Het is nog niet zo lang geleden (februari) dat ik Doom 1 op de Xbox Arcade onder handen heb genomen en de aars van flink wat demonen heb ingetrapt op een manier zoals goede voetballers een bal in de kruising jagen. Wat voelde het goed om zelfs de Baron of Hell eens onder een douche van kogels te zetten of een aantal vlammende schedels in te zagen met een kettingzaag. Doom leeft, en dat is te merken aan de populariteit van de game.
Look at me, sparkling!
De multiplayerervaring van Doom voelt niet als Doom. Het is alsof de levels flink onder handen zijn genomen door een huisvrouw (of huisman) die al zijn frustraties heeft weggepoetst, vlak voor Rob Geus de boel komt inspecteren. Het glimt, het straalt en het mist daardoor de allure waar Doom om bekend staat. Ik mis de stoffige omgevingen, industriële omgevingen met roest aan de muur, ledematen bungelend aan het plafond, opgedroogde bloedvlekken, maps die geïnfecteerd zijn geraakt met demonen die geen fuck geven om hygiëneregeltjes of orde. Het is net te steriel, te schoon, te opgepoetst. Gelukkig kan je zelf met wat inspanning je kogels, weapons, ingewanden en bloed doneren voor decoratie van de map, zodat je de map net iets beter achterlaat dan dat je erin bent gespawned.
Hoe clean het spel is begint al bij de stem van de announcer. Geen grommende en rauwe demonenstem, geen testosterongedreven commandant die in oor loopt te blèren, maar een stem die meer wat weg heeft van een butlerstem: “Marvellous victory, would you like to have a cup of tea and scones, dear sir?” Kan dat nou niet een stukje rauwer? Of misschien ben ik gewoon wel een oude zeikerd en moet ik vooral letten op het plezier dat ik met de game beleef.
https://www.youtube.com/watch?v=KSZ4tSoumNk
Van den oude school
Ondanks dat de multiplayermatches niet echt als Doom voelen, zal waarschijnlijk niemand zich daar heel veel aan storen. Natuurlijk mist het de Doom atmosfeer en ben ik in de beta geen kettingzaag tegen gekomen, maar de old school shooterelementen blijken nog steeds prima te werken: geen health regeneration, gewoon zoeken naar je health, armor, kogels en bonus pick-ups. Je wordt daardoor aangemoedigd om de hele map te doorgronden en te leren waar de items liggen. Wel is het allemaal wat moderner, met load-outs, en je kan jezelf en je wapens voorzien van een likje verf en patronen erop aanbrengen. Het load-out systeem is (tot dusver) wel basic: niet tientallen rocket launchers, en smg’s en dergelijke, maar gewoon 1 shotgun, 1 assault rifle, 1 rocket launcher etc en zonder attachments of iets dergelijks.
Dit betekent dat je in het level niet opzoek hoeft naar je wapens, maar wel naar health, armor, ammo en power-ups. Je hebt dan power-ups als speed-up of damage reduction en dat soort zaken, maar ook zul je een demon rune op tijden kunnen vinden. Hiermee word je tijdelijk een demon en kun je met een jetpack en raketten je team een heel stuk op weg kan helpen naar de overwinning. Als demon wordt kontschoppen kinderspel. Om de tegenstander toch iets meer kans te geven de demon weer uit de weg te ruimen spawnt er ook een Gauss Canon in het level, waarmee je iemand in een keer om kan leggen en ook flink tegenstand tegen een demon kan geven. Leuk detail is dat er een keuzeoptie was voor verschillende demonen, maar in de beta was er maar een speelbaar.
Boys and their Toys
De wapen die je in je load-out kunt kiezen variëren een beetje in kwaliteit, en lijkt het erop dat die nog uitgebalanceerd moeten worden. Zo vond ik de heavy assault rifle best zwak en zag ik bijna niemand ermee rondlopen. Naast deze rifle, shotgun, sniper en rocket launcher waren er ook nog een paar minder gebruikelijke, zoals de plasma gun waarmee je plasma kogels schiet, de lightning gun waarmee je een straal afvuurt op je vijand en de static gun. Deze gun wordt sterker hoe meer je beweegt; zodra je stil staat neemt de kracht van de gun af, wat een leuke vondst is. Zo wordt een hectisch spel aangemoedigd. Daarnaast kun je voor equipment kiezen uit een frag grenade, siphon grenade of teleporter.
