Laten we gelijk met de deur in huis vallen, een flink aantal van onze concullega’s heeft Mass Effect: Andromeda op bepaalde punten afgezeken. Vooral de animaties van de karakters moesten het ontgelden, maar ook werd er geschreven over het gevoel dat de speelduur nodeloos gerekt wordt. De game zou vol bugs, framedrops en andere technische issues zitten en het verhaal zou niet goed genoeg zijn. Genoeg reden voor ons om de game eens écht grondig te gaan testen en de reeds geschreven woorden over Mass Effect te gaan dubbelchecken.
Geen zorgen, we houden deze recensie spoilervrij, maar in het kort gaat Mass Effect Andromeda (En-drom-med-da) om het volgende. De bekende thuiswerelden zijn niet meer. Het is aan jou om bewoonbare planeten te vinden voor de mensheid en alle andere vriendschappelijke volken. Dat is in het héul héul kort het verhaal, maar zoals het Mass Effect of eigenlijk elke Bioware-game betaamt, is er een shitload aan lore, optionele gespreksopties, discoverables en andere soorten verdieping vertegenwoordigd.
Pulp-roman of topliteratuur?
Puntje één wat we regelmatig teruglazen in andere recensies, een matig verhaal. Dat gevoel heb ik helemaal niet. De doelstelling van het verhaal is simpel, dat klopt, maar er is écht wel veel diepgang aanwezig in deze game. Dat komt je alleen niet tegemoet op een presenteerblaadje, wil je details over wat dan ook, dan moet je er vaak zelf naar op zoek gaan. Toegegeven, de voorgaande Mass Effect games waren misschien meer on-point betreffende het vertellende gedeelte van de game, maar dat maakt het verhaal in Andromeda nog niet matig. Stukje eerlijkheid, ik hecht nooit extreem veel waarde aan verhaal en ik lees geen aanvullende verhalen. Het zou kunnen dat lore-fetisjisten niet aan hun trekken komen met deze game, maar voor iedereen die dat niet is, je ondervindt geen enkel probleem.
Choo-choo! All aboard the hype-train!!
De eerdere games hebben de lat voor Mass Effect Andromeda ongekend hoog gelegd, niet alleen qua verhaal, maar… eigenlijk qua alles. EA en Bioware hebben zelf ook met plezier meegewerkt aan de hooggespannen verwachtingen, deze game is ongelofelijk gehyped. Als deel één, twee en drie zó top waren, dan kon Andromeda ook alleen maar een weergaloze game worden toch? En dat met de hedendaagse graphics en andere technische mogelijkheden. Ik moet zeggen, ik ging er zonder nadenken in mee. Ik was bizar hyped, meer dan ik ooit voor een game ben geweest. Het afgelopen jaar is er geen game geweest waar ik zo naar uitkeek als naar Mass Effect Andromeda. Dat ging zelfs zo ver, dat ik nieuws, afbeeldingen en (gameplay)trailers stelselmatig heb ontweken. Ik wilde nog niets weten, maar zelfs voordat ik de game voor het eerst ging spelen hadden de berichten over ‘dramatische animaties’ mij al bereikt.
Daarover later meer, nog even over die hype. Als het publiek verwacht dat je één van de beste games ooit gaat maken, kan je het dan nog wel goed doen? De kans is groot dat het dan tegenvalt, maarja, het is wel goed voor de verkopen van je game natuurlijk. Het is het moeilijkste element om mee om te gaan voor ontwikkelaars. Wakker je de hype aan? Dan ontstaat de kans dat het alleen maar tegen kan vallen. Temper je de verwachting? Natuurlijk niet. Je bent trots op de game die je maakt. Maar met alle kritiek die ik om me heen heb gehoord, verwachtten mensen vooraf niet gewoon te veel?
Spraakgebrek, silly walks en een beroerte
Die animaties dan. De grootste kritiek op het grafische aspect van Andromeda is dat personen om je heen, vooral van je crew, lopen alsof ze geen botten in hun benen hebben en tijdens het praten wegtrekkers hebben van heb ik jou daar. ‘Gezicht gaat alle kanten op en ziet er niet uit’ bla bla bla. Bull-fucking-shit. Inmiddels is er al een patch uitgekomen die de ‘animatieproblemen’ te lijf gaat, maar ook voor die patch ben ik letterlijk geen enkel probleem tegengekomen. Ik was zelfs onder de indruk van de gezichtsanimaties, omdat de lipsync in 99% van de gevallen spot-on was. Dit maakt gesprekken juist ‘engaging’, om het in goed Nederlands samen te vatten.
Animaties ruk? Zeker niet. Grafisch is deze game sowieso weergaloos. Mijn eerste gedachte was ‘deze graphics, in een wereld op deze immense schaal? Ongekend!’ en dat vat het visuele deel van Andromeda eigenlijk het beste samen. De omgeving ziet er eigenlijk altijd fantastisch uit. Soms zijn er wat probleempjes met de draw-distance (de afstand hoe ver je daadwerkelijk onderdelen van de wereld ziet) en af en toe zijn er wat framedrops (haperingen in de soepelheid van het spel), maar dit gebeurt weinig en neem ik graag voor lief, in een game die er zo uit ziet.
