Je kent het wel: gezellig samen met wat vrienden een weekendje weg naar een vakantiepark, om een hele hoop plezier met elkaar te hebben. Zo dachten de makers van Until Dawn ook en zij maakten een slasher game waarin acht vrienden terugkeren naar een buitenhuis in de sneeuwrijke bergtoppen waar twee vriendinnen een jaar geleden verdwenen zijn. Rowdy trok zijn luier aan om op onderzoek te gaan op Mount Washington.
In a mansion, far far away
De jongens en meiden in Until Dawn verblijven in een luxueus landhuis ver verwijderd van de bewoonde wereld. Met een slecht mobiel bereik is er niet veel te beleven op de bergtop en moeten zij zich maar snel overgeven aan hun hormonen. Gelukkig worden we bespaard van deze perverse dingen want voor we het weten breekt de hel los. Want met alle bewegende deuren, het plotseling verdwijnen van enkele mensen en als kers op de appelmoes een opengereten rendier gaat een ieder snel op onderzoek uit wat the fuck er aan de hand is in deze game. Laat ik wel zeggen dat de review heel oppervlakkig blijft als het gaat om het verhaal; we gaan natuurlijk niet de boel verraden.
Vlinders kunnen hevige regen veroorzaken
Until Dawn heeft een hele hoop raakvlakken met het welbekende Heavy Rain. Want ook dit is een interactieve film, waarin jouw beslissingen bepalen wat er in het hele spel gaat gebeuren. Je bestuurt afwisselend een van de acht personages in de game. Het bewegen is nogal oppervlakkig te noemen, want je loopt wat rond en kan zo de omgeving gaan verkennen. Zo kun je dus een aantal unlockables vinden in de vorm van totempalen die jou de eventuele toekomst laten zien. Door diverse quick-time events wordt de actie toegepast in de game. Mis je een knop tijdens deze events dan kan dit desastreuze gevolgen hebben in de game. Hier komt het butterfly-effect om de hoek kijken.
Brrrr….
In Until Dawn moet je keuzes maken, keuzes die het verschil maken tussen leven of dood. Deze keuzes kunnen iets heel kleins zijn, zoals bijvoorbeeld een van de quick-time events in de game. Mis je een knop en struikelt het personage kan dat al van flinke invloed zijn op het verloop van het spel. Ook zijn er dialoogkeuzes die je moet maken die invloed hebben op een goed of slecht einde van het spel. Het leuke van dit alles is dat alles aan elkaar gelinkt is en elke speelsessie anders is: onvoorspelbaarheid ten top zeg maar!
Until Dawn is een unieke ervaring waar de lijn tussen film en game in elkaar overgaat. Ondanks dat de game qua opzet behoorlijk lineair is, zorgt het butterfly-effect voor de nodige dynamiek. In de game heb je de mogelijkheid dat alle acht de personages het drama overleven of juist allemaal sterven. Jouw keuzes zijn van groot belang en ondanks dat de lijn van het verhaal grotendeels hetzelfde blijft, is de uitkomst elke keer weer anders. Ter illustratie: in mijn eerste playthrough hebben vier personages het overleefd, terwijl in mijn derde playthrough er maar een iemand het er goed vanaf heeft gebracht. Je blijft bezig om jezelf te verbeteren en het ultieme doel is om alle personages het te laten overleven. In ieder geval, dat was mijn doelstelling. Zodoende blijf je de game spelen, al zorgt het er wel voor dat de spanning naarmate van tijd af gaat nemen, omdat je al weet wat er aan de hand is op de bergtop.
Ingekakt
Until Dawn doet een hele hoop dingen goed. De game ziet er vingerlikkend goed uit, de karakters van alle personages zijn goed gebalanceerd en de schrikmomenten zijn bloedstollend goed gelukt. Toch kent de game de nodige kritiekpunten die ik even wil delen met je! Zo kent de game een nogal onstabiele framerate en zie je de boel aardig inkakken. Ondanks dat de gezichten nagenoeg realistisch zijn, mis ik toch bepaalde emoties die je af kunt lezen. Ook het feit dat het geluid niet altijd synchroon loopt met de lipjes van de personages is een minpunt dat je lichtelijk uit de game haalt.
Het verhaal kent zelf ook een aantal minpunten, want niet alle dialogen sluiten goed aan bij de gebeurtenissen in de game. Hierdoor komt het geheel weleens wazig over en de spanning ebt op het einde ook een beetje weg vanwege de sneltreinvaart waarmee de game eindigt en de voorspelbaarheid die de game ineens meekrijgt.
I still know what you screamed last Friday the 13th
De game ademt aan alle kanten “I still know what you screamed last Friday the 13th” uit. Alle karakters in de game zijn welbekend: je hebt de jock, de nerd, het feestbeest, de cheerleader, de stille meid, de bitch en ga zo maar door. De game kent de typische en voorspelbare puberale humor die je kent uit de films en de schrikeffecten zijn bij de Action gehaald, zo goedkoop kunnen ze zijn. Toch weet de game zeer goed wat hij doet en zal het je zeker in volle ornaat vermaken. Saillant detail is dat de game gebruik maakt van de PS Eye (die webcam die je kunt kopen voor je PS4) en maakt hier op zich leuk gebruik van. Bij bepaalde schrikmomenten wordt deze gadget gebruikt om jouw reactie op te nemen. Altijd leuk om jezelf terug te zien als je jezelf de pleuris schrikt omdat er een wasbeer uit een badkamerkastje schiet. Uiteindelijk is dit een kleine gimmick die je later links laat liggen, maar alsnog een leuke kleine toevoeging.
Conclusie
Ben jij een liefhebber van “goedkope” Amerikaanse teen-slasher-movies en ben je ook nog eens een gamer? Dan ben jij bij Until Dawn aan het goede adres. De game kent de clichés die we allemaal kennen uit de films en zet deze perfect over naar een game. Dankzij het butterfly-effect wordt dit alles nog eens lekker dynamisch in beeld gebracht. De game kent ongekend mooie graphics, een vermakelijk verhaal en innovatieve gameplay dankzij de keuzes die jouw lot bepalen. Ik zeg: ren naar je plaatselijke gameshop en laat jezelf onderdompelen in de horrorwereld van Until Dawn. Vergeet trouwens niet om een luier aan te trekken, je zult ‘m nodig hebben!
