Een kleine vier jaar geleden verscheen er een grimmig, maar toch wel bijzondere 2.5D platform game, genaamd Deadlight, op zowel de Xbox 360 als de PC. Ontwikkeld door Tequila Works en uitgegeven door Microsoft Game Studios, kregen we weer een andere kijk op de zombie apocalyps. Ondertussen zijn de rechten van de game overgedragen aan Deep Silver, en is Deadlight opnieuw uitgebracht voor de Playstation 4 en Xbox One onder de noemer: Director’s Cut. Rowdy had deze (korte) game al eerder gespeeld, en wilde weer herinneringen ophalen op zijn Playstation 4!
Deadlight is een zombie survival game, welke zich afspeelt in Seattle van de jaren ’80. Het verteld het verhaal over Randall, een man met een missie, welke opzoek is naar zijn vrouw en dochter in een vergane wereld vol zombies. Er gaat het gerucht dat er een veilige plaats is voor de mensheid en Randall heeft dan ook het vermoeden dat hij zijn gezin en vrienden hier dan ook kan vinden. Zodoende gaat de beste man op pad en probeert hij in een 2D platform game te overleven.
Deadlight is een typische zombie game met een verhaal die we al meerdere malen zijn tegen gekomen in diverse andere games en films. Het is niet heel bijzonder te noemen, maar toch kent de game diverse mooie memorabele momenten die de game laten uitblinken bij soortgelijke games. Dit komt mede door de geweldige settings, want ondanks dat we hier te maken hebben met een platform game, spetteren de flexibele 3D achtergronden van je scherm af. De game is dan ook een hommage aan oudere soortgelijke games zoals Prince of Persia, Flashback en Another World (ken je ze niet, zoek ze maar eens op).
Gameplay technisch kent de game ook veel bekende elementen uit oldschool games. Zo zal je flink wat moeten springen over de diverse daken, hekjes en andere obstakels die Seattle rijk is. Zo is het ook beter om de rottende ondoden te ontwijken, dan de confrontatie op te zoeken. De besturing is, zoals het ook in een platform game moet zijn, erg soepel te noemen al kent de game de nodige platform “trial & error”. Meerdere malen zul je ook gewoon een sprong missen en zo je dood tegemoet vallen, maar er zijn bijvoorbeeld ook stukjes waar je van een grote horde zombies moet vluchten. Deze stukken geven je een gevoel van paniek, maar vaak ook een gevoel van frustratie, aangezien er ook diverse wandelende lijken op je pad staan. Deze willen zich nog eens vergrijpen aan je, waardoor je ineens overrompeld wordt door die dode gasten die achter je aan lopen.
Zombie crowdcontrol
Gelukkig is het niet alleen maar rennen, springen, kruipen, vallen en weer opstaan in deze game. Je krijgt al snel de beschikking tot wapens, waardoor je de zombies van je lijf af kunt slaan. Zo is daar bijvoorbeeld een hakbijl die nog best wel handig kan zijn. Je kunt alleen niet als een psychopaat op alle zombies inhakken als een malle, want je bezit namelijk stamina. Na elke slag neemt deze meter af, en worden je slagen minder krachtig. Je moet dus goed opletten dat de hakbijl bij grote hordes zombies dus niet altijd even lekker werkt, en je dus soms eieren voor je geld moet kiezen. Een paar momenten later krijg je ook een pistool tot je beschikking, en deze is gelijk iets effectiever bij grote drukte. Het pistool helpt dus bij crowdcontrol, al trekt het geluid van de schoten nog meer ondood gespuis aan. Alhoewel het pistool handig is, blijft dit een zombie game. En een zombie game, zou geen zombie game zijn als de munitie beperkt aanwezig zou zijn. Zoals ik dus al eerder zei is het dus beter om de confrontatie niet aan te gaan, tenzij het echt niet anders kan. Zelfs niet wanneer je naarmate de game vordert de shotgun krijgt. Het wordt dus rennen, Forrest!
