RoboCop is terug in de geheel nieuwe videogame welke ons stiekem een verrassend leuke en boeiende actie-RPG brengt met strakke vuurgevecht en een verhaal dat voortbouwt op de film uit 1987.
RoboCop van Paul Verhoeven is misschien wel een van de belangrijkste actiefilms uit de jaren tachtig. Het verlegde de grenzen met overdreven geweld, toffe oneliners en voor tijd verbluffende special effects. In de loop der jaren zijn er meerdere pogingen geweest om de franchise nieuw leven in te blazen, waaronder een reboot in 2014. Helaas viel die film niet in de smaak bij het grote publiek en fans van RoboCop waren ook niet echt tevreden over wat men had gedaan met Alex Murphy. Qua games is het ook rustig geweest omtrent RoboCop, en de laatste keer dat we met hem mochten spelen was in Mortal Kombat 11. Daar is nu verandering in gekomen, want ondertussen is RoboCop: Rogue City verschenen. Het meest indrukwekkende aan deze game is dat het niet zomaar een solide first-person shooter is geworden, die zich afspeelt net na de tweede klassieke film, maar ontwikkelaar Teyon heeft ook de look en feel geweldig over weten te zetten naar een game. Rogue City is dan ook een vermakelijke game geworden die het RoboCop-gevoel op authentieke wijze naar een videogame weet te brengen.
New Guy!
In Rogue City neem jij de rol aan van Alex Murphy, oftewel RoboCop. In de game neemt een mysterieuze misdaadbaas, bekend als “The New Guy”, Old Detroit over en dit moedigt criminele bendes aan om hun activiteiten op te voeren om zijn aandacht te trekken. Tijdens een missie krijgt RoboCop een storing nadat hij beschadigd is geraakt, waardoor de inwoners van Detroit gaan twijfelen aan zijn intenties. Door deze beschadiging wordt RoboCop achtervolgd door herinneringen aan zijn vorige leven, en terwijl hij worstelt met zijn menselijkheid moet hij ook een manier vinden om The New Guy tegen te houden.
De game maakt gretig gebruik van van Murphy’s herinneringen, en dit wordt verteld door een aantal bijzondere verhaalsegmenten. Zo zien we therapiesessies, waar je de realiteit van het bestaan van RoboCop kan bespreken met je therapeut en dit maakt ook beetje bij beetje duidelijk hoe gebroken de geest van RoboCop is.
Verdomd handig
Rogue City is een first-person shooter, maar waar de meeste moderne titels in het genre de nadruk leggen op snelle bewegingen en behendigheid, ben je in deze game juist een langzaam bewegende tank. Zo zwaar als RoboCop is kan hij bijvoorbeeld niet eens springen, maar dat neemt niet weg dat het een toffe ervaring is om aan een vuurgevecht deel te nemen en als een echte baas schade op te lopen terwijl je alles en iedereen kapot schiet om je heen. De vuurgevechten zijn chaotisch en bloederig en na elke encounter ziet een omgeving er ook uit als een absoluut oorlogsgebied. Daarnaast heeft RoboCop een trucje achter de hand in de vorm van ‘RoboCop-vision’, waardoor je vijanden kunt taggen en dus makkelijker neer kunt schieten, wat verdomd handig is tijdens de diverse gevechten in de game.
Hoewel je een shitload aan damage kunt opnemen, is RoboCop niet helemaal onoverwinnelijk. Als je health te laag is kun je deze via een repairkit bijvullen, en in totaal kun je maximaal 3 van deze kits bij je dragen. Om deze te gebruiken moet je stil staan en een knop ingedrukt houden. Tijdens de gevechten maak je gebruik van een aardig arsenaal aan wapens: van pistolen tot AR’s. Hoewel de wapens over het algemeen beperkte munitie hebben, heb je altijd toegang tot Murphy’s iconische Auto-9 pistool dat onbeperkte munitie heeft en net zo destructief is als in de films. Hiermee ben je in staat om met gemak ledematen van je vijanden te ontleden. Murphy kan ook bepaalde items en zelfs vijanden oppakken om ze met een overweldigende kracht weg te gooien, waardoor explosies van vuur, vlees en bloed al snel je beeldscherm zullen vullen.
Zandbakjes
Kort na de openingsmissie laat Rogue City zijn ware aard zien, en na een kort bezoek aan het prachtig nagebouwde politiebureau uit de films, krijgt Murphy dan ook zijn eerste missie. Deze neemt je mee naar een louche wijk in het oude Detroit. De wijk is volledig verkenbaar en geeft je de mogelijkheid om op je eigen manier door de straten te struinen. In deze kleinere omgevingen kan je misdaden vinden die opgelost dienen te worden, variërend van moordonderzoeken tot het terughalen van gestolen auto’s en andere willekeurige misdaden. Rogue City is geen open wereld game, maar kent diverse sandbox segmenten waar je vrij kunt rondlopen en waar heel veel te doen is en die vol zit met toffe kleine details.
De diverse onderzoeken zijn vrij eenvoudig op te lossen en duidelijk, en passen perfect in het originele concept van de films. De keuzes die je maakt spelen ook een rol bij de uitkomst van sommige missies. Zo kun je als RoboCop de beslissing nemen om óf een waarschuwing te geven óf iemand te arresteren, en dat speelt een rol in zijn belangrijkste richtlijnen: het dienen van het publieke vertrouwen en het leveren van gerechtigheid. Maar soms voelt het gewoon goed om misschien niet die ene bekeuring uit te schrijven of een arrestatie te verrichten om het vertrouwen van het publiek te winnen om zo te zien hoe de burgers van Detroit met je omgaan. Deze keuzes hebben niet echt een grote impact op de algehele ervaring, maar het is toch een leuke bijkomstigheid die net wat meer diepgang geeft aan de gameplay.
