Na het succes van de Resident Evil 2-remake van vorig jaar, komt Capcom opnieuw met een nieuwe versie van een Resident Evil-game. Dit keer is het de beurt aan Resident Evil 3 Nemesis welke in een compleet nieuw jasje wordt uitgebracht. Weet Capcom zichzelf te overtreffen met deze herinterpretatie?
Vorig jaar verraste Capcom vriend en vijand met de remake van Resident Evil 2. Dit deel is verhaaltechnisch een van de beste games in de franchise en dankzij de nieuwe engine, die al eerder gebruikt werd in Resident Evil 7, heeft de ontwikkelaar een dijk van een game neer weten te zetten. De game bleef in grote lijnen trouw aan het origineel, maar wist hier en daar wat nieuwe zaken toe te voegen aan het al bestaande concept. En dankzij de vernieuwde graphics was de game ook doodeng om te spelen, en wist het een grimmige sfeer neer te zetten die je niet vaak tegenkomt in een game. De constant aanwezige spanning zorgde ervoor dat ik constant op het puntje van mijn stoel bleef zitten tijdens mijn speelsessies met deze game. Daarnaast was er ook voldoende content, en als je de game eenmaal had uitgespeeld werd je getrakteerd op een nieuwe verhaallijn voor beide karakters en een shitload aan andere leuke content die je kon gaan spelen.
1 jaar later
Nu een jaar later komt Capcom dus opnieuw met een remake, en dit keer van Resident Evil 3. Oorspronkelijk verscheen deze game in 1999, een jaar nadat het tweede deel uitkwam, en met de komst van deze remake sluit dit perfect aan bij de vroegere release. Oorspronkelijk was RE3 dan ook gepland als een spin-off van het tweede deel, en moest het een aanvulling geven op het verhaal wat er allemaal in Raccoon City is gebeurd. Dit was dan ook te merken in het origineel, want ondanks dat de verhaallijn ontzettend tof was, was het allemaal wel een beetje beperkt. Helaas heeft Capcom dit ook overgenomen in de remake.
What’s The Story? Zombie Glory!
Resident Evil 3 speelt zich af rond de tijd dat de gebeurtenissen in Resident Evil 2 plaats vinden. De game volgt het verhaal van Jill Valentine, welke ook de hoofdrol speelde in Resident Evil 1. Na de gebeurtenissen in Spencer’s Mansion, merkt Jill dat ze nog steeds te maken heeft met het trauma dat ze op heeft gelopen in haar vorige avontuur. Net nu ze dacht helemaal klaar te zijn met deze nare ervaring, blijkt dat de zombie-infectie die het landhuis teisterde, op de een of andere manier zijn weg heeft gevonden naar Raccoon City. Om te overleven moet Jill zich een weg banen door de stad en dient ze te ontsnappen met de hulp van UBCS soldaat Carlos Oliveira. Dit terwijl een nieuw en schijnbaar onverwoestbaar monster, bekend als Nemesis, haar door de stad achtervolgt.
Geweldig, maar niets nieuws
Resident Evil 3 is een prachtige game welke geweldig speelt. Ik kan zelfs stellen dat het spel er bijna foto realistisch uitziet op een Xbox One X. Toch heeft de game wel zijn issues. Het grootste probleem dat de game kent, is dat het vrijwel niets nieuws doet in vergelijking met zijn voorganger. Vrijwel elk aspect dat ik tegenkwam in de game heb ik al gezien in de superieure Resident Evil 2-remake. Toch verschilt het hier en daar wel een beetje qua gameplay, en het meest opvallende aspect is dat het spel minder aanvoelt als een survival-horrorgame, maar meer als een actie-game. Dit merk je al gelijk in het begin van het spel, waar Nemesis als een malloot Jill’s appartement binnen stormt. Terwijl Jill vlucht trekt deze gast complete gebouwen en auto’s uit elkaar of dat ze gemaakt zijn van kartonnen dozen. De bijbehorende explosieve actie en gameplay zorgen voor het gevoel alsof je midden in een Michael Bay film zit en hiermee wordt gelijk de toon voor het hele spel gezet. De survivalhorror elementen zijn zeker nog wel terug te vinden in deze game, maar de actie overheerst dit keer weelderig en er is genoeg ammunitie te vinden in deze game om zoveel mogelijk zombies neer te maaien. Dit zorgt dus voor een hele andere ervaring dan dat Resident Evil 2 ons gaf. Resident Evil 3 Remake is dan ook meer een doldwaze achtbaanrit, welke zeker leuk is om te spelen, maar het mist de zenuwslopende spanning dat juist zo kenmerkend is van het tweede deel.
