Jammer is dat eigenlijk, dat bij de komst van nieuwe consoles je vaak je oude games verkoopt, of dat deze niet speelbaar zijn op de nieuwe generatie. Dat zijn vaak klassiekertjes die je niet meer kan spelen, en die toch een grote indruk op je hebben achtergelaten. Gelukkig is de huidige console generatie er een van remakes en remasters, en dankzij dit gegeven mogen we weer aan de slag met de complete BioShock collectie. Dit keer helemaal opgefleurd in Full HD, met dikke textures en nog meer technisch gekakel. De heren en dames van 2K Games stuurde ons een exemplaar van dit stukje gamegeschiedenis. Aan Rowdy de taak om maar weer eens een bezoekje aan zowel Rapture als Columbia te brengen, om te kijken of het allemaal de moeite waard is!
Ik kan me nog herinneren dat ik in 2006 de eerste beelden kreeg te zien van BioShock. De game werd neergezet als de spirituele opvolger van System Shock en zag uiteindelijk het levenslicht in augustus 2007. BioShock was een beklemmende ervaring, want doordat je door de claustrofobische gangen en ruimtes van een grote onderwaterstad huppelt, kreeg je op bepaalde momenten rillingen over je lijf. De setting die Ken Levine en zijn team hebben gecreëerd iseen geslaagd concept, en na BioShock kregen we uiteindelijk nog twee delen voor onze kiezen die elk goed hun ding wisten te doen.
Hey, little sister, can I come inside you?
In BioShock speel jij als Jack, een ongelukkige gast die een vliegtuigcrash ergens in 1960 meemaakt. Het jaar dat de vrolijke hippies in de wereld verschenen, maar niet in de plek waar hij uiteindelijk terecht kwam. Al snel vindt hij zijn weg naar een vuurtoren die hem toegang geeft tot Rapture: Een vervallen utopia geleid door Andrew Ryan. Hier maakte we al snel kennis met Plasmids, de Splicers, Atlas en uiteraard de Little Sisters en Big Daddies.
Het vervolg, BioShock 2, kwam uit in februari 2010. Hier keerden we terug naar Rapture, maar dit keer zagen we alles vanuit een ander perspectief. We mochten in het tweede deel helemaal los gaan als brute Big Daddy, genaamd Subject Delta. Zijn taak is om zijn verloren Little Sister op te sporen, met alle gevolgen van dien. Deeltje 2 was een toentertijd een vette ervaring, maar voelde stiekem toch wel als een herhalingsmissie. Ken Levine was bij dit project ook niet betrokken, aangezien hij op dat moment hard bezig was met de ontwikkeling van BioShock Infinite.
Infinite kwam uit in maart 2013, en dit keer kregen we een compleet nieuwe setting. In plaats van een onderwaterwereld, mochten we de lucht in. In deze game neem jij de rol aan van Booker DeWitt en mag je de wondere wereld verkennen van de vliegende stad Columbia. De game speelt zich af in 1912 en ondanks de fictie van een zwevend stadje, kreeg je werkelijk het gevoel dat je in dit tijdperk zat. Taak van DeWitt is om een meisje te vinden, genaamd Elizabeth, en een stop te roepen aan de terreur van Father Comstock (nee, niet cumshot… *zucht*).
I want to show you all my love
Tijdens het spelen van deze vette compilatie valt gelijk op dat, ondanks dat de games aardig opgefleurd zijn, de gamemechanics totaal hetzelfde zijn gebleven. Het is ook even wennen als je tussen de drie games switcht, want elke game heeft ook zijn eigen besturing. Het verschil tussen BioShock 1 en Infinite is dan nog wel te begrijpen, maar BioShock 2 kent ook weer zijn eigen besturing. Dit kan uiteraard nog weleens verwarrend zijn voor je vingertjes (je vriendin wordt er misschien blij van?), maar dit is natuurlijk te begrijpen.
Een ander punt is dat je bij de eerste twee BioShock games ook wel kunt merken dat de gameplay ietwat gedateerd voelt. Waar de huidige generatie games een shitload aan elementen wilt combineren uit succesvolle games, is BioShock lekker “plain and simple”. Iets wat ik stiekem toch wel toejuich, aangezien de vibe van de games zo ongeloof goed is uitgewerkt en je daardoor ook geen gecompliceerde elementen in deze games moet hebben. Lekker ronddwalen en hier en daar wat Splicers afknallen, met je guns en Plasmids! Wat wil je nog meer?
