Het was een woensdagmiddag toen deze game bij StarGamers binnen kwam. Ik had net mijn was van de lijn gehaald en een vluchtig bouquet van lavendelbloesem had zich in mijn boxers genesteld. Toen het bericht kwam dat The Dark Pictures Anthology: Little Hope binnen was gekomen, wist ik meteen dat ik mij op moest offeren. Soms moet je voor het team een horrorgame pakken en met een schone stapel boxers was ik prima voorbereid op het ergste. Hoe dat afloopt lees je in deze review.
Verhaal halen
The Dark Pictures Anthology is een series aan interactieve verhalende horrorgames van Supermassive Games (ontwikkelaar van Until Dawn). De anthologieserie zal bestaan uit 8 games en “Little Hope” is na “Man of Medan” het tweede spel uit de serie. De games hebben een afzonderlijk verhaal en zijn los van elkaar te spelen, maar de overlap is de curator (een gast die in een soort bibliotheek de boeken en verhalen bijhoudt en de speler een beetje stuurt). Na een korte proloog die veel van de puzzelstukjes en thema’s van het verhaal op je pad gooit, begin het. Een bus met daarin een groep studenten verongelukt bij het plaatsje Little Hope. De groep herpakt zich en start een zoektocht naar de bewoonde wereld, die al snel verandert in een overlevingstocht in Little Hope.
Tijdens het spel wissel je regelmatig van personages en maak je hun ontwikkeling mee. Het eerste wat opvalt is de besturing, want niet alleen loop je traag, maar ook draait je personage vrij log. Als een dronkenman zwalkte ik de eerste minuten de spelwereld door. Gelukkig heb je totaal geen behendigheid nodig en kun je die flex moves gewoon overlaten aan Mario of die ene chick die ik gisteravond in een filmpje zeer behendig aan het werk zag gaan met een komkommer (ik kijk nou eenmaal graag food filmpjes en haar snijtechniek was verbluffend).
Visioenenjacht
Little Hope is een verhalende game en zoals het daarbij hoort is de gameplay wat minder belangrijk. Waar het om gaat is dat je stukje bij beetje het mysterie achterhaald rondom de vermiste buschauffeur, de hekserij rondom Little Hope en de overlapping tussen de geschiedenis (17e eeuw rond de heksenvervolging) en de huidige personages. Dit verloopt op de vertrouwde manier: dialogen met personages, keuzes en het uitspitten van de omgeving voor aanwijzingen. Deze aanwijzingen bestaan uit objecten, foto’s verbonden met herinneringen en verhalen en artikelen met informatie.
Wat heerlijk is uitgewerkt, is de mix tussen verhaal, cutscenes en quick time events. De game komt wat rustig op gang, maar continue voel je de dreiging. Als je op je gemak de informatie tot je neemt, wordt duidelijk dat er dingen niet kloppen. Voor de zekerheid kun je bij elke interactie met een voorwerp, deur en andere dingen zien of daarmee het verhaal vervolgt, zodat je de kans hebt om eerst de rest van de omgeving uit te kammen. Aan voorwerpen of foto’s zitten ook soms onheilspellende toekomstvoorspellingen gekoppeld. Je ziet bijvoorbeeld iemand dood gaan en door de pad en keuzes die jij maakt in het verhaal kan je dit mogelijk voorkomen. Soms kom je op een locatie die je herkent uit zo’n voorspelling en weet je dat je op je hoede moet zijn.
Je kunt een situatie veranderen door je keuzes in het spel. Je relatie tussen de verschillende personages biedt openingen tot andere ontwikkelingen. Daarnaast zullen je keuzes ook bepaalde karaktereigenschappen veranderen. Heeft een personage bijvoorbeeld niet genoeg leiderschap ontwikkeld gedurende de keuzes, dan kan dat drastische gevolgen hebben in het verhaal. Dit geldt met verschillende personages en eigenschappen. Dit systeem werkt goed en je wordt nieuwsgierig naar welke paden de personages hadden behandeld, had het anders gelopen.
Vroegtijdig Climax
Wil je ongeschonden de eindstreep halen, dan moet je geconcentreerd blijven. Even rustig wegzakken bij een cutscene met een hand in een zak chips is er niet bij. De quick time event komen soms spontaan op je af, een beetje zoals het hoort bij het gevaar in een horrorgame. Gelukkig is het allemaal niet lastig, zolang je maar gefocust blijft.
Die eindstreep komt echter al eerder dan verwacht. Daarnaast kan ik goed voorstellen dat dit voor sommige mensen een afknapper kan zijn. Zonder al te veel te verklappen, worden er wat zaken door de war geschopt. Persoonlijk stoorde ik me er echter niet aan. Als er vele onverklaarbare dingen gebeuren in een mysterie, dan zijn er nou eenmaal wat grovere maatregelen nodig om de losse eindjes op logische wijze aan elkaar te knopen.
Het centrale thema in de game is hekserij en de heksenvervolging gedurende de “Salem Witch Trials”. Voor iedereen die wat met hekserij te maken leekt te hebben, werd de doodstraf uitgesproken. En rond die tijd werden er ook regelmatig onschuldige burgers de dood in gejaagd. Een logisch vervolg daarop is dan ook dat het op die plekken spookt en dat de geesten hiervan nog ronddwalen. Zo ook in Little Hoop. Via kleine details, items als voodoopoppetjes, en scenes die je terug brengen naar die tijd, wordt dit geheel ook verweven tot een prima survival-/horrorgame.
Een game op maat gemaakt
De game is wat aan de korte kant. Binnen 4-6 uur heb je het verhaal uitgespeeld. Eventueel kun je dan scenes nogmaals doen om de laatste items te zoeken en andere keuzes te maken. Wat ik wel tof vind, is de mogelijkheid om dit alles met een maat de doen. Een 2-player (of zelfs tot 5 spelers/vrienden offline) horror ervaring als dit, zie je eigenlijk weinig. Had ik met mijn maat hier de tijd voor gehad, hadden we de game ook zeker samen uitgespeeld. Toegegeven, voor 1 speler ben je voor die prijs wel vlot door de game heen. Aan de andere kant zijn er duurdere hobby’s. Zeker als je de game samen met een vriend op de bank tijdens een gameavondje kan spelen.
Het geeft een beetje het gevoel van een horrorfilm die je samen kijkt (of in dit geval speelt). Dit is inclusief de momenten dat je bij jezelf denkt: “Nee! Loop nou niet die verlaten schuur in, dat wordt je dood!”. Samen speelt het lekker weg, alleen moet je wel een vriend hebben die hetzelfde in de game zit als jou. Niet dat je een maat hebt die door de game wil rushen, terwijl jij uitgebreid alles op je dooie gemak wilt onderzoeken en lezen.
Conclusie
Met Little Hope biedt the anthology series een interactieve horror filmervaring die je samen met een maat kunt ondergaan. Het griezelt heerlijk weg een voordat je het door hebt, ben je door de game heen. Enerzijds omdat het geen lange game is, maar ook omdat het lekker wegspeelt en kijkt. Je hebt het gevoel onderdeel te zijn van een film. De bedrukte sfeer, samen met het mysterieuze plot zorgen ervoor dat je op het puntje van je stoel gaat zitten. In de latere acts krijg je de formule door en daarmee is ook een deel van de spanning er af, maar het verhaal heeft je dan al zover meegekregen dat je zit te wachten op de ontknoping. Helaas zal de ontknoping niet iedereen bevallen en zal het allemaal wat plots aanvoelen. Na afloop overheerste bij mij vooral de spanning en het plezier en het einde vind ik achteraf een vrij logische keuze.
