Ontwikkelaar Team Ninja is bekend van de Ninja Gaiden- als Nioh-games en de studio staat synoniem voor snelle gameplay met ingewikkelde combatmechanics. Het is dan ook geen verrassing dat hun nieuwste spel, welke zich afspeelt in een open wereld tijdens de anti-shogunaatbeweging tijdens de Japanse Bakumatsu periode, opnieuw een focus kent op diepgaande combat. Veel fans van zowel Team Ninja als Soulslike-games keken dan ook uit naar deze release. Ik kan alvast verklappen dat hoewel het spel niet bepaald de hoogte bereikt waar het misschien naar streeft, het alsnog een toffe, moeilijke en langdurige ervaring is geworden die beter wordt naarmate je vordert in het verhaal. Toch worden bepaalde zaken tegengehouden door repetitief karakter in zijn ontwerp en mist het algeheel aan glans. Hoe dat nou allemaal zit, leg ik je uit in deze review!
Het verhaal van Rise of the Ronin begint in een tijd van politieke onrust, waarin Japan verenigd is en compleet is afgesloten voor invloeden van de buitenwereld. Ondanks deze tijd van relatieve vrede zijn de Daimyo in het geheim plannen aan het maken om de Shogun omver te werpen. De Shogun krijgt lucht van dit verraad en begint met het uitroeien van iedereen die hem tegenwerkt, wat op zijn beurt weer leidt tot de creatie van een bekwame groep krijgers die bekend staan als de Veiled Edge. Leden van de Veiled Edge worden getraind door de Kuroso-clan en reizen in duo’s, beter bekend als Blade Twins, welke bijna niet te stoppen zijn als deze samen zijn. Terwijl het verhaal begint, kijken je zelf gecreëerde hoofdrolspelers hulpeloos toe hoe hun stad wordt verwoest en de bevolking genadeloos wordt vermoord. Omdat ze nergens heen kunnen, rennen de Blade Twins weg en komen uiteindelijk onder de hoede van de Kuroso-clan terecht die hen traint in de “way of the blade”. Eenmaal voorbereid gaan zij op pad om de buitenlandse Commodore Matthew Perry te vermoorden op zijn schip.
Vanuit hier begint je avontuur in Rise of the Ronin en het verhaal kent een aantal flinke wendingen, waarbij je actief zult deelnemen aan ware gebeurtenissen en daarbij banden aangaan met veel van de werkelijk bestaande individuen uit die tijd, die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan de geschiedenis in Japan. Zelden heeft een game mij het gevoel gegeven dat mijn keuzes er werkelijk toe doen, zoals Rise of the Ronin dat deed. Er waren meerdere gevallen waarin ik gedwongen werd een drastische keuze te maken, vaak bepalend of iemand leeft of sterft, en ik merkte dat ik vaak aarzelde om dat te doen. Een van de sterke punten van Rise of the Ronin is dat de game alle personages behandelt als echte mensen die een bepaalde ambitie en visie beamen. Natuurlijk kunnen ze soms te ver gaan of zich agressief gedragen, maar vaak heb je het gevoel dat wat ze doen in het belang is van de mensen die ze vertegenwoordigen, en dat is voor een game een knappe prestatie.
Keuzes, keuzes….
Het feit dat je keuzes de rest van het verhaal en de spelwereld beïnvloeden, maakt ook snel duidelijk dat deze ertoe doen. Ondanks mijn uiterste best om een bepalende verhalende lijn te volgen en alle betrokken partijen in het conflict tevreden te stellen, merkte ik dat een paar momenten me dwongen om op mijn instinct te gaan, ondanks dat ik wist dat dit mijn band met een aantal bondgenoten flink zou schaden. Ik waardeer dit aan Rise of the Ronin omdat het geen zwart-witverhaal vertelt, maar het probeert te laten zien dat alle partijen geloven dat wat ze doen correct is, wat zorgt voor de nodige dynamiek wat je vaak mist in andere games.
