Mass Effect is typisch een gameserie waarvoor je je agenda pakt om de releasedatum met fluorescerende stiften te markeren en de weken daarop je agenda schoon te houden om die game uit te wonen. Door de ophef over het einde van deel 3 en de lauwe ontvangst van Andromeda is die status wat verandert. Toch vormt de oorspronkelijke Mass Effect trilogie nog altijd een mijlpaal wat betreft verhalende games. Het mag dan ook geen wonder heten dat vele gamers ook uitkijken naar de bundeling van de spellen. Is de trilogie ook vandaag de dag nog relevant, of is het meer een legende die we in het verleden moeten laten? Je leest het in deze uitgebreide review!
Verzuipen in content
Voor ik begin, neem ik eerst plaats op de biechtstoel. Vooraf heb ik nog niet echt tijd genomen om een Mass Effect te spelen. Deel 2 heb ik al een tijd in bezit, maar de tiener versie van mij had er niet het geduld voor. Mass Effect is als een goede whisky, die zuip je niet in een keer weg, daar geniet je van en neem je je tijd voor. Speel je de storyline en vlieg je door het verhaal heen, dan heb je niet echt een Mass Effect gespeeld. Wat de games uniek maakt is de diepte in het verhaal, de keuzes en de mogelijkheid om ieder stukje achtergrondinformatie uit iemand te trekken.
Combineer het verhaal en de story missies met de tal van side quests om te spelen, planeten om te ontdekken, het managementgedeelte met skills uitbalancering en uitrusten van jouw crew en DLC’s om uit te spelen en je begrijpt waarom je prima 35-50 uur met Mass Effect bezig bent (let op: per game). Op dit moment staat de teller op zo’n 30 uur en dan heb ik slechts het topje van de ijsberg gehad die Mass Effect heet. Zo’n ijsberg waar je je schip tegen stoot en je de diepte in neemt als je je eraan toegeeft.
Shepard mag ik overvaren, ja of nee?
Zonder al teveel van het verhaal te verklappen is Mass Effect een sci-fi game die gaat over “commander shepard”, een personage die jij vorm mag geven in een character creation waarbij je ook de mogelijkheid hebt om jouw achtergrondverhaal en class alvast te kiezen. Nadat er een bericht binnenkomt dat maten worden aangevallen bij Eden Prime, ga je zelf met je collega Kaidan op onderzoek uit. Daar kom je erachter dat shit goed mis is. Terwijl je het pad des onheils volgt stuit je op een stukje technologie van de oudheid. Wanneer je te dichtbij komt, gaat er een schok door je lijf, waarmee je ook een stuk inzicht krijgt in wat er voor de aanval heeft plaatsgevonden. Daar begint jouw pad als Shepard om de zaakjes op te knappen.
De manier om dit stinkende zaakje op te lossen en het varkentje achter te oren te wassen, is wat Mass Effect een bijzondere serie maakt. Vaak kan je problemen subtiel en politiek oplossen door met de juiste personages in gesprek te raken en de juiste toon te zetten. Maar als je met de subtiliteit van een Mexicaanse burritoscheet tijdens een kerkdienst te werk wil gaan, kan dat ook. Met jouw status heb jij de macht en kies jij de aanpak (en kun je vaak wat extra info, beloningen of andere zaken persen uit wie jouw een quest aanbiedt). Het is dan ook vaak letterlijk “Shepard mag ik overvaren, ja of nee? En moet ik dan nog geld betalen? En de keuze om Mass Effect op tal van manieren te spelen van charismatisch goedzak en soldaat tot corrupte en botte eikel en engineer zorgt ervoor dat je niet snel klaar bent met Mass Effect en dat de serie meerdere malen herspeelbaar is. Daarvoor is deze editie een uitkomst.
Schutterende beschutting
Je bent natuurlijk niet de Shepard geworden om slap te ouwehoeren. Er moeten natuurlijk ook koppen rollen en jij bent de beroerdste niet om dat hoogst persoonlijk te komen doen. Helaas is de actie niet even goed uitgevoerd. Laat ik het zo zeggen, bij ontwikkeling van Mass Effect 2 heeft BioWare de nodige oneffenheden uit het combatsysteem gewerkt, waardoor de actie nog soepeler en vloeiender verloopt. Het bestuurt een stuk beter. Nadeel is echter dat als je door de trilogie heen wilt komen, je ook door deel 1 moet komen. Dat gaat op zich prima, maar zodra je 2 en 3 gespeeld hebt, wil je niet meer terug naar 1.
