Een periode van 18 maanden tussen de release van een game en het uitbrengen van DLC is best ongebruikelijk te noemen. In zekere zin kan dit zelfs als slechte timing worden gezien, aangezien de meeste gamers al lang van een game zijn afgestapt met weinig tot geen intentie om er snel naar terug te keren. Toch zijn er games bij waar mensen altijd nog snakken naar nieuwe content en gelukkig is Resident Evil: Village, als een van de beste games van 2021, hier een van. Resident Evil Village: Winters’ Expansion is dan ook een uitbreiding die aardig wat aan de game weet toe te voegen, maar daarnaast ook niet echt essentieel aanvoelt. Hoe dat zit, lees je in de onderstaande review!
De grootste toevoeging in deze DLC is duidelijk de Shadows of Rose campaign, en deze verteld het verhaal dat zich zestien jaar na de gebeurtenissen in Village afspeelt. Ethan Winters is al een tijdje dood en de focus ligt hier dan ook volledig op Rose, zijn dochter. Nu dat ze een stuk ouder is geworden probeert ze wanhopig een normaal leven leiden, maar dit is helaas niet mogelijk aangezien de jonge dame bovennatuurlijke krachten bezit waarvan menig bio-organisch wapen jaloers op zou zijn. Als ze echter een manier ontdekt om van haar krachten af te komen, grijpt Rose meteen deze kans aan en begint ze aan een reis die haar naar het bewustzijn van de Megamycete brengt (je weet wel, het superorganisme dat de bron is van de lastige Mold-wezens die Ethan al jaren het leven zuur maakt).
Shadows of Rose neemt je mee naar een aantal bekende locaties die je we al eerder hebben bezocht in Village. De game begint dan ook met Rose die een bezoek brengt aan Castle Dimitrescu, welke ontdaan is van de imposante vampiervrouw, maar nu een verwrongen versie van The Duke huisvest. Deze dikzak werpt dan ook zijn flinke afschuwelijke schaduw op het kasteel en op alles wat zich daarin afspeelt. Naast het kasteel zijn er nog een aantal andere bekende locaties. Gelukkig weet Shadows of Rose goed werk te leveren door deze vertrouwde omgevingen op een andere droomachtige manier tot leven te wekken, waardoor het toch allemaal net iets anders aanvoelt als het avontuur uit Village. Ondertussen krijg je in latere secties in de game een aantal huiveringwekkende horrorsequenties die je zeker rechtovereind laten staan.
Hoewel de locaties in Shadows of Rose worden hergebruikt, voelen elementen van het nieuwe verhaal heel anders aan dan de basiservaring. Zo is daar Michael, een geest die dient als metgezel voor Rose, en haar constant helpt op haar reis door gloeiende, spookachtige woorden op oppervlakken om haar heen te laten verschijnen. Als gameplay-mechanic voelt dit misschien een beetje aan als gimmick, maar Michael is daarnaast ook een cruciaal onderdeel van het verhaal, welke zich op een interessante weet te ontvouwen.
Ondertussen is Rose natuurlijk ook uitgerust met speciale vaardigheden en tevens zijn er nieuwe vijanden genaamd Face Eaters, welke meer dan een paar overeenkomsten hebben met de Molded uit Resident Evil 7. Hoewel ze best angstaanjagend ogen, vormen ze nooit echt het soort bedreiging dat de Lycans in Village vormden.
Hoewel het verhaal van Shadows of Rose best wel tof is, kent het ook de nodige minpunten. De campaign is namelijk een volledig third person-ervaring, maar de bewegingen van Rose ogen wel een beetje houterig en clunky aan. Op zich is dit best opzienbarend, aangezien Capcom met de remakes van Resident Evil 2 en 3 heeft bewezen dat zij eersteklas third-person-titels kunnen afleveren. Daarnaast is Shadows of Rose ook een veel meer lineaire ervaring dan wat je zou willen van een Resident Evil-game, en is daarnaast ook erg aan de korte kant. Je speelt het verhaal dan ook in ongeveer 3 a 4 uurtjes uit, en ondanks dat het een interessante benadering kent, voelt het uiteindelijk als een vergeetbare achtbaanrit.
Naast de Shadows of Rose campaign kent de Winters’ Expansion nog een aantal toevoegingen. Een andere belangrijke nieuwe toevoeging is de nieuwe third-person modus voor het basisspel. Door Resident Evil: Village te spelen met een camera over je schouder, voelt het toch als een andere beleving aan, maar de actie voelt nog steeds gespannen en bevredigend. Hoewel de animaties van Ethan, net als bij Shadows of Rose, een beetje houterig en clunky ogen, heb je toch een beetje het gevoel iets nieuws te spelen. Gek genoeg kun je Ethans gezicht nog steeds niet zien, en als je de camera probeert te draaien zal hij gewoon van je wegkijken. Misschien een beetje jammer, maar Capcom wil de beste man gewoon een beetje mysterieus houden.
De derde en laatste toevoeging in Winters’ Expansion is The Mercenaries: Additional Orders, die, zoals de naam al doet vermoeden, nieuwe inhoud toevoegt aan de The Mercenaries-modus. De op scores gebaseerde modus van Resident Evil geniet al jaren een volgeling en hebben we natuurlijk ook gezien in andere games in de franchise. Toch werd de comeback van The Mercenaries in Village niet echt goed ontvangen, en dit kwam dan ook de geringe content die het kende. Met de komst van deze DLC spreekt het dan ook voor zich dat de toevoeging van nieuwe locaties en nieuwe personages, elk met hun eigen unieke vaardigheden, welkom is. Hoewel deze mode een leuke extra is, en het ook je ding moet zijn, is het een leuke afleiding voor diegenen die op zoek zijn naar meer hapklare en casual plezier in een Resident Evil-game.
Conclusie
Resident Evil Village: Winters’ Expansion is een toffe toevoeging aan Capcom’s geliefde survival-horror-game. Shadows of Rose is een leuk nieuwe verhalende modus, maar het doet niet veel nieuws en het is eerlijk gezegd iets te snel voorbij. De toevoeging van een third-person modus is een welkom iets en zorgt ervoor dat de basis ervaring van Village toch anders aanvoelt. Alles bij elkaar genomen is deze uitbreiding dan ook een leuke zoethouder, maar verwacht er niet teveel van.