Wanneer je de game voor het eerst opstart, krijg je de mogelijkheid om een moeilijkheidsgraad te kiezen, wat behoorlijk nieuw te noemen is in een Team Ninja-game. Rise of the Ronin speelt als een Soulslike, maar het is wel een verademing om toch eens een stapje terug te nemen. De te selecteren moeilijkheidsgraden zijn Dawn, Dusk en Twilight. Dawn concentreert zich meer op de verhaalaspecten en biedt minder intense gevechten, hoewel het nog steeds een uitdaging kan zijn voor degenen die niet gewend zijn aan het genre. Dusk is evenwichtig qua verhaal- en de combat en is al gelijk een stuk uitdagender. Twilight is daarentegen de echte Team Ninja-ervaring en is dan alleen bedoeld voor degenen die vertrouwen hebben in hun vaardigheden en vaker Soulslike-achtige ervaringen spelen.
Naar je eigen smaak
Nadat je je moeilijkheidsgraad hebt gekozen, spring je in de relatief robuuste character creator. Als je iemand bent die geniet van dit soort creatieprocessen, dan heb je geluk, want Rise of the Ronin laat je niet slechts één van de Blade-tweelingen maken, maar beide. Als je het proces niet zo leuk vindt, dan kun je gewoon twee random personages laten maken en je bent klaar. Toch is het tof dat je met dit systeem bijna alles aan het uiterlijk van je personages kunt aanpassen en zelfs hun stemhoogte en stemtype kunt selecteren. Uiteraard zijn er games die een meer geavanceerde character creator kennen (I’m looking at you Dragon’s Dogma 2), maar die van Rise of the Ronin is degelijk genoeg om een tweetal bevredigende hoofdrolspelers te bedenken.
Nadat je tevreden bent met je personages, is het tijd om de vaardigheden van je personage in te stellen. Je hebt zes unieke bepalende eigenschappen waaruit je kunt kiezen, maar uiteindelijk kun je je personage tijdens het verhaal naar je eigen smaak vormgeven. De beschikbare karakterklassen zijn Killer, Breaker, Seducer, Sapper, Beginner en Unsharpened. De Killer-klasse richt zich op het snel neerhalen van vijanden en het zaaien van angst bij je vijanden. De Breaker-klasse richt zich op de kunst van Ninjutsu, met training in verschillende soorten uitrusting en de mogelijkheid om gemakkelijk en ongezien te moorden. De Seducer-klasse is charismatisch en charmant en gebruikt deze eigenschappen vaak om mensen te misleiden, terwijl ze ook behoorlijk bedreven zijn in het beheren van hun Ki. De Sapper-klasse functioneert het beste als spion, waarbij je beschikt over een breed scala aan kennis, en is tegelijkertijd bedreven in vuurwapens en medische praktijken en kan uitblinken in onderhandelingen. De Beginnersklas is een beginneling met een breed scala aan vaardigheden en die snel kan leren, maar geen specialisatie heeft. Ten slotte is de klasse Unsharpened onbekwaam, kent slechte eigenschappen, en overleeft ze louter op geluk waardoor dit meer voor de ervaren spelers een toffe klasse is.
Ten slotte krijg je de mogelijkheid om twee wapens te kiezen waarmee je het avontuur start, waaruit je kunt kiezen uit de Polearm, Katana, Spear, Paired Swords of Odachi. De keuze die je hier maakt kan op elk moment tijdens het spelen worden gewijzigd, dus je zit nergens aan vast behalve de eerste paar lineaire missies die je kennis laten maken met de gameplay. Je kunt op elk moment twee wapens hebben, en je kunt tijdens het spelen gemakkelijk tussen wapens wisselen door R1 ingedrukt te houden en op de pijltjestoets naar boven te drukken.
Vechten als een Ronin
Gevechten zijn op de een of andere manier eenvoudig maar kennen behoorlijk wat diepgang. De door jou gekozen moeilijkheidsgraad zal uiteindelijk bepalen hoe toegewijd je moet zijn om de diverse combat opties te beheersen. Je basisaanval wordt uitgevoerd door simpelweg op een knop te drukken, waardoor je wapen zal zwaaien en dit leidt tot flitsende combo’s, terwijl het ingedrukt houden van deze knop zal leiden tot een geladen aanval. Ondanks dat het eenvoudig is, kan het simpelweg indrukken van je basisaanval tot de overwinning leiden, vooral als je een paar vaardigheidspunten in je kracht hebt geïnvesteerd en over de juiste wapens beschikt. Natuurlijk zijn er lastige vijanden en bazen die de neiging hebben overal op te duiken, en voor die vijanden zul je in de meer gecompliceerde combatfuncties moeten duiken om de overhand te krijgen.
