Tunic is een lief spel waarin je als een vos op avontuur gaat in een vreemde wereld. Deze game die door één persoon gemaakt is, neemt je mee op een simpele, maar indrukwekkende reis. Puzzelen en vechten worden afgewisseld met ontdekken en mysterie. De stijl heeft wat weg van de oudere Zelda-games, maar ondanks dat is het stijl om van te genieten en is de gameplay best pittig te noemen.
Indiegames vinden al een tijdje hun weg naar het bredere publiek. En daar zitten soms pareltjes tussen die je tijd waard zijn. Tunic valt zeker onder die categorie. Het zal je ongeveer 12 uur kosten om de game uit te spelen, en is op het eerste oog een ontzettend schattig spelletje om te spelen.
De inspiraties voor Tunic is heel duidelijk wanneer je de game voor het eerst speelt. Het speelt en ziet er uit als de eerder verschenen remake van Link’s Awakening, en in Tunic speel je als een vos, in een groen pakje, die aan de haal gaat met een zwaard en schild. Tot zover de vergelijking met de Zelda-franchise, want Tunic heeft ook onmiskenbare invloeden van Dark Souls. In de game mag je een mysterieus eiland verkennen, waar je aan de hand van puzzels nieuwe gebieden kunt bereiken. Je moet sleutels bemachtigen om deuren te openen, maar andere deuren lijken voor eeuwig gesloten.
Rondsnuffelen
Het mysterie komt er vooral doordat er vreemde monumenten te zien zijn en een taal die zelfs onze vos niet lijkt te begrijpen. Onze stille protagonist heeft een healthbar en flesjes om die terug aan te vullen. Je hebt ook een staminameter die je in de gaten dient te houden. Door het oplossen van puzzels, of achter watervallen te zoeken, kun je extra middelen vinden om een van deze twee te verbeteren. Sowieso is het een goed idee om overal rond te snuffelen, want je kunt vaak iets vinden ook wanneer het op het eerste gezicht niet duidelijk is. Je krijgt meer mogelijkheden wanneer je verder speelt.
De grootste tip die ik je kan geven is om overal tegenaan te lopen en te kijken of er een verborgen pad is. De game kent namelijk genoeg shortcuts, maar deze worden niet aangeduid en zijn dus goed verstopt waardoor je ze nog weleens over het hoofd ziet. Tunic is een game die slim in elkaar is gestoken en exploreren en onderzoeken wordt dan nagenoeg altijd beloond. Je ziet namelijk dat de wereld uit verschillende hoogtes is opgebouwd, maar het is niet altijd duidelijk hoe je daar komt. Uitproberen is dan ook de boodschap.
Zelda meets Dark Souls?
Hoewel de spelwereld er schattig uit ziet, is deze weldegelijk gevaarlijk. Tunic kent dan ook verschillende vijanden, die verbonden zijn aan verschillende gebieden. Sommige daarvan duiken plotseling op. Ook kom je bazen tegen die je moet verslaan om verder te komen in het spel. De Dark Souls invloeden, zoals de bonfire mechanic, zie je ook terug in de gameplay, zo kent de game shrines waar terug komt als je het loodje legt. Als je eenmaal dood gaat zal je terug moeten naar de plek waar je verslagen bent om je verzamelde spullen weer terug te halen. Eerder verslagen vijanden keren ook terug wanneer je rust bij een standbeeld.
Tunic kent een stijle learning curve, en kent dan ook zo goed als geen uitleg over wat er eigenlijk gaande is. Je ziet wel enkele elementen die interessant zijn, vormen en kleuren die je aandacht trekken. Maar dat is het ook. Je vindt verschillende pagina’s uit een kleine booklet waar informatie in staat die je voor het grootste deel niet begrijpt aangezien de tekst niet te begrijpen is. Ook zal je diverse kaarten vinden, soms met interessante markeringen, welke je kunnen helpen om bepaalde doelen te bereiken.
Lowfy
De booklet is meer dan een handleiding, omdat het zowel meer vragen doet rijzen als ook helpt om te begrijpen hoe je de wereld het hoofd kunt bieden. Het toont je ook interessante elementen die je misschien nog niet gezien had terwijl je rondliep. Die dingen kunnen uiterst belangrijk zijn om vooruitgang te maken, en nieuwe gebieden te vinden. Tunic is dan ook een avontuur die je aandacht opslurpt en heerlijk meeslepend te noemen is. Daarnaast is het zeker de moeite waard om terug te keren naar de game als je deze eenmaal hebt uitgespeeld, want er zijn genoeg verborgen gebieden en items te vinden.
De muziek op de achtergrond kent een zweverige lowfy stijl. Het komt erg dromerig over en zorgt voor een soort innerlijke rust wanneer je aan het puzzelen of vechten bent. De soundtrack zou ook erg geschikt zijn tijdens een heftige studeersessie of juist als achtergrond muziek tijdens stressvolle werksessies.
Zacht voor het oog
Tunic kent een isometrisch perspectief en koddige en kleurrijke graphics. Hoewel de kleuren ook best rustig zijn en niet echt schreeuwend fel zijn, ziet het er een beetje pastelachtig uit en sluit het goed aan bij de algehele sfeer van de game. De niet zichtbare zon maakt haar intrede door de schaduwen, maar wanneer je een shrine bezoekt, vergaat er plots een heel groot deel van de dag. Hierdoor lijkt het of je telkens een nachtje rust voordat je verder gaat met je avontuur.
De game kent contrasten tussen de mysterieuze elementen die in de game te vinden zijn, die door hun heldere kleuren je aandacht trekken. Je loopt door verschillende delen van de wereld heen waar verschillende vijanden maar ook omgevingen zijn. Het kleurenpalet en de muziek passen zich aan terwijl je de spelwereld ontdekt.
Belonend
Tunic begint als een zacht avontuur, en het mysterie trekt je steeds verder de game in, naarmate je verder speelt, terwijl de moeilijkheidsgraad stijl oploopt. Een vos op avontuur heeft het zeker niet gemakkelijk, sommige vijanden zijn gewoonweg moeilijk en hebben dan ook een andere tactiek van aanpak nodig. Omdat je zo weinig begrijpt van hoe de game werkt en wat er gebeurt, is het zowel interessant als soms frustrerend. De booklet is uiteraard je vriend, maar de game houdt zeker je handje niet vast. In Tunic sta je er alleen voor, en dat maakt dat wat je ontdekt nog waardevoller en belonend.
Hoewel de game vooral enorm schattig is en met veel liefde voor detail is gemaakt, is het zeker geen makkelijk spelletje wat je even speelt. Het is absoluut een aanrader voor wie eens iets anders wilt spelen en de tijd wil nemen voor deze kleine vos en zijn avontuur.
Conclusie
Tunic is op het eerste oog een lief spelletje, maar is wel erg uitdagend voor de gemiddelde gamer. Zowel de puzzels als de vijanden vragen flink wat tactisch denkvermogen en het is niet altijd even duidelijk waar je heen moet en wat je moet doen. De game zal je ongeveer 12-uur kosten om uit te spelen, maar er is veel dat je onderweg kan missen en daardoor zal je de game zeker nog een keer spelen. Al met al een hele fijne aanrader voor diegene die van een pittige game houden.
