Warner Bros. is goed bezig als het aankomt op het uitbouwen van film en comic franchises. Hadden ze eerst al aardig goud in handen met de Batman Arkham-serie en Middle Earth: Shadow of Mordor, komen ze nu met de Mad Max franchise. Rowdy trok zijn stofjas aan en poetste zijn bolide om op pad te gaan in de post-apocalyptische wereld van Mad Max!
Mad Max is een filmreeks uit de vergane jaren ’80, waar de gelijknamige held moet zien te overleven in een post-apocalyptische wereld vol motorgeweld. Dit jaar is er weer een nieuwe film in de reeks verschenen, met de subtitel Fury Road, en ik moet zeggen dat deze prima te behappen is. Het is een geweldige “over the top” actie-film die aardige kritieken kreeg en de bioscopen weer redelijk vol liet lopen. Nu zou je denken dat de game het verhaal van de film volgt, maar niets is minder waar. De Mad Max game kent een op zichzelf staand verhaal, waar je wel wat bekende gezichten tegenkomt die ook in de film te zien waren.
Balzak schoppende Max
Het verhaal in een notendop is als volgt. Jij bent Max en hebt je vrouw en kind verloren. Je dwaalt een beetje rond over de Wastelands totdat je ineens overvallen wordt door een aantal War Boys. In een spectaculair gevecht bestelen ze je van alles wat je hebt: je kleren, wapens, auto en laten je voor dood achter… Het lijkt wel het vertrek van Yolanthe bij Jantje Smit. Ondanks dat de War Boys je voor dood achterlieten, sta je weer snel op om op zoek te gaan naar wraak. Al snel sluit je een verbond met de misvormde en gebochelde Chumbucket om je auto opnieuw op te bouwen om zodoende de leider van de War Boys, Scabrous Scrotus (nee niet scrotum) op te zoeken in Gas Town en een schop onder zijn balzak te geven.
Het bovenstaande verhaal klinkt wellicht een beetje oppervlakkig en dun, en dat is het ook. Zo gaat het de hele game een beetje door om het zooitje een doel mee te geven.
Arkham of Mordor on wheels
Mad Max is een mengeling van een aantal gamegenres en speelt ordinair leentje buur bij een aantal flinke namen. De game is letterlijk een open-sandbox game, het speelt zich dan ook af op de woestijnvlaktes van de Wasteland. Ook kun je merken dat er flink wat elementen zijn gestolen van games zoals het racen en beuken met je auto in Carmageddon en het vechtsysteem en het veroveren van kampen van de Batman Arkham-serie en Shadow of Mordor. Gameplay technisch zit Mad Max aardig in elkaar, maar op een flink aantal vlakken heb je het gevoel dat het ’t net niet is. Zo bestuurt de Magnus Opus (de kekke naam van je waggie) behoorlijk log en zijn de vuistgevechten een stuk trager en lomper dan je gewend bent.
Chumbucket at your service
De vuistgevechten hebben niet de boventoon in de game. Je zit voornamelijk in je auto om de woestijnvlakte onveilig te maken. De eerste helft van de game is ook het sterkst, want samen met Chumbucket ben je in de gelegenheid om de Magnus Opus om te toveren tot een “weapon of mass destruction”. Voordat je de auto helemaal ombouwt tot een machine des doods moet je wel eerst flink wat Scrap verzamelen. Zoals de naam het al zegt is dit dit schroot, en dit heb je nodig om de nodige upgrades te doen, van een harpoon, snipergeweer, een koeienvanger, spikes aan de zijkant van je auto, tot een heus V8 motorblok. In het begin is het nog net zo spannend als toen je ooit je maagdelijkheid verloor, maar naarmate de tijd vordert beginnen de upgrades nogal op elkaar te lijken.
Scrap yeah!
Scrap is niet alleen nodig voor het upgraden van je auto, ook Max zelf kun je upgraden met nieuwe skills. Altijd handig natuurlijk, maar dit is een stuk minder uitgebreid dan de Magnus Opus.
“Maar Rowdy, waar vinden we die Scrap dan?” Heel simpel, want de spelwereld van Mad Max is bezaaid met vijandelijke kampen en Strongholds waar het schroot te vinden is. Kampen zijn simpel opgezette basisjes waar een aantal vijanden schuilhouden. Piece of cake om deze met de grond gelijk te maken met je vuisten, wapens of je auto. Een ander verhaal zijn de Strongholds; dit zijn wat grotere nederzettingen die wat strategie vergen. Hierin moet je bijvoorbeeld oliepompen opblazen en met beleid binnenvallen, want voor je het weet leg je het loodje.
Broekepoepend springen
De spelwereld bevat ook nog een aantal andere zaken waardoor je de invloed van Scrotus kunt verkleinen. Zo zijn er de Scarecrows, dat zijn vreemde totempalen die je neer moet halen, of juist een rijdend convooi dat je moet aanvallen. Dit zijn leuke zaken, want hiervoor hoef je de Magus Opus niet uit en kun je lekker rammen met je scheurijzer. Je kunt ook aan alle kanten merken dat de game voornamelijk om het besturen van je autootje gaat, puur en alleen omdat dit element van de game tot in de puntjes is uitgewerkt. Zo moet je zelfs brandstof verzamelen om met je toettoet te blijven rijden.
Ondanks dat de besturing van de auto nogal log is, zijn de meeste actiemomenten te vinden op vier wielen. Als je eenmaal uit de auto stapt voel je jezelf ook gewoon kwetsbaarder en merk je al snel op dat het vechtsysteem niet intuïtief genoeg werkt. Hell, je hebt zelfs een springknop te voet en als je die indrukt lijkt het net of Max in zijn broek gescheten heeft terwijl hij de belachelijk lage sprong maakt.
Woeste woestenij
Grafisch ziet de game er goed uit. Dat zijn we ondertussen wel gewend van de games uit de studio van Warner Bros. De uitgestrekte woestenij van de Wastelands maken echt indruk op je als je op een rotspartij over de wereld kijkt. In de verte zie je de vergane glorie van gestrande olietankers, diverse kampjes en Strongholds en hier en daar een zandstormpje. Ondanks dat het een woestijn is, ziet de wereld er kleurrijk uit met een schouwspel aan wolken die zich boven de zanderige vlakte verplaatsen. En ondanks dat de spelwereld er goed uit ziet, en de voertuigen er naadloos tussen passen merk je al snel op dat het karakterdesigning een beetje tegenvalt. De diverse karakters zien er goed uit, maar ik mis de aandacht en het oog voor detail wat ik wel zie in de omgevingen. Stoort het? Niet echt, maar het valt wel op.
Conclusie
Is Mad Max een slechte game? Nee, is een kort en duidelijk antwoord. De game doet zijn ding en doet het nog aardig goed. Ik heb me kunnen vermaken in de Wastelands en voelde mijzelf een flinke baas toen ik in de Magnus Opus stapte om eens flink gas te geven in deze grote zandbak. De prachtige omgevingen, de brute auto-actie en de diversiteit aan missies zijn zeker erg leuk te noemen. Jammer is het dan dat de actie te voet het een beetje verneukt en dat de game op de langere termijn repetitief aan gaat voelen. Daarnaast zijn er nog een aantal dingen die ik al eerder beschreven had waar net iets te weinig aandacht aan is geschonken. Op zich een gemiste kans, want er had meer in deze game kunnen zitten dan wat we nu voorgeschoteld krijgen.