Net als in Nioh gebruiken alle acties die je tijdens een gevecht uitvoert Ki, wat wordt aangegeven als een blauwe meter op het scherm. Dit omvat aanvallen, blocken, dodgen en geraakt worden. Als je je Ki volledig laat uitputten, wordt je personage een korte tijd kwetsbaar waardoor je op adem moet zien te komen. In deze korte periode ben je dus behoorlijk kwetsbaar en sta je open voor een spervuur van verwoestende aanvallen van je vijand. Om dit te voorkomen is het essentieel dat je leert hoe je met je Ki om kunt gaan terwijl je vecht, door te weten wanneer je moet aanvallen, afwijken of jezelf juist moet terugtrekken. Om Ki snel terug te krijgen, kun je een Blade Flash uitvoeren, wat je doet door simpelweg op R1 te drukken direct na een aanval, waarbij de hoeveelheid Ki die wordt aangevuld door de Blade Flash wordt bepaald door de hoeveelheid bloed op je Blade. In wezen geldt dat hoe langer je wacht met het uitvoeren van een Blade Flash tijdens een gevecht, hoe meer beloning je ontvangt.
Om te overleven moet je een aantal geavanceerde gevechtstechnieken beheersen. De eenvoudigste vormen van verdediging zijn blocken, dodgen en wegrennen. Dat laatste is best belangrijk, of je het wilt toegeven of niet. Er zijn meer dan genoeg momenten waarbij je in een vijandelijke ontmoeting terecht komt waar je nog helemaal niet klaar voor bent en waarbij je weg zal moeten rennen om te overleven. Houd er wel rekening mee dat tijdens een gevecht het hardlopen ook Ki zal gebruiken, waarbij je dus alsnog in benarde situaties terecht kunt komen.
Hoewel blocken en dodgen voornamelijk in het begin effectief zullen zijn, vormen Countersparks en Martial Skills de basis voor het combatsysteem in de game. Met Countersparks kun je namelijk aanvallen pareren, en dit doe je door vlak voor een vijandelijke treffer op driehoekje te drukken. Timing is dus de sleutel, en dit vergt wel de nodige oefening. Desondanks kan dit een flinke redder in nood zijn tijdens moeilijkere duels, omdat Countersparks worden gebruikt om vijandelijke aanvallen af te weren en te voorkomen dat je gewond raakt. Als je voldoende aanvallen achter elkaar kunt afweren, zul je uiteindelijk de Ki van je tegenstander uitputten en hem of haar in paniek laten raken, waarna je een critical attack kunt uitvoeren welke een bevredigend bloederige schouwspel oplevert die vaak eindigt met een groot aantal afgehakte ledematen en overdreven bloedspatters. Na een bijzonder zwaar gevecht is het altijd lonend om eindelijk die laatste kritieke aanval uit te voeren en te zien hoe je vijand in stukken op de grond valt.
Hoewel Countersparks essentieel zijn, is het beheersen van Martial Skills ook essentieel. Dit zijn krachtige Ki-uitputtende aanvallen die variëren op basis van het wapen en de houding die je gebruikt. Deze Martial Skills zijn geweldig in het snel uitputten van de Ki van een vijand, maar laten je vaak openstaan voor aanvallen. Uitzoeken hoe je tijdens elk gevecht Countersparks en Martial Skills kunt combineren, is essentieel om de overhand te krijgen, vooral tijdens de intensere bossfights.
Houdingcheck!
