We zaten alweer een tijd te wachten totdat het nieuwe deel in The Witcher reeks zou komen. De serie die behoorlijk wat volgers kent moet alles naar een nieuw niveau tillen. Zowel qua gameplay als graphics, want daar staat het ontwikkelteam van CD Projekt om bekend. Is het hun gelukt om de hoge verwachtinge waar te maken en krijgen wij als gamers hier weer een strak plassertje van? Rowdy ging op onderzoek uit en kwam tot een conclusie!
Boefjes om wild op te hunten
Drie jaar hebben wij moeten wachten op deze nieuwe Witcher game. Vol enthousiasme en passie heeft de Poolse ontwikkelaar met man en macht aan de game gewerkt. Nadat de game een aantal keren is uitgesteld mochten we eindelijk weer aan de slag met hoofdpersonage Geralt. Deze stoere vent is een monsterjager die her en der wat magie kan gebruiken om de diverse vijanden een kopje kleiner te maken.
Na de avonturen van het vorige deel krijgt de beste man te maken met de Wild Hunt. Dit zijn een groepje strijders, die niet vies zijn van wat geweld. Zij zijn op zoek naar Ciri, een wilde dame die als een dochter is voor onze Geralt. Zoals Geralt is, pikt hij dit niet en draait het avontuur voornamelijk om zijn zoektocht naar Ciri en het uitroeien van de Wild Hunt boefjes.
Avonturiers unite!
Een avontuur zou geen avontuur zijn als er een gigantische spelwereld tot je beschikking staat. In deze open wereld is het dus jouw taak om het hoofdverhaal te voltooien. Zoals we natuurlijk al gewend waren van de gamereeks, kent The Witcher 3 ook een flink aantal side-quests. Dit zorgt er weer voor dat de speeltijd aanzienlijk toeneemt. Helaas moet ik er wel bij vermelden dat deze missies niet zo heel bijzonder zijn. Ze zijn meer van traditionele opzet: Haal iets of iemand op bij punt A en breng het weer in veiligheid bij punt B. Weinig vernieuwing dus.
Ondanks deze ouwe shit die je tegenkomt in de game, zul je jezelf zelden vervelen. Er is genoeg te bekijken en te bezoeken. Als echte avonturier ga je de hele wereld verkennen en kom je in diverse gedetailleerde omgevingen zoals prachtige valleien, dorpjes en steden.
De diverse inwoners die je in de game tegenkomt zorgen er ook overtuigend voor dat de game leeft. Ze doen hun dagelijkse dingen en maken gesprekken met elkaar waardoor je het gevoel krijgt dat ze ook daadwerkelijk hun eigen leven leiden.
Dit alles wordt ook nog eens versterkt door de diverse personages die de game rijk is. Veel gebeurtenissen en karakters worden goed uitgediept. Dat is ook het voordeel dat de game is gebaseerd op de boeken van Andrzej Sapkowski (wie?). De game neemt de tijd om je alles goed uit te leggen, wat stiekem ook wel als nadeel genoemd kan worden. Het tempo van de game ligt namelijk erg laag en als je de game net begint vergt het nogal wat doorzettingsvermogen van je…
Het levendige gevoel van de game wordt helaas nog weleens gestoord door de kleine bugs die je tegen kan komen. Ook de framerate wil nog weleens inkakken en pop-up is een term die in de game vaak voorbij komt. Het een en ander is al aangepast in diverse patches, maar dit alles is nog niet helemaal recht getrokken.
Hakkuh en zaguh
Een belangrijk onderdeel in The Witcher 3 is de combat. Zoals het betaamt in een game van deze proporties mag je weer lekker hack ‘n slashen totdat je er een muisarm van krijgt. Waar de combat in deel 2 naar mijn mening nogal log was, is deze in het nieuwe deel goed doorontwikkeld. Timing is het sleutelwoord in deze game, want als een volwaardige Witcher counter je aanvallen alsof het niets is. Nu is hack ’n slash niet echt het goede woord voor de combat in deze game, want je komt er niet echt ver mee. Door te counteren, ontwijken en aanvallen kom je in ieder geval een heel stuk verder. Daarnaast ziet het er ook nog eens gelikt uit. Lekker hoor!
Naast de soepelere combat is het ook mogelijk om je vijanden te belagen te paard. Al rijdend kun je uithalen naar al die schavuiten om je heen. Storm je af op een vijand dan zal het beeld vertragen waarna je zomaar koppen laat rollen. Mijn bek flikkerde open van verbazing… Way to go CD Projekt Red!
Diepgaande diepzinnigheid
Aangezien we hier te maken hebben met een RPG kom je dus ook de verschillende inventory’s en menuutjes tegen. Hierin is veel aandacht besteed wat van alle wezens en personages in de game krijg je diverse achtergrond informatie. Altijd leuk om te weten waar iets vandaan komt, maar je komt er zodoende ook achter wat de zwakke punten zijn.
Ook crafting is een eigenschap waar je gebruik van kunt maken. Of het nu een bommetje is of juist een flesje olie wat je over je zwaard kunt squirten zodat deze extra kracht krijgt. Het kan allemaal.
Nieuw in dit deel is de mogelijkheid om Geralt te laten klauteren en springen over kleinere objecten. Geweldige toevoeging maar het kent nog niet de souplesse als een game als Assassin’s Creed. Ook een toevoeging is het dynamische haar-systeem. Tijdens de game kan je namelijk een baard groeien waar onze David jaloers op zou worden. Leuk detail toch?
Conclusie
The Witcher 3: Wild Hunt is een game waarvan ik kan begrijpen dat mensen er naar uit kijken. Het is een ongelooflijk diepgaande game met een gigantische spelwereld en een shitload aan lore en uitgediepte personages. Ook de minigame Gwent (een kaart spel ala Heartstone) dompelt je onder in diepgang. De game is zo groots opgezet en zo gedetailleerd mogelijk gemaakt als het maar kon. De kwaliteit spat er vanaf. Ondanks eerder genoemde bugs, framerate issues en repetatieve side-quests mag dit de pret niet drukken. In totaal zul je rond de 100 uur kwijt zijn om de game compleet uit te spelen, dus zorg ervoor dat je aardig wat tijd vrijmaakt!
Daarnaast zeg ik props voor ontwikkelaar CD Projekt Red voor de manier waarop ze de game afleveren. Je krijgt bij het aanschaffen van de game een bedankbriefje, achtergrond geschiedenis van de voorgaande delen en een prachtige kaart van de spelwereld. The Witcher 3 is een RPG die je gespeeld moet hebben.