Nemesis vs. X
In Resident Evil 3 Remake krijgen we te maken met Nemesis. Dit is een groot monsteractige bullebak die alles op alles zet om onze Jill het leven zuur te maken. In zekere zin zou je verwachten dat Nemesis een zelfde rol speelt als Mr. X in het tweede deel, maar niets is minder waar. In beide games word je gestalkt door een monster en je ontmoetingen met deze vijanden zijn altijd ongelooflijk gespannen en dwingen je om je gameplay-stijl en strategieën te heroverwegen wanneer ze verschijnen. Het grootste verschil zit in hun presentatie en uitvoering. Nemesis is een personage dat ongelooflijk luid en bombastisch is, en letterlijk alles kapot slaat wat op zijn pad komt. Daarnaast bestookt hij Jill met vlammenwerpers en raketwerpers in een aantal epische gescripte gebeurtenissen, maar hij jaagt je niet constant op in deze game.
Mr. X is daarentegen een stille stalker die op ongelegen momenten opduikt om je het leven zuur te maken. Op de meest onverwachte momenten duikt hij op om je achterna te zitten, waardoor er een onaangename spanning ontstaat. Mr. X voelt dan ook als een constant gevaar waarvoor je op je hoede moet zijn. Ik wil niet zeggen dat Mr. X een betere vijand is dan Nemesis, maar de angst die hij weet te creeren bij jou als gamer, laat een veel langduriger indruk achter dan Nemesis.
Oppervlakkige opwinding
Resident Evil 3 Remake kent een actievol en tof verhaal, maar helaas is deze niet zo goed te noemen als de verhaallijn uit het tweede deel. Dit komt mede doordat de Claire en Leon toch wat meer persoonlijkheid hadden als Jill en Carlos in deze nieuwe remake. Waar de hoofdrolspelers uit het vorige deel nogal overweldigd waren door de chaos die er plaats vond in Raccoon City, lijkt het voor Jill en Carlos de normaalste zaak van de wereld. Daarnaast mis ik een bepaald soort chemie tussen Jill en de andere personages die de game rijk is. Misschien komt dit doordat Jill al eerder in een soortgelijke situatie terecht is gekomen, maar ik mis iets van geloofwaardigheid in haar karakter waardoor het allemaal iets minder geloofwaardig over komt.
Dit wil niet zeggen dat de actie-horror-elementen niet goed zijn uitgewerkt. Het hele spel kan treffend worden omschreven als een opwindend actievol avontuur, waarin zombies en andere vijanden gemakkelijk genoeg zijn om te doden, maar moeilijk genoeg zijn om te verslaan. Hierdoor komt er wel een soort gevoel van voldoening om de hoek kijken waardoor je door blijft spelen. Jill en Carlos spelen daarnaast ook veel vloeiender dan Leon en Clair en je hebt ook meer controle over het manoeuvreren en ontwijken van vijanden. De game kent hier en daar wel een paar kleine bugs, zoals de stemsynchronisatie die niet altijd even lekker loopt, en ook de AI van de zombies kan nogal twijfelachtig overkomen, maar het is over het algemeen is de game goed gepolijst, wat best wel indrukwekkend te noemen is, gezien de beperkte ontwikkeltijd tijd tussen de Resident Evil 2 en 3 remake.