Net als je het gevoel hebt dat je de basisvechttechnieken, Countersparks en Martial Skills onder de knie hebt, krijg je een nieuwe uitdaging voorgeschoteld, namelijk Fighting Stances ofwel vechthoudingen. Elke vijand heeft een specifieke manier van vechten en hoewel je welkom bent om terug te vechten hoe je maar wilt, zal het gebruik van een bepaalde vechthouding die het beste aansluit bij de stijl en wapenkeuze van die vijand het proces helpen versnellen. Houdingen worden op natuurlijke wijze aangeleerd, wat betekent dat je, om een nieuwe houding te leren, een gevecht moet winnen tegen iemand die bedreven is in die houding. Je leert veel standpunten door de regelmatige voortgang van de campagne, maar naarmate je vordert, krijg je ook de kans om in dojo’s te trainen tegen mensen die je bent tegengekomen, en de mogelijkheid om zijmissies aan te pakken die tot een ontmoeting kunnen leiden met een nieuw personage of nieuwe vijand. Hoe meer je een houding gebruikt of traint tegen degenen die bedreven zijn in die houding, hoe efficiënter je vaardigheden worden. Tijdens gevechten kun je gemakkelijk tussen standpunten wisselen door R1 ingedrukt te houden en de rechter thumbstick naar links, naar beneden of naar rechts te bewegen, in totaal kun je er drie selecteren waaruit je kunt kiezen en in het hoofdmenu kun je deze selectie blijven veranderen.
Gedurende het avontuur zul je een ongelooflijk aantal basisvijanden tegen het lijf lopen, maar je zult ook formidabele vijanden tegenkomen die als leiders dienen en een veel grotere uitdaging geven. Alle vijanden kun je identificeren via bepaalde symbolen boven hun healthbar. Omdat je personage goed bedreven is in de manieren van de Ronin, heb je meerdere opties om deze sterkere vijanden uit te schakelen voordat deze zijn vriendjes erbij roept. Een ervan is de stealth manier waarbij je gebruik kunt maken van eengrijphaak om over de toppen van gebouwen te sluipen om zo vijanden vanaf het dak te vermoorden. Ook kun je achter vijanden sluipen voor snelle takedowns. Hoewel stealth heel erg tof klinkt, werkt het eigenlijk niet zo fijn zoals het hoort te werken. Vijanden merken je namelijk al veelste snel op, waardoor sluipsituaties al snel uitmonden op grote vecht- en moordpartijen.
Toch is de grijphaak een van de vele essentiële items in je arsenaal en deze kan worden gebruikt om hoge gebieden te doorkruisen, maar kan ook worden geüpgraded om op zichzelf als een behoorlijk dodelijk wapen te dienen. Hiermee kun je vijanden van daken trekken, vijanden naar andere vijanden gooien of voorwerpen zoals explosieve tonnen naar vijanden gooien. Daarnaast kun je ook gebruik maken van geweren, bogen, bommen, shuriken en kom je zelfs een vlammenwerper tegen. Hiermee kun je bepaalde missies aanpakken zoals jij dat nodig acht. Elk item heeft zijn voor- en nadelen en bepaalde vuurwapens zijn krachtig en kennen een groot bereik, maar zijn daarnaast luid, wat vijanden in de buurt zal waarschuwen. Bogen daarentegen zijn stil en ideaal voor het discreet opruimen van vijanden die bovenop gebouwen zitten, maar zijn daarnaast alleen effectief op korte afstand.
Ondanks alle beschikbare gevechtstechnieken en vaardigheden die er te leren zijn, merkte ik dat de gevechten al heel snel repetitief aan gingen voelen, en dit komt voort uit een gebrek aan vijandelijke variatie en de slechte AI van je vijanden. In Nioh en zelfs de Ninja Gaiden-serie had je een groot aantal vijanden, variërend van mensen tot monsters, maar in Rise of the Ronin zit je grotendeels vast met gewone mensen en een paar wilde dieren, of af en toe een hele sterke vijand die toevallig twee keer zo groot is als jouw personage. Begrijp me niet verkeerd, de gevechten voelen goed aan en het is ook heerlijk om te leren vechten tegen de verschillende vechtstijlen die je tegenkomt in de game, maar voor een spel van dit kaliber had ik er zelf meer van verwacht. Daarnaast lopen vijanden vaak vast in de omgevingen en klopt de AI vaak niet. De ene keer kun je ongezien alles en iedereen uitschakelen terwijl op andere momenten de vijanden het oog van een havik hebben. Men had dit net wat beter uit kunnen werken, wat de game wellicht wat leuker had kunnen maken.
