De originele Silent Hill 2 wordt vaak geprezen als het beste deel in de serie, en soms zelfs als het beste survivalhorrorspel aller tijden. De invloed ervan is terug te zien in talloze horrorspellen en psychologische thrillers die volgden, en een volledige remake van zo’n geliefde klassieker maken is geen kleine opgave. Toen Konami in 2022 officieel aankondigde dat er een remake in ontwikkeling was door Bloober Team, bekend van games als The Medium en Layers of Fear, waren veel fans sceptisch over de kwaliteit van de remaster. Ik kan je gelukkig geruststellen, want na het spelen van de Silent Hill 2-remake kan ik je zeggen dat Bloober Team er een visueel verbluffende en sfeervol rijke ervaring van heeft weten te maken die de essentie van het origineel vastlegt en tegelijkertijd doordachte quality of life updates met zich mee brengt om de game een hedendaags gevoel te geven.
Als je de originele Silent Hill 2 ooit hebt gespeeld, weet je al precies aan wat voor avontuur je begint. Het verhaal is op het eerste gezicht simpel, waarin jij de rol aan neemt van James Sunderland, welke naar het mysterieuze stadje Silent Hill reist nadat hij een brief van zijn overleden vrouw Mary heeft ontvangen. Al heel duikt het spel diep in de menselijke psyche, waarbij thema’s als schuld, verdriet en waarin duistere aspecten worden verkend. Silent Hill 2 is namelijk niet alleen een survivalhorror game, maar ook een psychologische ervaring waarin de grens tussen realiteit en fantasie is vervaagt. James’ perceptie van diverse gebeurtenissen blijken geleidelijk vervormd te zijn, waarbij de waarheid over de dood van zijn vrouw zich ontvouwt in een reeks hartverscheurende onthullingen. Elk personage dat hij onderweg ontmoet, vertegenwoordigen ook verschillende gezichten van trauma en verlies, die verweven zijn met James eigen verhaal.
Verstandig vechten
De ruggengraat van elk spel is natuurlijk de gameplay, en ik moet zeggen dat Bloober Team de essentie van het origineel goed heeft kunnen overzetten naar hedendaagse gameplay. In plaats van een vast cameraperspectief spelen we nu vanuit third-person, wat vergelijkbaar is met de moderne Resident Evil-remakes. Tevens hebben we nu ook de beschikking over een ontwijkknop, welke ook erg vergelijkbaar is met die van Jill in de remake van Resident Evil 3. Met deze knop kun je vijandelijke aanvallen ontwijken. Het is misschien een kleine toevoeging, maar ik vind persoonlijk dat de mogelijkheid om te ontwijken bepaalde momenten in de game net iets te makkelijk maakt. James begint met niets, maar krijgt naar verloop van het verhaal al zijn kenmerkende voorwerpen die we kennen uit het origineel; zoals een zaklamp, een stalen pijp, een pistool, een shotgun, een jachtgeweer en nog een paar andere geheime goodies. In tegenstelling tot Resident Evil-titels gaat je melee-wapen niet kapot, dus je kunt jezelf in Silent Hill 2 letterlijk helemaal suf meppen.
Verkenning is wellicht een van de grootste hoekstenen die de Silent Hill-ervaring maakt zoals die hoort te zijn. Het verkennen in de game is uitgebreid en verfijnd, de remake introduceert namelijk naadloze overgangen tussen de gebieden, waardoor laadschermen helemaal zijn verdwenen. Het is daarentegen erg raadzaam om in verlaten auto’s en vernielde winkeletalages te kijken, want hier vindt je nuttige munitie en healing die je zeker nodig zult hebben. Daarnaast zal je genoeg monsters tegen het lijf lopen, maar het is geen noodzaak om deze te doden, aangezien geen van hen loot met zich meedraagt. Het is dan ook handig om tactisch te denken en verstandig te vechten.
Ook tof is dat er veel van het achtergrondverhaal en de geschiedenis van de stad kan worden gevonden via foto’s, documenten en andere achtergelaten items, die je allemaal kunt verzamelen en onderzoeken. De iconische handgetekende kaart keert terug en dient als een cruciaal hulpmiddel om door Silent Hill te navigeren, en het behoudt het gevoel van geleidelijke ontdekking dat het origineel juist zo boeiend wist te maken. Houd er wel rekening mee dat het spel niet pauzeert wanneer je de kaart inspecteert, dus zorg ervoor dat je ten alle tijden je omgeving in de gaten houdt!
Lekker puzzelen
Een ander belangrijk aspect wat het origineel zo goed maakte waren de puzzels, en daar zijn er heel veel van. Hoewel veel van de originele breinbrekers hetzelfde zijn gebleven in de remake, zoals de Creeper Room en de Trick or Treat Box, heeft Bloober Team veel nieuwe uitdagingen geïntroduceerd die naadloos aansluiten op de omgeving en setting. Je kunt bij het starten van een nieuwe playthrough de moeilijkheidsgraad instellen, maar je kunt het niet halverwege het spel veranderen. Ik moet bekennen dat ik zeker heb vastgezeten bij een aantal van de meer obscure puzzels, maar niet zo erg dat het me ervan weerhield om verder te geraken. Het stadje Silent Hill is uitgebreid, kent nieuwe griezelige gebouwen en winkels om te verkennen, zoals Neely’s Bar, welke dienen als een hub om verschillende items te verzamelen voordat je een onderling verbonden puzzel oplost.
