Spiders is een Franse ontwikkelaar welke we vooral zullen kennen van de actie-RPG’s Greedfall. De ontwikkelaar staat niet echt bekend om het afleveren van de meest gepolijste titels, maar toch zijn ze redelijk ambitieus met hun games. Steelrising is ook een actie-RPG, maar vindt zijn inspiratie in diverse titels uit de stal van From Software. Opnieuw heel ambitieus, maar of dit een goede zet is geweest lees je in de onderstaande review.
Steelrising vindt plaats tijdens de Franse Revolutie, waarbij koning Lodewijk XVI een leger van automatons heeft ingezet om de bevolking te onderdrukken. De koningin wordt daarnaast in feite gevangen gehouden onder het mom van bescherming, maar kan het niet aanzien wat er gebeurt in het land, dus stuurt ze haar eigen persoonlijke automaton naar Parijs om het schrikbewind van haar man te stoppen. Deze persoonlijke automaton is het personage die wij dan ook onder de knoppen krijgen, en draagt de naam Aegis. Deze machine is in de eerste instantie gemaakt om te entertainen door middel van dansen, maar daarnaast is deze ook een capabele vechter.
Dynamisch
Als je de game voor het eerst start krijg je gelijk een aantal aanpassingsopties, die zowel cosmetisch van aard zijn als dat je een class kunt kiezen. Hoewel het niet zo diepgaand is als andere games in het genre, kun je wel je persoonlijke stempel op je personage drukken dankzij de keuze uit een aantal kleuren en kapsels. Daarnaast kun je kiezen uit vier classes waarmee je bepaalt met welk wapen je start en elke class kent zijn eigen basisstatistieken. Wapens kunnen langzaam en hard raken, sneller of zelfs afstandsbereik hebben, plus elk wapen heeft een speciale aanval die sterk kan variëren, zowel defensief als offensief.
Je begint de game dus met een aantal beginstatistieken, maar naarmate je vordert in de game kun je deze statistieken naar eigen wens indelen terwijl je levelt. Uiteraard kent Steelrising diverse wapens en bepantsering die je op je avontuur vindt en kunt uitrusten. Hierdoor is het mogelijk om te experimenteren zoals je zelf wilt. De basis is echter altijd hetzelfde en zal bekend zijn bij Soulslike-fans. Je hebt de beschikking over een lichte en zware aanval en daarnaast kun je aanvallen afweren en ontwijken. Steelrising laat zich daarnaast meer spelen zoals Bloodborne dan Dark Souls, dus de gameplay is net wat sneller en dynamischer waardoor het stiekem best lekker wegspeelt.
Lekker afkoelen
Steelrising kent ook een stamina-meter, maar aangezien Aegis een machine is, is dit systeem meer gebaseerd op oververhitting en kent het een cooldown-mechanic, wat er voor zorgt dat je langer in het gevecht kunt blijven. Als je ‘stamina’ eenmaal is uitgeput, moet deze balk ook helemaal leeg zijn voordat deze weer begint te vullen zodat Aegis af kan koelen. Tijdens de afkoel periode kun je echter op een knop drukken om ervoor te zorgen dat deze helemaal leeg raakt. Time het goed genoeg en je kunt bijna een volle balk klaar hebben om weer het gevecht aan te gaan. Toch is het oppassen geblazen want als je dit doet bouwt Aegis frost-damage op en is het dus mogelijk dat je meter bevriest. Als deze eenmaal is bevroren, zal je jezelf als een malle los moeten wrikken of anders zal je zeker het loodje leggen. Deze gameplay mechanic voorkomt dat je constant gewoon kunt afkoelen, en zorgt voor de nodige uitdaging waardoor Steelrising best leuk blijft.
Steelrising is, zoals ik al eerder vertelde, een Soulslike-game en kent dan ook aardig wat herkenbare dingen. Zo zijn daar de Vestals die fungeren als bonfires, kent het checkpoints waar je naar terugkeert als je eenmaal dood bent gegaan, je laat je XP en valuta (Anima Essence) vallen als je sterft en er is een genezend item dat beperkt kan worden gebruikt, maar zal worden aangevuld wanneer je uitrust bij Vestals. Daarnaast kun je bij Vestals ook levellen en upgraden, maar door interactie met de Vestal worden alle vijanden die je hebt verslagen opnieuw tot leven gewekt. Dit alles zal de fans van het genre bekend aanvoelen.