Grote, maar saaie wereld
Rise of the Ronin speelt zich af in een open wereld, met een paar verschillende landmassa’s om te verkennen, elk boordevol dingen om te doen en te ontdekken als je de hoofdverhaalmissies niet aanpakt. Het initiële gebied alleen al zal ruim 15 tot 20 uur nodig hebben om 100% te bereiken, terwijl andere gebieden net zo dichtbevolkt zijn met speurtochten om te voltooien en items om te ontdekken die zich openen naarmate het spel vordert. Of je wel of niet van je tijd in deze open wereld geniet, wordt uitsluitend bepaald door je geduld met de gebruikelijke tropen uit de open wereld. Rise of the Ronin zit vol met mensen om te helpen, katten om te redden, honden om te aaien, schatkisten om te plunderen, steden om de openbare orde te herstellen, spandoeken om te verlichten, landschappen om foto’s van te maken, pantsers en wapens om te kopen/upgraden/herontwerpen , items om te maken, voortvluchtigen om te verslaan, oriëntatiepunten om te ontdekken, zweef-/schiet-/paarduitdagingen om te beheersen, en meer. Sterker nog, er is op elk moment zoveel te doen dat het vaak overweldigend kan voelen. Gelukkig is geen van deze taken verplicht, maar als je er een paar voltooit, kun je er zeker van zijn dat je over de statistieken en uitrusting beschikt om enkele van de moeilijkere eindspelmissies aan te pakken.
Rise of the Ronin is een open wereld-game, en daarnaast de eerste game van Team Ninja die hiervan gebruik maakt. Voor mij zijn dit soort games altijd een tweesnijdend zwaard en dat is bij Rise of the Ronin niet anders. Voor de completist zijn er een shitload aan zijmissies en collectibles om te behalen, en dit zorgt voor een uitgebreide ervaring. Toch is het jammer dat dit bestaat uit een repetitieve checklists optionele missies die je kunt voltooien. Deze zijn ook zeker niet van het niveau van het het hoofdverhaal en brengen dan ook geen memorabele momenten met zich mee. Daarnaast heb je misschien geen interesse in het achtervolgen van katten of naar bepaalde punten in de spelwereld te reizen, maar vindt je het misschien wel leuk om de openbare orde in vijandelijke gebieden te herstellen of op vluchtelingen te jagen en hun vechtstijlen te leren. Persoonlijk begon ik mijn playthrough door elke taak aan te pakken die op mij afkwam, maar uiteindelijk kwam ik er achter dat het volgen van de hoofdverhaalmissies een stuk leuker is dan het volgen van de diverse zijmissies die de game kent.
Ik wil erop wijzen dat al deze zijmissies niet onmiddellijk beschikbaar zijn zodra je een nieuw gebied betreedt, maar dat Rise of the Ronin je als speler voor elk stukje informatie laat werken. De open wereld is verdeeld in meerdere subsecties, waarbij elke subsectie een specifiek aantal taken bevat die moeten worden volbracht. Normaal gesproken begin je deze door een Veiled Edge Banner tegen te komen, die dient als een soort bonfire uit de Dark Souls-franchise. Deze banners bieden een welkome afwisseling van de vaak brute gevechten waarmee je te maken krijgt, waardoor je kunt uitrusten en je je voorraden kunt aanvullen. Elke ontgrendelde Veiled Edge-banner wordt ook een fast-travel punt, waardoor je snel tussen ontgrendelde delen van de kaart kunt reizen. Als je een banner ontdekt, begin je een band met dat gebied op te bouwen, die vervolgens je kaart bijwerkt met een paar interessante punten. Naarmate je de doelstellingen voor deze interessante plaatsen voltooit, zal je band met het gebied blijven groeien, en dat geldt ook voor je map, waarbij uiteindelijk alle beschikbare taken worden onthuld.
