The Legend of Zelda, een reeks die een grote schare fans kent. Dat is ook wel te begrijpen, want de verschillende avonturen die wij in Hyrule mochten beleven waren ook fenominaal goed en kenden altijd genoeg innovatie voor de reeks en het genre. Dat is ook de reden waarom de fans altijd weer uitkijken naar een nieuwe titel in de serie. Nu moeten we al een ongelooflijke lange tijd wachten op een echt nieuwe game, maar voordat het zover is mogen we nog even terug naar de Twilight Princess.
Zelda is een woord wat bij mij een bepaalde emotie naar boven brengt. Zelf ben ik opgegroeid met de allereerste game in de reeks op de NES, en sindsdien heb ik alle games (zelfs de CD-I varianten, die we snel mogen vergeten) mogen spelen, met als persoonlijke favoriet A Link To The Past. Maar het Zelda universum werd nog interessanter toen de serie voor het eerst in 3D ging. Ocarina of Time was een revolutionaire game en heeft de basis gelegd voor een hele hoop games die wij nu spelen. Op de GameCube werden we verblijd met een nieuw soort stijl, de cellshaded cartoony variant die wij kennen onder de naam The Wind Waker. De stijl, de overworld en het verhaal waren echt weer iets nieuws en zodoende konden we merken dat Nintendo hard bezig was met de reeks om toch steeds iets nieuws te doen.
De Wind Waker is een kleine drie jaar terug in een HD jasje gestoken, zodat we Link zijn avonturen op zee weer opnieuw konden beleven op de Wii U, en wat was dat weer een lekker ervaring. Maar nu heeft Nintendo er een handje van gekregen om oudere titels weer een HD make-over te geven. Zo zijn bijvoorbeeld Ocarina of Time en Majora’s Mask geremastered voor de 3DS, en hebben we een nieuw avontuur gekregen in het universum van A Link To The Past, met de komst van A Link Between Worlds. Op zich een geweldige fanservice, maar we zitten echt op een nieuwe revolutionare Zelda te wachten. Helaas moeten we nog even wat langer wachten, en wordt dit pijn verzacht met de Gamecube / Wii HD-remaster van de Twilight Princess…
Into the Twilight Zone
Laat ik eerlijk zijn door te zeggen dat ik de Twilight Princess een goede game vindt, maar zeker niet de beste Zelda game ooit. Het brengt de serie weer terug naar Ocarina of Time, waar men een wat realistischere sfeer neer wilde zetten, met een paar kleine gameplay vernieuwingen. Verder deed het gameplay technisch weinig unieks, met uitzondering van de toevoeging van Wolf Link. Dat gezegd hebbende gaan we weer terug naar Hyrule en de Twilight Realm waar deze game zich afspeelt.
Even vluchtig het achterliggende verhaal van de Twilight Princess. In de game nemen we natuurlijk weer de rol aan van Link. Dit keer is hij een onschuldige stierenherder die woont in het dorpje Ordon. Hier leidt hij een rustig bestaan totdat er een aantal kinderen verdwijnen. Zoals Link is, gaat hij op onderzoek naar deze verdwijningen en komt al snel terecht in de Twilight Realm. Hij wordt wakker en komt erachter dat hij gemorphed is in een wolf. Tevens wordt hij opgeschrikt door een raar wezen dat de naam Midna draagt. Deze neemt Link mee naar een prinses, die we allemaal kennen als Zelda. Zij vertelt hem dat de wereld gered moet worden van de uberschurk Zant. Deze heeft het licht uit de wereld gestolen. Aan jou de taak om dit dilemma op te lossen.
Het avontuur kent veel raakvlakken met eerdere Zelda games, want zo bestaan er twee werelden zoals we die al kenden uit A Link To The Past, en kent de gameplay veel elementen die we hebben gezien in Ocarina of Time en Majora’s Mask. Het nieuwe gameplayelement zijn de stukken die we als wolf moet voltooien, en ondanks dat dit lekker wegspeelt, is het allemaal niet zo lekker zoals we het beleven in onze menselijke gedaante. Gelukkig brengt dit geheel wel wat afwisseling in de gameplay, al komt het soms ietwat geforceerd over.