Als laatste kun je iedere keer dat je spanwnt een “hack module” gebruiken. Dit zijn een soort perks die je voor een bepaalde tijd helpen. Denk hierbij aan 30 seconde double experience, of extra armor, de locatie van de persoon die je laatst heeft gekilled zien, zien wanneer alle pick-ups en items weer spawnen of zien hoeveel health de tegenstander nog heeft. Na iedere match verdien je er een aantal; je kunt ze dus niet oneindig gebruiken.
De Maps
De maps zitten op zichzelf best goed in elkaar, genoeg variatie en genoeg mogelijkheden om op objecten en in gangen te klauteren. Wat open ruimtes, wat nauwe gangetjes en chokepoints voor objective based modus of de mogelijkheid de tegenstander in een hinderlaag te laten lopen terwijl je op een hogere plek afwacht tot het slachtoffer langskomt. In de twee maps die ik heb kunnen spelen (Heatwave en Infernal) komt dit allemaal terug.
Heatwave: Heatwave speelt zich af in een ijzergieterij/fabrieken. De hoofdruimte in de map is vrij gesloten omdat machines, torens en andere objecten in het midden van de kamer staan. Daarnaast kun je bovenlangs door de kamer en zijn er ook walkways aan de onderkant van de kamer. Aan de zijkanten van de map kan je dwalen door gangen, zoeken naar health, armor en ammo of in team based modus proberen areas in de hoofdkamer flanken.
Infernal: Infernal speelt zich af in de diepste duisternis van hel, pentagrammen met diep rood bloed, grote uitgehakte schedels uit steen en vooral fun. De hoofdkamer is erg open, met een aantal jumps naar kleine eilandjes, daarnaast is er ook een warp te vinden zodat je nog even kan vluchten om health of pick-ups te pakken als het te heet wordt onder je voeten.
Op oorlogspad
In de beta heb ik twee modes kunnen testen: Team Deathmatch en Warpath. Over Team Deathmatch zal ik weinig woorden vuil hoeven te maken. Het team dat de meeste spelers van het andere team neerschiet, wint. In Warpath moet je een zone veroveren met je team en zolang je die zone hebt, krijg je punten. Bijzondere hieraan is dat er maar een zone is, maar dat die langzaam door het level beweegt. Met pijlen op de grond zie je in welke richting de zone zijn route aflegt. Dit betekent dat je als verdedigende ploeg, over het gehele level de zone moet kunnen verdedigen. Een aantal teammaten kunnen aan de achterkant van de zone iedere aankomende tegenstander onder handen nemen, terwijl andere teammaten aan de voorkant proberen eventuele hinderlagen om te leggen.
Voor de aanvallende partij biedt dit de keuze om de zone in te stormen of je op afstand van de zone te groeperen en de tegenstander in een hinderlaag te laten lopen. Of het op die manier vaak gespeeld gaat worden is echter nog maar de vraag, aangezien de multiplayer van Doom vooral een hectische old school en high paced actiongame lijkt te worden en de gameplay kan het beste worden vergeleken met Unreal Tournament. Eigenlijk is dat een groot compliment dat ik de multiplayer tot dusver moet meegeven.
Tot slot
Misschien ben ik een oude zeikerd als ik zeg dat de glimmende ijzeren gangen van Heatwave niet echt mijn ding zijn. En dat Infernal van mij best wat stoffiger mag zijn. Maar de gameplay van de multiplayer lijkt in ieder geval dik in orde. Je zult weinig traditionele wapens tegen komen en natuurlijk mis ik de kettingzaag ook. Als je dat soort zaken opzij zit dan merk je dat de multiplayer eigenlijk best strak in elkaar. Simpel maar doeltreffend, zoals het in een shooter hoort te zijn. Weinig geklooi met attachments of perks, maar gewoon chaotische en snelle actie. Het mag hier en daar nog wat getweakt worden, de assault rifle mag wel iets sterker. Voor mij is Doom vooral een singleplayer game, maar toch ben ik door de beta ook positief gestemd over de multiplayer.
[mbYTPlayer url=”https://www.youtube.com/watch?v=kNFUAH3V1U4″ opacity=”.5″ quality=”medium” ratio=”auto” isinline=”false” showcontrols=”false” realfullscreen=”true” printurl=”true” autoplay=”true” startat=”2″ mute=”true” loop=”true” addraster=”true” stopmovieonblur=”false” gaTrack=”false”]
