Rowdy en zombies is een perfecte combinatie. Onze grote StarGamers eindbaas kon zijn zombiefetisj weer uit de kast halen met de moderne heruitgave van Dead Island en Dead Island: Riptide. Opnieuw pakte hij de boot naar het eiland Banoi, om zijn oude, rottende vrienden op te zoeken. Hieronder lees je zijn bevindingen van de game.
Het was 2011 toen Dead Island verscheen en menigeen, waaronder ikzelf, keek uit naar deze First Person “hak een zombie in tweeën” game. Omdat veel gamers misschien niet van deze game hebben kunnen proeven, vond uitgever Deep Silver het nodig om een remaster te maken van zowel het origineel als Riptide. Daarnaast krijgen we ook nog een kekke indiegame achtige endless runner game bij het hele pakketje.
Lekker op vakantie dan!
Het verhaal is natuurlijk onveranderd gebleven, en om eerlijk te zijn was deze ook niet echt heel hoogstaand. Een ontwikkelaar zoekt natuurlijk een reden waarom de pleuris uitbreekt, en zo ook in Dead Island (Riptide). Het verhaal is in ieder geval heel simpel: Je bent op vakantie op het tropische eiland Banoi, en ineens is daar een zombie uitbraak. Door een virus, wat zomaar is komen opzetten, veranderen de vakantiegangers allemaal in bloeddorstige en vleesetende monsters. Toch zijn er een aantal mensen die immuun voor het virus zijn en deze proberen te overleven en zodoende weg te komen van dit vreselijke eiland. Dat je tijdens je zoektocht er ook nog eens achterkomt wat er nu werkelijk is gebeurt, is mooi meegenomen.
Mooi, maar niet te mooi…
Dead Island Definitve Collection is een remaster. Dit houdt in dat de game, in tegenstelling tot het origineel, flink opgepoetst is. De game is opgebouwd in een nieuwe grafische engine, ontwikkeld door Techland zelf, Hierdoor krijgt de game hogere texturen, betere belichting en shading, zijn de karteltjes weggepoetst en ziet de game er nog kleurrijker uit. Hoe de presentatie op het beeld wordt gebracht ziet er zeker niet verkeerd uit, maar na het zien van games als Uncharted 4 zijn we wel een beetje verwend geraakt. Al met al doet deze remaster van Dead Island zeker geen pijn aan je ogen, en dat is toch best een aardige prestatie.
On a stick
Gaan we kijken naar de gameplay van Dead Island Definitve Collection, dan zijn er verder weinig veranderingen te bekennen. De game kent nog steeds zijn bekende opzet, en je bent al snel weer bezig met de repetitieve missies. Zo mogen we weer lekker opzoek naar vermiste mensen, bepaalde spullen die men is verloren en andere zaken waar de NPC’s zelf te lui voor zijn. Tijdens je zoektocht kom je natuurlijk weer hordes zombies tegen, die je met alle mogelijke objecten uit kunt schakelen. Niets is zo vermakelijk en voelt zo goed om een zombie zijn kop in te bashen met een loden pijp die je net op de grond hebt gevonden. Wat nog steeds leuk is en blijft in Dead Island, is het modificeren van wapens. Zo kun je zelf bijvoorbeeld een honkbalknuppel met spijkers in elkaar flansen. Of wat te denken van een zelfgebouwde cirkelzaag “on a stick”?
Doe maar lekker kietelen dan!
Dead Island Definitve Collection kent dus dezelfde RPG-achtige opzet. Zo kun jij jezelf omhoog levelen om zo meer vaardigheden te krijgen. Ook je wapens spelen een grote rol en kennen bepaalde statistieken die je in de gaten moet houden. Het schiet dan ook niet op om met een low level kapmes een zombie aan te vallen met een hoger level. Ondanks dat het kapmes scherp is, zal deze de zombie alleen maar kietelen, en laat het nu zo zijn dat zombies tegen kietelen kunnen. Het is dus aan te raden om je wapens regelmatig te vervangen of om deze een upgrade te geven wil je dit avontuur overleven.
