Schieten op alles wat beweegt met je Tommygun, door de straten scheuren met een antiek race-ijzer, rondlopen in een te kort streepjespak met een fedora op je hoofd, een Capo die in een shady Italiaans restaurantje spaghetti met meatballs zit te eten… Meer maffia dan dat wordt het niet. Gooi er een portie racisme en fantastische muziek op, en je hebt een topformule. Kan Mafia 3 zich opwerken tot Consigliere of worden ’t betonvoetjes voor de game?
Binnen vijf minuten ben ik denk ik wel tien keer ‘the N-word’ genoemd, en werd, terwijl ik alle zware dingen moest sjouwen, door twee blanke mannen vlak voor me besproken waar het toch heen moet met deze wereld. Want als een zwarte man wordt aangenomen in de beveiliging en een blanke veteraan die drie oorlogen heeft meegemaakt niet, is de toekomst van Amerika niet rooskleurig.
Racisme, racisme overal
De toon is gezet. In 1968 viert racisme hoogtij in New Bordeaux, een fictieve stad die alle uitersten van de Verenigde Staten te bieden heeft. Als je als Lincoln Clay, zelf een negroïde Vietnam-veteraan, een kroeg inloopt, kan het zomaar zijn dat de eigenaar direct de politie belt. Want ‘what is your kind doing here?’
Het is een gekke belevenis, dat racisme. En de game weet het verdomd goed over te brengen. Er is duidelijk een rassenscheiding en elke bevolkingsgroep hanteert zijn eigen cultuur en manier van spreken. Het is een ideaalbeeld van veel zwarten in New Bordeaux dat de macht verschuift van het blanke kapitalisme naar de gekleurde bevolking van de stad, die keihard moeten werken voor hun plekje in de maatschappij.
Lincoln Clay is keihard
Mafia 3 leert ons in het begin van de game twee dingen: als je nee zegt tegen dé maffiabaas van New Bordeaux, ben je de lul. Én als je zo’n badass bent als Lincoln Clay, kan je een headshot gewoon wegkoppen. Ik ga verder niets verraden van het verhaal, want zelfs in het begin is dat al op een ijzersterke manier opgebouwd, maar Lincoln overleeft een schot in zijn hoofd en houdt daar een fantastisch litteken aan over. Het doel is vervolgens simpel: wraak!
Wraak op de maffia die New Bordeaux regeert en de ambtenaren en politie in zijn macht heeft. De vijand van de maffia heeft veel meer vijanden dan halfgare Italianen in maatpakken alleen: de hele stad is tegen je. Maar zoals gezegd, Lincoln Clay is een moederneukende badass, die de strijd tegen de maffia maar wat graag aangaat.
Capiche?
Daarvoor zijn compagnons nodig. En soms moet je dan zware keuzes maken. Mensen die je enkele tijd geleden nog dood wilden zien, zijn soms juist de mensen waar je het meest aan hebt in een samenwerking. Een gemeenschappelijke vijand schept een sterke band. De companions die je in Mafia 3 tegenkomt, drie in het bijzonder, zijn prachtig neergezet. Het zijn drie totaal verschillende mensen met compleet andere persoonlijkheden en prioriteiten. Als jij goed met hen omgaat, gaan zij dat ook met jou.
Het doel is om ‘rackets’ (drugssmokkel, prostitutie etc.) over te nemen van de ‘rechtmatige eigenaars’ en onder te verdelen onder jouw handlangers. Zo grijpen jullie samen de macht en verdienen jullie samen veel geld, waar Lincoln natuurlijk zijn deel van krijgt. Naarmate je meer geld verdient voor een compagnon, doen zij ook meer voor jou en speel je bonussen vrij. Betere wapens, meer leven, of iemand die auto’s komt bezorgen. Dit systeem is belonend en zit goed in mekaar.
