Lang lang geleden, in een sterrenstelsel hier ver vandaan. Was er eens een jonge dame die droomde van avonturen. Deze avonturen worden verteld in de onlangs verschenen game genaamd Star Wars Outlaws. Laten we in een nieuwe review eens kijken in hoeverre Ubisoft is geslaagd in het maken van een game in deze franchise!
Onlangs is de game Star Wars Outlaws verschenen, uitgegeven door Ubisoft en ontwikkeld door Massive Entertainment (bekend van The Division-franchise). Dit is een ander soort
Star Wars-avontuur geworden dan wat we gewend zijn, en de nadruk ligt dan ook op de criminele onderwereld waarin we de rol aannemen van Kay Vess. De game kent een een open wereld en een uitgebreid reputatiesysteem, waarin het zich moet onderscheiden van andere games binnen de franchise. Laten we eens kijken in hoeverre Star Wars Outlaws zijn beloftes waar maakt.
Kay is een geheel nieuw personage in het Star Wars-universum, en komt uit de gokstad Canto Bight op de planeet Cantonica. De belangrijkste focus van het spel is om door de verschillende syndicaten van de Outer Rim te navigeren, waarbij ze haar reputatie opbouwt als smokkelaar en dief terwijl ze wordt opgejaagd door de Zerek Besh.
Kay gezellig
Het verhaal speelt zich af tussen de gebeurtenissen van The Empire Strikes Back en
Return of the Jedi , terwijl de Galactic Civil War in volle gang is. Als gevolg hiervan bloeit de criminele onderwereld, aangezien de Empire zich richt op de groeiende rebellenlegers, en de belangrijkste syndicaten grijpen deze kans aan, waardoor Kay de kans krijgen om in een ander deel van deze wereld te duiken tijdens een van de belangrijkste periodes in de geschiedenis van Star Wars.
Er zijn genoeg diverse Star Wars-referenties te vinden in de game die leiden naar bredere gebeurtenissen in het universum die fans zeker zullen waarderen. Zo zit bijvoorbeeld Han Solo al gevangen in het paleis van Jabba de Hut, zijn er verwijzingen naar Qi’ra en de rol van Crimson Dawn in de Syndicate Wars uit de Crimson Reign-comics, en zijn er later in de game enkele belangrijke onthullingen die verder aansluiten bij de stripboeken. Ondanks deze kleine verwijzingen draait het verhaal voornamelijk om Kay Vess haar avonturen.
Het hoofdthema van Outlaws is dat de leider van de Zerek Besh, Sliro, een Death Mark op Kay heeft gezet na een mislukte overval, en ze krijgt een “baan” aangeboden door de mysterieuze Jaylen om 157 miljoen credits te stelen in ongemarkeerde beskar-staven om zo een schone lei te krijgen. Het verhaal kent voor het grootste deel een relatief eenvoudige opzet, vol plotwendingen en verschuivende loyaliteiten die best vermakelijk te noemen is.
Ubisoft DNA
Het hoofdverhaal bestaat voor het grootste deel uit vliegen tussen diverse planeten, Kay’s uitrusting upgraden en een bemanning van verschillende vaardige personen rekruteren, van explosievenexperts tot droidmasters. Toch weet de opening van de game de meeste indruk te maken, want ondanks dat de opening op Canto Bight vol actie zat, vond ik dat het verhaal later in de game wat trager en minder actievoller werd. Hoewel de missies leuk, boeiend en variërend waren, zijn er genoeg momenten waarbij je ergens naartoe moet reizen voor ontgrendelingen of upgrades die het tempo van de game behoorlijk wisten te verstoren. Op een later moment in de game wordt het verhaal weer een beetje opgepakt en wordt je ineens overspoeld door een spervuur aan belangrijke onthullingen van personages, wendingen en bochten die allemaal snel achter elkaar plaatsvinden, waardoor het allemaal weer net iets te druk aanvoelt. Massive had dit naar mijn mening iets beter kunnen doseren en verspreiden over de game, want ineens krijg je een shitload informatie en gebeurtenissen om je oren.
