Het einde is nabij voor de gebroeders Sean en Daniel. Of beter gezegd: het einde is nabij voor Life is Strange 2, want of de gebroeders samen ongeschonden het verhaal doorstaan ga ik hier niet verklappen. Wat ik wel wil verklappen is of het de moeite waard is om episode 5: Wolves aan te schaffen en vooral of Life is Strange 2 in zijn geheel de moeite waard is. Hierbij de review, waarbij ik niet ontkom om het een en ander te spoilen van eerdere episodes.
Leven als een koning in een zandkasteel
Life is Strange 2 gaat over de gebeurtenissen van Sean (16 jaar) en Daniel (9 jaar) Diaz. Na een ongeluk waarbij de vader van de broers samen met een politieagent om het leven komen, slaan de broers op de vlucht. In de Verenigde Staten sta je namelijk als broers met Mexicaanse roots niet sterk in je schoenen tegenover een rechter. Zeker niet als er de dood van een politieagent op onverklaarbare wijze heeft plaatsgevonden. Het doel is om Puerto Lobos (Mexico) te bereiken en daar een vrij bestaan op te bouwen, vrij van enige politiebemoeienis.
In de voorlaatste episode werden de broers eindelijk weer met elkaar herenigd en niets lijkt ze dan ook tegen te houden op weg naar Mexico. In de woestijn zijn ze bij hun moeder ingetrokken in een soort hippiekamp, waar homoseksualiteit en andere excentrieke minderheden een thuis kunnen vinden (in tegenstelling tot andere plekken in Amerika). Zo kom je ook grote metalen kunstwerken tegen en lijkt iedereen hier ‘zen’. Als je het “Burning Man” festival weleens hebt gezien, dan heb je een idee hoe het er in het kamp uitziet. Al is het dan niet zo uitbundig.
In comfort verzanden
De broers maken op het kamp plannen om de oversteek naar Mexico te maken. Hoewel je ook steeds meer merkt dat er wat twijfel is, want het leven bij moeder op het kamp voelt toch wel aangenaam. Want wie wil er niet een zorgzame moeder die boodschappen doet en pannenkoeken als ontbijt klaarmaakt en regelmatig de tijd neemt om bij te kletsen? Het leven op het kamp staat in contrast met de haast en hectiek waar de jongens in hebben gezeten.
Het begin van episode 5 neemt daardoor ook de tijd om te doen waar Life is Strange goed in is: sfeer pakken en onthaasten. Tijd nemen voor gesprekken, nieuwe personage introduceren en Sean krijgt weer de mogelijkheid te chillen en opnieuw kunstwerkjes in zijn boek te kladderen. De berglandschappen bieden genoeg inspiratie om met serene gitaarmuziek op de achtergrond, jouw potloodskills bij te slijpen. Deze slow gameplay zit in het DNA van Life is Strange verweven.
Relaties van los zand
Deze rustige fase geeft je ook de tijd om met wat bewoners aan de praat te raken. Het voelt raar hoe vertrouwd en begaan de gebroeders zijn met de personages die we op dat moment pas voor het eerst zien. De tijdsprong van 2 maanden verklaart dat natuurlijk, maar het nam me daarin niet zomaar mee. Als speler mis je de diepte van die relatie een beetje en in een episode wordt dat ook niet opgebouwd. Zo volgde de broers het advies op van een van de bewoners, terwijl ik zelf nog heel wantrouwend was tegenover deze persoon. De broers bouwen relaties op met personen die voor jou voornamelijk oppervlakkig blijven, waardoor emotionele momenten ook niet zo sterk uitpakken.
Met de zandloper op je hielen
Natuurlijk hebben we ook niet de tijd om bij al deze personages stil te staan. De politie lijkt ons ook in dit kamp alweer op de hielen te zitten en is hier blijven wonen dus geen optie. De broers worden weer meegenomen in een hectische rit met uiteindelijk de ontknoping van Life is Strange 2. Eindigt de game zoals we zouden willen? Nee, waarschijnlijk niet. Zoals het echte leven is niets perfect en blijken de nuances roet in het eten te gooien.
Afhankelijk van de keuzes die je hebt gemaakt hebt, zijn er vier grote einden aan het verhaal van Life is Strange 2 (zeven zelfs, als je de verschillende personages waarmee je contact kan onderhouden meerekent). Geen van deze uitkomsten voelt echt bevredigend, maar het zijn wel vrij logische gevolgen van het pad wat je hebt gekozen. Een deel hiervan wordt beïnvloed door jouw keuze en een ander deel van hoe jij Daniel hebt opgevoed.
Het wordt duidelijk dat de grote droom van een vredig bestaan samen in Puerto Lobos niet mogelijk is. En eigenlijk maakt dat de rol van de oudere broer misschien nog wat indrukwekkender. Je hebt Daniel gemaakt en gevormd tot iemand met een bepaalde kijk op mensen en met bepaalde normen en waarden. Uiteindelijk wordt het ook tijd voor Daniel om zijn eigen keuzes te maken.
Voice acting: rots in de branding
Het verhaal wordt bijgestaan door uitmuntende voice acting. De stemmen voelen natuurlijk en de samenwerking tussen animaties, de emoties en stemmen verhoogt de kracht waarmee het verhaal overkomt. Grafisch gezien is Life is Strange 2 nog een stuk beter dan eerdere delen, maar vooral het stijlje is fijn voor de ogen. Het is alsof er een soort filter over ligt waardoor het allemaal iets zweveriger en rustiger overkomt. Het past bij de slow paced en rustige momenten in de game, maar geeft daarmee de Life is Strange-serie ook haar eigen smoel.
Life is Strange 2: op veilige haven?
Life is Strange 2 begon met een hoop verwachtingen. Zo zijn de broers van het eerste moment al personages waar we naar uitkeken om dit avontuur mee te beleven. Nu Life is Strange 2 tot zijn eind is, kan ik zeggen dat de hoge verwachtingen deels zijn uitgekomen. Life is Strange 2 is een avontuur dat de nadruk legt op Sean en zijn rol als oudere broer. De keuzes en consequenties zijn beter uitgewerkt dan ik eerder heb meegemaakt in de Life is Strange serie en dat alleen al is een knap gegeven.
Waar Life is Strange 2 een beetje in tegen valt is het uitwerken van de diverse personages. Het hele verhaal zit vol met personages waar de gebroeders een band mee opbouwen, personages die het waard zijn om uitgediept te worden, maar die uiteindelijk slechts gebruikt worden om het verhaal te sturen. Denk daarbij aan je hond en metgezel tijdens het begin van het spel, je vrienden die je hebt gemaakt op het kamp in episode 3 of Chris/Captain Spirit. Na iedere aflevering voelt het haast alsof je het achter je het allemaal achter laat.
Voordeel hiervan is dan weer wel dat er genoeg personages zijn, die we misschien in een spin-off of nieuw deel beter kunnen leren kennen.
