Iedereen houdt van Super Mario, je kan het ontkennen maar dan alsnog gelooft niemand je. De games waarin de koddige loodgieter is opgedoken, is voor een heel breed publiek leuk en speelbaar. Nintendo vond het dan blijkbaar een goed idee om gamers opnieuw kennis te laten maken met een drietal oude klassiekers. Laten we dan ook eens kijken wat Super Mario 3D All-Stars ons te bieden heeft.
Mijn allereerste game die ik ooit speelde was Super Mario Bros. op de NES. Als vierjarig jochie keek ik mijn ogen uit toen Mario voor het eerst speelde, en deze deze game heeft er voor gezorgd dat ik een blijvende interesse in videogames heb gekregen. Super Mario Bros. verscheen pas in 1987 in Europa, maar Japanners en Amerikanen konden al in 1985 aan de slag met de game. Mario bestaat dus alweer 35 jaar, maar dat is stiekem een leugen. De altijd vrolijke loodgieter maakte in 1982 zijn debuut in de game Donkey Kong, maar heette toen nog Jump Man, waarna hij de naam Mario kreeg in de arcadegame Mario Bros. uit 1983. Mario heeft in ieder geval een shitload aan titels op zijn naam staan, en tot 1997 was hij alleen maar te zien in 2D platformgames. Met de komst van de Nintendo 64 moest Mario mee evolueren naar een moderne tijd, en dit werd gekenmerkt met de komst van Super Mario 64. Dit was toentertijd een revolutie in games, en was een van de eerste goed speelbare 3D platform games van die tijd en dit legde de basis voor toekomstige games in de franchise.
Geschiedenisles
What’s in a number
Super Mario 3D All-Stars bestaat uit drie 3D klassiekers waarin de besnorde loodgieter de hoofdrol speelt. Om te beginnen is er Super Mario 64. Toen de game in 1997 voor het eerst in Europa werd uitgebracht, waren er nog niet heel veel 3D-platformgames die indruk wisten te maken. Mario 64 heeft dan ook op heel veel manieren en aspecten het genre gedefinieerd. Zo kon je voor het eerst vrijelijk rennen en springen in een van de vele stages en kende de game een soort open-wereld speeltuinstijl welke een hoop plezier opleverde. Daarnaast kende de game een indrukwekkende hoeveelheid variatie in zijn omgevingen, gameplay en uitdagingen.
Zonneschijn
Super Mario Sunshine verscheen in 2002 voor de GameCube en nam de basis van de gameplay uit Mario 64 over. De game kende uiteraard veel mooiere graphics, verfijnde de gameplay en het en voegde een geheel nieuwe mechanic toe in de vorm van de FLUDD, een apparaat waarmee Mario water kan spuiten en gedurende korte tijd kan zweven. Super Mario Sunshine is een beetje het zwarte schaap uit de Mario-franchise, omdat het voornamelijk een stuk pittiger was. Desondanks zag de game er in zijn tijd fenomenaal goed uit, waren de levels erg goed uitgewerkt en was de gameplay heel erg vermakelijk.
To the Galaxy and beyond!
Als laatste is daar Super Mario Galaxy, welke verscheen in 2007 voor de Wii, en speelt zich voornamelijk af in de ruimte waar Mario moet reizen van sterrenstelsel naar sterrenstelsel met de grote opdracht om zogenaamde Power Stars te verzamelen. De Power Stars spelen een cruciale rol in de gameplay van het spel en kunnen voornamelijk gevonden worden door opdrachten te voltooien of levelbosses te verslaan. Hierbij zitten ook zogenaamde Grand Stars: sleutels om nieuwe sterrenstelsels te openen die door Bowsers toedoen verzegeld zijn. Elk sterrenstelsel bevat een aantal planeten, planetoïden en andere ruimtelijke materie, die spelers vrij kunnen doorlopen. Dankzij het gebrek aan zwaartekracht, kan Mario zonder enige moeite tegen muren en plafonds lopen zonder hierbij naar beneden te vallen. De welbekende basis gameplay uit Mario 64 maakt hier opnieuw zijn opwachting, maar wordt dus aangevuld met nieuwe elementen zoals de eerder genoemde zwaartekracht. Mario Galaxy bracht de franchise in een zeer plezierige maar onverwachte en opwindende nieuwe richting.
Drie voor de prijs van één!
Qua opzet van de drie games is er in deze bundel niets veranderd. Nu je dus helemaal op de hoogte bent, laten we eens kijken naar hoe de games eruit zien en spelen op de Nintendo Switch. In grote lijnen hebben alle drie de games een kleine oppoetsbeurt gehad en zien ze er allemaal kristalhelder uit en strak uit. Nintendo is daarentegen wel trouw gebleven aan het bron materiaal en hebben we hier niet te maken met remasters of remakes.
