Vorig jaar kregen we het eerste deel in de Chronicles serie van Assassin’s Creed. Ondanks dat het 2,5D gameplay best aardig was, kende het nogal wat missers. Een maand geleden werden we verrast met de komst van deel twee in deze trilogie. Ondanks dat het grafisch beter was, was de gameplay niet aangepast. Rowdy was dan ook aardig gematigd over deze game. Nu is het tijd voor het derde en laatste deel in de Chronicles reeks, wat zich afspeelt in Rusland. Rowdy trok zijn bontjas aan en trotseerde de kou.
Het ideaal komt langzaam dichterbij
Assassin’s Creed Chronicles: Russia speelt zich niet zo zeer verrasend af in het Rusland van begin de 20e eeuw. Dit keer kruipen we in de huid van sluipmoordenaar Nikolai Orelov die na al zijn missies bijna gaat genieten van een welverdiend pension. Er is nog maar één missie die tussen hem en zijn AOW staat, en daar komen heel wat templars bij kijken die omgebracht moeten worden.
De setting van de game is tof te noemen, want dit alles speelt zich af in de Russische stad Sint Petersburg in het jaar 1918. De Russische revolutie is net voorbij en dit brengt een prachtige maar donkere setting met zich mee. Ik wil wel benadrukken dat de game erg donker is, maar dat dit tevens de vetste artistische stijl is die ik tot nu toe in een Chronicles game heb gezien. Daarnaast is het opvallend dat Ubisoft de historische setting aardig correct benaderd, en je komt genoeg personages tegen die in die tijd aanwezig waren.
Maar spat uiteen zodra je het wil vangen
Nieuw in deze Chronicles game is dat we met twee verschillende personages mogen spelen. Russia focust zich voornamelijk op Nikolai, maar naast zijn zijde krijgt hij steun van de pittige dame Anastasia Nikolaevna. Beide hebben zij andere vaardigheden en kwaliteiten. Dit kunstje hebben we natuurlijk eerder kunnen zien in Syndicate, maar in de Chronicles reeks is het zeker een leuke toevoeging. Het brengt wat meer diversiteit in de gameplay, die ook hier jammer genoeg weer wat planken misslaat.
De nieuwe kansen maken je weer blij
Doordat de setting zich dit keer in een wat modernere tijd afspeelt, betekend dit ook dat er aanpassingen zijn gemaakt. In 1918 liep elke Rus blijkbaar rond met een pistool of geweer en dat is te merken ook. In Russia is de mogelijkheid om vuistgevechten aan te gaan dan ook nagenoeg verdwenen. Het is wel aanwezig, maar wat wil je doen als je het gevecht met je knokkels aan wilt gaan, terwijl de hele bevolking een geweer op je hoofd gericht heeft staan? Sleutelwoord in deze game is daarom ook sluipen en ongezien mensen van het leven beroven. Het is ook een essentieel gegeven, wil je overleven in Sint Petersburg. Door het gebruik van modern wapentuig is er ook wat charme verdwenen, want Nikolai zelf heeft ook zijn eigen geweer. Waar is de tijd gebleven dat Assassins’s gebruik maakte van messen en zwaarden?
Nieuw gameplay element wat je kunt vinden in Russia is de Rope Dart. Hiermee kun je een speer met touw afvuren op objecten die vast zitten aan bijvoorbeeld een muur om ze zodoende los te trekken. Dit brengt aardig wat leuke nieuwe gameplay met zich mee. Tot zover de vernieuwingen.
Nooit komt er ooit een eind aan dat verlangen
Zoals we in de voorgaande delen ook hadden vermeld, is ook Russia een 2,5D platform game wat ons doet denken aan de oude Prince of Persia games. Op zich niets mis mee, maar de game kent nogal zijn frustratiepunten. Zo werkt het platformen goed, maar komt trial & error nog net iets teveel voor. Helemaal de tijdsgebonden stukken die je af moet leggen, kwamen mij de strot uit vanwege het feit dat ik alles wéér opnieuw moest doen… Het is in ieder geval dat mijn gaminglaptop het overleeft heeft, maar ik stond op het puntje om deze op bepaalde momenten door het raam te flikkeren. Opbokken met die shit!
Een ander behoorlijk frustrerend punt in de gameplay is de combat. Ofja, combat… Die is er niet echt, want je wordt verplicht om te sluipen. Ga je als een soort rambo te werk, kom je er al snel achter dat de game net zo vergevingsgezind is als de Russische regering, want met een kogel of slag van een tegenstander leg je het loodje. Je kunt wel merken dat Nikolai toe is aan zijn AOW uitkering. Ondanks deze minpunten is het sluipen wel erg leuk om te doen, maar gamers willen hun eigen ding doen zonder dat ze daar direct voor gestraft worden.
Conlusie
Damn, Assassin’s Creed Chronicles: Russia is weer een lastige game! Waarom lastig? Nou, de setting en het verhaal zijn ongelooflijk tof, de mogelijkheid om met een tweede karakter te spelen is een goede toevoeging, maar de gameplay had zeker wel wat meer aandacht mogen verdienen. Een moderne tijd brengt nieuwe mogelijkheden mee, maar de game had wel wat meer vergevender mogen zijn. Dat een game moeilijk juich ik toe, maar deze game kent gewoon teveel trail & error en ook nog eens teveel verplichtingen waardoor het geheel frustrerend wordt.
Russia is een uitermate kek spelletje, maar is toch echt niet voor iedereen weggelegd. Verwacht je iets in dezelfde trant als voorgaande Chronicles delen, kom je bedrogen uit want de nadruk ligt nu iets teveel op sluipen en minder actie. Sta je hier voor open dan raad ik de game ook van harte aan.
Tevens kun je nu de gehele trilogie kopen voor rond de 25 euro. Ondanks dat China een stuk minder was, India een aardige verbetering en Russia van een heel ander kaliber als de voorgangers, is het een leuke collectie om binnen te halen.
