Hoewel de Nintendo Switch aardig op zijn eind loopt, blijft Nintendo de ene na de andere titel uitpoepen voor de hybride console. Een van de grote verrassingen die dit jaar werd aangekondigd is Echoes of Wisdom, welke een nieuwe benadering van het bekende concept probeert te nemen. Echoes of Wisdom is dan ook een perfecte mix van vertrouwdheid en frisheid, maar weet de game ook daadwerkelijk hoge ogen te gooien? Je leest het in deze review!
Het eerste wat opvalt als je Echoes of Wisdom speelt is dat het de grafische stijl heeft overgenomen van de remake van Link’s Awakening uit 2019. Beide games gebruiken een kunststijl die Hyrule verandert in een soort tilt-shift diorama waarin personages lijken op schattige plastic speeltjes. Het is naar mijn mening een prachtige stijl, welke een stuk aangenamer is dan veel andere games die je op de Switch kan spelen. Echter lijdt Echoes of Wisdom aan een inconsistente framerate, wat vermoedelijk komt doordat de game op dezelfde engine is gebouwd als Link’s Awakening.
Hoewel de game er op het eerste gezicht hetzelfde uitziet als Link’s Awakening, is Echoes of Wisdom een compleet nieuwe game welke zich afspeelt in een nieuwe herinterpretatie van Hyrule. Het zal je dan ook ongeveer 20 uur kosten om de koddige spelwereld door te kammen. Echoes of Wisdom heeft daarnaast een veel complexere en meer organische wereld dan bijvoorbeeld Link’s Awakening. Alle bekende plekken uit Hyrule kom je tegen en de diverse bergen, vulkanen, woestijnen, moerassen en stranden vloeien allemaal op natuurlijke wijze in elkaar over. De omgevingen zien er dan ook fenomenaal uit in deze artstyle, welke gecomplimenteerd wordt door een mooie georkestreerde soundtrack waarvan Zelda-fans op momenten zeker kippenvel zullen krijgen.
The Legend of Link?
Een van de nieuwe insteken in Echoes of Wisdom is dat het de allereerste game in de hoofdreeks is waarin we de rol aan mogen nemen van prinses Zelda zelf. De game begint op een bekende toon, waarin we als Link tegen Ganon moeten vechten om prinses Zelda te redden. Eenmaal als Link het grote varkentje neer weet te halen opent er een mysterieuze scheur die Link naar binnen trekt. Vlak voordat onze in het groen geklede held in de diepte verdwijnt, weet hij Zelda te bevrijden uit haar gevangenis met een goed gemikte pijl en zal ze moeten ontsnappen van een steeds groter wordende scheur die op haar hielen zit. Vanaf dit punt neem je de rol van Zelda aan en al snel wordt het duidelijk dat Hyrule langzaamaan opgeslokt wordt door diverse scheuren, die de gewoonte hebben om onschuldige burgers naar binnen te zuigen en in hun plaats kwaadaardige kopieën uit te spugen. Dit overkomt ook Zelda’s vader, de koning van Hyrule, wiens dubbelganger haar prompt naar de kerker stuurt.
Gelukkig eindigt Zelda’s avontuur hier niet, want al snel ontmoet ze Tri, een kleine energie sprite die haar graag wil helpen met haar missie, en al snel krijgt ze de Tri Rod in handen. Dit is een krachtige staf waarmee ze “echo’s” van verschillende objecten en vijanden kan maken. Het lijkt erop dat Tri en zijn vriendjes de taak hebben om de scheuren in te dammen. Deze scheuren zijn verbonden met een duistere alternatieve dimensie die bekendstaat als de Still World, maar iemand of iets heef de vriendjes van Tri gevangen genomen, waardoor de rifts zich ongecontroleerd kunnen verspreiden over het land. Gewapend met de Tri Rod en Tri’s vermogen om de Still World op belangrijke locaties te betreden, is het aan Zelda om de scheuren op te ruimen, Link en de koning te vinden en erachter te komen wie of wat er achter al deze onrust zit.
