Two Point Hospital is geen nieuwe game, want de game is namelijk al eerder verschenen op de PC, maar is sinds nu ook verkrijgbaar op de PlayStation 4, Xbox One en Nintendo Switch. Kan ontwikkelaar Two Point Studios met hun ziekenhuis simulatie game de magie van Theme Hospital uit 1997 nabootsen, en werkt dit wel goed op de consoles? Je leest het in deze review!
Two Point Hospital is gemaakt door een aantal oud medewerkers van het opgeheven Bullfrog Studios. Deze mensen hebben ons in het verleden al een verslavende en vermakelijke pc-klassieker gebracht, namelijk Theme Hospital. Deze game is oorspronkelijk verschenen in 1995 Two Point Hospital moet dan ook de spirituele opvolger zijn van deze klassieker. Het origineel was een game die me als jonge puber talloze uren plezier heeft gegeven in de ‘90’s en is een tijdloze game die zeker zijn charme niet heeft verloren. Het concept staat nog steeds als een huis, ondanks dat de graphics er wel hopeloos verouderd uitzien. Desondanks blijft het een hilarische sim-game die nog steeds voor uren spelplezier zorgt.
Diep, moeilijk en ingewikkeld zonder complex te worden
Two Point Hospital ademt kwaliteit uit! De game pakt het klassieke concept van Theme Hospital en heeft het in een nieuw grafisch jasje weten te gieten. Het basisdoel van de game is om een ziekenhuis imperium op te bouwen en diverse ziekenhuizen te bemannen met personeel, terwijl je geleidelijk aan om leert gaan met de verschillende ziektes die patiënten met zich meenemen. Hoe efficiënter jij je ziekenhuis runt, hoe meer sterren je verdient. Het doel is om 3 sterren te behalen, hoewel je door kunt gaan naar een nieuwe vestiging (wat mogelijk is als je de hoofddoelen per level hebt bereikt). Je kunt ook door spelen met je huidige ziekenhuis om een hogere waardering te krijgen. Two Point Hospital kent een hele vriendelijke learning-curve, en in de eerste paar ziekenhuizen die je gaat bouwen worden de spelprincipes zoals besturing en management op een speelse wijze aan je uitgelegd. Aanvankelijk lijkt het een vrij eenvoudig proces, maar na een flink aantal uurtjes begint het spel eigenlijk heel diep, moeilijk en ingewikkeld te worden zonder dat het ooit te complex wordt.
“Nanananana, It’s The One And Only D.R.E.”
Op het eerste gezicht vergis je jezelf in het karakter van de game. Dit komt omdat de opzet van Two Point Hospital nogal makkelijk oogt. In het begin ben je jezelf meer aan het focussen met het bouwen van kamers en deze te vullen met personeel en de noodzakelijke items. Al snel wordt duidelijk dat je juist erg gefocust moet zijn op de acties en reacties van elk individu in je ziekenhuis, zowel patiënten maar voornamelijk je personeel. Doktoren verschillen namelijk in kwaliteit en zo heb je artsen die patiënten kunnen genezen of dat ze House MD zijn, terwijl andere artsen zich sneller naar de personeelsruimte zullen verplaatsen en zichzelf de vrijheid geven zoals Dr. Dre dit tegenwoordig doet na de verkoop van Beats. Je moet dus echt opletten wie je aanneemt, of dit nu doktoren, verplegers, assistenten of conciërges zijn. Ga je als een ongeleid projectiel mensen aannemen, kan dit ertoe leiden dat een onbehandelde patiënt voortijdig het leven laat.
Who You Gonna Call?
Sterfgevallen zullen ongetwijfeld de reputatie van je ziekenhuis schaden, en het kan er ook voor zorgen dat overleden patiënten, als een echte Casper, rond gaan spoken in je ziekenhuis. Dit veroorzaakt op zijn beurt weer paniek bij de andere patiënten wat ook weer niet ten goede komt voor je reputatie. Gelukkig zijn er conciërges die in de leer zijn geweest bij de Ghost Busters, en dus de nodige skills bezitten om deze spoken te verjagen voordat het meer overlast en schade veroorzaakt in je ziekenhuis. Dit is een grote reden waarom HR management ongelooflijk belangrijk is in Two Point Hospital. Als je medewerkers zonder de juiste kwalificaties of werkhouding aanneemt kan dit je ongeloof veel problemen bezorgen welke op hun beurt weer van grote invloed zijn op je reputatie en je dus ook een lage score bezorgt.
