Jaren geleden startte ik World of Warcraft sceptisch voor het eerst op. Het was een gratis trial en ik was nu wel benieuwd wat de fuss was all bout. The Burning Crusade was toen een tijdje uit, en vanaf het eerste moment was ik hooked. Ik heb colleges gemist om dungeons te doen en ik heb nachten doorgehaald om raids af te maken. Na Wrath of the Lich King begon de liefde echter wat te bekoelen. Oh ja, en life happened. Na drie jaar fanatiek spelen stopte ik… tot een paar maanden geleden, want ik was toch wel benieuwd naar Warlords of Draenor. Een week na de release kom ik met een eerste deel van mijn review van World of Warcraft Legion.
Ik ben echt een tijd lang fanatiek raider geweest. Een aantal vaste avonden per week zat ik achter mijn pc om mijn rol te vervullen in de groep. Tactics doopraten, strategieën lezen online, vooral weten wat je moet doen vanuit je rol… het was echt serieuze shit voor mij! World of Warcraft heeft in deze periode een speciaal plekje in mijn hart gekregen. Het samenspel met andere mensen, de verslavende end-game content die steeds werd vernieuwd/toegevoegd… voor mij was het echt een geslaagde formule. Na een aantal jaren fanatiek te hebben gespeeld heb ik besloten om te stoppen. Ik stopte er teveel tijd in en bovendien vond ik de content minder voldoening geven dan voorheen.
Ik zal het maar gelijk eerlijk bekennen: ik heb de afgelopen jaren voornamelijk gespeeld op gratis tijd die ik van Blizzard kreeg als teruglokkertje, en heel af en toe bleef ik dan een of twee maanden hangen om vervolgens weer te stoppen. Want laten we eerlijk zijn: 13 euro per maand is toch weer een paar lekkere speciaalbiertjes, toch? Anyway, ook een aantal maanden geleden kreeg ik gratis game time en probeerde ik Warlords of Draenor. En hoewel ik de kritiek gelezen heb, vond ik het wel weer vermakelijk. Maar het was Legion die mijn aandacht begon te trekken. Weer terug naar dezelfde vijand en tegelijk mijn grootste liefde in WoW: the Burning Legion. Een nieuwe class, de Demon Hunter; nieuwe gebieden, de Broken Isles; en vette nieuwe raids. Ik mocht voor StarGamers testen wat ik van Legion vind en dat laat ik jullie dan ook graag weten!
Salvation?
Oh Blizzard, wat hebben jullie een commentaar gekregen op Warlords of Draenor. Veel was niet goed of niet goed genoeg en het aantal maandelijkse subscribers liep ernstig terug. Maar onze grote vriend Illidan heeft ongelijk gekregen: Blizzard was prepared. Legion brengt echt een frisse wind in World of Warcraft, en daar was het spel ernstig aan toe. Waar het levelen en questen voorheen een verplichting was hebben ze nu meer verhaal, cinematics en cutscenes toegevoegd om het wat levendiger te maken. En voor mij werkt dat als een tiet. Ik vind het leuk om de verhaallijnen te volgen en verdiep me zo meer in de lore. Niet zo diep dat ik je daadwerkelijk kan vertellen of het een beetje hout snijdt, maar wel diep genoeg om te vertellen dat het vermakelijk gedaan is. Blizzard staat niet voor niets bekend om storytelling, zeker met alle fantastische trailers en cinematics die voorbij komen. Ik vind het weer leuk om te levelen, en ben echt benieuwd wat de toekomstige inhoud gaat brengen. Dit begin voorspelt wat mij betreft al veel goeds.
