Mario en Sonic gaan al heel wat jaren mee en hebben dan ook al heel wat avonturen beleefd. Maar sinds 2007 zetten ze hun eigen avonturen even op pauze om samen met hun vrienden naar de Olympische Spelen te gaan. Twee jaar geleden sloegen ze echter een editie over en de vraag was dan ook al snel of er überhaupt een nieuw deel zou verschijnen. Maar Mario en Sonic zijn terug voor de aankomende zomerspelen in Tokyo. Heeft deze pauze er toe geleid dat deze Tokyo editie hun beste editie tot op heden is geworden, of heeft de pauze onze helden juist lui gemaakt?
Met nog ruim een half jaar te gaan voordat de Olympische Zomerspelen officieel van start gaan in Tokyo kun je wel zeggen dat Mario en Sonic er dit jaar vroeg bij zijn. Het is overigens niet de eerste keer dat de Olympische Zomerspelen gehouden worden in Tokyo. In 1964 streken de vele atleten ook al neer in het mooie Tokyo om daar te strijden voor een gouden medaille en eeuwige roem.
Terug naar een simpelere tijd
De spelen van 1964 zijn een rode draad in Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020. Bowser en Dr. Eggman hebben namelijk een duivels plannetje bedacht om Mario en Sonic van de spelen af te houden. Dr. Eggman heeft een retro console ontwikkeld en heeft deze, samen met Bowser, anoniem aan Mario en Sonic geschonken. Als ze de console aan zouden zetten dan zuigt het apparaatje de twee helden zo de console in. Uiteraard gaat dit niet zoals plan en belanden uiteindelijk Mario, Sonic en Toad samen met Bowser en Dr. Eggman in de spelcomputer. Naar de Olympische spelen van 1964 om precies te zijn.
Luigi gaat in het heden opzoek naar een manier om ze te redden terwijl Mario en Sonic mee gaan doen aan de spelen van ’64. De segmenten die je in 1964 speelt, inclusief de sporten, worden ook heerlijk retro gepresenteerd, met een mix van 8 en 16 bit graphics. Mario in zijn volledige 8-bit uiterlijk en Sonic (want die kwam nu eenmaal later pas uit) in zijn 16-bit jasje. En zo word er steeds geswitcht tussen modern en retro.
Knoppen rammen net als vroeger
Met 10 sportevenementen die zich in 1964 afspelen kan het zomaar zijn dat je snel genoeg toe bent aan een nieuwe controller. Aangezien er een aantal sporten bij zitten die, net als vroeger, van je verwachten dat je zo snel mogelijk op de knoppen ramt. Nu moet ik zeggen dat dat nooit meer zo hectisch en zweten word als vroeger op de Commodore 64, (damn ik ben oud) maar het idee blijft het zelfde. En met 22 moderne varianten van sporten zijn er genoeg evenementen om je zoet mee te houden. De singleplayer focust zich dus volledig op het verhaal, en helaas is dat verhaal niet al te best. De volledige presentatie houd te wensen over en het verhaal is ook enorm traag. Je rent je rot, van her naar der, zonder echt iets te doen. Af en toe pak je een sport mee, maar de meeste zijn zo weer voorbij en dan duurt het gewoon te lang voor je weer wat mag doen.
Wel kun je vele trivia vragen vinden door het spel heen om zo je kennis wat op te krikken van zowel de Olympische Spelen als van Mario en Sonic. Ik betrapte me er dan ook op dat ik het leuker vond om deze trivia vragen te vinden in plaats van het verhaal te volgen. Verder kun je kiezen wat voor controller instellingen je wilt hebben. Want je kunt uiteraard weer als een idioot rondzwaaien met je Joy-Cons. En begrijp me niet verkeerd, ergens vind ik dat stiekem best leuk hoor om al die bewegingen te maken, maar waar ik met mijn pet niet bij kan, is dat het gewoon niet echt lekker en accuraat werkt. Hoe kan het zijn dat dit soort functies nu nog niet accuraat werken na al die jaren van ervaring.
Niet alles wint goud
Tijdens de Olympische spelen is het hoogste haalbare een gouden medaille en, zoals je dus al begrijpt, wint deze game die niet als het gaat om het verhaal en de motion controls. Op grafische gebied verdient de game die echter wel. Alles ziet er weer retestrak uit en de kleuren spatten, zoals we ondertussen gewend zijn, weer van je scherm. De segmenten die zich afspelen in het Tokyo van 1964 zien er daarnaast ook retrostrak uit. Het is alsof je je oude Nintendo weer onder het stof vandaan hebt getrokken om een potje te gaan sporten.
Natuurlijk kun je ook gezellig met vrienden op de bank gaan sporten en uiteraard staat elk sportevenement tot je beschikking. Maar persoonlijk vind ik het multiplayer gedeelte erg tegenvallen in deze Olympische game. Je kunt elke sport met je vrienden spelen, maar wat ik niet snap is dat de enige mogelijkheid om dit te doen is door elke sport afzonderlijk te spelen. Waar is de mogelijkheid om de gehele Olympische Spelen na te bootsen. Of in ieders geval een optie om een paar sporten te selecteren en die achter elkaar te spelen. Er is niks vervelender dan na elke sport terug te moeten gaan naar het menu, vooral niet als dat allemaal langer duurt dan de sport zelf. Hierdoor zul je de multiplayer niet lang blijven spelen, gewoon omdat het onhandig en totaal niet gezellig is om steeds een nieuwe sport te moeten kiezen.
Dromen van events
Naast de huidige en retro sporten zijn er ook weer Dream Events toegevoegd aan de game. En waar je voorheen er best wel een aantal voorgeschoteld kreeg, zijn het er nu weer net zoveel als in 2016. Of nou ja veel, het zijn er drie… En deze Dream Events stellen ook nog eens teleur. Ze zijn best grappig, maar ze voelen meer als een zoethoudertje dan als een echt leuke toevoeging. Daarnaast kreeg je voor 2016 nog een stuk of tien van dit soort evenementen voorgeschoteld, maar nu zijn het er nog maar drie en dat is echt te weinig om je aandacht vast te houden. Gelukkig zijn de meeste sportevenementen wel de moeite waard om te spelen en zitten ze ook goed in elkaar. Uiteraard zitten er wel een paar tussen die echt ronduit saai of gewoonweg niet interessant zijn.
Conclusie
Is Mario & Sonic at the Olympic Games Tokyo 2020 nu een goede of een slechte game? Eerlijk gezegd geen van beide. Je kunt er jezelf, en je vrienden, een tijdje zoet mee houden als je je eigen verwachtingen maar niet te hoog legt. Maar nadat Nintendo de 2018 editie had overgeslagen, hadden wij juist gehoopt op meer nieuwe toevoegingen, meer multiplayer opties, een beter verhaal… Dit zijn allemaal zaken die best welkom zijn geweest. Nee, deze game gaat je absoluut niet zoet houden tot de zomerspelen aankomend jaar, hooguit tijdens de feestdagen met wat vrienden en/of familie.
