Het was 2005, het jaar dat de Playstation 2 domineerde met diverse toptitels. In dit jaar is ook een rasechte klassieker geboren, genaamd Shadow of the Colossus. De game werd alom geprezen om zijn verhaal, graphics en gameplay en was één van de beste games van dat tijdperk. Nu zijn we aanbeland in 2018 en krijgen wij van Sony de remake van deze legendarische game op de Playstation 4.
Als je het dus hebt over een klassieker uit het PS2 tijdperk, dan kom je al snel uit bij Shadow of the Colossus. Een game welke vaak gekopieerd is, maar nooit geevenaard. Zoals het in dit tijdperk betaamt wordt het dus tijd voor een remake, maar de game kreeg niet zomaar wat HD textures opgeplakt. De game is een echte remake welke vanaf de grond af aan weer opgebouwd is en dat merk je vanaf het moment dat je de game start. Visueel gezien is de game een waar feest. Vanaf het moment dat je aan het altaar staat en de grote vlakte van de wereld ziet, tot het moment dat je de eerste Colossus tegen het lijf loopt. Het was al een geweldige game, maar door de huidige technologie en hedendaagse graphics, is het gevoel van een Colossus tegenkomen nog veel en veel indrukwekkender geworden.
Spectaculairder dan voorheen
Nu is een remake hartstikke leuk en zijn de sfeer en graphics natuurlijk het centrale focuspunt van dit soort games. De nieuwe manier van belichten en huidige techniek die gebruikt is in Shadow of the Colossus maakt het visueel allemaal nog spectaculairder dan voorheen, en het beklimmen van een Colossus was nog nooit zo vet. De kleine details komen nu echt naar boven, zoals de haren op de immense monsters, welke er ongelooflijk goed uitzien en heerlijk tegen de wind in druisen. Dit geheel heeft haast iets poëtisch over zich heen.
Een ander belangrijk aspect in de remake is de gameplay en deze speelt zich stiekem als één grote boss-battle. Het altaar waar je begint dient elke keer als een soort start locatie en vanuit daar moet je steeds op zoek naar een nieuwe Colossus om deze ten val te brengen. Dit doe je door de zwakke plekken te zoeken door de weerkaatsing van de zon op je zwaard en dan jezelf een weg te banen naar deze zwakke punten door de Colossus te beklimmen. Die diverse soorten Colossus zijn een soort van wandelende puzzels. De mechanieken om zo’n monster te beklimmen en je vast te houden, worden met elk monster meer intens. De controls zijn hier en daar wat getweaked tegenover het origineel. Hierdoor voelt het klimmen natuurlijker aan, maar dit aspect van de game blijft een heuse uitdaging en geeft je uiteindelijk een gevoel van voldoening wanneer je een bestijgt en neer haalt.
Uitdagender dan voorheen
Om de game toch een extra uitdaging te geven is het handig om je stamina meter in de gaten te houden, ofwel je uithoudingsvermogen en grip. Het is noodzakelijk dat je op juiste momenten klimt, op de juiste momenten weet te rusten. Als je op het verkeerde moment klimt of juist te lang klimt zal het zomaar gebeuren dat de Colossus je van zijn rug af weet te zwieren, waarna je jezelf richting de grond zult storten. De gameplay is simpelweg dit, niet meer en niet minder. Iedere keer zal je op zoek gaan naar een Colossus, zijn zwakke plekken onderzoeken en deze bestijgen met twee wapens. De game is dan ook niet heel erg lang en je kunt deze binnen 10-uur voltooien. Desalniettemin doet dit niets af van de genialiteit die de game kent. Zeker omdat het geheel gepaard gaat met een fantastisch verhaal, waar onze protagonist de vrouw van zijn leven wilt reden van de diverse Colossus.
Mooier dan voorheen
De ontwikkelaar probeert de gameduur ook wel te verlengen door enkele kunstmatige ingrepen. De time trials bijvoorbeeld, waarmee je wat extra’s kan verdienen, maar de nieuwe en veel betere grafische pracht en praal geeft de ontwikkelaar ook ruimte om een Photo Mode te implementeren. Spelen met een Photo Mode is altijd leuk en al zeker wanneer de game er zo goed uitziet als deze. Spelen met filters, dag- en nachtmode. Creatievelingen kunnen schitterende plaatjes tevoorschijn toveren. Het is een leuke extra, maar het belangrijkste blijft de game en die is fantastisch.
Conclusie
Shadow of the Colossus was al een echte klassieker, sinds de game verscheen in 2005. Deze remake maakt het nogmaals duidelijk waarom dit is. De simpele opzet, die de game kent, wordt overschaduwd door de wandelende en complexe puzzels welke de Colussus zijn. Ik kan dan ook stellen dat de gameplay de tand des tijds heeft doorstaan. Tel daarbij de opgewaardeerde en verbeterde controls en spetterende graphics, welke er echt fantastisch uitzien en je weet dat dit een wedermaal een absolute klassieker is.