Verdwaal maar
Het spel is opgedeeld in zones, in plaats van een onderling verbonden spelwereld te zijn. Je kunt met een koets zonder paard tussen deze zones reizen en je zult meerdere keren terugkeren naar zones omdat het deze gebieden een Metroidvania-element kent. De eerste paar bazen die je verslaat, zullen je nieuwe krachten geven waarmee je toegang krijgt tot voorheen ontoegankelijke secties in de game en elke zone kent het nodige back-tracking. Op zich niets mis mee, maar op den duur kan dit allemaal een beetje verwarrend en ingewikkeld aanvoelen, omdat de straten van Parijs heel erg op elkaar lijken. De game kan daardoor ook aanvoelen als een doolhof worden, en een map op mini-map was dan ook heel erg welkom geweest. Helaas mist Steelrising dit en daardoor gebeurt het veelvuldig dat je verdwaalt in deze spelwereld.
Er is ook meer aandacht voor missies en zij-missies in Steelrising . Al vroeg in de game vindt je namelijk een kompas, een item dat je kunt gebruiken om doelen in de omgeving te markeren. Aangezien de game geen map kent is dit dus een erg handig item en het is dan ook verdomde handig om markeringen te kunnen zetten in de game. De zij-missies zijn niet heel erg divers opgezet en zullen je opdragen om items te vinden voor overlevenden die zich in de straten van Parijs wanen. Daarnaast zal je zo nu en dan ook keuzes moeten maken, bijvoorbeeld de kant van bepaalde overlevenden kiezen boven anderen. Deze missies zijn niet heel divers maar ze geven je wel een reden om de wereld meer te verkennen en geven op zich genoeg voldoening.
Houterig
Het voltooien van Steelrising zal je ongeveer 30 uur kosten, en dit komt voornamelijk ook door het back-tracken en het verdwalen in de spelwereld. De game kent genoeg wapens om mee te spelen, al zijn er beperkingen om ze te upgraden. Het kent aardig wat optionele missies die je ook wel wat uurtjes zoet houden, maar als je jezelf concentreert op alleen de hoofdmissies ben je wel een stuk sneller klaar met de game.
Technisch is de game best in orde, afgezien van een enkele hapering en frame-drops. De straten van Parijs zien er erg mooi uit en worden dan ook geweldige verlichten. Over het algemeen loopt de game best soepel en je hebt dan ook de keuze uit een paar verschillende grafische opties, met prioriteit voor framesnelheid of resolutie. Qua animaties ben ik wel iets minder te spreken, want de diverse moves van Aegis komen nogal houterig over. Hier hadden ze best wel wat meer werk in mogen steken, maar alsnog is het niet erg storend. In Steelrising neem je het altijd op tegen andere automatons en hoewel er enige variatie is, voelt het alsnog wel aan of je steeds tegen dezelfde vijanden vecht. De bosses zijn daarentegen wel uniek te noemen en kennen met een aantal coole ontwerpen, maar ze voelen nooit zo episch aan als de bazen die we terug vinden in From Software-games.
Naarmate het spel vorderd lijkt de game wel makkelijker te worden, en ik ondervond dat vooral de bazen steeds minder pogingen nodig hadden om te verslaan. Daarnaast is het wel wennen aan de besturing, want het voelt net wat anders aan als andere games in het genre. Als je Steelrising toch te moeilijk vindt, dan heeft de game ook nog een aantal zeer vriendelijke Assist-opties, waaronder het verlagen van de schade die je oploopt en het niet verliezen van je Anima Essence nadat je bent gestorven. Dit schakelt wel wat achievements / trophies uit in de game, maar voor nieuwkomers in het Soulslike-genre is dit wellicht een welkom hulpmiddel.
Conclusie
Steelrising is een degelijke Soulslike-game met een unieke, maar op den duur repetitieve, setting. Het is jammer dat de game je geen map geeft, want hoe tof de spelwereld ook is zien de straten van Parijs er nogal hetzelfde uit, en is het dus heel makkelijk om te verdwalen. Gelukkig heb je een kompas die helpt bij je speurtocht, maar dit voelt wel een beetje omslachtig aan. De combat en moves zijn een beetje houterig, maar de game kent een scala aan offensieve en defensieve opties. Steelrising is zeker geen hoogvlieger in het genre, maar het is een leuk avontuur met een aantal interessante eigen ideeën.