De openbare orde is belangrijk
Eerder in de review heb ik al het herstel van de openbare orde genoemd, en met een goede reden, omdat dit de meest gebruikelijke manier is om je band met een gebied te vergroten en tegelijkertijd nieuwe kansen, winkels en soms zijmissies geeft. De openbare orde herstellen is een leuke optionele taak om te volbrengen en worden op de map aangegeven met gloeiende rode stippen, die steden vertegenwoordigen die onder controle van de vijand staan. Jouw taak is om deze steden te infiltreren en alle vijanden te verslaan, waardoor de stad wordt bevrijd. Dit leidt er vaak toe dat er winkels worden geopend en toegang tot nieuwe Veiled Edge-banners komen.
Omdat de spelwereld vrij groot is, krijg je al vroeg in de game een paard en een zweefapparaat om je te helpen bij het reizen door de woestenij van Japan. Dat gezegd hebbende, heb ik het paard zelden gebruikt, voornamelijk omdat deze nogal clunky te besturen is en het beest niet altijd doet wat jij wilt. De wereld in Rise of the Ronin is daarnaast nogal plat, waardoor je gemakkelijk tussen gebieden kunt bewegen, met weinig gevallen waarin je vast komt te zitten in de omgeving. Mijn grootste probleem met het exploreren in Rise of the Ronin is dat alles op elkaar lijkt, en de wereld voelt daardoor nogal saai aan. De grotere steden hebben de neiging allemaal in elkaar over te lopen, waardoor verkenning minder spannend wordt en dat is best jammer te noemen.
Hoewel ik het een open wereld-game noem, is de game dit stiekem niet helemaal zo. Het is namelijk opgedeeld in drie hoofdstukken en elk hoofdstuk speelt zich af in een andere stad en zijn omliggende regio. Zo mag je in de eerste uurtjes van de game de regio van Yokohama verkennen, om daarna naar Edo (Tokio) en Kyoto af te reizen. Elk van deze steden kent zijn eigen sfeer en zien er wel erg tof uit. Zo kent Yokohama meer westerse invloeden, terwijl Edo een stad in verval is, welke geplaagd wordt door een epidemie. Daarnaast zal je diverse bestaande historische monumenten vinden in de game zoals de Zojoji- en Sensoji-tempels in Edo en de Red Brick Houses en het Guan Ti-mausoleum in Yokohama.
Gedateerd
Over het algemeen is Rise of the Ronin een aardige ervaring, maar helaas is de game grafisch niet heel erg sterk te noemen. De game ziet er dan ook minder indrukwekkend uit dan andere PlayStation 5-exclusives, en ik moet zeggen dat Ghost of Tsushima (welke voor de PlayStation 4 verscheen) meer indruk maakt dan Rise of the Ronin. Op zich doen de graphics van Rise of the Ronin wat het hoort te doen, maar het is niets bijzonders en komt nogal verouderd over. Ook de animaties zijn erg houterig te noemen, en voornamelijk je paard beweegt heel erg onnatuurlijk wat voor mij de spelervaring een beetje wist te bederven.
Conclusie
Rise of the Ronin is een degelijke game, welke voortborduurt op de formule van Team Ninja. Het kent een aantal toffe innovatieve elementen en de game is ook erg uitgebreid als het aankomt op vaardigheden, wapens en vechthoudingen. De game kun je tevens ook in co-op spelen en het weet je zeker uren bezig te houden. De game zit dan ook tjokvol content, maar wordt daardoor ook heel erg repetitief omdat je teveel van hetzelfde aan het doen ben. Daarnaast is Rise of the Ronin niet zo’n gepolijst ervaring als je zou verwachten van een exclusieve PlayStation 5-titel. Zo zijn de graphics flink verouderd, is de AI niet bepaald helder en kent het de nodige texture pop-up. De Engelse voice-acting klinkt daarnaast ook een beetje onaangenaam. Toch, ondanks al zijn tekortkomingen is Rise of the Ronin een game die op bepaalde punten wel indruk weet te maken, en dat is voornamelijk de banden die je smeed met de digitale inwoners van de game. Rise of the Ronin is zeker niet de GOTY zoals velen hadden gehoopt, maar het is een fijne game om te spelen welke je tientallen tot honderden uren zoet weet te houden.
