Toen Bloodborne werd aangekondigd dacht Jochem: “Nou dit zou nog wel eens wat kunnen worden, From Software (Demon’s Souls en Dark Souls) doe je ding!”. Nu dat deze game is verschenen mocht hij deze titel eens nader gaan bekijken. Door de enorme hoge cijfers die de game kreeg van verschillende grote sites en bladen ontstond er een hype voor deze Playstation 4 exclusive.
Of de hype rechtvaardig is, lees je verder in deze review, want Bloodborne kent zijn positieve kanten maar stiekem valt de game tegen. Nu zullen er een aantal mensen opspringen en zichzelf afvragen waar deze opmerking vandaan komt. Treur niet, want Jochem zal het je piekfijn uitleggen met een perfecte onderbouwing.
Grote hondsdolle chihuahua’s?
Ik zal beginnen bij het begin: Je begint de game met het maken van je personage, genaamd een jager. Deze heeft redelijk wat opties en zit prima in elkaar, je hebt genoeg opties om er een redelijke badass mofo van te maken.
Als je hier mee klaar bent bevind je je in een vreemd bed. Naast je is er een creepy oude vent bezig met een bloedtransfusie, altijd prettig. Ineens krijg je een korte nachtmerrie met misvormde ET’s en mag je echt beginnen. Je staat op uit het bed en mag rondlopen, zonder wapens of enig idee wat je moet doen. Gelukkig is er in de volgende kamer wat actie, er staat een hondsdolle chihuahua klaar om jou aan te vallen. Vergeet niet; je hebt geen wapens en als fanatieke gamer wil je niet door het eerste beste monster tegen de vloer gewerkt worden. Je gaat vol goede moed op de chihuahua af om kort daarna letterlijk open gereten te worden zonder enige kans van overleven te hebben.
OOOOH, WTF! Wat is dat irritant om na nog geen vijf minuten gameplay al dood te gaan. Maar blijkbaar hoort dit erbij, want je respawnt niet terug op het bed maar op een kerkhof. Deze dient als een soort hub-wereld. Hier krijg je tevens de kans om een aantal wapens te pakken en het kerkhof weer te verlaten om die chihuahua alsnog terug naar het asiel te meppen.
Beetje bij beetje kom je erachter wat er nou eigenlijk allemaal aan de hand is. Het blijkt dat de stad waar je bent, Yarnham, bekend stond om een geneesmiddel dat jij ook wilde hebben. Klein probleempje: het verliep niet zo lekker waardoor mensen in van alles en nog wat veranderde. Ik ben weerwolven, vampiers, rare trollen, je schoonmoeder en nog veel meer tegen gekomen. Uiteindelijk is het gewoon de bedoeling om al deze monsters te verslaan, en om de zoveel tijd een eindbaas proberen af te slachten. Grinden is dus het sleutelwoord in deze game.
Frustrerende bloeddruk verhoging!
Alle boefjes die je tegenkomt maak je een kopje kleiner door het gebruik van verschillende wapens. Deze kun je na genoeg grinden weer upgraden. Echt heel veel variatie in wapens is er niet maar dit is niet erg vanwege de moeilijkheidsgraad van de game.
Een echte die-hard From Software fanboy weet en snapt dit. De ontwikkelaar maakt de games expres moeilijk en frustrerend. Ik heb iets vaker dan me lief was, tijdens het spelen, met woorden rond gegooid waar ik het bestaan niet eens van kende. Nu is een beetje moeilijke gameplay helemaal niet vervelend, dit is juist iets wat een game moet hebben, maar een game moet ook ontspannend werken en er niet voor zorgen dat je bloeddruk door het plafond knalt en je elk moment de controller door het scherm wilt gooien. Dit is in Bloodborne dus wel het geval, damn!
Daarbij komt ook nog eens het feit dat de checkpoints belachelijk ver uit elkaar staan. Dit wordt opgelost door bepaalde shortcuts, maar deze moet je wel eerst vinden. Als je dan in gedachte houd dat als je dood gaat je al je verzamelde “Blood Echoes” (soort van geld waarmee je nieuwe upgrades, wapens en skillupgrades kan kopen) kwijt bent en je bij het laatste checkpoint terug bij af begint danst je controller sierlijk door de kamer. Gelukkig kun je deze “Blood Echoes” weer terugpakken op de plek waar je dood bent gegaan maar ook dit heeft een paar vieze woorden uit mijn mond opgeleverd.
Helaas kent de game soms framedrops, wat gewoon erg irritant kan zijn. Toch moet ik wel een positief puntje noemen, namelijk het vechtsysteem en de diversiteit van de vijanden. Het is en blijft een lastige game die bijna geen uitleg geeft maar het vechtsysteem is goed gedaan. Je moet je aanvallen echt timen en elke vijand vergt een andere aanpak. Het duurt even voor je dit onder de knie krijgt maar het maakt de game net even iets makkelijker speelbaar, waardoor je af en toe toch het idee hebt dat je een echte grote boze eindbaas bent.
Er is nog een manier waarmee je op een iets makkelijkere wijze door de eindbazen heen komt. Dit is namelijk de co-op mode. Je kunt in deze online modus door middel van een bel om hulp vragen of een potje PVP proberen. En nee, er zijn maar weinig vervelende irritante kleine kleuters die gaan lopen kloten. Dus als je het geduld hebt om te wachten op een passende partner is het iets makkelijker om door de game te komen.
Goed, goed, niet perfect maar goed
Dan moeten we het nog even hebben over de graphics. Deze zijn gewoon goed! Niet perfect of geweldig maar gewoon goed. Dan hebben we nog de sfeer in Bloodborne, “oef oef oef” deze is angstaanjagend goed, ik zou bijna zeggen perfect als het om dit genre gaat. Maar toch zijn er wat puntjes van kritiek zoals de framedrop en de manier waarop lijken zich gedragen. De ontzielde lichamen van vijanden vliegen alle kanten op als je over ze heen loopt. Aan het begin is het vermakelijk om deze slechte breakdance dansjes te zien, maar uiteindelijk gaat dit irriteren enis het eigenlijk iets wat je niet verwacht van een ontwikkelaar als From Software.
Conclusie
Al met al had ik meer verwacht van Bloodborne. De sfeer is adembenemend, het vechtsysteem zit goed in elkaar en met de graphics is niks mis. Maar door de frustrerende gameplay van het doodgaan en opnieuw beginnen ben ik niet helemaal tevreden. Ik heb me een flink aantal uren prima kunnen vermaken en als je fan bent van het werk van From Software is deze game zeer zeker een aanrader.
Maar als je, net als ik, liever een game hebt die ontspannend werkt en waar je lol hebt in plaats van 100 keer de controller weg wilt gooien zou ik er geen geld aan uitgeven. Dit is ook meteen mijn advies voor iedereen die er een Playstation 4 voor wilt kopen. Waarschijnlijk is er een grote groep gamers die het met mij eens is, maar ik snap ook dat voor de fanboys en girls dit een goede game is. De een koopt hier een Playstation 4 voor en de ander zou deze game moeten laten liggen.
Bloodborne kent net iets te veel fouten en irritatiepuntjes waardoor ik deze titel niet blijf spelen, daarbij speelt smaak een hele grote rol als het aankomt op dit genre. Weet waar je aan begint!
