Ontwikkelaar Rebellion gaat alweer een aantal jaartjes mee. In 1993 ontwikkelde de studio zijn eerste DOS / Amiga game, genaamd Eye of the Storm. Al die jaren erna kwamen er allemaal games uit waar je wellicht nooit van hebt gehoord. Totdat de studio in 2005 kwam met de allereerste Sniper Elite. Ondertussen zijn wij aanbeland bij deel 4 van deze serie, en Rowdy kreeg de eer om urenlang in de bosjes te liggen als een echte sluipschutter voor de review van Sniper Elite 4!
Oke, in de intro heb ik het over de eerste Sniper Elite, maar de serie werd pas echt bekend met de komst van Sniper Elite V2 waar het zijn naamsbekendheid kreeg. Niks was zo vet om in een Tweede Wereldoorlog setting een shitload aan Nazi’s over de kling te jagen met je sniper rifle. Dit alles met vette bullet time en X-ray effectjes geven je een lekker onderbuik gevoel, en gelukkig zijn deze dingen allemaal intact gebleven in dit vierde deel.
Benvenuti in Sicilia madre stronzo
In het vorige deel mochten we de zanderige vlaktes van Afrika onveilig gaan maken, maar in dit nieuwe deel mogen we op pad in het schilderachtige Sicilië. Deze nieuwe setting brengt een geweldige sfeer met zich mee, want Rebellion heeft aan alles gedacht. Denk aan knusse dorpjes, met daaromheen weelderige bossen, bergen en kastelen. Een aangename verandering van spijs, want waar Afrika nog weleens dood oogde, leeft alles in het prachtige Italië van de jaren ’40. Dankzij de diverse bebouwing in de (immens grote) levels, kun je nu ook schuilen in de diverse huisjes die de game rijk is en zijn er een shitload aan tactische opties om je missie te voltooien.
Ook kent Sniper Elite 4 een veel grotere opzet dan zijn voorgangers, want ondanks dat de game qua verhaal ongelooflijk lineair is, zijn de levels dit keer compleet open. Het zijn immense uitgestrekte oppervlaktes waarin jij als sniper jezelf helemaal kunt gaan uitleven. Ook zijn er in de diverse levels een groot aantal side-quests te vinden, welke ervoor zorgen dat je meer ervaringspunten opdoet en zodoende sneller je upgrades kunt behalen.
Don’t do the Rambo
Sniper Elite 4 is net zoals zijn voorgangers een stealth en sneak game pur sang. Je kunt natuurlijk altijd proberen om als een soort Rambo door de levels te huppelen, maar je zult snel merken dat deze tactiek (als je het zo mag noemen) je een vrijpas naar de eeuwige jachtvelden zal geven. Tactiek en geduld zijn dan ook de sleutel in deze game. Er is niets beters dan een hoge plek op te zoeken, en met je verrekijkers de omgeving te observeren. Zodoende vindt je altijd wel een Nazi-scumbag die je kan trakteren met wat lood uit je geweer.
Het sluipen werkt ook veel meer belonend, want hoe minder je opvalt, hoe meer ervaringspunten je aan het einde van een missie krijgt. Door deze punten stijg je in “rank” en speel je diverse vaardigheden en wapens vrij die best belangrijk zijn voor menig snipertje.
Kogels koppen!
Omdat het tempo van de game wat trager ligt als een Call of Duty of Battlefield, heeft Rebellion ervoor gekozen om een uniek iets te verwerken in de Sniper Elite reeks. Ik heb het hier over de X-ray camera. Voor de n00bs welke nog nooit een game in de serie hebben gespeeld: De X-ray camera is een effect in Sniper Elite welke je in slowmotion (of bullettime, als je dat een fijner woord vindt) laat zien hoe een kogel inslaat bij de vijand. Een goed gemikt schot tussen de ogen van een Nazi, zorgt voor een gruwelijk spektakel waarin je van dicht bij maakt hoe een kogel door de oog van de scumbag glijdt, met alle gory shit van dien. Er zijn ook diverse hitboxes die ervoor zorgen dat je diverse gruwelijke kills kunt maken. Van longen die geperforeerd worden, tot aan een balzak die aan gort geschoten wordt. En dit keer is het niet alleen de sniper rifle die zo’n vette killcam krijgt, maar krijg je dit ook tijdens een sneak kill met je mes, of met bijvoorbeeld je shotgun. Het principe is zeker niet nieuw, maar geeft nog steeds een flinke impact aan de gameplay.
En ondanks dat dit spektakel er ongelooflijk vet uitziet, mag er wel gezegd worden dat Sniper Elite 4 wel wat grafische kwaaltjes kent. De spelwereld van Italië ziet er ongelooflijk mooi uit, maar dankzij de wat houterige animaties van de personages komt de game wat gedateerd over. Daarnaast zijn er de nodige glitches te vinden, die we in elke open-wereld game wel tegenkomen zijn.
Tenenkrommende zaken
Een ander hekelpunt aan Sniper Elite 4 is het clichématige verhaal en de manier waarop deze gepresenteerd wordt. De game ziet er dankzij de setting ongelooflijk gaat uit, maar dit wordt teniet gedaan door de tenenkrommende voice-acting die de game kent. Daarnaast is het verhaal ook niet bijster origineel of interessant te noemen, maar dit zijn we al jaren gewend van de serie. Ik denk dat het grootste minpunt van de game wel de AI is, want de Duitsers zijn zo dom als het achtereind van een varken. Wordt je gespot, dan kun je gewoon het gras in rennen, of een hoekje omgaan en die gasten zijn je gewoon kwijt. Een paar minuutjes wachten en ze doen net of er niets is gebeurd. Dat daar toevallig een aantal lijken van zijn matties liggen, zal ze ook worst wezen ongeacht welke moeilijkheidsgraad je hebt.
Balzakje tik!
Elk zichzelf respecterende game heeft tegenwoordig een multiplayer, zo ook Sniper Elite 4. De welbekende Team Deathmatch, Free for All en andere modi zijn gewoon aanwezig. Desondanks speel je Sniper Elite niet voor de multiplayer, maar wat wel een ongelooflijk vette ervaring is, is de co-op mode. Niets is vetter om de campaign mode samen met een vriend te doorlopen. Samen lekker spotten, headshots maken en waarom niet een wedstrijdje balzak tikken met kogels houden? De co-op mode houdt de game lekker fris en zorgt er ook voor dat je de game blijft spelen. Je moet er wel eventjes voor zorgen dat je vrienden hebt…
Conclusie
Sniper Elite 4 is weer een fijne game geworden en die je zeker even door gaat spelen. Ondanks de kleine grafische flaws die de game kent en het oppervlakkige verhaal, heb je veel plezier met het pesten van Duitsers. De diverse missies in grote open levels zorgen ervoor dat je uren lang zoet blijft. Wel moet ik er bij zeggen dat gamertjes met weinig geduld zich niet thuis gaan voelen in deze game, terwijl “stealth-heads” compleet uit hun dak zullen gaan. Rebellion heeft in ieder geval weer een vette game afgeleverd. Chapeau!
