessante toevoeging, die over het algemeen goed werkt, maar het vaste perspectief van het origineel wordt hier en daar toch wel gemist. Beide perspectieven maken de ervaring op verschillende manieren filmisch, maar het originele perspectief past net wat beter bij de toon van het verhaal. Daarnaast zien sommige scenes er een beetje vreemd uit vanwege de gezichtsanimaties die niet helemaal aansluiten op de gebeurtenissen op de game.
Voor wie is dit?
Het echte probleem komt pas naar boven als we de remake naast het origineel op de PlayStation 4 leggen. De PS4-versie ziet er anno 2024 nog steeds goed uit en het speelt ook nog lekker weg. Het jammere is daarnaast dat er geen mogelijkheid is om het origineel te upgraden naar de remake, en je zal dus het volledige bedrag van 70 euro moeten neerleggen om deze ervaring opnieuw te willen spelen. Het origineel op de PS4 is veel goedkoper, en afgezien van de graphics en camera is het bijna exact dezelfde ervaring.
De vraag die ik dan in mijn gedachten heb is: “Voor wie deze remake echt is bedoeld?”. Diehard fans van het origineel zullen ongetwijfeld smullen voor een verbeterde ervaring die er werkelijk fantastisch uitziet. Nieuwe spelers die het origineel misschien niet kennen of gewoon de nieuwste versie willen spelen, zullen hier zeker veel plezier aan beleven. Er zijn ook een heleboel nieuwe toegankelijkheidsinstellingen, waardoor de titel toegankelijk wordt voor degenen die hem in het verleden misschien niet hebben kunnen ervaren. Maar voor mensen die de PS4-versie al hebben gespeeld of voor de prijsbewuste gamer, is er in de remake niet veel te vinden om de kosten die het met zich meebrengt te rechtvaardigen.
Conclusie
Until Dawn is en blijft een toffe en leuke ervaring. De butterfly-effect achtige gameplay is een leuke rit, wat voor voldoende herspeelbaarheid zorgt. Er zijn qua verhaal veel vertakkende paden en verzamelobjecten te vinden en het kent diverse eindes. De remake is wel echt voor een specifiek publiek. Ondanks de technische problemen is het de manier om te gaan voor degenen die op zoek zijn naar de nieuwste of best uitziende manier om deze klassieke horrorgame te spelen. Voor iedereen anders is het origineel prima.