Voorbeeld. Op gegeven moment (dit is nog steeds geen spoiler) kom je bij een luchtbrug die verschijnt terwijl je er naar toe loopt. Deze animatie is één van de beste die ik ooit gezien heb. Mensen vinden waarschijnlijk dat ik overdrijf, maar bepaalde grafische aspecten van de game (ja, inclusief luchtbrug) vind ik absoluut adembenemend.
Invloeden Dragon Age Inquisition
Even geen schijtlollig kopje. Het is duidelijk dat Bioware invloeden vanuit één van zijn andere pareltjes, RPG Dragon Age Inquisition heeft laten vloeien in het ontwikkelingsproces van Mass Effect Andromeda. Het meest duidelijke voorbeeld daarvan zijn de gespreksopties. Tijdens belangrijke gesprekken kan je antwoorden vanuit emotie, logica, strijdlustigheid of verwarring. Wat je kiest, beïnvloedt de voortgang van het gesprek en kan verderop in de game ook zijn gevolgen hebben, een bekend element uit de Mass Effect serie.
Op de kaart heb je daarnaast de mogelijkheid ‘forward stations’ in te roepen, punten op de kaart waar je naar toe kunt fast travellen. Er is nu een inventory waar je de grote hoeveelheden loot die je onderweg tegenkomt in kwijt kunt die ook veel weg heeft van die in Dragon Age. Ook zijn er zekere punten die je kunt investeren om voordelen voor jezelf te ontgrendelen, maar omdat ik beloofd had niet te spoilen ga ik daar niet verder op in. In het kort, Dragon Age Inquisition was een erg goede game en alle bovenstaande toevoegingen komen Mass Effect ten goede, al krijgt de game wel een andere feel dan de voorgangers door de vele loot en immense wereld, die veel meer open is dan in de rest van de serie.
Altijd zat te doen
Dat was dus ook een kritiekpuntje, de game wordt nodeloos gerekt met secondary missions en tasks terwijl er al zó veel te doen is zonder de bekende ‘ga daarheen, haal dat en breng het terug’-quests. Ik kan me deels vinden in deze kritiek. Er zijn veel relatief saaie opdrachten, terwijl de ‘belangrijke’ quests vaak juist heel interessant zijn. Aan de andere kant word je wél goed beloond voor het voltooien van deze opdrachten, en omdat de wereld levendig en rijkbevolkt is (veelal met dingen die je proberen te doden) zijn de ‘haal-en-breng’ opdrachten mij niet gaan vervelen.
En anders doe je ze lekker niet. Dat is de essentie van deze hele game, doe lekker wat je zelf wilt! Geen zin om onbenullige taken te voltooien voor onbeduidende mensen of andersoortigen? Prima, er is zoveel te doen. Ga lekker rondjes rijden in je Nomad (je trouwe vierwieler om het ruwe terrein te beteugelen) en ontgin grondstoffen uit het gebied, spring van een klif, ontwikkel je nederzetting, ga random enemies overrijden of ga verder met de missie waar je zin in hebt.
Samen is niet alleen
Mass Effect: Andromeda heeft ook een multiplayer, waarin je met partners-in-crime zoveel mogelijk vijanden af moet schieten terwijl je her en der ook een opdrachtje voltooit. Online is de game het beste te omschrijven als een survival-mode, want je binnen een missie zeven waves vijanden afslaan en tijdens sommige rondes ook nog een extra missie voltooien. Terminal hacken, specifieke vijanden als eerste doden of bepaalde technologie onschadelijk maken, bijvoorbeeld. Tijdens de laatste wave wordt aan je verteld dat een shuttle je komt ophalen en de squad zich klaar moet maken voor extraction. Dit houdt in dat je nog twee minuten moet overleven om vervolgens met zijn allen (levend, uiteraard) klaar te staan binnen een bepaald gebied.
Deze missies hebben verschillende moeilijkheidsgraden en je kunt spelen met verschillende personages die een vaste build hebben met vooraf gekozen techs of biotics. Je kunt deze karakters en hun skills levelen door ervaring te verdienen, terwijl je ook loot boxes kunt verdienen middels in-game currency (zowel in het spel te verdienen als te kopen) waar bijvoorbeeld verbeterd wapentuig in zit. De multiplayer is verdomd uitdagend, en samenwerking is een vereiste om te overleven. Leuk: in multiplayer kun je extra materialen en spulletjes verzamelen voor in de single player.
Conclusie
De verwachtingen van Mass Effect: Andromeda waren extreem hooggespannen. Misschien wel te hoog. Daarom is het niet gek dat sommige mensen teleurgesteld waren in de game, maar de meeste kritiek die Andromeda over zich heen heeft gekregen is in mijn ogen onterecht. Grafisch is het een topgame, zeker als je bedenkt dat de game gigantisch is met omgevingen op een enorme schaal. Het gevoel van Andromeda is anders dan bij de voorgangers, omdat je meer vrijheid geniet en een uitgebreider lootsysteem, maar anders is niet per definitie slechter. De game heeft daarnaast een verrassend fijne multiplayer, mocht je aan de talloze uren single player nog niet genoeg hebben. Uiteindelijke conclusie: Mass Effect Andromeda is ‘gewoon’ een absolute topgame.
