Red Dead Redemption 2. Misschien wel de game waar iedereen het meest naar uit heeft gekeken vanaf de allereerste teasers. Ook ik keek enorm uit naar deze game en was dus ook aangenaam verrast toen ik de review mocht doen voor StarGamers. Laarzen aan, cowboyhoed op, fles Jack Daniels erbij en YEE-HAW!
Wild Wild West Motherfuckers
Net als de in 2010 gereleasde Red Dead Redemption speelt ook deel 2 zich af in het door gangs en outlaws geteisterde Wilde Westen. Het is het jaar 1899 en de game is daarmee een prequel van het eerste deel. We beginnen ons avontuur als Arthur Morgan, waarna je al snel leert dat je onderdeel bent van Dutch van der Linde zijn possé. Je word direct in het verhaal geslingerd en Rockstar doet dit dusdanig slim om zo alvast je gangmembers wat beter te leren kennen. Zo kwam ik er in het begin dus ook achter dat John Marston (de hoofdrolspeler van deel 1) ook onderdeel is van Dutch zijn gang.
Je merkt al snel dat Dutch en zijn gang niet bepaald lieve jongens zijn, maar toch is er een groepje outlaws die blijkbaar nog grotere tyfuslijers zijn, de O’Driscoll gang. Iets met; de ene heeft mijn broer gepopt en daarom heb ik maar zijn wijf dood geschoten, flinke fittie in ieder geval en daarom moet Colm O’driscoll dus dood. Zonder al te veel te spoilen over het verhaal zelf kan ik je vast verklappen dat de eerste missies zich afspelen in de hoge besneeuwde bergtoppen. Je zult dus eerst de prologue missies moeten afronden voordat je jezelf in de enorme open wereld mag gaan uitleven.
Oh boy, what a joy
Eenmaal uit de besneeuwde omgeving maak je langzaam je weg naar de bewoonde wereld, en mijn god wat is deze wereld prachtig. De frisgroene bomen, de kabbelende beekjes, het hoge gras en de imposante rotsen, letterlijk alles spat van je beeldscherm af, wat een genot, het is een groot grafisch orgasme van details. Wel moet ik er even bij vermelden dat ik soms zo afgeleid was door de omgeving dat ik met mijn paard tegen een steen of boom aan klapte waardoor ik er af werd gekatapulteerd (wat op zich weer voor best vermakelijke game-clips zorgde)
Wat me in het begin vooral opviel, en ik stiekem wel heel erg vet vind, is hoe ‘echt’ iedereen in de wereld zich gedraagt. Letterlijk alles word zo gedetailleerd mogelijk geshowd en dat voegt enorm veel toe aan de beleving. Als je bijvoorbeeld zomaar iemand een klap op zijn muil geeft op straat zullen andere bewoners je rare blikken geven of je aangeven bij de plaatselijke sheriff. Ook andere dingen zoals het villen en koken van dieren (doe dit niet bij honden trouwens anders word je de rest van de game gehaat door alles en iedereen) is enorm uitgebreid en gedetailleerd. Gedraag je je als een klootzak dan zul je ook als klootzak behandeld worden, gedraag je je als een voorbeeldig burger, dan zal je medemens je ook een stuk verdraagzamer vinden. Dit word overigens bijgehouden met een handig metertje.
Je merkt ook al snel dat net zoals in het echte leven alles om keuzes draait. Welke jas doe ik aan? Is het warm of koud buiten? Wat ga ik vandaag koken? Gooi ik iemand van een klif af of help ik hem omhoog? De gamemechanics gaan ver, heel ver.
Op ’t gemakkie
Over het algemeen is de game een stuk meer slow paced dan de meeste games tegenwoordig. Normaal irriteer ik me hier dood aan, maar op de een of andere manier kan ik het wel hebben van Red Dead. Zo moest ik na een missie bijna 20 minuten te paard terug rijden naar mijn kamp, dat lijkt lang, en dat is het ook, maar er is verdomme zo achterlijk veel te zien dat die 20 minuten me echt aan m’n reet kunnen roesten. Vaak doet Arthur ook dingen op z’n dooie gemak. Eventjes een huis looten, is geen grab en run maar kastje open, spulletjes eruit, spulletjes in de zak, next. En dat alles zonder ook maar enige vorm van haast. Hoewel dit allemaal heel laidback is, had ik soms tijdens het roven wel zoiets van “Ey pik, dat kan best wel effe sneller hé! ’t is niet zo dat dit allemaal heel legaal is ofzo…”.