Echoooooooo
Het is tof om te zien dat we eindelijk eens de rol aan mogen nemen van Zelda, maar als je een plot verwacht dat anders aanvoelt dan voorgaande games, dan zul je wellicht lichtelijk teleurgesteld worden. De game doet namelijk niet echt veel met Zelda als personage, en het doet ook niet veel om haar relatie met Link verder te ontwikkelen. Hoewel Nintendo later in de game een kleine twist gooit, is het algehele plot niet erg schokkend of emotioneel en voelt de grote finale als een kleine teleurstelling vanuit een verhaalvertelstandpunt. Natuurlijk zijn de meeste Zelda-verhalen relatief eenvoudig opgezet, maar de beste games in de serie slaagde er in om af en toe aangrijpende, memorabele momenten te leveren. Het verhaal van Echoes of Wisdom is erg vermakelijk, maar het blijft uiteindelijk niet zo hangen als bijvoorbeeld een Ocarina of Time of Link’s Awakening.
Echoes of Wisdom draait om Zelda’s kracht om echo’s, ofwel de mogelijkheid om kopieën, te creëren van objecten en vijanden die ze in de spelwereld tegenkomt. Deze verandering zorgt ervoor dat je de basis van hoe je een traditionele, top-down Zelda-game speelt, opnieuw moet overdenken. Het is een ogenschijnlijk simpele maar volkomen briljante gameplay toevoeging, die bijna gelijkwaardig is aan de creativiteit die we kennen uit bijvoorbeeld Breath of the Wild en Tears of the Kingdom.
Echoes, Gotta Catch ‘Em All
De diverse echo’s die je kunt leren in de game beïnvloeden nagenoeg al je interacties in de spelwereld. In tegenstelling tot Link, kan Zelda haar vijanden niet rechtstreeks aanvallen, maar ze kan bijvoorbeeld wel een monster echo oproepen die voor haar vecht. Zelda kan ook niet erg hoog springen, maar ze kan bijvoorbeeld wel bedden oproepen om een geïmproviseerde trap te vormen.
Met echo’s kun je ook diverse puzzels oplossen, zo kun je bijvoorbeeld een mol oproepen die een gat graaft wat naar een Piece of Heart leidt. Als je een echo-combo tegenkomt die je probleem oplost, voel je jezelf werkelijk een genie. In bepaalde opzichten voelt Echoes of Wisdom zelfs een beetje aan als een real-time strategy game.
De diversiteit en veelzijdigheid van de echo’s en de gameplay die daarbij hoort is dan ook best imponerend te noemen. Ik was altijd enthousiast om nieuwe echo’s aan mijn arsenaal toe te voegen, en was dan ook steeds benieuwd wat ze werkelijk zouden doen als ik ze gebruikte. Zouden ze betrouwbare favorieten als mijn trampoline of hongerige haai vervangen, of zou ik ze juist links laten liggen? Het combineren van echo’s is ook erg tof gedaan, en daarnaast komt er een verslavende verzamelaspect om doe hoek kijken, zoals je dat hebt met de Pokémon-games.
Echoes of Wisdom fungeert ook een beetje als puzzelgame. Zo leer je al snel dat je Zelda kan “binden” aan objecten, waardoor je deze op afstand kunt verplaatsen (wat een beetje lijkt op de Ultrahand Grab-functie van Tears of the Kingdom), wat een extra laag toevoegt aan de gameplay.
Hoewel ik ze niet allemaal zorgvuldig heb geteld, heb ik waarschijnlijk bijna 100 echo’s verzameld tijdens mijn avontuur. Ondanks dat dit erg tof is om te doen, om zoveel opties tot je beschikking te hebben, is het op een gegeven moment een behoorlijke ergernis om bepaalde echo’s te vinden. De game geeft je beperkte opties om je echo’s te sorteren (op laatst gebruikte, meest gebruikte, laatst verkregen, enzovoort) maar er zullen momenten komen waarin je vastzit in de game, en je steeds aan het scrollen bent door de steeds langere lijst met echo’s. Naar mijn mening had het ontwikkelteam beter kunnen kijken door verschillende lijsten te maken, in plaats van alles in één lange rij te zetten.
Puzzle me here
In mijn ervaring zijn de puzzels van Echoes of Wisdom iets minder open dan bijvoorbeeld in Tears of the Kingdom. Meestal is er een vaste oplossing voor een puzzel, zoals verplaats een rots die achter een hek en leg deze op een schakelaar, waarbij je als speler enige vrijheid hebt over welke specifieke combinatie van objecten en vijanden je wilt gebruiken om verder te komen. Over het algemeen voelt Echoes of Wisdom alsof het een gezonde mate van vrijheid biedt binnen de grenzen van een meer traditionele Zelda-structuur, wat naar mijn mening een mooie balans is.