Muziek is de Don
De muziek in de game moet apart vermeld worden. Hangar 13 heeft duidelijk veel werk gestopt in het samenstellen van de tracklist en dat hebben ze top gedaan. Het is heerlijk om soms gewoon rond te rijden en naar de radio te luisteren. Klassieke hits worden afgewisseld met onbekende nummers, en dit versterkt de reeds goede sfeer alleen maar.
No Pyro No Party?
De sfeer en het verhaal zijn mooi neergezet, maar lang niet alles is goed aan de game. Vooral grafisch gaat het er een en ander mis. De draw distance, dus alles wat er aan de horizon verschijnt en vooral wanneer, is erg slecht. Auto’s voor je verschijnen soms maar net op tijd om ze te ontwijken, en soms staat er ineens telefooncel als je naar links kijkt die je daarvoor echt nog niet had gezien. Ook de afstand die je kunt zien is niet best.
Het weer in de game hangt samen met die draw distance. Soms lijkt het alsof de inferno in de lucht is losgebarsten en de wereld elk moment kan vergaan, en als het regent of mistig is verschijnt dat ook pas een paar honderd meter voor je. Dit zijn de grootste technische problemen van de game, al heb ik één keer gehad dat de game uit het niets vastliep en uitviel. Voetnoot die ik hierbij wil plaatsen: er zijn meer games geweest met een dramatische draw distance waarbij het probleem later middels patches is verholpen, dus ik heb goede hoop dat ontwikkelaar Hangar 13 dat ook bij Mafia kan bewerkstelligen.
Maffe IA, ehhh AI (sorry)
De game is ook vrij repetitief. Er zijn veel missies waarbij je ergens heen gestuurd wordt, alle vijanden moet uitmoorden (stealthy of guns blazin’, wat jij wilt) en iets moet opblazen, jatten, etc. Nu ervaar ik dit niet als probleem. De combat in de game is namelijk bevredigend. Zeker de stealth kills en melee finishers zijn keihard. Als je dichtbij iemand bent en de andere vijanden wat angst in wil zaaien, gooi je de pipo voor je toch gewoon op de grond, zet je je geweer in zijn mond en haal je de trekker over?
Het schieten werkt ook lekker, al is je ammunitie absurd snel op. Je kunt wel nieuwe ammo vergaren door de wapens van lijken te stelen, maar het komt meer dan eens voor dat je pipa droog staat en je maar naar je vijanden toe moet sprinten om ze met de vuist te lijf te gaan. Daarnaast is de AI ontzettend dom. Er wordt een systeem gehanteerd dat een aantal jaar oud is, waarbij de AI elke zoveel seconden toch wel uit zijn cover komt of als ze het echt niet meer weten maar gewoon over het open veld gaan rennen. Dit voelt ouderwets, al is het zo lekker om vijanden af te schieten dat het geen groot probleem is.
Hap Snap
Wat wel echt even vermeld moet worden, is dat de politie achter me aan zat. Ik reed bewust mijn auto van de brug en dacht dat ik ze in het water wel kwijt zou raken. Ik zwom naar een steigertje en de politie was me inderdaad kwijt, maar ze waren nog wel op de brug aan het zoeken. Ik moest aan de andere kant van het water zijn, dus ik dacht ik zwem wel even. Er zwemmen dus overal alligators in New Bordeaux. Of het nou open water of het Stadskanaal is, maakt hen niet uit. Resultaat hoef ik jullie niet te vertellen. Tip: gooi vijanden in het water. Levert je nog een trophy op ook.
Conclusie
Mafia 3 is een goede game, maar zijn voorganger was beter. Het heeft ook het nadeel dat dergelijke open world games langs de GTA-meetlat worden gelegd, maar Grand Theft Auto heeft de lat zo hoog gelegd dat games waar je minder interessante dingen kunt doen er al snel bij in het niet vallen. Mafia 3 heeft zijn problemen en is bij lange na geen perfecte game, maar het speelt wel erg lekker door. De sfeer en het racisme zijn fantastisch neergezet, en raakten me oprecht. Al met al een lekkere en fijne game, maar het is helaas geen topper. De muziek daarentegen is echt top!
