Een van de beste Wii-games uit 2011 heeft een “remaster” gekregen op de Nintendo Switch, dus maak je klaar om op de rug van je Loftwing te springen om opnieuw af te reizen naar Skyloft.
The Legend of Zelda: Skyward Sword verscheen in november 2011 en was een van de mooiste games die je kon spelen op de Nintendo Wii. De game kende een mix van klassieke 3D Zelda-gameplay, revolutionaire bewegingsbesturing en een grote overworld welke je kon verkennen met je Loftwing. Als we terug kijken naar het origineel was het een riskante zet van Nintendo, aangezien de game veel veranderingen kende aan de typische Zelda-formule, maar toch wist Skyward Sword een unieke ervaring neer te zetten
A Long Time Ago
Skyward Sword HD speelt zich af in de vroegste delen van de tijdlijn van The Legend of Zelda. Link woont in een vliegend dorp, genaamd Skyloft, en hier verplaatst de plaatselijke bevolking zich door de gigantische spelwereld op gigantische vogels genaamd Loftwings. De wereld beneden is bedekt met wolken, maar het is nog niemand gelukt om hier doorheen te komen. Op de dag dat Link slaagt voor zijn examen om ridder te worden, wordt Zelda door een tornado onder de wolken gesleept. Al snel vindt Link het Master Sword en ontmoet hij de mysterieuze geest Fi, welke in het zwaard huist, deze laat Link zien hoe hij onder de wolken kan afdalen zodat hij Zelda kan redden.
In tegenstelling tot andere games uit de Zelda-franchise, is Skyward Sword aardig lineair te noemen. Zo zal je met je Loftwing naar diverse bestemmingen moeten vliegen om vervolgens af te dalen naar de grond. Hier zal je diverse objectives moeten voltooien om verder te komen in het verhaal of om een waardevolle schat te vinden. De gebieden variëren behoorlijk van elkaar, maar zijn daarnaast wel erg lineair opgezet. Hoe dan ook weet Skyward Sword wel een gedenkwaardig avontuur neer te zetten welke gevuld is met verschillende omgevingen en een kleurrijke cast van personages.
Gear to the max
Naarmate je verder komt in de game en steeds meer nieuwe gebieden ontdekt, zal je een heleboel uitrusting ontdekken die je mogelijkheden uitbreidt. Zo vindt je bijvoorbeeld een vliegende kever die je kunt besturen om touwen door te knippen en diverse onbereikbare voorwerpen te verzamelen. Ook keren de klassieke items zoals bommen, een pijl en boog en een insectennet terug tijdens dit avontuur. Hoewel je al in het begin van de game de beschikking hebt over het Master Sword, kun je deze naarmate de game vordert kunnen upgraden. Ook zal je diverse schilden tegenkomen in de game, maar deze zijn nogal breekbaar. Gelukkig kun je deze op bepaalde plekken laten repareren. Er is in ieder geval genoeg te vinden in Skyward Sword, en de game bouwt het momentum ouderwets op met het vinden van allerlei toffe gadgets. Deze zullen je zeker helpen bij de ingewikkelde met puzzels gevulde kerkers die je tegen zult komen.
Lineaire back-tracking
Zoals ik al meerdere malen heb aangehaald, is Skyward Sword de meest lineaire Zelda game in de gehele franchise, en hoewel de spelwereld best groot is verken je niet echt een grote open wereld. In plaats daarvan vlieg je gewoon van het ene naar het andere gebied en werk je jezelf er vervolgens doorheen. Hoewel de gebieden best pittig en ingewikkeld kunnen zijn, valt het niet te ontkennen dat deze over het algemeen flink lineair zijn omdat je een bepaalde reeks gebeurtenissen moet volgen om verder te komen in de game. Ik kan me dan ook voorstellen dat gamers die alleen Breath of the Wild hebben gespeeld, aardig teleurgesteld kunnen zijn om van een ontzagwekkende enorme wereld terug te keren naar een spelwereld waar je gewoon ordinair van punt A naar punt B moet zien te komen, zonder dat je werkelijk kunt exploreren.