I want to be the only one
BioShock: The Collection is een grafische upgrade voor diegene die graag nog eens terug willen keren naar het veelbezochte Rapture en Columbia. Inhoudelijk is er niets gewijzigd qua verhaal, settings en dat soort zaken. Toch kent de game wel een aantal kleine extraatjes, die voor de een verwaarloosbaar zijn, en voor de ander juist veel betekenis kunnen hebben. Zo kun je tijdens het spelen van de drie games diverse Golden Reels vinden. Hiermee speel je diverse videoclipjes vrij, die bij elkaar een twee uur durende documentaire moet zijn. Hierin ratelen Ken Levine en Shawn Robertson over de drie games en krijg je een mooie blik achter de schermen van het ontwikkelproces van de games.
I know you like nobody ever, baby
Een ander extraatje in deze Collection, is het Museum of Orphaned Concepts. Ondanks dat dit niet gloedjenieuw is, aangezien het al in de Special Edition van BioShock zat, is het wel een aardige toevoeging. Hier kun je diverse concepten zien die de game niet gehaald hebben. Niet een bijster groot extraatje, maar wel leuk voor de echte diehard BioShock puristen. Je weet wel, die mensen die met een Big Daddy pop in bed slapen en een Little Sister in hun aars hebben (Wait! Whut?).
Little sister, can’t you find another way?
BioShock: The Collection is verder dus heel trouw gebleven aan het origineel. Zo hebben de Splicers nog steeds het verstand van een dooie hond, en kennen alle games ook nog hun originele bugs om deze ervaring zo nostalgisch te houden. Op zich wel zonde, want de game kent nog wel een paar technische mankementen die je hier en daar wel een flinke setback van een uur kunnen geven. Ondanks deze flaws, die nogal irritant en frustrerend kunnen zijn, is het weerzien met Rapture en Columbia wel een hele mooie.
No more living life behind a shadow
Grafisch gezien is het geheel over het algemeen geweldig opgefleurd. Kijken we naar de eerste twee BioShock games dan spat de wereld van Rapture van je beeld af. Dikke vette nieuwe textures, Full HD en dit alles met 60 beeldjes per seconde. Chapeau voor de overzetting van deze twee games. BioShock Infinite daarentegen is ietsje minder aangepakt, en dat is maar goed ook. Deze game is pas drie jaartjes oud en kende gelukkig al heel veel snufjes om de game mooi te krijgen. Hierdoor hoefde 2K Games dus blijkbaar iets minder zijn best op te doen, want de diverse omgevingen van deze game spatten van je beeldscherm af! Hieronder kun je via de officiele trailert kijken hoe groot het verschil is:
Conclusie
De jaren 2015 en 2016 stonden in het teken van remasters en remakes van diverse games. De complete BioShock collectie hoort hier nu ook bij, maar is dit gerechtvaardigd? Uiteindelijk zeg ik een volmondige “JA!”. BioShock: The Collection is verplichte kost voor elke gamer en een stukje gamegeschiedenis. Dat de games hun “flaws” nog kennen en een flinke oppoetsbeurt hebben gekregen is iets wat ik toejuich, want het zorgt ervoor dat de games hun charme houden. Voor de prijs van rond de 45 euro krijg je drie vette games, die je uren van de straat houden. Daarnaast krijg je ook nog eens alle uitgebrachte DLC van alle games erbij, die voor nog meer spelplezier zorgen. Dus voor alle Big Daddies en Little Sisters die de game wel of niet hebben gespeeld: Deze deal mag je niet laten liggen!
[mbYTPlayer url=”https://www.youtube.com/watch?v=iRWexlrZJc4″ opacity=”.5″ quality=”medium” ratio=”auto” isinline=”false” showcontrols=”false” realfullscreen=”true” printurl=”true” autoplay=”true” startat=”5″ mute=”true” loop=”true” addraster=”true” stopmovieonblur=”false” gaTrack=”false”]