Iets wat mij gelijk opviel tijdens mijn sessies met Star Wars Outlaws, is dat het welbekende Ubisoft DNA weer overal aanwezig was. Je zou denken dat men er voor gekozen heeft om bepaalde elementen over te nemen van andere open-wereld titels, maar uiteindelijk zie je een heleboel elementen en aspecten die afkomstig zijn van de welbekende Ubisoft-franchises.
Iets wat niet verrassend is, is dat de gunplay direct opvalt. Deze kent in grote lijnen de opzet en snelheid van The Division, maar is vermengd met elementen die we gezien hebben in de Uncharted -serie, aangezien je in en uit dekking kunt duiken terwijl je de vijanden belaagt met je blaster. Hoewel het mogelijk is om het grootste deel van de game te spelen met alleen Kay’s blaster, is er de mogelijkheid om een verscheidenheid aan wapens van gevallen vijanden op te pakken. Het is alleen jammer dat je deze niet kunt bewaren en zo een arsenaal op kunt bouwen met diverse sci-fi wapens.
Lekker zoeven
Om een voorbeeld te geven van het Ubisoft-DNA heeft Kay de beschikking over de Adrenaline ability, welke verdomd veel lijkt op Splinter Cell Conviction en Blacklist ’s Mark & Execute-vaardigheid. Als dief zijnde wordt een stealthy-achtige anpaak sterk aangemoedigd en deze zijn tijdens bepaalde belangrijke missies zelfs verplicht. Door gebruik te maken van Kay’s Electrobinoculars, een futuristische verrekijker die vergelijkbaar werkt als die uit Far Cry, kun je vooruit plannen en vijanden taggen.
Hier komen dan ook elementen uit Assassin’s Creed’s voorbij, want Kay kan zich verstoppen in hoge planten en bijvoorbeeld stoomwolken die uit ventilatieopeningen komen in meer industriële gebieden. Daarnaast wordt Kay vergezeld door de schattige Nix, welke van onschatbare waarde is, aangezien dit beestje een vergelijkbare rol kan vervullen als het hacken in Watch Dogs. Zo is Nix in staat om deuren te openen of een alarm van een afstand te deactiveren, terwijl hij ook andere functies vervult, zoals zakkenrollen, het ophalen van items die buiten je bereik liggen, of het helpen bij het verdoven of afleiden van vijanden.
Zoals het een Ubisoft open wereld game betaamt weet je dat er veel te ontdekken valt op de verschillende planeten. Twee planeten, namelijk Kijimi en Cantonica, bevatten voornamelijk lineaire verhaalinhoud met kleine verkenningselementen. Maar de andere drie centrale locaties, Akiva, Toshara en Tattooine, zijn allemaal enorme zones met in elke hoek en kier wel een geheim. De game mist enigszins fast-travel punten, hoewel de speederbike dit grotendeels compenseert als de primaire manier van vervoer tussen locaties.
Tattooine en Toshara zijn enorme, open werelden waar je heerlijk doorheen kunt zoeven met je speeder, die tevens eenvoudig te besturen is en bevredigend aanvoelt (vooral met de Dualsense-integratie, die het gaspedaal een flinke hoeveelheid gewicht geeft). De physics in de game kan wat stijf aanvoelen en de animaties zijn ook wel wat houterig. Toch is mijn enige grote kritiek dat het kompas van de game niet sterk genoeg contrasteert met de omgeving om gemakkelijk leesbaar te zijn, zonder de camera naar de grond te draaien. Hoewel er een toegankelijkheidsinstelling is die dit oplost, doet het dat door een gigantische zwarte balk achter het kompas te plaatsen, wat een beetje een onelegante oplossing is naar mijn mening.