World of Warcraft wordt naar een hoger niveau getild. Een domme escorstquest wordt leuker, omdat er meer gebeurt. Je krijgt meer mee van het verhaal en je hebt het gevoel een verschil te maken. Ik geniet meer van de grapjes in het spel. Natuurlijk is het in veel gevallen ook nog gewoon een kwestie van standaard dingetjes zoeken en poppetjes doden, maar met de bosses die je op veel plekken tegenkomt en de toegevoegde informatie door middel van die cutscenes voelt het veel minder als een verplicht karwei. De region bosses zijn overigens niet nieuw, maar ik ben wel blij dat ze erin gebleven zijn. Kom ik ook weer aan mijn loot-hoertrekjes, want elk baasje heeft leuke loot bij zich.
Gelijk aan het begin van Legion val je volle bak in de actieGenieten van het uitzicht
Al sinds the Burning Crusade kon ik genieten van de vergezichten en plaatjes in World of Warcraft. Tsja, het spel was toen nog relatief jong en waarschijnlijk grafisch vernieuwend, maar met een dikke 12 jaar op de teller begint het spel toch echt bejaard te worden in het razendsnelle gameland. Toch heb ik me verwonderd over de mooie plaatjes, omgevingen en magische kleuren die het spel me voorschotelt in the Broken Isles. Ik heb wat screenshots gemaakt, dus geniet eventjes mee. En leuk: vaak is Legion een feest van herkenning: je komt terug in Dalaran, en als mage kwam ik weer in gebieden uit Wrath of the Lich King. Oh, the memories!
Een feest van herkenning: terug in Dalaran!
Indrukwekkende class hall plaatjes
Genieten van Aszuna
Ook Val’Sharah is prachtig.Rondrennen als blinde kip
Ik heb uiteraard een Demon Hunter aangemaakt, want ik was razend benieuwd naar de nieuwe class: de Demon Hunter. Ik weet van mezelf dat ik een watje ben en graag mijn vijanden de dood in jaag door middel van een verzengende vuurzee (lees: op veilige afstand), dus ik maakte me ernstig zorgen over mijn kunde en kwaliteit als een melee character… maar dat ging verbazingwekkend goed. Ik vond het zelfs leuk. De Demon Hunter speelt smooth en je wordt door middel van quests door steeds meer van je special moves geleid. Zo kun je dus rustig wennen aan de verschillende abilities die Demon Hunters meenemen in het spel en leer je op je gemak door menig een vijand heen te hakken. Echt goed gedaan; ik ben zeker van plan mijn Demon Hunter te levelen en van de end game content te laten proeven.
Even een korte samenvatting: de Demon Hunters zijn blinde dudes die demonen kunnen opsporen, lekker kunnen vechten met hun twinblades, kunnen transformeren in een echte kwelduivel en, last but not least, heerlijk kunnen double jumpen en gliden. Zo smooth, zo chill. Het geeft een intens vrij gevoel om gewoon je vleugels uit te kunnen slaan en hele stukken te kunnen zweven met je megawings. Superb!
Het begin van Legion brengt je mee door een scenario, en laat je kennis maken met de eerste demonen. Vervolgens kies je ervoor een artifact na te jagen. Hierna kun je zelf kiezen in welk gebied je wilt beginnen met questen. Wat een vrijheid! Heerlijk! Zelfs in deze drukke periode is inloggen vaak geen probleem en kom je niet al teveel mensen tegen. En dat is echt fijn, want bij teveel mensen verandert mijn Demon Hunter vanzelf in een Human Hunter. Leave me the fuck alone people, ik heb mijn ogen niet voor niets afgedekt!
Wat echt een hele fijne vernieuwing is in het spel, is dat je credit krijgt als je onbekende mensen te hulp schiet. Je hoeft dus niet meer te campen bij een respawnplek van een baas en als een idioot op je toetsenbord te rammen om als eerste die hit te maken zodat de drop en loot voor jou is. Nee hoor. Gewoon samen op killing spree zonder in een party te zitten en beide credits krijgen. Ik vind dit echt van grote toegevoegde waarde voor het spel!