Daarnaast kent Skyward Sword HD behoorlijk wat back-tracking en kent het ook aardig wat hergebruikte inhoud. De game bezoekt verschillende gebieden keer op keer, waarbij één kerker vaak twee keer wordt gebruikt, alleen met sterkere vijanden. Het spel zorgt er ook voor dat de speler drie keer tegen dezelfde baas vecht in bijna identieke gevechten. Je komt onnodig vaak op dezelfde plekken en er zijn iets teveel fetch-quests in het hoofdverhaal, waardoor je vaak terug zal moeten reizen naar Skyloft. De runtime van Skyward Sword voelt daardoor kunstmatig opgevuld, en dit kan leiden tot een aantal behoorlijk saaie momenten die verweven zit tussen het boeiende verhaal die de game kent, en dat is eigenlijk best jammerlijk.
Lekker wapperen
Qua inhoud is er aan The Legend of Zelda: Skyward Sword HD niks veranderd, maar toch kent deze remaster een aantal grote verschillen met het origineel uit 2011. Om te beginnen beschikt de remaster over uitgebreide besturingsopties welke je kunt afstemmen op je eigen voorkeur. Dit is geweldig nieuws voor diegenen die deze game liever met knopbesturing willen spelen. Zo kun je je zwaard gebruiken door de rechter joystick te bewegen en is het dit keer zelfs mogelijk om de camerahoek te bepalen. Dit doe je door de L-bumper in te houden terwijl je de rechter joystick beweegt. Voor de puristen onder ons is het ook gewoon mogelijk om de originele bewegingsbesturing te gebruiken. Door met je rechter Joy-Con te wapperen kun je dus uithalen met Link zijn zwaard, maar het is zo ook mogelijk om de camera aan te passen. Hoewel dit alles in het begin best onwennig aanvoelt, heb je beide besturingopties binnen een uurtje wel aardig onder de knie.
Naast de besturingsopties biedt Skyward Sword HD ook een aantal kleine verbeteringen waardoor het allemaal wat meer gestroomlijnd aanvoelt. Om te beginnen kun je ervoor kiezen om met Fi te praten wanneer je hulp nodig hebt. In het origineel werd je namelijk constant lastig gevallen met haar tips, en dit haalde de vaart behoorlijk uit de game. Daarnaast is het mogelijk om de diverse dialogen door te spoelen en kun je ook de diverse tussenfilmpjes overslaan. Uitleg over diverse verzamelbare voorwerpen, zoals insecten en materialen, verschijnen nu alleen de eerste keer dat je zo’n voorwerp vindt. Het zijn niet de meest grote verbeteringen in een game, maar toch zorgt het ervoor dat het speeltempo van de remaster een stuk hoger ligt dan het origineel, en dat is zeker een hele fijne verbetering.
Pijn aan de oogjes
Last but not least kent Skyward Sword HD ook een aantal grafische verbeteringen. Helaas kent het niet echt intensieve grafische revisie, en is alleen de resolutie iets omhoog gepompt en kent het een hogere framerate. Qua textures is er weinig veranderd, en hierdoor lijkt het of je een scherpere versie van de Wii-versie aan het spelen bent. Sommige textures kunnen er ronduit schokkend uitzien als je ze van dichtbij bekijkt. Nadat Nintendo een aantal jaren geleden een remaster van The Wind Waker HD en Twilight Princess heeft uitgebracht op de Wii U, had ik gehoopt dat het bedrijf ook Skyward Sword zou voorzien van de nodige moderne grafische aanpassingen. Helaas is dit niet het geval geweest. Skyward Sword HD is zeker geen lelijke game, maar in vergelijking met andere Switch titels kan het zo nu en dan wel een beetje pijn doen aan de oogjes.
Conclusie
The Legend of Zelda: Skyward Sword is niet de beste Zelda-game ooit, maar het weet zeker zijn eigen ding te doen. Op de Wii was het origineel absoluut een ongelooflijke game, dus als je deze nog niet eerder hebt gespeeld is het zeker aan te raden. Ondanks de kleine minpunten, zoals het lineaire aspect, het vele back-tracken en de matige graphics, is dit zeker een spelervaring die je zeker niet wilt missen!