De vaart zit erin
Het enige gebied waar Resident Evil 3 ongetwijfeld uitblinkt in vergelijking met zijn voorganger, is de afwisseling van de omgevingen. Veel van de Resident Evil-games hebben namelijk de slechte gewoonte om je personages in beklemmend kleine ruimtes te houden die veel backtracking vereisen. Hierdoor leer je de spelwereld wel beter kennen, maar het proces van constant heen en weer hobbelen van het ene naar het andere uiteinde van een politiebureau, waar je nieuwe items of sleutels moet zoeken kan op den duur een ongelooflijk saaie aangelegenheid worden. Resident Evil 3 daarentegen verandert voortdurend zijn omgeving van meer open delen van de stad naar rioleringen, laboratoria en ziekenhuizen, waardoor je in beweging blijft in een veranderende verscheidenheid aan omgevingen die vaak hun eigen tragische achtergrondverhaaltjes kennen.
Het is dan ook alleen zo ontzettend jammer dat de game maar één verhaallijn kent. Waar de remake van deeltje 2 diverse verhaallijnen kende van zowel Claire als Leon, krijg je in Resident Evil 3 Remake maar één verhaallijn voorgeschoteld. Het origineel uit 1999 kende nog wel diverse eindes, naar aanleiding van een aantal keuzes die je moest maken in de game. Dit hebben ze in de remake helemaal achterwege gelaten, en dat is best een gemiste kans. Na het uitspelen van Resident Evil 3 Remake is er dan ook weinig meer te beleven. Geen extra modes of verhaallijnen, helemaal niets. Daarnaast kan een beetje gamer het spel ook binnen 7 uurtjes uitspelen, en dat is in deze tijd best wel aan de korte kant als je het mij vraagt.
Resistance
Ook de Mercenary mode uit het origineel is verdwenen, en in plaats hiervan hebben we een multiplayer mode gekregen die eigenlijk best wel vermakelijk is. Deze mode heet Resident Evil: Resistance en is een asymmetrische 4 vs 1 multiplayermodus. Hierin worden vier overlevenden in een testlab gegooid, waar ze samen moeten werken om te overleven. Je hebt de keuze uit een aardig aantal verschillende personages, welke op hun beurt weer hun eigen vaardigheden en skills hebben. De vijfde speler kruipt in de huid van een “Mastermind”, die via beveiligingscamera’s de overlevenden in de gaten houdt en hun het leven zuur probeert te maken door het testlab vol te proppen met zombies, monsters, vallen en meer. De mogelijkheden als Mastermind zijn verdomd leuk te noemen en de potjes die ik gespeeld heb als overlevende en Mastermind waren erg spannend te noemen. Het voelt allemaal een beetje aan als Left 4 Dead en World War Z, maar dan wel wat uitdagender omdat het meer is dan alleen maar hersenloos om je heen te schieten. Ik ben wel benieuwd hoelang Resistance gespeeld gaat worden, want de hoeveelheid content is op dit moment best leuk te noemen maar zal op den duur wel gaan vervelen. Hopelijk zal Capcom deze mode in de komende tijd gaan ondersteunen met nieuwe content zodat het op de langere termijn fris aan blijft voelen.
Conclusie
Resident Evil 3 Remake is een toffe game met een vet verhaal welke er fenomenaal uitziet. Toch is het wel een klein stapje terug en is de game zeker niet zo goed is als zijn voorganger. Het is een dolle spannende achtbaanrit welke je zeker 7 uur bezig zal houden. Maar als je de verhaallijn eenmaal voltooid hebt, is er weinig reden om weer terug te keren naar Raccoon City. De multiplayer mode die de game kent is een hele welkome extra die je zeker een flink aantal uren bezig weet te houden, als Capcom genoeg ondersteuning blijft geven in de toekomst.