Op grafisch vlak is de remake van Silent Hill 2 compleet opnieuw gebouwd, met Unreal Engine 5 welke als basis dient voor de spookachtig mooie beelden van de game. Deze remake legt niet alleen de beklemmende en deprimerende sfeer van het origineel vast, maar versterkt deze ook met hedendaagse belichtingstechnieken en volumetrische mist welke het slaperige stadje omhult. De viezigheid en het verval dat het origineel zo tof maakte, zijn nu twee keer zo sterk aanwezig. De personages zien er ook ontzettend gelikt uit, en niet alleen het getergde gezicht van James wordt tot in het kleinste detail weergegeven, maar ook de monsters zien er waanzinnig goed uit (zoals de mannequins die nu op een griezelig dreigende manier bewegen). Ook diverse bosses, zoals Pyramid Head, zien er angstaanjagender uit dan ooit…. De samenwerking die Bloober Team heeft gehad met de originele art director, Masahiro Ito, heeft ervoor gezorgd dat deze remake de geest van het origineel heeft weten te behouden en de ervaring nieuw leven inblaast.
Fenomenaal
De audio is daarentegen ook fenomenaal overgezet, en Bloober Team heeft hier dan ook ongelooflijk goed werk geleverd. De kriebels liepen over mijn ruggengraat, en angst en ongemak is het gevoel wat mij bekroop bij elke hoek die ik omsloeg. De legendarische Akira Yamoka heeft opnieuw een emotionele soundtrack neergezet die de iconische klanken van het spel behoudt. Maar het sounddesign reikt verder dan alleen muziek, want elk kraakje, piepje, gekreun en voetstap brengt een verontrustend niveau van realisme naar de game. Ook maakt Silent Hill 2 vernuftig gebruik van de DualSense controller, welke een statische, knetterende geluid produceert als er gevaar dreigt, waardoor je bij elke stap die je in de game zet angstiger wordt. Qua voice-acting is de game ook van hoog niveau, en de motion capturing sluit hierbij ontzettend goed aan.
Op technisch vlak is Silent Hill 2 een hele nette game. We hebben de keuze uit een Quality en Performance modus, waarbij de eerste prioriteit geeft aan een hogere resolutie en meer grafische toeters en bellen in ruil voor een lagere framerate. Performance geeft prioriteit aan de framerate terwijl de game op een dynamische resolutie draait. Ik persoonlijk heb de voorkeur voor de Prestatiemodus, maar ik merkte op dat de game moeite heeft om een stabiele 60 frames per seconde te behouden. De game kent hier en daar de nodige dipjes, maar het stoort daarentegen totaal niet. Laadtijden zijn er tijdens de gameplay niet, en het duurt ongeveer 10 seconden om de game in te laden vanuit het hoofdmenu. Afgezien van het feit dat ik een keer vast kwam te zitten in het terrein en gedwongen werd om een eerder checkpoint opnieuw te laden, ben ik geen echte gamebreaking glitches of bugs tegengekomen.
Toegankelijk
Ik wil deze review afsluiten met het indrukwekkende aantal toegankelijkheidsopties dat wordt aangeboden in Silent Hill 2. Hierdoor is de game speelbaar voor een breed publiek en zo kan iedereen genieten van dit angstaanjagend avontuur. Zo heb je de mogelijkheid om het in-game vizier te veranderen, de grootte en zichtbaarheid van pictogrammen aan te passen, de kleurenblindmodus in te schakelen en een robuuste reeks ondertitelinstellingen in te stellen. Je kunt tevens op elk gewenst moment het controllerschema bekijken en wijzigen.
Zoals ik eerder in het audiogedeelte al zei, maakt het spel meeslepend gebruik van de DualSense-controllers. Naast de statische ruis gloeit de controller ook groen, geel of rood, afhankelijk van je health in het spel. En ja, aim-assist en adaptieve triggers worden ook gebruikt in de game. Het is in ieder geval goed om te zien dat er volle bak gebruik wordt gemaakt van de features van de PlayStation 5.
Conclusie
Bloober Team heeft met de remake van Silent Hill 2 iets speciaals afgeleverd. De game is zeker niet perfect, maar het weet de originele sfeer en kerngameplay te combineren met hedendaagse gameplay en graphics. De game zal je ook lang genoeg bezig houden, en een volledige playthrough zal je ongeveer 15 tot 18 uur van je leven kosten, afhankelijk van je skills en op welk tempo je de game verkent. Er is een New Game+ modus aanwezig en de remake bevat tevens gloednieuwe eindes naast de zes eindes die het origineel al kende. Al met al is Silent Hill 2 een horrorervaring die je zeker niet mag missen!
