Eigenlijk hoeven we je niet meer uit te leggen wat de Life is Strange-serie inhoudt. Je neemt een verhaal, waarin je flink emotioneel door elkaar wordt geschud. Je gooit er vervolgens nog flink wat lastige dilemma’s tegenaan die het verhaal op een of andere manier overhoop kunnen gooien en je hebt een idee wat Life is Strange is. Of het verhaal van Life is Strange: True Colors zich ook staande weet te houden, lees je in een nieuwe review op StarGamers!
True Colors introduceert een nieuwe cast van personages en setting in dit nieuwste deel in de Life is Strange-serie. Alex en Gabe Chen zijn een broer en zus die in hun jeugd in diverse weeshuizen en pleeggezinnen zijn opgenomen. Gabe heeft zich gevestigd in het bergstadje Haven, waar hij een leven voor zichzelf is begonnen op te bouwen en aan het begin van het verhaal is Alex net aangekomen om hem te ontmoeten en te zien wat deze stad haar te bieden heeft. Alex bracht een groot deel van haar leven door in therapie waar mensen haar probeerden te helpen om met haar emoties om te gaan, maar ze is geen typische patiënt, want wanneer ze in de buurt is van iemand die een sterke emotie ervaart, kan ze een aura om zich heen zien en hun emoties beginnen zich te manifesteren binnenin haar. Dit heeft Alex in het verleden aardig in de problemen gebracht, maar in het hele verhaal van True Colors zal je zien hoe haar kracht ook gebruikt kan worden om mensen te helpen.
Het echte leven begint!
Nu de hoofdpersonen van de middelbare school zijn en het grote mensen leven begint, is het leuk om een verhaal te zien dat een iets meer volwassen toon kent. In het eerste hoofdstuk vindt er een gebeurtenis plaats die de rest van het plot in beweging zet. Als je ziet hoe elk personage door deze gebeurtenis wordt beïnvloed en ermee omgaat voelt het erg natuurlijk aan en ontwikkel je zelfs enige empathie voor hen. Zo is er een bepaald moment waarop een moeder toegeeft dat ze boos is op haar zoon, dit voelde heel rauw aan en is zelfs moeilijk om naar te kijken, maar toch weet het te spelen met je emoties en dat is best bijzonder in een game.
Life is Strange: True Colors is 5 hoofdstukken lang en de meeste scènes spelen zich ergens af in de hoofdstraat van Haven. Het is een heel klein gebied met slechts vier gebouwen die verkend kunnen worden. De bloemrijke straat zelf is schilderachtig en de bergachtige achtergrond in combinatie met een meer is erg mooi om naar te kijken, maar de kleine omvang is een beetje teleurstellend. Terwijl je rondloopt, kom je NPC’s tegen waarmee je kunt praten en dit leidt weer tot de mogelijkheid om hun leven te beïnvloeden door het vermogen van empathie te gebruiken om zo hun zorgen op te sporen en ze te helpen. Deze interacties hebben op zich maar kleine gevolgen in het verhaal, waardoor deze makkelijk te negeren zijn. Toch brengt het wel een bepaald soort diepte in het verhaal en hierdoor voel je jezelf wel sneller verbonden met de spelwereld.
Emotioneel dagboek
Daarentegen zijn er nogal wat interactieve items in de stad, waarvan sommige een aura afgeven waarmee je een herinnering kunt ontgrendelen die een nieuw gesprekspunt met een personage kan openen, zodat je er meer over kunt leren. Dit vult je dagboek dat uitgebreid gelezen kan worden, maar deze kun je ook volledig negeren; het is helemaal aan jou. Hetzelfde kan gezegd worden voor je telefoon, waar je berichten van stedelingen kunt lezen en wat tevens dient om meer kleur toe te voegen aan het verhaal. Maar ook deze zijn niet echt nodig om door het hoofdplot heen te komen.
In totaal kent True Colors zes mogelijke eindes die je kunt ontgrendelen, wat verkenning en herspeelbaarheid aanmoedigt. Toch was het leuker geweest als het dagboek en de telefoon een wat prominentere rol hadden gekregen bij het opbouwen van relaties, het maken van keuzes en het oplossen van het mysterie rond de diverse gebeurtenissen. Ook had ik liever gezien dat het oplossen van mysteries meer betrokken was in de gameplay, maar in plaats daarvan krijg je zomaar ineens voorgekauwde informatie die het een en ander al gelijk voor je oplost. Een eigen speurtocht uitvoeren terwijl de spanning wordt opgebouwd zit er dus helaas niet in, en dat is best jammer…
True Colors kent daarnaast een paar welkome toevoegingen aan de gameplay, waaronder de diverse arcade-kasten die in de bar te vinden zijn van Haven. Taito’s klassieke Arkanoid is een van de speelbare games en de andere is een spel dat speciaal voor True Colors is gemaakt en dat de toepasselijke naam Mine Haunt heet. Hoewel dit niet niks te maken heeft met het verhaal in de game, zijn het wel toffe kleine afleidingen om wat tijd mee door te brengen en een excuus om een pauze te nemen van alle zwaar emotionele kwesties die naar je hoofd worden geslingerd.
Rustgevend
De voice-acting in Life is Strange: True Colors zit goed in elkaar en er zijn enkele ontspannende plekjes waar je kunt zitten en luisteren naar de rustgevende geluiden van de natuur. De graphics zijn over het algemeen standaard te noemen en zien er gewoon goed uit. Daarnaast kent het wat kleine leuke details, vooral in de natuur rond het park en de bloemrijke brug. True Colors heeft echter nog steeds last van hetzelfde probleem van plastic uitziende haren op de personages, zoals in de voorgaande games. De ontwikkelaar lijken hier gewoon moeite mee te hebben om het goed te krijgen en dit zorgt ervoor dat sommige scènes eruit zien alsof LEGO poppetjes met emotioneel met elkaar staan te praten. Al met al is dit natuurlijk ook wel een beetje de artstyle van Life is Strange, maar ik had het liever ietsje anders willen zien.
Op technisch vlak steekt True Colors goed in elkaar, al heb ik een paar glitches mogen ervaren, zoals Alex die plotseling met haar armen naar voren stond en dan terugspringt naar haar juiste positie, muziek die te lang hard speelde tijdens een belangrijke conversatie en ten slotte is de game zelfs een keer gecrasht terwijl ik een winkel aan het verkennen was. Gelukkig zijn deze problemen niet prominent aanwezig, maar als je een emotioneel zwaar spel speelt zoals True Colors, weet het je wel een beetje uit de sfeer te trekken
Conclusie
Life is Strange: True Colors vertelt een verhaal van empathie als je getuige bent van een stad die worstelt met een tragische gebeurtenis. Life is Strange-fans zullen ook genieten van hun tijd in Haven en hoewel je af en toe emotionele zware kost naar je hoofd geslingerd krijgt, is het een bijzondere spelervaring. D game is echter wel een beetje aan de korte kant en het oplossen van mysteries is een beetje flauw opgezet, maar al met al is True Colors een toffe en lonende ervaring!
