Als je nog nooit van Snack World gehoord hebt kan ik het je niet kwalijk nemen. Snack World: Trejarers verscheen in 2017 voor de Nintendo 3DS maar alleen in Japan. De game is ontwikkeld door Level-5, bekend van titels als Yo-Kai Watch en Professor Layton. De bedoeling met Snack World was om daar ook een multimedia franchise van te maken, net als bijvoorbeeld Yo-Kai Watch. Wat volgde was een (korte) Anime serie, een paar manga comics en een grote speelgoedlijn. Maar Snack World is nooit uitgegroeid tot een enorme franchise. En nu is daar Snack World: The Dungeon Crawl Gold voor de Nintendo Switch. De vraag is alleen of wij in het westen warm moeten lopen voor een serie die in Japan eigenlijk alweer dood is.
Snack World: The Dungeon Crawl Gold is een actie RPG in de trant van Diablo, waarin je kerkers en afgelegen gebieden bezoekt om zo iedereen een kopje kleiner te maken. Jij speelt als een held met geheugenverlies die wordt gevonden aan de rand van een koninkrijk. De koning heeft niet zoveel zin in een vreemde in zijn koninkrijk maar zijn dochter ziet het wel zitten om een held te ontmoeten. En voor je het weet ben jij degene die de problemen aan het oplossen is voor de koning.
Voorspelbaar en saai
Wat volgt is een behoorlijk voorspelbaar en saai avontuur. De game maakt veelvuldig grappen over het RPG genre in het algemeen, maar ontstijgt tegelijkertijd zijn eigen clichés niet. Grappen en grollen over het genre maken is één ding, maar als je zelf niet veel beter bent, dan slaan de grappen simpelweg dood. Zoals de naam misschien al doet vermoeden, gaat veel ook over eten en snoepgoed. De vele gebieden en vijanden hebben dan ook een naam die is afgeleid van voedsel, en dat is in het begin nog best grappig, maar door de veelvoud voelt het al snel als geforceerd. En geforceerd geld eigenlijk voor de gehele toon van de game. De gesprekken, grappen en woordgrappen voelen stuk voor stuk geforceerd aan. Ik betrapte mij er zelf op dat ik op een gegeven moment geen enkel stuk dialoog meer las, maar simpelweg alles snel doorspoelde. Het is gewoon niet boeiend.
Van 3DS naar Switch
Snack World: The Dungeon Crawl Gold was van origine dus een Nintendo 3DS game en is nu, als een soort van remaster, verkrijgbaar voor de Nintendo Switch. Snack World heeft charmante stijl, en dat geld voor zowel de omgevingen als voor de personages. Maar de omgevingen van de dungeons voelen leeg en kaal aan, en dat is een overblijfsel van de 3DS versie. Daarnaast worden de dungeons en gebieden ook vrij snel eentonig door het gebrek aan variatie. De eerste paar uurtjes van de game zijn dan op zich ook nog wel aardig te doen, maar al vrij snel daarna begint het allemaal te vervelen.
De Nintendo 3DS had de beschikking over twee schermen, de Nintendo Switch uiteraard niet. In de Nintendo 3DS versie van The Snack World had je dan ook de luxe om je inventory en andere menuutjes op het onderste scherm te toveren. En Snack World kent nogal wat menuutjes en systemen. Sommige kun je vinden onder de start knop, andere zitten weer heel ergens ander verstopt. Dit alles maakt het zeer onoverzichtelijk en frustrerend als je weer eens een menuutje zoekt.
Slaan tot je een ons weegt
De gameplay in Snack World bestaat uit het in elkaar slaan en meppen van vijanden. Dit doe je uiteraard niet met je blote handen maar met een scala aan wapens die in de game zitten. Je kunt daarnaast elke wapen ook nog eens upgraden als je de materialen er voor hebt. Daarnaast beschik je ook nog over wat speciale aanvallen die je dan weer niet kan blijven spammen omdat deze opgeladen dienen te worden. Maar de gevechten tegen de normale vijanden worden nooit echt spannend en uitdagend. Wel kun je zien waar de vijanden zullen aanvallen door middel van projecties op de grond, en zo weet je dus of je veilig staat of wanneer je moet dodgen.
Waar de normale vijanden niet bijzonder zijn kom je uiteraard ook bazen tegen. En deze zijn dan gelijk weer van een heel ander kaliber, en zijn soms ronduit frustrerend. Ze zijn vaak mega sterk en voelen haast oneerlijk aan. Doodgaan zul je dan ook (regelmatig). Nu is doodgaan an sich nog niet zo erg, wat veel erger is, is dat er geen fast travel optie in de game zit waardoor je bijvoorbeeld direct weer voor de deur van de eindbaas staat. Nee, je bent verplicht om de volledige kerker weer te doorlopen.
Grinden, grinden, grinden
Wat er dan vaak overblijft is grinden, grinden en nog meer grinden. Net zolang grinden tot je sterk genoeg bent om die eindbaas te lijf te gaan. Maar grinden in Snack World voelt zonder beloning en daardoor is grinden gewoonweg een klus die je niet wilt doen, maar wel moet doen. Tenzij je er uiteraard niks op tegen hebt om de zelfde kerker opnieuw en opnieuw te spelen in de hoop op een beetje betere loot. Gelukkig zijn er, buiten de hoofdmissies, genoeg andere missies te doen om de grind wat te doorbreken en zo toch een beetje afwisseling te krijgen voor jezelf.
Snack World als een tussendoor snack
Voor welke gamer Snack World nu precies bedoeld is, is mij niet geheel duidelijk. Voor de jongere gamers kan de game te moeilijk worden, vooral bij eindbazen. Maar voor de ervaren gamer is de game simpelweg te frustrerend en te eentonig. En door de mega-grind in de game is het ook geen game die je uren achter elkaar gaat spelen. Valt er dan helemaal geen lol te beleven aan Snack World? Dat dan weer wel, maar puur in korte gamesessies. Een ritje in de trein en dan even een kerker doorlopen is prima te doen. Maar ben je opzoek naar een soortgelijke game, dan kun je beter Diablo 3 kopen op de Nintendo Switch.
Conclusie
Snack World: The Dungeon Crawl Gold is een ontzettend eentonig game met saaie missies en een vreselijke lange grind. Daarnaast voelt alles in de game behoorlijk geforceerd aan, en slaat de humor vaak de plank mis. Daarnaast is het een wirwar aan menuutjes en systemen waardoor je vaker dan eens dat geen kwijt bent wat je daadwerkelijk zoekt. Snack World is het beste om te spelen in korte speelsessies zodat het toch nog een beetje leuk blijft. Gelukkig ziet de game er best charmant uit, ondanks dat de omgevingen er kaal uitzien.