Toss A Coin To Your Doctor!
Two Point Hospital is een management game, en het is dan ook zaak om geld te verdienen en winstgevend te worden. De game kent dat ook twee soorten valuta. Zo heb je dollars, die je kunt verdienen via behandelopbrengsten, en je hebt Kudosh, die je kunt verwerven door bepaalde uitdagingen in het spel te voltooien. Denk bijvoorbeeld aan 10 patiënten genezen binnen een bepaalde tijdsgrens, of er juist voor te zorgen dat je patiënten tevreden zijn in je ziekenhuis. Financiën zijn een groot en belangrijk onderdeel in de game, en het is dan ook zeer aan te raden om je uitgaven goed in de gaten te houden. Er zijn talloze factoren die van invloed kunnen zijn op de omzet, waaronder personeelssalarissen, de kosten en het onderhoud van machines, het bouwen van extra behandelkamers als er een plotselinge epidemie uitbreekt en het aantrekkelijk maken van je ziekenhuis door nutteloze items toe te voegen. Hoe aantrekkelijker je ziekenhuis is, hoe sneller patiënten naar jouw ziekenhuis zullen gaan om hun geld over de balk te smijten.
I Want To Break Free
Over epidemieën gesproken, de game kent wel de meest hilarische ziektes die je ooit tegen gaat komen. Zo zijn er patiënten die de diagnose “Lightheadedness” hebben. Vrij vertaald is dit een licht hoofd hebben en in de game komen er dan ook patiënten binnen met een gloeilamp als hoofd. Of wat dacht je van ‘Mock Star’, een psychische aandoening waardoor patiënten denken dat ze een bepaalde muzieklegende zijn, en dus in Freddy Mercury-outfit door je ziekenhuis rond huppelen. Maar niet alleen de ziektes zijn hilarisch, zelfs kleinere details zoals de namen van medewerkers en de grillige aankondigingen van de omroepster in de game laten goed zien dat er veel aandacht en tijd is gestoken in het uitwerken van dit koddige maar ontzettend toffe concept. Dit is ook een van de redenen waarom je de game, met een brede glimlach op je smoelwerk, blijft spelen.
Grafisch ziet de game er erg goed uit. De visuals zijn een kruising tussen Wallace en Gromit en de Sims. Er is veel aandacht besteed aan het ontwerp van de personages, en deze lijken allemaal een eigen persoonlijkheid en eigenschappen te hebben. Het is dan ook heerlijk om de game te pauzeren en in te zoomen op de diverse poppetjes die jouw ziekenhuis bevolken om alle kleine details te aanschouwen. Je kunt echt zien hoeveel tijd en liefde er in het ontwerp is gestoken door de ontwikkelaar, en dat zie je tegenwoordig maar zelden in een game (Yes, I’m looking at you Blizzard!).
Als een zonnetje
Op de PC speelt Two Point Hospital als een zonnetje en vaak zie je in dit soort games dat controllers niet zo fijn werken. Natuurlijk zin sim-games gemaakt om met een muis te spelen, maar ook op de consoles is de gebruikersinterface erg eenvoudig in gebruik en is het zelfs prettig voor je ogen te noemen. De besturing is helemaal op de schop gegaan voor de console versies, maar na een paar uur spelen komt het gebruik van een controller alsnog aardig intuïtief over. Ik moet wel zeggen dat je niet zo accuraat je bankjes, planten en vuilnisbakken kan plaatsen als met een muis, maar het werkt wel aardig goed. Helemaal als je de knoppen door begint te krijgen en bepaalde shortcut commando’s leert kennen. Toch had ik later in de game nog wel vaak dat ik in de knoop raakte met mijn vingers, omdat je toch wel vaak het menu moet raadplegen om alles te regelen in je ziekenhuis.
Conclusie
Two Point Hospital is een bekende maar verfrissende kijk op de PC-klassieker van weleer die zowel veteranen als nieuwkomers zal bekoren. Met zijn heerlijke humor en eenvoudige maar diepe gameplay, zal de game je urenlang weten te vermaken. Besturing technisch is het wel allemaal even wennen, maar naarmate je de game vaak speelt lost dit probleem zichzelf al snel op.
Als je op zoek bent naar een game die je terug weet te brengen naar de nostalgie van de jaren ‘90 waarin Theme Hospital en Theme Park de dienst uitmaakten, dan ben je bij Two Point Hospital zeker aan het goede adres!
