Vijf jaar na de release van Ori and the Blind Forest op de Xbox, mochten we onlangs eindelijk aan de slag met het vervolg van deze schattige maar behoorlijk pittige game. Weet Will of the Wisps dezelfde magie te brengen als het origineel en weet ontwikkelaar Moon Studios genoeg vernieuwingen te brengen? Je leest het in deze review!
Ik kan me nog heel goed herinneren dat ik veel plezier had met Ori and the Blind Forest, dit kwam vanwege de best wel pittige (en soms zelfs frustrerende) gameplay en de magische spelwereld die de game op een prachtige wijze wist neer te zetten. Aangezien the Blind Forest een ontzettend goed en uitgedacht spel was, had ik echter niet verwacht dat Ori and the Will of the Wisps een enorme verbetering zou worden ten opzichte van het origineel. Ik heb Will of the Wisps ondertussen uit mogen spelen op mijn Xbox One X en nadat ik de game heb mogen voltooien, begon ik me eigenlijk pas echt te realiseren hoe ongelooflijk goed deze game werkelijk is.
Net als zijn voorganger begint het met een emotioneel verhaalsegment (waarbij een zakdoekje naast je op de bank zeker een welkom iets is). De stem van de Spirit Tree in het bos van Niwen vertelt een verhaal dat zich direct na de gebeurtenissen van the Blind Forest afspeelt. Het laatste ei van de verslagen uil Kuro (de eindbaas uit het eerste deel zeg maar) komt uit en Ku wordt geboren met een beschadigde vleugel, waardoor ze niet kan vliegen. Gelukkig hebben Ori en zijn vrienden nog een veer van Kuro, en door deze op Ku’s vleugel vast te binden kan de kleine uil toch leren te vliegen. Ku en Ori gaan dan ook samen oefenen, maar een storm zorgt ervoor dat Ori en Ku van elkaar worden gescheiden in het fabelachtige Niwen. Aan Ori de taak om de kleine uil te vinden, met alle gevolgen van dien.
Al snel begint de daadwerkelijke gameplay en oudgedienden die het origineel hebben gespeeld zullen gelijk opmerken dat de game een enorme stap omhoog heeft gemaakt als het gaat om de combat. Terwijl dit gameplay segment in het origineel nogal clunky aanvoelde, heeft het in dit nieuwe deel een flinke evolutie doorgemaakt. De combat voelt nu ontzettend intuïtief aan en dat is een flinke verbetering in vergelijking met het origineel.
Magische platformactie
Naast dat Ori and the Will of the Wisps ontzettend fijn speelt en zijn magie heeft behouden, moet ik ook stellen dat de game er waanzinnig goed uitziet voor een 2D platform game. De kleurrijke game kent ontzettend veel detail en diepte, wat versterkt wordt door de diverse grafische effecten die de game kent. Het gehele grafische aspect versterkt het magische gevoel van the Will of the Wisps, waaronder de prachtig gestylde en geanimeerde achtergronden. Ook de orkestrale soundtrack is gewoonweg prachtig te noemen en maakt het complete plaatje helemaal af tezamen met de heerlijke geluidseffecten en stemmetjes die super bevredigend voor het oor zijn. Het is duidelijk dat Moon Studios er alles aan heeft gedaan om de meest magische 2D-wereld neer te zetten.
Het belangrijkste aspect van Ori and the Will of the Wisps is de platform actie die de game kent. In het begin moet je nog even wennen aan de diverse omgevingen die de game rijk is, maar naarmate je verder komt speel je ook diverse nieuwe vaardigheden vrij. Een paar uur later in de game zal je ook merken dat je bliksemsnel door de gebieden glijdt terwijl je gebruik maakt van de diverse skills die je vrij kan spelen. Moon Studios is ook zo aardig geweest om de controls zo hier en daar om te gooien in vergelijking met het origineel, wat ervoor zorgt dat de game niet zo frustrerend meer aanvoelt als het origineel. De combat is geweldig goed uitgewerkt, en Ori heeft in de eerste instantie een soort van lange vechtstok tot zijn beschikking om zijn vijanden een kopje kleiner te maken. The Will of the Wisps is nog steeds een behoolijk pittig spelletje, maar doordat alles zoveel soepeler werkt, voelt het wel iets makkelijker aan als voorheen. Verder moet je goed je vijanden observeren en hun patroon van bewegen en aanvallen in de gaten houden om te overleven. Lukraak op je knoppen rammen werkt in het begin van de game nog wel, maar naarmate je verder komt in de game zal je ook meer vijanden tegelijkertijd voor je kiezen krijgen waardoor je dus beter moet opletten. Daarnaast zijn de diverse eindbazen ook waanzinnig goed uitgewerkt en zorgt het voor flink wat uitdaging.