Verouderde HD
Zoals in de titel van de game vermeld staat, hebben wij hier te maken met een HD versie van de Twilight Princess. Veel kritische fans van de serie waren aan het mekkeren dat er weinig van te merken is, dat de game opgepoetst is. Ik kan zeggen dat deze fans an sich gelijk hebben, al merk je het verschil tussen het origineel en deze remaster wel degelijk als je ze achter elkaar gaat spelen. Hadden we met de HD remaster van de Wind Waker nog het “WOW-effect”, is dit bij de Twilight Princess toch een stukje minder. Dit komt vanwege het feit dat de Wind Waker door zijn grafische stijl meer tijdloos is gebleven. Dit neemt niet weg dat Twilight Princess mooi is, want dat is de game zeker. Het valt alleen veel minder op. Als je dus het origineel en deze remaster naast elkaar legt zie je dat de game veel strakker, scherper en veel minder korreliger is. Er zijn geen kartelrandjes meer te bekennen en de diverse blureffecten om het een en ander te verbergen zijn verdwenen, waardoor de texturen in hoge resolutie zeker opvallen. Dit zie je voornamelijk aan de diverse personages die de game rijk is, je kunt eindelijk duidelijk een gezicht zien. De grootste bottleneck voor deze remaster is gewoon de engine waar de game op draait. Na al het grafische geweld waarmee wij gamers verwend zijn de afgelopen jaren, komt de game gewoon ietwat kaal en soms zelfs levenloos over. Ze hadden de wereld mooier aan kunnen kleden door bijvoorbeeld het gras en de omgeving wat voller en natuurgetrouwer te maken. In plaats daarvan krijgen we hoekige muren, rotsen en hier en dan wat gras sprietjes die gewoonweg wat verouderd overkomen.
Controller dingen enzo…
Wat wel ongelooflijk lekker is aangepast, is het gebruik van de Wii U controller. De besturing loopt namelijk vlekkeloos, en speelt zoals de Gamecube versie van het origineel. Dankzij het tweede scherm op de controller kun je ook nog eens snel van wapens en andere voorwerpen wisselen. Daarnaast is de spelwereldkaart ook constant in beeld op het tweede scherm waardoor je altijd overzicht houdt tijdens het spelen. Het tweede scherm kan ook gewoon dienst doen om de game op te spelen. Dat is altijd handig als je vriend of vriendin een bingesessie Netflix heeft ingepland.
Een leuke extra is de Hero mode, hier krijg je de spelwereld in spiegelbeeld (zoals de Wii versie origineel was, aangezien Link in de Gamecube versie linkshandig is, en in de Wii versie rechtshandig) en zal de game veel meer uitdaging kennen door een hogere moeilijkheidsgraad. Leuk idee, maar wel een minimale nieuwe toevoeging.
Amiibo my a$$
Zoals je wellicht weet, had Nintendo ook Amiibo functionaliteiten aangekondigd voor de Twilight Princess HD. Zoals we ondertussen van Nintendo gewend zijn, zijn het leuke extraatjes die je krijgt, maar een echte toevoeging is het allemaal niet. De speciaal gefabriceerde Amiibo, Wolf Link, geeft je toegang tot een nieuwe kerker genaamd Cave of Shadows. Helaas is deze niet heel bijzonder, want een echte kerker met puzzels is het niet. In plaats daarvan moeten we alleen een shitload aan vijanden verslaan, en als dit gebeurd is word je ook niet echt beloond. Tevens kun je ook gebruik maken van de andere Zelda gerelateerde Amiibo’s; deze voegen niet meer toe dan bijvoorbeeld extra hartjes en pijlen. Leuk bedacht, maar je hebt er geen zak aan, en zo valt ons weer op dat dit het onderdeel is waar Nintendo zijn centjes mee wilt verdienen. Gemiste kans dus…
Conclusie
Twilight Princess HD is een game die je als Zelda fanaat zeker moet gaan spelen. Het viel mij op dat de grote lijnen me nog wel bijstonden, maar dat ik toch een hele hoop gebeurtenissen vergeten was. Hierdoor was mijn tweede speelsessie met de game toch verrassend genoeg leuk. Ondanks dat dit niet de beste Zelda game in de reeks is, is het zeker wel een aanrader. Verwacht geen schokkend nieuwe grafische veranderingen zoals in de Wind Waker. Enige grote minpunt is de verwerking van het Amiibo concept in de game. Het voegt geen reet toe aan de spelbeleving en is duidelijk alleen maar gemaakt om te cashen. Daar kijken we wel doorheen, gewoon even snel je ticket naar Hyrule boeken, NU!
