Wanneer de makers van Ori and the Blind Forest een nieuw spel uitbrengen, al is het in Early Access, dan heb je de aandacht van Rowdy wel gelijk te pakken. De eerdere games van ontwikkelaar Moon Studios, Ori and the Blind Forest en het vervolg Will of the Wisps, zijn dan ook twee prachtige Metroidvania-games. Zowel het verhaal, de gameplay als de mooie graphics hebben dan ook een standaard neergezet voor het genre. Met de komst van No Rest for the Wicked, welke onlangs in Early Access is uitgebracht op Steam, probeert de studio diverse genre’s te combineren. Laten we alvast eens een kijkje nemen.
No Rest for the Wicked speelt zich af in 841 in een wereld vol religieuze onrust en een steeds oprukkende plaag genaamd The Pestilentie. Madrigal Seline heeft haar zinnen gezet op het kleine eiland Isola Sacra. Je speelt als een Cerim, een superkrachtige heilige krijger die na een schipbreuk op het eiland landt .
De Madrigal is van plan Sacra te gebruiken om haar ambities te katapulteren, ongeacht wat de eilandbewoners nodig hebben of willen. Tot nu toe wordt het verhaal verteld door middel van absoluut prachtige tussenfilmpjes met geweldige stemacteurs . Je bent dan ook volledig betrokken bij de verschillende krachten die een rol spelen in de game, en elk stukje van het verhaal is ongelooflijk boeiend en meeslepend te noemen. De Early Access-versie bevat de proloog en het eerste hoofdstuk van de game, welke toch aardig wat tijd in beslag nemen, en ik kan echt niet wachten om erachter te komen waar het verhaal verder gaat met de volledige release.
No Rest for the Soulslike
De wereld in No Rest for the Wicked is in één woord gewoon prachtig te noemen. Het kent een dag-nachtcyclus die het landschap afhankelijk van de tijd verandert. Hetzelfde gebied, gehuld in duisternis, voelt aangrijpend aan en het is dan ook moeilijk om te navigeren. Als het zelfde gebied ineens doordrenkt wordt door zonlicht wordt het ineens een uitnodigend tafereel, welke er gelijk kleurrijk en uitnodigend uitziet. De spelwereld heeft tot nu toe een goed formaat, en kent veel verticaliteit, waardoor lagen aan een enkele ruimte worden toegevoegd. Het camerawerk ondersteunt hier het levelontwerp volledig. Je zult ruimtes moeten doorzoeken die niet meteen voor de hand liggen om meer schatkisten en andere paden te vinden. De platformactie daarentegen is nog een beetje wisselvallig, vooral wanneer een enigszins verkeerd uitgelijnde sprong kan leiden tot een enorme val of de dood.
Ondanks dat de game oogt als een Diablo-kloon zal je snel merken dat de gameplay toch net even anders is. Hoewel No Rest for the Wicked een action-RPG is, speelt het meer weg als een echte Soulslike. Je zal dan ook na moeten denken over elke actie die jij tegen je vijanden onderneemt. Door gebruik te maken van het isometrische perspectief, gemengd met de welbekende Soulslike elementen weet Moon Studios toch echt weer iets bijzonders neer te zetten. De game kent diverse uitgebriede mechanics zoals een bestraffende stamina meter en een even bestraffend evenwichtssysteem. Ook zal je voedsel moeten zoeken en koken om te genezen. Het spel is dan ook best pittig te noemen, en zeker niet weggelegd voor diegene die het Soulslike-genre niet kennen. Hoewel de game bij zijn Early Acces lancering heel moeilijk was, is het dankzij de recente diverse patches toch wat minder belastend gemaakt. Desalniettemin is het nog steeds een flinke uitdaging, maar de diverse gevechten zijn zeer bevredigend en het winnen van een bossfight voelt dan ook belonend en bevredigend aan.
Wat whispert er door het struikgewas?