Hoewel ik de aanpak van puzzels en het ontwerp van kerkers in Echoes of Wisdom erg leuk vond, vond ik de combat een beetje minder. Zoals eerder gezegd kan je een aantal monsters oproepen om voor je te vechten, en dit werkt wel in zekere zin, maar het is het net niet. Dit komt voornamelijk doordat de AI van je vechters behoorlijk dom is en ze vallen nogal langzaam aan en komen vaak vast te zitten op of achter objecten. Uiteindelijk zullen ze de klus wel klaren, maar het proces voelt iets te langdradig en clunky aan, vooral in het begin als je alleen maar zwakke monsters tot je beschikking hebt.
Lekker zwaardvechten!
Maar Echoes of Wisdom dwingt je niet om volledig op monster echo’s te vertrouwen om te vechten. Relatief vroeg in de game krijg je de mogelijkheid om te transformeren in Swordfighter Form, waarmee je vijanden frontaal kunt aanpakken met een zwaard, en later zelfs met een pijl en boog en bommen. Helaas kun je het zwaard maar een beperkte tijd hanteren, een energiebalk die snel slinkt terwijl je in deze vorm bent laat je dan ook zien hoe snel je moet handelen. Het beperken van het gebruik van het zwaard is om te beginnen een enigszins twijfelachtige beslissing, maar het kan soms ronduit frustrerend zijn gezien de beperkte hoeveelheid energie die het spel je geeft. Zwevende stukjes energie zijn te vinden in de Still World en worden zo nu en dan door sommige vijanden gedropt, maar ze zijn verrassend moeilijk om te vinden, zelfs op momenten dat je het zwaard echt nodig hebt, zoals tijdens bossfights.
Natuurlijk heb je de mogelijkheid om deze energiebalk op peil houden door verschillende smoothies te drinken, welke je kunt maken via een eenvoudig crafting-systeem. Dit is een leuk idee, maar het is niet mogelijk om zomaar ergens een smoothie in elkaar te knallen. Deze kunnen alleen gemaakt worden bij een handje vol verkopers verspreid over Hyrule. Dit resulteerde in dat ik net iets te vaak uit een dungeon moest teleporten vlak voordat ik een bossfight mocht doen. Gelukkig kent Echoes of Wisdom een handig fast-travel systeem, zodat je snel even terug kan gaan naar een stad om extra smoothies te maken, maar toch voelt dit niet helemaal goed en gestroomlijnd aan.
Ik wil trouwens niet zeggen dat de gevechten in Echoes of Wisdom slecht zijn, je went er namelijk al heel snel aan. Daarnaast kan je het zwaard upgraden waardoor je bijvoorbeeld een langere energiebalk krijgt en deze ook sterker kunt maken. Tegen het einde van de game voelde ik me vrij comfortabel met de combat die de game kent, maar ik kan het niet helpen dat ik het gevoel heb dat de ontwikkelaars er een beetje te veel over hebben nagedacht. Ze hadden Zelda ook gewoon de mogelijkheid kunnen geven om traditionele wapens te gebruiken terwijl ze echo’s op kan roepen, dit was naar mijn mening vermakelijker geweest dan hoe het nu is. Desondanks zorgt dit er wel voor dat je werkelijk na moet denken voordat je actie onderneemt, wat weer zorgt voor de nodige uitdaging.
Conclusie
Ondanks de kleine minpuntjes die ik aan heb gekaart, neemt dit niet weg wat Echoes of Wisdom in zijn kern is: namelijk een echt goede, moderne versie van de traditionele Zelda-franchise. Het kent uitstekend opgezette dungeons en een uitgebreide, koddige en levendige spelwereld. En het zijn eigenlijk een paar van de minder opvallende nieuwe features die de game kent waar ik absoluut het meest van heb genoten. De fijne besturing en platformactie, de toevoeging van een breed scala aan boeiende sidequests, de mogelijkheid om op een paard te rijden in een 2D Zelda zijn allemaal geweldige toevoegingen.
The Legend of Zelda: Echoes of Wisdoms gooit verschillende leuke dingen in de mix, en het spel is met gemak de grootste 2D-game van de franchise tot nu toe, met een verhaal wat je ongeveer 20 uur kost om te voltooien en genoeg extra content om je nog flink wat uren bezig te houden. Dit is een old-school Zelda-game waar je van gaat houden, die opgepoetst is om aan moderne verwachtingen te voldoen, en dat doet Echoes of Wisdom op alle fronten!