Rogue City kent ook een skill-tree en kent basisfuncties zoals het krijgen van meer health, maar het kent ook enkele andere interessante toevoegingen, zoals technische skills. Hiermee kan je bijvoorbeeld sneller kluizen of sleutelkastjes kraken, of wat dacht je van een vaardigheid waarmee je sneller details kan opmerken in een onderzoeksgebied van een plaats delict. De game kent genoeg vrijheid als het gaat om het type build wat je wilt maken, maar de meeste situaties komen neer op gewelddadige en langzame vuurgevechten, dus het beste is om je skillpoints te investeren in je combat vaardigheden.
Blazen jonguh!
De game kent een behoorlijke verscheidenheid aan vijanden, waaronder enkele die meer dan alleen maar een deuk in Robo kunnen maken, zoals snipers, zware troepen en de beruchte grote jongen ED-209. Hierdoor zal je tijdens latere gevechten in de game wat meer strategisch te werk moeten gaan. Daarnaast speelt de vernietigbare omgeving ook een sleutelrol in het gevechtsontwerp. Soms is het puur esthetisch, zoals monitoren die ontploffen, papier wat rondslingert en verbrijzeld cement uit beschadigde constructies wat naar beneden regent. Andere keren is het juist strategisch, terwijl je de dekking uiteen blaast waarachter je vijanden zich proberen te verschuilen. Het meest opwindend zijn de doorbraakmogelijkheden, vooraf aangewezen plekken waar RoboCop door deuren of muren slaat en waarmee je de vijand ineens verrast, waarbij je een paar seconden slow motion krijgt om vijanden uit te schakelen voordat ze terug kunnen schieten of hun gijzelaars kunnen neerschieten.
Deze vertaling van een bijna 40 jaar oude actiefilm naar een game is zo gedetailleerd en strikt trouw aan de films dat het bijna lijkt dat het door fans is gemaakt, en dat bedoel ik op een positieve manier. Er wordt zeer weinig artistieke vrijheid genomen, waardoor het bijna een één op één vertalingen is geworden van het bronmateriaal. RoboCop ziet eruit en klinkt als zijn oorspronkelijke zelf, compleet met de doordringende blik van de originele acteur Peter Weller onder zijn helm en die ook de stem opnieuw vertolkt. Agent Anne Lewis is erbij als partner en vertrouweling van RoboCop en ziet er precies zo uit als actrice Nancy Allen haar heeft geportretteerd in de jaren tachtig. Of het nu het kantoor in het district Detroit West is, het hoofdkantoor van OCP of de gemene straten van het dystopische Detroit, Rogue City heeft de look en feel van de films op indrukwekkende wijze weten vast te leggen.
RoboNot…
Tot zover de lofzang, want Rogue City kent ook wat mindere punten die ook aardig wat afbreuk doen op de spelbeleving. Hoewel de gameplay vermakelijk is, wordt het al heel snel repetitief en de snelheid is naar mijn mening ook te langzaam. Dit heeft alles te maken met RoboCop zelf, want een robot beweegt ook niet zo heel snel, maar dit kan soms behoorlijk tergend aanvoelen.
Op grafisch vlak doet Rogue City goed zijn ding. De omgevingen zien er erg goed uit, de effecten spatten van je scherm af en het is allemaal verrassend gedetailleerd. Denk aan reflecterende oppervlakken die een indrukwekkend detailniveau kennen, In dit opzicht is er goed gebruik gemaakt van de Unreal Engine. De personagemodellen daarentegen zijn niet van het zelfde niveau, en voornamelijk de gezichten van NPC’s en vijanden zien er erg gedateerd uit. Het is ook jammer dat de animaties niet altijd even goed zijn afgewerkt, waardoor beweging en gezichtsexpressies behoorlijk goedkoop overkomen. Je merkt dat alle middelen gestopt zijn in het ontwerp van RoboCop zelf, want die ziet er op zijn beurt weer ontzettend gelikt uit. De game speelt gelukkig wel soepel weg, en de prestatiemodus op de PlayStation 5 loopt dan ook soepeltjes. Soms kakte de framerate iets in als er teveel op het scherm gebeurt, maar het is niet storend en het duurde nooit langer dan 1-2 seconden.
Een ander punt van kritiek is de voice-acting in de game. die echt belachelijk slecht is uitgevoerd. De originele stem, Peter Weller, neemt de rol van RoboCop weer op zich, maar het klinkt zo emotieloos in vergelijking met de films dat het lijkt of hij er geen zin in had. Ook de dialogen onderling met bijvoorbeeld Anne Lewis sluiten niet goed op elkaar aan, en voor de vijanden zijn er generieke schreeuwerige stemmen gebruikt die weer teveel over-the-top zijn dat het haast lachwekkend is.
Conclusie
RoboCop: Rogue City is een vermakelijke game maar zeker niet perfect. Verre van dat. De langzame en repetitieve gevechten en het onderzoekswerk verliezen al snel hun nieuwigheid. Ook het verhaal is vermakelijk, maar niet echt diepgaand en de voice-acting helpt hier niet echt aan mee. Toch kan ik niet anders dan gecharmeerd zijn van RoboCop: Rogue City. Ontwikkelaar Teyon wilde een authentieke RoboCop-ervaring neerzetten en dat is ze best aardig gelukt. De game is zeker niet voor iedereen weggelegd, maar voor gamers die iconen als RoboCop een warm hart toedragen is het een leuk tussendoortje!
