Prey is misschien een naam welke je al eerder gehoord hebt. De originele game verscheen in 2006 op de Xbox 360 en Playstation 3 en was een revolutionaire game voor zijn tijd. Het was een FPS waar je de rol aanneemt van Cherokee Indiaan Tommy en je dankzij portals met de zwaartekracht kon spelen. Anno 2017 krijgt de game een reboot en krijgen we een compleet andere game voorgeschoteld dan wat we dachten. Rowdy verteld je er meer over in deze review!
Inception-achtige mindfuck
In deze reboot nemen we de rol aan van wetenschapper Morgan Yu, welke leeft in een gigantische stad en meedoet aan een genetisch experiment. Al snel blijkt dat het experiment waaraan je meedoet heel wat verhult en al snel kom je er via een Inception-achtige wijze achter dat niet alles lijkt wat het is. De stad waarin je leeft is een holografische verhulling voor de echte wereld waarin je jezelf bevind. Al snel loopt het experiment behoorlijk mis en kom je tot je grote verbazing erachter dat jij jezelf op een groot ruimtestation bevindt, genaamd Talos I. Deze wordt overspoeld door de vijandige Typhon, een buitenaardsras welke de vorm aan kan nemen van diverse objecten die de spelwereld rijk is. Al snel kom je terecht in een grote mindfuck en stapelen de vragen zich al snel op. Wie ben je, wat doe je hier, wie zijn de Typhon? Al spelenderwijs kom je achter de waarheid van alle gebeurtenissen op de Talon I.
Prey is een sci-fi first-person RPG game welke veel elementen heeft geleend van games en films die wij allemaal kennen. Zo komt de gameplay nogal vertrouwd over, en dat is niet gek als je weet dat de game vervaardigd is door Arkane Studios. Het is een mengeling van games als Bioshock, System Shock, Dishonored en Deus Ex.
Spuiten en slikken
Prey kent een ongelooflijke hoeveelheid vrijheid, en dit komt dankzij de open opzet van locaties die het ruimtestation kent. Talon I bestaat namelijk uit een aaneengesloten spelwereld en je kunt dus zelf kiezen welke kant je op wilt. Natuurlijk wordt je wel lichtelijk aan het handje gehouden als het gaat om de main-quest, maar diegene die van dit pad afwijken worden beloond met handige items om het spelgenot makkelijker te maken. Exploreren wordt dus ook goed beloond in Prey.
Een element die we al kennen uit de Deus Ex en Bioshock-reeks is het modificeren van je eigen lichaam. Zo gebeurt dit ook in Prey en kun je diverse “neuromodifications”in je eigen lijf spuiten om diverse vaardigheden te verbeteren. Dit gebeurt dankzij een soort skill-tree waarin je zelf kunt bepalen of je punten wilt besteden in je hacking, stealth of power skills. Ook krijg je de beschikking tot een handige gadget, genaamd de Psychoscope. Hiermee kun je diverse Typhons scannen om zodoende diverse buitenaardse skills aan te leren. Dit heeft ook een keerzijde, want naarmate je meer buitenaardse zooi in je lijf spuit, wordt je ook minder menselijk. Zo zullen de beveiligingssystemen van Talos I je ook niet meer als mens herkennen, maar als een dreigende Alien waardoor je al snel een kogel van een mechanische turret mag verwachten.
Dankzij de diverse upgrades die je kunt gebruiken, is elke speelsessie met Prey een andere ervaring. Het is dan ook een genot om jouw personage helemaal naar je smaak te tunen en te tweaken.
Niet bevredigende actie
Prey is dus een first-person game met RPG-elementen. Doordat het gevaar om elke hoek loert, is het dus ook handig om jezelf te bewapenen met diverse items. Zo kun je gebruik maken van diverse melee wapens zoals een moersleutel, maar vind je ook genoeg vuurwapens waarmee je de Typhons van je af kan schieten. Ondanks het grote assortiment aan wapengerei, is de impact van de actie minimaal te noemen en een gevecht met een Typhon zoals de shapeshifting Mimics zijn niet echt bevredigend te noemen. Zo werkt het richtsysteem nogal onhandig en heb ik het gevoel dat je met een waterpistool of een NERF-gun nog meer schade aan kan richten, dan met wat er in deze game te vinden is. Een beetje een gemiste kans, want de game verdient beter.
Spuiten en slikken
Een ander minpunt aan Prey is dat, ondanks het Inception-achtige verhaal en de mooie plottwists, de game suspense mist. Dit wordt veroorzaakt door de niet-zo-hedendaagse cartoony graphics, het gemis aan goed uitgedachte schrikmomenten en de steriele omgevingen. Daarnaast hebben we ook de Typhons die ervoor zorgen dat de spanning niet echt toeneemt. Deze wezens komen in een aantal vormen, waarvan de Mimics de meest voorkomende vorm is. Dit zijn kleine zwarte monstertjes, welke wat weg hebben van een olievlek, die kunnen veranderen in een bureaustoel, prullenbak of een ander nutteloos voorwerp in de spelwereld. Ineens kunnen ze tevoorschijn komen en vallen je dan aan, wat uiteindelijk niet veel indruk maakt. Prey kan zich dus zeker niet meten met games met een soortgelijke setting zoals Alien: Isolation, welke een spanningsfactor hebben waar je u tegen zegt. Mijn onderbroekje is tijdens mijn heftige speelsessie met Prey in ieder geval niet bevlekt geraakt.
Doe maar effe wachten dan!
Oke, dan heb ik nog een negatief puntje voor je klaar staan over Prey. Ondanks dat Talon I één grote spelwereld is, is deze wel opgebouwd in diverse segmenten. Dit houdt in dat er zo nu en dan wat ingeladen moet worden, en laat het nu ook zo zijn dat dit nogal wat tijd in beslag kan nemen. Nu is dit in de eerste instantie niet heel erg storend, maar als je weet dat Prey bestaat uit het nodige backtracken kan dit nogal eens frustrerend zijn. Voornamelijk de Xbox One versie kent nogal wat laadtijden. Ook als je dood gaat mag je de nodige laadschermen verwachten, en laat het nu eens zo zijn dat de game ook nog eens een aardige moeilijkheidsgraad kent en je snapt dat de frustratie al snel toe gaat slaan.
Conclusie
Tja, Prey… De game kent een heleboel dingen die goed uitgedacht zijn, en daartegenover staan ook een flink aantal punten die dan weer teleurstellen. Stiekem ben ik van Arkane Studios wel wat beter gewend, als je kijkt naar hun portfolio. De onhandige actiemomenten, de lange laadtijden en het gemis van spanning zorgen voor een lagere eindscore van deze review. Toch is de game zeker vermakelijk dankzij het goed uitgewerkte verhaal en de nodige plottwist momenten die je nog wel een tijdje bij gaan blijven. Met de aankoop van Prey haal je een degelijke first-person RPG in huis, maar zoek je een wat snellere en donkere game dan raad ik aan om toch even verder te kijken.