In de frustrerende straten van Seattle
In Deadlight: Director’s Cut kom je op diverse plekken. De game start in de wijken van Seattle, waar je getrakteerd wordt op een prachtige, maar grimmige setting. De game ademt ook een geweldige apocalyptische sfeer uit, en je kunt je hierdoor ook goed inleven. In de tweede act komen we dan ook terecht in het rioleringssysteem van Seattle. Ook prachtig vormgegeven, al gaat de gameplay nog weleens irriteren op deze plek. Het riool is namelijk begeven door diverse boobytraps en puzzels welke flink wat trial & error bevatten. Niets mis mee, maar bepaalde zaken zie je niet goed aankomen, of je springt voor de duizendste keer weer in dezelfde afgrond. Frustratie ten top en een beetje spijtig.
Doe maar huppelen
Het riool is nog niet het ergst als het aankomt op frustratie, want in het derde level wordt het allemaal nog ietsje erger. In deze setting hoef je alleen maar vooruit te rennen, terwijl je eigenlijk niet eens tijd hebt om te reageren op obstakels en boobytraps die jouw kant op komen. Je bent dus genoodzaakt om alles te onthouden en zo maar hopen dat je veilig aan het einde van dit level komt. De derde setting is gelijk de kortste van de game, maar doordat je onnodig vaak dood gaat, duurt het poepie lang voordat je hiermee klaar bent. Ben je eenmaal klaar, kom je er ook ineens achter dat dit de complete ervaring was. In totaliteit neemt deze game dan ook ongeveer drie uurtjes van je leven in beslag, wat dus inhoudt dat deze game aardig aan de korte kant is voor de 20 euri die het kost. Nu dat je de game hebt uitgespeeld, krijg je de beschikking over de Nightmare Mode. Hierdoor wordt de game stukken moeilijker, omdat de checkpoints uit de game zijn verwijderd. Zo mag je levels compleet opnieuw spelen, wanneer je het loodje legt. Yippie! Owww ja, had ik al gezegd dat de game zo lineair als baksteen is. Qua gameplay hoef je dus geen dynamiek in de locaties of routes te verwachten, gewoon rechttoe, rechtaan van A naar B huppelen totdat je erbij neervalt.
Kort met collectables
Ondanks dat Deadlight nogal kort is, is er voldoende te vinden in de game. Het puilt dan ook uit van de collectables die je kunt vinden, welke ook weer nieuwe gallery content unlocked. In de gallery vind je diverse vette concept art tekening die best indrukwekkend zijn. Een toevoeging in vergelijking met het origineel is de Survival Mode, welke nog best uitdagend is. Dit speelt net als de game zelf, maar elke keer krijg je kleine afgesloten omgevingen waar je heen en weer kunt rennen en diverse vijanden moet uitschakelen. Naarmate je verder komt in deze mode, zal het ook stukken moeilijker worden. Om dit alles nog wat competatiever te maken, zijn er leaderboards aan toegevoegd. Een leuk extraatje dus.
Conclusie
Deadlight: Director’s Cut is een mooie platform game, die helaas zijn gebreken kent. Ondanks dat de game visueel mooi is neergezet, met prachtige achtergronden en locaties met een soepele framerate, kent het zijn frustratie punten vanwege de traditionele platformgame trail & error. Mocht je Deadlight nooit eerder gespeeld hebben, en ben je op zoek naar een uitdagende platform game dan heb je aan deze game een goede. Houdt er alleen wel rekening mee dat de game nogal frustrerend kan zijn, naarmate je verder komt en dat de speelduur niet zo heel hoog is. Binnen drie uurtjes heb je deze ongelooflijk lineaire game uitgespeeld. Gelukkig kun je jezelf nog wel vermaken met zowel de frustrerende Nightmare Mode als de vette Survival mode die deze editie je te bieden heeft.
P.S.: Oh, en de Cut van de Director heb ik in ieder geval niet kunnen vinden, mocht je het jezelf afvragen…
[mbYTPlayer url=”https://www.youtube.com/watch?v=nbHM9JyZcFs” opacity=”.5″ quality=”medium” ratio=”auto” isinline=”false” showcontrols=”false” realfullscreen=”true” printurl=”true” autoplay=”true” startat=”2″ mute=”true” loop=”true” addraster=”true” stopmovieonblur=”false” gaTrack=”false”]