Afhankelijk van je class en je skills die je hebt vrijgespeeld kun je een eigen stijl ontwikkelen. Dit bepaald welke wapens je goed mee om kan gaan en wat je rol is. Gedurende de game zul je nieuw reisgezelschap vrijspelen, waarbij je er 2 mee kan nemen op missie. Deze hebben hun eigen stats en eigenschappen en zodoende is het handig het juiste team te kiezen. Je probeert je team met simpele commands aan te sturen en eigenlijk werkt dit nog best prima op een console en het voorkomt ook irritatie dat je teammaten als obstakel door het leven gaan, zoals bij andere games vaak gebeurt. Wat wel een punt van irritatie is, is het cover systeem. Die lijkt vooral bij ME1 maar ook nog enigszins bij de andere delen niet lekker te werken. Het reageert soms niet of zo laat dat je ondertussen nogmaals de knop heb ingedrukt om alweer cover te verlaten.
Shepard’s Pie
Tussen de missies door kun je aanpappen met de crewleden die je hebt vrijgespeeld. Je kunt achtergrondverhalen ontdekken, leren wat er speelt tussen de verschillende soorten wezens die Mass Effect rijk is: Asari’s, Volus, Salarians, enzovoorts zijn allemaal verschillende ruimterassen om te ontdekken. Natuurlijk is een rpg niet compleet zonder dat ook op romantiek vlak iets moois kan opbloeien. En in de 22ste eeuw zijn ze open minded genoeg dat geslacht of ras niet meer uitmaakt. Als het klikt, is er zelfs de kans dat een van deze wezens wil helpen met een Cream… of beter gezegd “Shepard’s Pie” in je oven te duwen.
Geluid en duidelijk
Om genoeg plezier uit de diepgang van de serie te halen, adviseer ik je de game niet te makkelijk te zetten. Voor de review heb ik hem grotendeels op normal gespeeld, maar om ook wat dieper in de combat te duiken en meer van de skills en verschillende wapens te gebruiken, ga ik deel 2 en 3 toch opnieuw starten op een hoger niveau.
Mass Effect staat voor prima gameplay en een uitstekend verhaal met tal van keuzes en verhaallijnen die te ontdekken zijn. Een onderbelicht aspect van de series zijn de geluiden en ondersteunende muziek. Zonder dat de muziek nadrukkelijk naar voren en op moment van schrijven kan ik ook niet echt een track in mijn hoofd reproduceren, maar tijdens het spelen viel het me wel op de achtergrondmuziek hielp om mijn aandacht bij het spel te houden, zonder te irriteren of uit de toon te vallen. Ook de voice-acting is goed gedaan, zeker aangezien het niet eenvoudig is om de verschillende wezens en rassen een stem en karakter mee te geven. Zowel de stemacteurs als de nodige effecten die zijn ingevoegd werken prima, ondanks dat de animaties misschien niet top notch zijn anno 2021, weten ze het verhaal te verkopen.
Conclusie
Mass Effect is een vooruitstrevende actie/RPG dat een inspiratie heeft gevormd voor tal van games. Samen met Fallout 3, The Witcher en Skyrim Oblivion hebben ze de moderne wijze van RPG’s op de kaart gezet. Voor de fan van de serie is Mass Effect: Legendary Edition een kans de trilogie en veel van de DLC in een klap binnen te halen. De games kennen voldoende replay value en een indrukwekkend verhaal en dat is reden genoeg om een nieuwe run door de games te rechtvaardigen. Voor gamers die de serie gemist hebben is dit een kans om in een van de beste verhalende RPG games te duiken. Ook bijna 15 jaar later kan Mass Effect prima meekomen met huidige games. Zeker als vanaf Mass Effect 2 de besturing ook nodige verbeteringen kent. De missies zijn flink van aard, waarbij je onderweg nieuwe personages ontdekt en voor lastige keuzes staat. Voor je het weet ben je weer een aantal uurtjes aan het wegdwalen in de game. Kortom de Legendary Edition bewijst dat Mass Effect een aantal jaartjes ouder is geworden zonder verouderd te zijn en het spel speelt ook nu nog ontzettend lekker weg.