Hou je back-track
Een ander aspect wat er veranderd is in vergelijking met origineel zijn de save-points. Waar je in the Blind Forest nog handmatig “Soul Links” moest neerzetten om je voortgang op te slaan, heeft Moon Studios in the Will of the Wisps voor een auto-save functie gekozen. Hierdoor wordt de game wel ietsje makkelijker als zijn voorganger, maar het is een hele welkome verandering wat een hele hoop woede en frustratie wegneemt en waardoor de game dus veel fijner is om te spelen. In het eerste deel vergat je vaak om een Soul Link neer te zetten, en daar kwam je dan pas achter als je dood ging. Zodoende kon het gebeuren dat je dus een heel gedeelte van de game opnieuw moest doen. Met de nieuwe auto-save functie scheelt het je in ieder geval een hele hoop back-tracken en dat komt alleen maar ten goede van het spelplezier van de game.
Ori and the Will of the Wisps is voor een 2D platformer een vrij lange game, welke je ongeveer een kleine 15 uur bezig weet te houden als je alleen het verhaal volgt. Tijdens je avontuur zal je naar veel verschillende en gedenkwaardige locaties reizen. Onderweg ontdek je tal van schatten die je kunnen helpen bij je avontuur. Natuurlijk zijn er bolletjes die je maximale gezondheid en energie kunnen verhogen, maar de belangrijkste verzamelobjecten zijn Spirit Shards die je unieke perks een vaardigheden bieden. Zo kun je bijvoorbeeld leren hoe je aan muren kunt blijft plakken in plaats van dat je eraf glijdt, kun je een triple jump vrijspelen en zijn er een flink aantal andere perks die je speelervaring kunnen verbeteren. Ook zijn er side-quests die je kunt voltooien waarmee je ook weer heel wat leuke schatten en vaardigheden mee vrij kunt spelen.
Gescript doodgaan
Ten slotte zijn er een aantal momenten in Ori and the Will of the Wisps die af en toe oneerlijk aanvoelen en het spelplezier weten te bederven. Zo zijn er een aantal gescripte momenten in de game waarin je zo snel mogelijk dient te vluchten. Deze momenten moet je bijna foutloos zien te doorlopen, en met een klein misstapje kan je al doodgaan waarna je weer helemaal opnieuw moet beginnen met het betreffende segment en het is niet altijd even duidelijk wat je moet doen, of waar je heen moet. De nodige trial & error die dan om de hoek komt kijken zorgt ervoor dat je wel verder komt, maar het kan soms onduidelijk en frustrerend aanvoelen. Deze momenten zijn gelukkig niet vaak aanwezig en komen sporadisch op je pad als je het verhaal volgt.
Ondanks dat Ori and the Will of the Wisps een ontzettend toffe game ervaring is, welke heerlijk wegspeelt en er ook nog eens geweldig uitziet zijn er toch een paar kleine kanttekeningen. Zo kent de game dus de nodige trial & error momenten, maar technisch is de game ook niet altijd even stabiel. Het viel mij namelijk op de game nog weleens last kan hebben van framedrops, en dan voornamelijk als er ineens heel veel vijanden op je scherm komen. Hierdoor vertraagt de game nog weleens, en kan het zomaar zijn dat je onverwacht dood gaat. Wellicht dat dit nog in een toekomstige patch opgelost gaat worden, want verder is Ori een heerlijke game!
Conclusie
Ori and the Will of the Wisps is een heerlijke Metroidvania-achtige game welke, ondanks zijn uiterlijk, op veel momenten behoorlijk pittig kan zijn. De game ziet er waanzinnig mooi en sprookjesachtig uit en versterkt het emotionele verhaal die the Will of the Wisps kent. Als je Ori and the Blind Forest leuk vond, dan wacht je een indrukwekkende avontuur met dit vervolg.