Ook heb ik gespeeld met mijn main character, een mage. Ik moest best wel weer even inkomen en merkte dat ik het vet lastig vond om tegenstanders te doden. Dat kan twee dingen betekenen: of de mage is veranderd qua gameplay en ik heb het nog niet door; of ik ben een enorme noob geworden en heb geen idee waar ik mee bezig ben. Waarschijnlijk is het een gezonde combinatie van de twee. Maar toch valt het me een heel klein beetje tegen; mijn mage was altijd mijn allerlievelingste class, en nu kom ik amper ver genoeg om mijn artifact te bemachtigen… niet leuk!
Bij de aankoop van Legion krijg je ook een level 100 boost cadeau. Leuk om weer eens te proeven van een nieuwe class! Ik weet nog niet welke class ik wil kiezen, dus ik houd hem nog even tegoed.
Wapenwedloop
Een andere uitdagende toevoeging aan het spel zijn de artifacts. Elke class kan uit een aantal wapens kiezen; je doorloopt dan een aantal quests om dit wapen te bemachtigen en vervolgens heb je die ook daadwerkelijk in je inventory. En wat het voor mij nog leuker maakt, is dat je punten kunt verzamelen om je wapen te upgraden. Zo kun je verschillende perks kiezen om je abilities sterker te maken. Whut? Awesomeness! Heerlijk vind ik dat, extrinsieke motivatie om lekker veel te looten en dus zoveel mogelijk punten binnen te halen voor je artifact. Klein nadeel is dat iedereen die een zelfde keuze maakt qua talent of faction ook rondrent met hetzelfde artifact als jij. Je voelt je dus niet heel speciaal met je wapen, maar ach. Voor fans van uiterlijk in World of Warcraft zal dit toch een kleine tegenvaller zijn. Voor mij is het een minor detail; ik vind het belangrijker dat ik mezelf kan verbeteren door middel van die perks.
Rondhangen in je nieuwe stek
Waar World of Warcraft in Warlords of Draenor een nieuwe insteek koos met de garrisons, leek het toch een matig geslaagde formule: je was alleen en had dus geen interactie met andere spelers. En hoewel het wel aardig was om followers te recruiten en op missie te sturen, was ik er toch redelijk snel op uitgekeken. Blizzard heeft geluisterd naar de gamers’ feedback, en komt nu met class halls. Elke class heeft een eigen ruimte gekregen. Ook voor deze eigen ruimte kun je resources scoren, en ook hier kun je heroes recruiten. Maar nu zijn er ook andere spelers van dezelfde klasse en kun je dus alsnog vriendjes maken. Ik vind het leuk!
Too much to do, too little time
Jammer genoeg heb ik nog lang niet zoveel uren kunnen spelen dat ik een volledige review kan schrijven. Ik heb nog geen kennis gemaakt met de dungeons (laat staan raids, want die shit is nog niet eens live). Ook heb ik nog niet alle gebieden van de Broken Isles ontdekt en alle quests doorlopen. Dat betekent dus dat er sowieso een deel twee komt. Voor nu wil ik echter een voorlopige conclusie schrijven.
Het lijkt erop dat Blizzard voor zichzelf een soort backup plan had voor als de poep de ventilator zou raken. Want met die terugloop in subscriptions en kritiek op Warlords of Draenor werd de lat voor Legion redelijk hoog gelegd. De Demon Hunter maakt een hele hoop goed, evenals de nieuwe toegevoegde functies. Het spel begint al met een hele hoop content en met vooruitzichten als Karazhan (mijn ALLERLIEVELINGSTE raid ooit) en andere mooie dingen (zie ook mijn artikel van eerder dit jaar) zijn mijn gevoelens overwegend zeer positief. Als ik dan toch een nadeel moet noemen zou ik zeggen dat ik de uitbreiding wat aan de dure kant vind. Je betaalt de volle mep (45 euro als je het via Battle.net koopt) en daarnaast moet je ook nog gewoon 13 euro per maand kopen om het uberhaupt te mogen spelen. Voor een uitbreiding vind ik dat aardig aan de prijs…
Stay tuned voor een volgend deel. Voor nu, geniet van het demon bashen, mijn lieve WoW-vriendjes!