Same old, same old
Ondanks dat Dead Island een flinterdun verhaal kent, moet je de plezier halen uit de gameplay. Dit lukt natuurlijk aardig, want de actie blijft gewoon leuk, ook in de Dead Island Definitve Collection. Al met al blijft Dead Island een grind game, aangezien het leuker is om op zombies in te blijven beuken dan de saaie en herhaaldelijke missies uit te voeren. Een punt waar de game de plank nog steeds misslaat zijn de bugs die we vinden. Ondanks dat de game geremastered is en dus een grafische update heeft gekregen, merk je al snel dat alle bugs en fouten in de game een op een gekopieerd zijn uit het origineel. Denk hierbij aan de diverse framedrops, de krakkemikkige collision detection en de soms nogal vreemde physics van de game. Het blijft opvallend om te zien dat de game hickups krijgt als er weinig tot geen zombies op je scherm zijn, terwijl de game ongelooflijk vloeiend loopt als het krioelt van de ondoden op je scherm. Is dit een soort van omgekeerde wereld syndroom ofzo? Al met al zijn dit gemiste kansen in mijn ogen, omdat de eerdergenoemde flaws zorgen voor flink wat spelbederf. Als je dan toch een remaster maakt, pak dan ook gelijk even de fouten van het origineel eruit.
De extraatjes enzo
Dead Island is op zich een leuke game, waar de meeste frustraties in de technische mankementen zit. Naast het originele Dead Island kun je ook nog aan de slag met Riptide. Dit is een soort vervolg op het origineel, die zeker niet dezelfde kwaliteit kent dan zijn voorganger. Riptide kent dezelfde grafische upgrade, dezelfde mankementen en een nog dunner verhaal dan Dead Island. Voor de prijs waarvoor je deze collectie koopt, is Riptide zeker een leuk extraatje als je eenmaal klaar bent met het eerste verhaal. Toch denk ik dat je niet ver komt in Riptide vanwege het gebrek aan originaliteit. Het is net als Dead Island, en daar houdt het ook mee op. Het is gewoon meer van het fokkin’ zelfde.
Wat wel compleet nieuw is, is de aanwezigheid van Dead Island: Retro Revenge. Dit is een 16-bit sidescrolling endless running game die best leuk te noemen is, maar na een uurtje wel begint te vervelen. Het verhaal is bizar, maar wel tof: hierin moet je namelijk op zoek naar je weggelopen kat, en zal je al huppelend over Venice Beach een horde van zombies tegenkomen die je nogmaals naar het hiernamaals mag helpen. De presentatie is tof, de gameplay is tof maar herhaaldelijk. Het enige wat je namelijk aan het doen bent is rennen en rammen, rennen en rammen, rennen en rammen, rennen en rammen… Ach, ik ga ervan uit dat je de insteek wel snapt.
Conclusie
De Dead Island Definitive Collection is een leuke titel voor diegene die het origineel nog niet gespeeld heeft. De game werd in 2010 vol bombarie, door middel van een fantastische trailer, aangekondigd. Toen de game eenmaal in 2011 uitkwam, waren critici aardig te spreken over de game, al kende de game nog wel wat kanttekeningen. Nu, in 2016, mogen we weer op pad in Banoi, dit keer met meer grafische pracht en verder weinig veranderingen. Hoe leuk het ook is om herinneringen op te halen met deze remaster, was het niet nodig geweest om het nogmaals uit te brengen. In ieder geval niet in deze staat, want gameplay-technisch is er weinig veranderd en alle fouten die in het origineel zaten zijn gewoon meegenomen naar deze remaster.
Al met al zullen vele gamers zichzelf weer een dikke 40-uur kunnen vermaken met deze heruitgave, en dat voor maar vier tientjes. Fans van het eerste uur zullen wellicht smullen, maar gamers die nieuw zijn met de Dead Island games zullen deze game ook weer snel links laten liggen. De game oogt nieuw, maar voelt verouderd aan.
