De maand juli heeft weer in het teken gestaan van de grootste wielerronde ter wereld. Inmiddels weet de echte wielerliefhebber dat Steven Kruijswijk een prachtige prestatie neer heeft gezet en Egan Bernal op 22-jarige leeftijd La Grande Boucle op zijn naam heeft geschreven. Sinds 2014 brengt Cyanide, in navolging op Pro Cycling Manager, de wielergekte naar de consoles met als focus de Tour de France. Dit jaar heeft Big Ben Interactive de rechten van de game overgenomen.
Opzet
Tour de France 2019 staat in het teken van het winnen van de gele trui. Het eerste wat er in je op komt is: “Oké, team kiezen en aan de slag!”. Als nieuwkomer op de console-versie viel dit tegen, omdat er gewenning dient te ontstaan omtrent de besturing. Om deze gewenning tot stand te laten komen heeft de game een tutorial, waarbij alle facetten van het spel doorlopen worden.
Er zijn verschillende spelmodussen te spelen. Je kan een carrière starten, waarbij je kan kiezen om een hele ploeg te beheren of je eigen renner naar de top te brengen. Daarnaast kan je aan de slag met single races of etappekoersen.Dit jaar is er een extra dimensie gegeven door het toevoegen van de online multiplayer, hierin kan je met twee tot vier spelers tegen elkaar strijden in verschillende koersen. Een andere toevoeging is The World Championships, waarbij het de uitdaging is om je renner of ploeg te kronen tot wereldkampioen.
Jaarlijks breidt de game zich uit met toevoeging van nieuwe ritten en etappekoersen, dit is een feest van herkenning en maakt dat de game steeds minder een ‘light’-versie van Pro Cycling Manager is.
Ervaring
Mijn grootste ergernis start direct bij het zien van de aanwezige wielerploegen: Het gebrek aan een volledige licentie. Dit is op te lossen door zelf in de database aan de slag te gaan, maar vergt veel tijd gezien de vele ontbrekende namen.
De spelervaring zelf vraagt kennis van de sport wielrennen. Belangrijke elementen zijn het verdelen van de energie, het juiste moment kiezen voor een demarrage en ‘elkaars bordje leeg eten’. Het grote manco aan de spelervaring is dat een rit veel tijd in beslag neemt, daardoor is het voor de niet-wielerliefhebber mogelijk lang van stof en zal de casualgamer snel(ler) uitgekeken raken op Tour de France 2019. Om dit te doorbreken zijn er gelukkig de challenges om zo snel mogelijk een afdaling te verrijden of om een lastige sprint te winnen. De tijden worden verwerkt in een online database, waardoor je de tijden kan vergelijken met je vrienden en andere spelers. De challenges hebben een arcade-achtig karakter, waarbij timing en beheersing van de besturing van belang is.
De besturing voelt hoekig en houterig aan, met de controller is het lastig om de bochten in een vloeiend beweging te laten verlopen en een tikje tegen de joystick kan leiden tot een abrupt heftige beweging. Daarnaast is het lastig schakelen tussen de ploeggenoten, daar waar er in Pro Cycling Manager shortcuts in te schakelen zijn via het toetsenbord. Het vraagt oefening om dit onder de knie te krijgen. Het nadeel in deze is dat oefening tijd kost en de grote vraag luidt of je die tijd wil investeren in een game die al lang van stof is.
Grafisch gezien lijkt Tour de France 2019 achter te blijven op het jaar 2019. De aankleding doet kaal aan en zowel de renners als publiek zouden realistischer geanimeerd mogen worden. Dit gaat gepaard met de nodige framedrops.
Conclusie
Net als Pro Cycling Manager, is Tour de France 2019 een game voor de echte wielerliefhebber. De challenges zouden de enige reden kunnen zijn dat je de game blijft spelen en jezelf uit blijft dagen om betere prestaties neer te zetten, echter is de carrière-mode te slow pace om ‘hooked’ te zijn. Dit in combinatie met de achterblijvende graphics zal maken dat mensen snel uitgekeken raken op de game.