Super Mario 64
Dit is voornamelijk goed te merken aan Super Mario 64, want Nintendo heeft de oude game een hogere resolutie gegeven en hier en daar wat textures strakker gemaakt maar het ziet er nog steeds uit zoals vroeger. De game is alleen speelbaar in zijn 4:3 letterbox weergave en kent dus geen breedbeeld-optie. Zelfs de manier waarop de camera werkt is onaangetast, waardoor je de camera in twee schokken naar links en rechts kunt bewegen en dit kan de nodige frustraties opleveren. Nintendo is aardig lui geweest, want ze hebben niet de tijd genomen om een camera met een soepele besturing af te leveren. Samen met de oubollige geluidseffecten zorgt dit ervoor dat Super Mario 64 erg verouderd aanvoelt en dat is best jammer te noemen. Desondanks is en blijft deze game een klassieker, maar Nintendo had hier wel meer aan kunnen doen om de spelbeleving leuker en meer gestroomlijnd te maken.
Super Mario Sunshine
Super Mario Sunshine was vroeger al een mooie game en in deze bundel heeft de game de tand des tijds goed doorstaan. Sunshine ziet er ongekend kleurrijk en koddig uit en de game speelt dan ook lekker weg. De game heeft een flinke upgrade gehad in resolutie en is dan ook in breedbeeld speelbaar. Toch is het jammer dat Sunshine zo nu en dan last heeft van framerate dips en dat is zo nu en dan goed te merken. Daarnaast is Sunshine een onvergeeflijk spel qua gameplay, en precisie in je sprongen is de sleutel om Shines te behalen. De game kent dan ook hetzelfde camera probleem als Mario 64 en dit zorgt opnieuw voor de nodige frustratie als je voor de honderste keer van een platform af dondert en je weer een hele klim moet maken om het opnieuw te proberen. Een vloeiende camera zonder de dips in de framerate had de game dan ook veel leuker en beter speelbaar gemaakt.
Super Mario Galaxy
De mooiste en beste van van de drie in deze collectie is zeker Super Mario Galaxy. Ook deze game heeft een resolutie upgrade gehad en is de enige game die draait op 60fps (de andere twee draaien op 30fps), en dat is te merken. De game speelt zo ontzettend vloeiend weg en ziet er zo verdomd goed uit. Galaxy verscheen oorspronkelijk voor de Wii en is dus ontworpen om optimaal te profiteren van de motion-controls van de wapper-console. Nintendo heeft de besturing van deze game dan ook perfect kunnen vertalen naar de Nintendo Switch. Zo kun je met je controller de cursor richten op diverse sterren om ze te vangen wanneer je docked speelt. Als je de game handheld speelt kun je gebruik maken van het touchscreen van de Switch. De variatie in planeten en sterrenstelsels is ongekend te noemen en het is dan ook heerlijk om deze game opnieuw te spelen met mooiere graphics en een betere besturing.
Extraatjes
Naast de meegeleverde games, heb je in deze bundel ook de beschikking over de soundtrack van elke game. Deze is toegankelijk vanuit het hoofdmenu. In totaal zijn er 175 nummers welke samen goed zijn voor meer dan 4 uur aan muziek. Zodoende kun je dus je Switch veranderen in een old-school Walkman zodat je onderweg naar klassieke Mario-deuntjes kunt luisteren. Ondanks dit leuke extraatje voor de fans moet ik wel zeggen dat ik het jammer vindt dat Nintendo Super Mario Galaxy 2 niet heeft toegevoegd aan deze collectie. Galaxy 2 is tenslotte een van de beste Mario-spellen ooit gemaakt en absoluut waardevol om te verzamelen.
Conclusie
Super Mario 3D All-Stars zit vol nostalgische charme en plezier, maar kent de nodige kanttekeningen. Het is verrassend dat alle drie de games aardig hebben standgehouden, maar Nintendo heeft het zich wel te makkelijk gemaakt. Dat ze de games in hun originele visuele vorm uit willen brengen vind ik nog niet eens erg, maar dat ze problematische zaken zoals het camerawerk in Mario 64 en Sunshine niet hebben opgelost vind ik een gemiste kans.
Ondanks dat je ongekend veel spelplezier hebt met deze drie games, voelt het dan ook als een makkelijke ‘cash grab’ waarbij Nintendo wilt profiteren van nostalgische gamers. Dat ze dit kracht bij zetten door de bundel maar tijdelijk beschikbaar te stellen vindt ik dan ook een twijfelachtige keuze van de Japanse reus. Desondanks mijn bedenkingen haal je wel een stukje toffe game-geschiedenis in huis met deze bundel.
