Tales of Kenzera: Zau is een nieuwe Metroidvania-game ontwikkeld door Surgent Studios. Deze studio is opgericht door (stem)acteur Abubakar Salim, vooral bekend als de stem van Bayek in Assassin’s Creed: Origins. Tales of Kenzera kent een bijzonder verhaal wat is opgebouwd rond verdriet, waarin we de diverse stadia voorbij zien komen en wat op een bijzondere manier verteld wordt. In de onderstaande review gaan we dan eens kijken wat de game voor ons in petto heeft.
Tales of Kenzera volgt de jonge Zau, die oude verhalen over zijn volk vertelt als een manier om met het verlies van zijn vader om te gaan. Hij stelt zichzelf voor als een jonge sjamaan, op zoek naar de God van de Dood, die moet worden gerustgesteld met vier grote geesten om Zau’s verloren vader weer tot leven te wekken. Het is een persoonlijk verhaal, gebaseerd op het verlies van Salims vader, en dit wordt op een indrukwekkende manier tot leven gebracht. In het verhaal kom je dan ook de diverse fases van rouw tegen, waarbij eerst verdriet diep is geworteld, waarna felle ontkenning volgt en wat eindigt in de onwillige acceptatie van de dood in ons leven. De game zet dan ook een aardig serieuze toon, waardoor het verhaal ook erg gevoelig en emotioneel aanvoelt en dus een diepe lading kent.
The Mask
Als Zau zal je dan ook door gevarieerde gebieden reizen, verdeeld over diverse hoofdstukken om de zielen van de grote geesten te verzamelen om je geliefde Baba terug te brengen. Geleid door de God van de Dood, Kalunga, zal Zau gewapend met twee magische geestmaskers het avontuur aan gaan.
In de game heb je dus twee maskers waar je tussen kan wisselen, namelijk het masker van de zon en de maan. Het eerste masker geeft Zau de kracht van vuur, waardoor hij verwoestende melee-combo’s kan uitvoeren en vlammensperen kan lanceren om bijvoorbeeld schakelaars te activeren en verre objecten te vernietigen. Het masker van de maan geeft je de beschikking over de krachten van wind en ijs, waardoor Zau vijanden en rivieren kan bevriezen en zijn tegenstanders van een afstand kan aanvallen.
Terwijl je speelt, verzamel je veel verschillende upgrades voor je uitrusting, hetzij via een korte skilltree of via reis- en wereldvaardigheden, maar de kern van Kenzera’s gevechten is de wisselwerking tussen de twee maskers. Het beheersen van de combat in Tales of Kenzera: Zau is dan ook zeer bevredigend te noemen, omdat het gemakkelijk te begrijpen is en er voldoende complexiteit is om het gedurende het hele spel interessant te houden, vooral als je een paar upgrades aanschaft.
Vermakelijk, maar minder belonend
Tijdens het spel wissel je voortdurend tussen de twee maskers, zowel tijdens gevechten als bij het oplossen van omgevingspuzzels die je voortgang belemmeren. Zoals het een Metroidvania-game betaamt kent de game dan ook meerdere routes, die vaak leiden naar verborgen verzamelobjecten, geheugenfragmenten en containers vol Ulogi, welke dient als XP om je vaardigheden te upgraden. Hoewel Tales of Kenzera ongelooflijk vermakelijk is, en een goede opzet kent, voelt de game niet zo belonend aan als bijvoorbeeld een Ori and the Will of the Wisps of het onlangs verschenen Prince of Persia: The Lost Crown.
Tales of Kenzera is in hoge mate het product van een klein maar toegewijd team en je merkt dat de game met veel liefde is gemaakt. Er is behoorlijk aardig wat creativiteit te zien in het leveldesign en er zijn genoeg geheimen verborgen in de diverse gangen die de het spel kent. Later in de game krijg je nieuwe krachten en vaardigheden die je uitnodigen om op eerder bezochte plekken terug te keren om te kijken wat er achter een eerder onbreekbare muur verborgen zit.
Op je back-track
Hoewel de game degelijk in elkaar steekt is de enige echte zwakte het levelontwerp van Tales of Kenzera, waarbij er erg veel backtracking gebruikt wordt. De meeste gebieden die je doorloopt, hebben doodlopende secties waarin je over ineens een aanzienlijke afstand terug moet keren naar het hoofdpad, zonder echt een grote beloning. Frustrerender is het feit dat de game fast-travel-punten verspreid over de spelwereld heeft, maar deze zijn nooit op plaatsen waar ze handiger zouden zijn. Ik begrijp dat de Surgent Studios ons graag de platformuitdagingen in omgekeerde volgorde willen zien overwinnen, maar als je moet terugkeren naar gebieden uit de vroege game om op zoek te gaan naar geheimen, kan het herbetreden van oud terrein, zelfs met nieuwe vaardigheden, vermoeiend zijn als het niet belonend genoeg is.
Ook moet ik zeggen dat enkele van de gevechtsuitdagingen in de late game irritant zijn om te voltooien. Door een specifiek type vijand, veel visuele effecten op mijn scherm en beperkte ruimte om te manoeuvreren, merkte ik op dat ik op latere momenten aanzienlijk minder genoot van Tales of Kenzera dan toen ik de game begon. Toch blijft de charme die het verhaal kent van een hoog niveau, waardoor je wel wilt weten hoe dit alles afloopt.
Sfeer versterkend
Afgezien van mijn problemen met het backtracking en de diverse gevechts challenges, komt elk ander onderdeel van Tales of Kenzera: Zau goed uit de verf. De muziek, die gebruik maakt van traditionele Afrikaanse instrumenten en vocals, is altijd passend bij het moment en versterkt de sfeer. De personages zijn goed uitgediept en het verhaal is van een opvallend hoog niveau. Ook de verschillende NPC’s die je in de spelwereld tegenkomt, hebben allemaal hun eigen verhalen te vertellen, ook al zijn deze soms een beetje voorspelbaar.
De voice-acting is dan ook ook van topklasse, met speciale vermelding voor Abubakar Salim en Tristan D. Lalla als respectievelijk Zau en de God van de Dood. Salims stemwerk in de reflectiepunten is waarschijnlijk het sterkste in het spel, omdat hij zijn eigen pijn over het verlies van zijn vader kanaliseert in de stem van Zau, waardoor emoties dan ook erg goed overkomen.
Ten slotte is Tales of Kenzera: Zau technisch een goede game. De framerate is dan ook altijd even stabiel, en de game ziet er ook erg kleurrijk en mooi uit. De diverse effecten weten het algehele gevoel te versterken en ik heb tijdens mijn sessies geen bugs ondervonden. Al met al heeft Surgent Studios een hele toffe Metroidvania neergezet.
Conclusie
Tales of Kenzera: Zau is een fantastische game en een mooie toevoeging aan het steeds competitiever wordende Metroidvania-genre. Als je hier van houdt is de game ook zeker de moeite waard, en het is dan ook een zelfverzekerd avontuur met een kleine maar serieuze cast, geweldige voice-acting en vloeiende, verslavende platformactie. Het brengt het genre geen nieuwe richtingen in, maar het levert een plezierige, uitdagende en ontroerende ervaring op die elke fan van het genre zal plezieren.
