Denk je aan skategames dan denken veel gamers automatisch aan de Tony Hawk-franchise van Activision. Vol nostalgie denk ik terug aan de oldschool ollies en grinds die ik, dankzij mijn controller, uit mijn digitale skateboard kon laten vloeien. Hoewel dit genre niet meer zo actief is als voorheen, komen uitgever NACON en ontwikkelaar Crea-Ture Studios met de game Session: Skate Sim welke de nostalgie terug moet laten keren. Of dit ze ook gelukt is lees je in de onderstaande review!
Hoewel Session neergezet wordt als een new-gen game, is de eerste indruk die de game achterlaat nogal teleurstellend, en dan voornamelijk in grafisch opzicht. In Session mag je je eigen skater vormgeven en voorzien van een naam. Daarnaast mag je deze aankleden met bijvoorbeeld een baggy broek en passend shirt of hoodie. De keuzes zijn nogal minimaal, maar naarmate je vordert in de game speel je ook wat nieuwe dingen vrij. Toch ziet de game er niet echt mooi uit, en het deed mij zelfs terug denken aan het PlayStation 3 / Xbox 360 tijdperk. Hoewel dit niet heel erg storend is te noemen gaat het in games zoals dit natuurlijk om de gameplay.
Blauwe plekken tijd!
Met Session wil NACON meer een simulator neerzetten dan een arcade-achtige game. Zo hangt het er bijvoorbeeld van af hoe je op je plank staat om te weten welke beweging met de sticks nou je voorste of achterste voet controleert. De game begint dan ook gelukkig met een tutorial. Deze tutorial is wel echt nodig, want het onder de knie krijgen van Session is nogal een tijdrovende zaak. Voordat je werkelijk kunt beginnen, kun je zelf een moeilijkheidsgraad kiezen. Hoewel ik mijzelf best wel een Tony Hawk-veteraan kan noemen begon ik de game maar op de easy-mode, waarin ik alsnog meer blauwe plekken aan het verzamelen was dan geslaagde tricks.
Vergeet met Session in ieder geval elke skategame die je ooit gespeeld heb, want je personage bestuur je links en rechts door middel van de triggers van je controller. Met de analoge sticks bestuur je je benen en kun je dus ook diverse moves en tricks doen. Dit klinkt makkelijk, maar het vergt behoorlijk wat oefening voordat je jezelf hier comfortabel mee voelt. Na de eerste tutorial ga je naar een volgend segment waar je opnieuw enkele nieuwe trucks moet leren. Helaas neem Session je niet bij het handje en krijg je minimale uitleg over wat er moet gebeuren. Dit motiveert niet echt en is meteen ook één van de grootste ergernissen die je zult hebben met de game. Het geeft je te weinig uitleg over wat je juist goed of fout doet en hierdoor zullen veel gamers al snel afhaken.
Passie zonder plezier
Terwijl ik Session aan het spelen was, kon ik wel merken dat er veel passie voor skaten in de game is verwerkt door de ontwikkelaar. Maar door het oog voor detail te leggen op het skaten moet ik ook opmerken dat er nagenoeg weinig plezier te vinden is in de game. Er zijn dan ook weinig objectives en het voelt ook wel een beetje klinisch aan. Dat komt omdat er niemand te bespeuren is in deze game, buiten jezelf en af en toe een andere skater om die je een nieuwe tutorial of challenge geeft.
Soms is het geweldig als een game bijna een waarheidsgetrouwe representatie is van het echte werk, zoals we dat zien in hardcore racegames. Toch krijg ik met Session een beetje rare smaak in mijn smoelwerk, want ze slaan de plank wel behoorlijk mis. Daarnaast is het ook flink frustrerend als een truuk mislukt zonder dat je weet waar het aan ligt. Doordat ik nogal vaak flink op mijn virtuele bakkes lag in Session, viel het mij ook op dat de ragdoll-physics ook erg gedateerd oogde.
Janken
Ik had het al even aangehaald in het begin van de review, maar op grafisch presteert Session dan ook zeer ondermaats. Hoewel je kunt kiezen uit heel wat gebieden om naartoe te reizen om “lekker” te gaan skaten, zijn deze niet echt heel variërend te noemen. Daarnaast helpt het ook niet dat de gebouwen er erg hetzelfde uitzien en ook erg gedateerd ogen. Ook je eigen gemaakte skater-avatar ziet er krakkemikkig uit en kent animaties die mij een flashback gaven naar de jaren ’90. Zo kent Session niet eens een animatie voor het fatsoenlijk neerleggen en oprapen van je skateboard.
Session bevat ook heel wat glitches. Zo kan je bijvoorbeeld met je plank met twee wielen toch in een soort van grind blijven hangen in de lucht. Of als je van een trap wil afspringen tot op de straat, maar je land toch op de trap dan kom je soms vast te zitten. Hierdoor kan je soms je board niet meteen oprapen en verder wandelen om de trick opnieuw te proberen. Trouwens, mocht je met je board in de hand eens rondwandelen in een van de locaties dan moet je eens springen om wat nostalgische herinneringen op te halen.
Conclusie
Tja, wat kan ik zeggen over Session: Skate Sim. Je merkt dat het ontwikkelteam achter deze game flink wat passie hebben voor de extreme sport. Toch moet ik stellen dat zij iets te ver zijn doorgeslagen in hun ambitie om een simulatie af te leveren. De controls zijn aardig omslachtig en het lijkt wel alsof Session je werkelijk het gevoel wilt geven hoe moeilijk het is om op een skateboard te staan. Qua simulatie is het dus best geslaagd, en met een miljoen keer vallen en opstaan zal je ook heus wel wat beter worden.
Toch is er een ding wat ik mis, en dat is plezier hebben met een game. Of het nu een simulatie-game is of niet, je moet er wel plezier mee kunnen hebben. Dit is iets wat ik compleet mis in Session, en dat komt voornamelijk omdat er niet echt een doel in zit. Tuurlijk wil je beter worden qua skaten, maar het voelt te omslachtig aan en er mist een gevoel van beloning.
Grafisch is het gewoonweg janken, en Session voelt dan ook alles behalve next-gen aan. De game ziet er gedateerd uit, de animaties komen uit de jaren ’90, het zit vol kleine glitches en de diverse spelwerelden voelen klinisch en dood aan. Wil je een toffe skate-simulator spelen dan moet je Session zeker links laten liggen. Ik raad je aan om de oldschool Skate-franchise eens te proberen op de PlayStation 3 of Xbox 360, dat waren nog eens toffe games!
