Een hele lange tijd is het stil geweest rondom de met wapens overgoten fighting game van Bandai Namco. Op Firstlook kregen Royal S en ik al de kans om het nieuwe deel van SoulCalibur VI checken. Ondanks dat mijn kont volledig in elkaar werd geschopt, smaakte dit absoluut naar meer! Weet Bandai met het zesde deel weer nieuw leven te blazen in de SoulCalibur serie, of is deze serie zijn ziel voor altijd verloren?
De SoulCalibur serie heeft een zware tijd gehad. SoulCalibur V was toch niet het deel waar mensen op gehoopt hadden. Deel vijf introduceerde een Super Meter en schroefde de movement speed wat terug, wat resulteerde in trage matches en een stervende competitieve scene. Op singleplayer gebied werd er bij het vorige deel gefocust op twee nieuwe characters die niemand kende, en werd er niets verteld over de bekende characters die de serie maakte tot wat het was. Er was weinig singleplayer content en zo goed als geen competitive scene meer.
Met SoulCalibur VI laat developer Project Soul zien dat ze naar de fans geluisterd hebben. Omdat de game nog niet uit is en de reviewers schuw de multiplayer que aan het vermijden zijn kan ik niet zeggen of de multiplayer scene floreert, maar op singleplayer gebied zijn ze kei hard terug gekomen. Naast een arcade mode, zijn er ook nog eens twee story modes! Naast de normale story mode die zich focust op de bekende characters van de SoulCalibur franchise zit er nog een tweede story in welke de focus legt op een character die je zelf kan creëeren.
Read-beat-load-repeat
De Soul Chronicle Story Mode is een hervertelling van het klassieke SoulCalibur verhaal. De strijd tussen goed en kwaad, de zoektocht naar Soul Edge en het stoppen van Nightmare. Een erg simpel verhaal waar ik toch moeite mee had om te volgen, omdat het ze een goed idee leek om het allemaal via text en mooie, maar saaie illustraties, af te laten spelen. En om het allemaal nog erger te maken hebben ze er de meest tenen-krommende voice-acting op los gelaten om alle text voor te lezen. Het is werkelijk waar niet om aan te horen. Tot mijn grote spijt heb ik ook veel stukken story geskipped met de start button (thank me later), want het epische verhaal komt gewoon niet tot zijn recht in de huidige vorm. Anno 2018 zijn cutscenes niet zo heel veel gevraagd toch? Dit zorgde er voor dat de story mode voor mij vooral bestond uit laadschermen afgewisseld met knokpartijen. Na het halen van 20 missies, wat een uurtje of twee duurt, is de mainstory uitgespeeld, waarmee je ook de (kortere) story modes van alle andere characters unlocked hebt. Qua content valt er niets te klagen, de story mode is packed met missies (lees gevechten) voor 21 characters, waar dit keer Geralt of Rivia (The Witcher, jeweettoch…)zijn intreden maakt als guest character.
Wibra of Souls
De meest onbekende character uit de game heeft zelfs zijn eigen Story Mode, genaamd Libra of Soul. In deze Libra of Soul mode creëer je een eigen character waarmee op je avontuur gaat. De character creation is niet extreem uitgebreid, maar je kunt er wat leuke characters mee maken. Het wapen dat je kiest voor je character zal vooral bepalen wat voor een speelstijl je character zal hebben, of hij meer of minder range heeft, veel of weinig damage doet, snel of langzaam is, etc. Dit avontuur bestaat ook vooral weer uit text bubbels lezen, een laadscherm uitzitten en weer wat vechten met zwaarden. Het verhaal hier is echter iets aangrijpender en ik betrap mezelf er steeds meer op de texten te willen lezen, ook al neemt dit redelijk wat tijd in beslag. Misschien helpt het ook mee dat die abominabele voice acting niet aanwezig is hier. Gedurende de story kom je in contact met bekende en onbekende characters en krijg je morale keuzes welke invloed hebben op de game. Zo krijg je keuzes of je iemand wil laten leven of dood maken, iemand geld wil lenen of dat je die stink zwerver mooi zelf laat rennen voor z’n zakgeld. Naast de text bubbel galore ben je vooral bezig met vechten.
Tijdens de route die je aflegt kom je echt veel sidequests tegen welke bestaan uit gevechten met een modifier aan. Zo zijn sommige vijanden extra snel of sterk, of is de vloer glad tijdens de fight waardoor je sneller van de arena afglijdt. Voor het halen van quests krijg je gold en experience waarmee je wapens kunt kopen en kunt levelen. Het enige wat dit doet is het verhogen van je HP, je hebt geen keuze om op bepaalde fronten punten toe te stoppen. Als je een bepaald level hebt bereikt kun je nieuwe wapens equipen, wat voor meer damage zorgt. Er zit dus wel een level systeem in, maar het enige nut hiervan dat ik kan bedenken is om een vorm van progressie in de game te stoppen. Voor de singleplayer liefhebber is hier veel te beleven, ook al zijn het alleen maar knokpartijen.
Lekker edgen
Want uiteindelijk draait deze game daar om, een ouderwets potje rammen. Hebben ze het o zo gehate vechtsysteem van het vorige deel verbeterd? Oja zeker! De snelheid is weer wat opgeschroefd waardoor de gevechten erg soepel aanvoelen. Ook zijn er enkele nieuwe mechanismes toegevoegd die wél goed doen aan de game. De basis is simpel, je hebt drie standaard aanvallen waarmee je combos kan maken, je hebt een guard knop om aanvallen te blocken, een super aanval wanneer je meter vol is, en nu heb je ook een knop om te counteren. Deze counter heet de Reversal Edge. Wanneer een speler op deze knop drukt, blocked hij een paar inkomende aanvallen en slaat terug met een klap, als die raakt triggered er een slow-mo scene waarin de spelers een soort steen papier schaar tegen elkaar moeten doen. Iedere speler moet op een knop drukken en elke knop verslaat een andere, X verslaat Y, Y verslaat B, B verslaat X. Dit kennen we van bijv. de Injustice-reeks, echter hebben ze nog wat extra’s toegevoegd in SoulCalibur VI, je kan blocken en dodgen tijdens de Reversal Edge. Dit zorgt ervoor dat de Reversal Edge goed gebruikt kan worden als verdedigend middel om adem ruimte te creëren op momenten dat je in de hoek gedreven wordt.
In de tutorial in de Libra of Soul mode worden alle technieken uitgelegd en kun je deze oefenen. Met alle technieken gecombineerd heb je een diepgaande fighter die competitieve spelers hun piemel noordwaarts zal doen rijzen, maar ook de newbies weten button bashend al redelijk snel wat ze aan het doen zijn. Het nieuwe systeem is erg intuïtief, wat zorgt voor een lage instapdrempel.
Conclusie
Met SoulCalibur VI weet Bandai Namco wat meer terug te gaan naar de roots en hierdoor een ijzersterke fighter neer te zetten. Door het ontbreken van cutscenes en de aanwezigheid van matige graphics voelt deze game erg gedateerd aan, maar het extreem soepele en leuke vechtsysteem maakt dat enigszins goed. Door wat nieuwe toevoegingen en wat veranderingen aan het oude systeem is SoulCalibur VI een fighter geworden waar zowel de veteraan als het broekie erg van kan genieten.