“To Outta Space”
Als er één ding is waar Ubisoft in de loop der jaren bekend om is geworden, dan zijn het wel de grote open werelden die zij hebben gecreëerd. Hoewel sommige titels, zoals Assassin’s Creed Odyssey, werden bekritiseerd omdat ze te groot zouden zijn, is dit niet het geval bij Star Wars Outlaws. Zoals ik eerder vertelde is deze opgedeeld in verschillende planeten, elk met hun eigen unieke biomen. Massive Entertainment heeft ook iconische locaties getrouw na weten te maken. Het reizen in de ruimte en tussen planeten voelt als een meer uitgeklede versie van Starfields “points of interest“-systeem. Er zijn dan ook vijf planeten in Star Wars Outlaws waar je tussen kunt reizen, maar dan zonder de frustrerende statische laadschermen die Starfield wel kent. Het hele reis proces is een vloeiende en naadloze ervaring, en hoewel het duidelijk is dat deze momenten laadschermen maskeren, voelt het erg bevredigend aan.
Een van de belangrijkste elementen in Outlaws is het reputatiesysteem rond de verschillende syndicaten. Bijna alles wat je doet heeft invloed op je relatie met elke criminele factie, zowel binnen het verhaal als de vele zijactiviteiten die het spel kent. Als beloning bij een verbeterde reputatie, kun je het territorium van een syndicaat betreden, om zo aan nieuwe intel over potentiële quests te krijgen, maar ook om bijvoorbeeld korting te krijgen bij de handelaren en extra contracten te krijgen wat je weer meer credits oplevert. Hoe meer succes je boekt bij een syndicaat, hoe beter je reputatie. Hoe beter je reputatie, hoe meer beloningen je krijgt. Daarmee is er ook de beslissing over welke factie je kiest voor missies. Stel dat je een syndicaat oplicht in ruil voor een ander. In dat geval kan je reputatie van goed naar slecht gaan, waardoor je bepaalde voordelen misloopt, wat het leuker maakt om je eigen criminele onderneming aan te passen. Veel van je acties in Outlaws hebben dan ook gevolgen, en het is zeker iets waar je rekening mee hoort te houden tijdens het spelen van de game.
De 15 a 20 uur die je nodig zult hebben, om de eindcredits te zien, zijn aangenaam en overschrijdt zijn welkom in elk geval niet. Al met al voelt de game op veel plekken wel erg safe gespeeld en durft het niet echt wat tof nieuws te brengen naar het Star Wars-universum, wat een beetje een gemiste kans is in mijn optiek.
Verouderd
Grafisch gezien is Star Wars Outlaws een degelijke game, waarbij voornamelijk het kleurenpalet goed werkt doet. Op momenten zien de spelwereld, de personages en andere iconische zaken zien er goed uit, maar het kent ook momenten dat je denkt een spel te spelen die al 10 jaar oud is. De vernieuwde Snowdrop Engine weet nog niet goed dat echte next gen gevoel te brengen. Dit is zonder meer op consoles goed merkbaar waar de game in 60fps toch maar een resolutie bied die meer in de richting van full HD ligt dan 4k, waardoor de game in vele gevallen er wat wazig uit kan gaan zien, iets waar andere Ubi-games ook last van hebben. Outlaws is zeker niet de mooiste game die je kan spelen dit jaar, maar het doet allemaal zijn ding zoals het hoort.
Audio technisch is de game dik in orde. De herkenbare Star Wars-deuntjes en geluiden klinken meer dan voldoende en de voice-acting is ook erg goed en overtuigend gedaan.
Conclusie
Star Wars: Outlaws dompelt je onder in een enorme open wereld waarin je diverse iconische planeten mag bezoeken. Het avontuur van Kay Vess is uitermate onderhoudend, maar kent zijn mindere kanten, voornamelijk door het welbekende Ubisoft-sausje wat over de game gegoten is. De game is aardig opgezet als het gaat om exploratie, combat en het unieke reputatiesysteem, maar blinkt nergens echt in uit. Hoewel het verhaal de nodige tekortkomingen heeft, met name in karakterontwikkeling, blijft Outlaws een boeiend en uitgebreid avontuur die voornamelijk voor fans van de franchise erg leuk is.