Barbecyou, barbecme
Gedurende het spelen zul je zien dat er in de HUD aardig wat icoontjes gaan flikkeren. Dit is omdat je moet letten op je stamina en health. Deze vul je aan door effe een dutje te gaan doen of door een maaltijd voor jezelf te bereiden. Je kunt je natuurlijk ook helemaal klem zuipen in de plaatselijke saloon, maar dat loopt meestal uit op een potje tongzoenen met iemand zijn rechtervuist. Dit geld trouwens ook voor je paard, het voeren dan hé, niet het slaan, want zodra je je paard een mep geeft zet deze per direct zijn hoefijzer op je smoelwerk.
It’s like in the movies
Wat ik trouwens zelf ook een leuke toevoeging vind is dat je tijdens het rijden select in kan houden om de camera in Cinematic Mode te zetten. Als je dan met je crew aan het rijden bent en ze onderling gesprekken voeren is het serieus net alsof je naar een Western film aan het kijken bent. Ik betrap mezelf er stiekem steeds vaker op dat ik dit regelmatig aan zet. Zo kun je ook op je dooie gemakje genieten van de omgeving. Wat ook is toegevoegd, net als in GTA V, is de First Person mode. Dit ziet er allemaal heel strak uit en werkt prima, maar ik vind de beleving in Third Person toch net ietsje toffer.
What a beauty
Had ik al gezegd hoe mooi de game is? Ja? Oke ik zeg het gewoon nog een keer, de game is echt een parel, maar Rockstar zou Rockstar niet zijn als ze ook nog even flink wat random shit in de game zouden gooien, iets waar ik zelf kostelijk om heb kunnen lachen. Zo had ik een Random Event waarbij iemand zijn paard op hol sloeg en het eigenlijk de bedoeling was zijn paard terug te halen. Maar het opgefokte beest trapte in zijn tirade met een “The Village People 360-kick” zijn eigenaar naar het hiernamaals. Ik schoot in de lach en heb de beste man daarna maar eventjes netjes ontgoocheld van zijn sieraden en zakcentjes, aangezien hij hier toch niets meer aan heeft.
De game gaat ook ver in de customisation. Zo kun je bijvoorbeeld je haar en baard laten groeien of scheren (wat weer invloed heeft op hoe de mensen je benaderen). Je kledingstukken, bijvoorbeeld een warme winterjas of een dun spijkerbloesje, kun je ook zelf bepalen. Oja, ga trouwens niet met je winterjas in warme gebieden rondhuppelen dit heeft namelijk weer invloed op je stamina enzo.
Legendarisch
Eigenlijk wil ik ontzettend veel vertellen over Red Dead Redemption 2, maar eigenlijk ook weer niet. Ik vind dat iedereen deze game op zijn of haar manier moet ervaren. Het enige wat ik je kan meegeven is dat je de game moet kopen en jezelf er in mee moet laten slepen, het gaat elke cent waard zijn. Ik ben bewust niet diep op gameplay elementen en het verhaal in gegaan, “because you gotta trust me on this one”. Ik ben er volledig sceptisch in gestapt, met de gedachten: “We zullen nog wel eens zien of je zo’n goede game bent.”, maar oh fucking lord wat ben ik blij dat deze game alle verwachtingen waar maakt.
Conclusie
Wauw, wauw, wauw! Ik weet dat het heel cliché is om zo met de menigte mee te lopen en helemaal hotel de botel te doen over Red Dead Redemtpion 2. Maar fuck man, de game verdiend het. Het lijkt wel alsof Rockstar aan alles heeft gedacht. Van elk klein detail, tot in de grootste gameplay elementen. Voor het eerst sinds lange tijd heb ik het gevoel dat ik een game heb gespeeld die af is. Chapeau Rockstar, ik ga hier nog heel heel heeeeel veeeeel uren in steken!