Dood gaan is iets wat vaak zal gebeuren in deze game, en als je eenmaal het loodje legt verlies je wat van de durability van je equipment. Dit is echter niet zo erg, want na veel geklaag van spelers en na een hotfix, is het effect hiervan minimaal geworden en kost het repareren van wapens en uitrusting niet meer zoveel. Net zoals in Soulslikes heb je in No Rest for the Wicked ook een soort van bonfire, genaamd Cerim Whispers, waarbij je kunt opslaan of kunt fast travellen. Fast travel is trouwens alleen mogelijk tussen de stad en één Cerim Whisper in de rest van de wereld. Ook zal je in de game kampvuren tegenkomen, maar deze dienen enkel om eten te koken die je kunt gebruiken om jezelf te healen, en dit is ook zeker nodig. In No Rest for the Wicked heb je immers geen steeds terugkerende healing flasks en zal je voedsel moeten blijven maken om gezond te blijven. Je verzamelt tijdens je avontuur diverse ingrediënten om genezende gerechten te maken, maar eenmaal je die opgebruikt hebt, heb je niks meer. Dit klinkt erger dan het is, want om eerlijk te zijn zat ik nooit zonder ingredienten en voedsel. Je moet er alleen even voor zorgen dat je dit zo nu en dan wel maakt.
De Soulslike-achtige gameplay wordt daarnaast aangevuld met wat survival en crafting mechanics. Je hoeft namelijk niet alleen voedsel te bereiden, maar dient ook verschillende soorten materialen te verzamelen zoals erts, hout en klei. Deze kun je vinden tijdens je avontuur maar ook zelf ontginnen, en daarvoor heb je verschillend gereedschap nodig, die elk ook hun eigen durability hebben, zoals een pickaxe, bijl en schep. Met de gewonnen materialen kan je dan na een tijdje in de stad je wapens verbeteren, verschillende gebouwen upgraden (om zo betere equipment te maken of kopen) of handige shortcuts vrijspelen. Je kan zelfs een huis kopen die je naar je eigen smaak kan inrichten. No Rest for the Wicked voelt hierdoor lekker diep aan en dit zorgt er tevens voor dat je constant materialen blijft verzamelen.
Schitterende dark fantasy ervaring
No Rest for the Wicked mag qua gameplay geen raakvlakken hebben met Ori, de game ziet er daarentegen wel schitterend uit. Het is meer dark fantasy en iets minder fabelachtig dan de eerdere games van Moon Studios, maar op visueel vlak is een prachtige game. Het kent dan ook een unieke art style en ziet er dan ook schilderachtig uit. De sfeer wordt dan ook versterkt door het isometrische perspectief die de game kent en de cutscenes zijn knap gemaakt en je kan ook heel wat emoties aflezen op de gelaatsuitdrukkingen van de diverse personages. Ook de belichting is geweldig gedaan en over elk stukje van de spelwereld is goed nagedacht. Zo kent het diverse zijpaden en is er veel aandacht besteeds aan verticaliteit.
In tegenstelling tot andere isometrische games, waar je vaak enkel kan zien wat er vlak bij je personage op je scherm gebeurt, krijg je in No Rest for the Wicked een camera met een lichtjes gebogen horizon. Dit zorgt ervoor dat je verder kan kijken, wat heel handig kan zijn maar ook hele mooie plaatjes oplevert. De camera is nog niet helemaal optimaal te noemen, en soms zit de spelwereld je dan ook in de weg. De camera zelf is ook niet te draaien, en je bekijkt de game ook altijd vanuit dezelfde hoek. Hoewel No Rest for the Wicked niet echt een uitgebreide soundtrack kent zoals de Ori-games, klinkt het wel allemaal sfeervol. De voice-acting is daarnaast echt indrukwekkend te noemen, en zowel belangrijke personages als niets beduidende NPC’s klinken overtuigend, wat behoorlijk indrukwekkend is te noemen voor een game die nog in Early Acces verkeert.
Voorlopige conclusie
Ondertussen heb ik No Rest for the Wicked een kleine 15 uur gespeeld en heb ik het einde van de Early Acces mogen bereiken. Hoewel de game op dit moment zeker nog niet perfect is, en er nog genoeg balans problemen zijn, kijk ik uit naar de uiteindelijke release van de game. Je kunt merken dat No Rest for the Wicked een passie project is voor Moon Studios, en de game heeft een eigen gezicht doordat het een isometrische ARPG probeert te mixen met het Soulslike-genre. Het verhaal is daarnaast ontzettend interessant en de gameplay is behoorlijk boeiend te noemen terwijl de game ongelooflijk mooi oogt. We hebben hier dan ook te maken met een Early Acces game en Moon Studios houdt duidelijk rekening met de feedback van de community. No Rest For the Wicked lijkt dan ook een veelbelovend avontuur te worden, welke ik zeker al aan kan raden aan Soulslike-fans.
