Enkele jaren geleden was het ineens een tijdlang een hype om de klassieke vrolijke sprookjes te voorzien van een duistere variant. Van films tot boeken en van TV-shows tot games, maakte gretig gebruik van deze hype. Zo zagen we Alice in Wonderland, Assepoester, Sneeuwwitje en de Zeven Dwergen en onlangs zelfs nog Winnie de Poeh de omslag maken van een meer populaire kindvriendelijke versies naar een donkerdere versie van de verhalen. Hoewel deze hype toch wel aardig is gaan liggen probeert ontwikkelaar NEOWIZ het met de Soulslike-game Lies of P, welke het verhaal van Pinocchio op een hele eigenzinnige manier probeert te vertellen.
In Lies of P neem je de rol aan van Pinocchio, een pop gemaakt door de ambachtsman Gepetto, welke in een verlaten treinwagon tot leven wordt gewekt door een mysterieuze blauwe vlinder. Je stapt al snel uit de wagon en betreedt dan de stad Krat, waar je geconfronteerd wordt met flink wat destructie. De straten van Krat zijn bezaaid met robot-achtige poppen, welke werden gebruikt voor arbeid, maar blijkbaar zijn de poppen in opstand gekomen en hebben zij ook alle mensen gedood die ze konden vinden. Geleid door de stem van de vlinder (Sophia) en Gemini, de welbekende krekel nu gevangen in een lantaarn, ga je op zoek naar een hotel om de verblijfplaats van Gepetto te achterhalen en te ontdekken wat de oorzaak van alle chaos is om hier hopelijk een einde aan te maken.
Lekker weggestopt
Net als andere Soulslike-games zit het verhaal verstopt in de spelwereld. De korte introductie in het begin van de game geeft je een samenvatting van de gebeurtenissen die plaatsvonden voordat je ontwaakte, maar deze wordt pas echt getoond nadat je de eerste grote baas hebt verslagen. Namen die belangrijk zijn in de game, worden in het begin al nonchalant rondgegooid, lang voordat je deze NPC’s tegenkomt of weet hoe belangrijk ze zijn in de game, wat kan zorgen voor de nodige verwarring. Hetzelfde geldt voor sommige gebeurtenissen, zoals het feit dat er een bepaalde ziekte rondwaart. Desondanks zijn er momenten waarop je zult waarderen wat NEOWIZ heeft gedaan met de welbekende personages uit het sprookje, zoals de Fox en Cat die in Lies of P huurlingen zijn geworden. In de eerste instantie zal je jezelf niet echt veel aantrekken van het verhaal, aangezien het niet zo heel boeiend is te noemen. Toch zorgen de kleine details ervoor dat het smullen is voor de Dark Souls en Bloodborne puristen die wel houden van een weggestopt verhaal.
Soulslike-veteranen weten precies wat ze kunnen verwachten van Lies of P, en in grote lijnen is deze game tot op zekere hoogte dan ook lekker moeilijk. Tijdens gevechten kun je zomaar worden afgestraft als je niet tijdig wegspringt of een aanval parried, waarna een vijand je zomaar kan bestoken met een heleboel treffers en je flink wat van je health verliest. Het gewicht van je wapens en uitrusting speelt daarnaast ook een grote rol bij het bepalen van je ontwijkingsvermogen, wat belangrijk is omdat je vaak weg zal moeten duiken tijdens diverse gevechten. Ook draag je een aantal items bij je die je helpen in je avontuur. Net zoals andere games in het genre heb je een soort “bonfire” en in Lies of P worden dit Stargazers genoemd. Door hier gebruik van te maken zal je gezondheid weer op het volle niveau zijn en zullen je healing-items aangevuld worden, maar daarnaast worden ook eerder gedode monster tot leven gewekt. Je hebt een onbeperkt aantal levens, en doodgaan betekent dat je weer tot leven gewekt wordt bij een Stargazer, maar daarbij verlies je wel al je eerder verdiende currency. Lies of P is wel zo vriendelijk om dat allemaal buiten de deur te laten voordat er een baasgevecht plaatsvindt, mocht je daar dood gaan.
Volle bak stamina
De basismechanismen zijn in grote lijnen net zo nauwkeurig neergezet als je gewend bent in het genre, maar een aspect dat wel is aangepast in Lies of P is de stamina-meter. Zoals je wellicht weet zal deze meter steeds worden uitgeput als je iets anders doet dan gewoon wandelen. Elke aanval, dodge of rennen kost je stamina, en als de meter leeg is kun je ook niet zoveel meer doen. In vergelijking met andere games vult de stamina-meter in Lies of P zich zo snel dat je nooit echt zonder stamina hoeft te zitten, waardoor je jezelf ook niet zo snel terug hoeft te trekken uit een gevecht. Hierdoor is Lies of P meer een actie georiënteerde game geworden welke best wel vlot wegspeelt.
Visueel doet Lies of P sterk denken aan Bloodborne, maar qua gameplay heeft het juist ook wat weg van Sekiro. Door de eerder genoemde stamina-aanpassing wordt een agressieve speelstijl ook meer beloont, en het uitvoeren van een perfecte parry weet dit nog even flink aan te dikken. Door aanvallen te blokkeren loop je nog steeds schade op, maar door een perfect getimede parry uit te voeren krijgt je echter de kans om een deel van je gezondheid te herstellen door vijanden daarna onmiddellijk aan te vallen en te raken. Hierdoor voelt de combat behoorlijk snel en intuïtief aan, en ik moet het dan ook als minpunt noemen dat als je dit truukje goed onder de knie hebt de game ook gelijk een stuk makkelijker wordt.
DIY wapentuig
Het arsenaal aan wapens is aardig gevarieerd te noemen en is afhankelijk van je initiële speelstijlkeuze. Begin je de game met een langzwaard, floret of een sabel. Bij de verschillende merchants en schatkisten kom je ook nog wapens tegen zoals bijlen, dolken en zeisen, om er maar een paar te noemen. Naast hun inherente vaardigheden kun je ze combineren met items om ze te voorzien van tijdelijke buffs, zoals een spectaculaire elektrische schok of chemicaliën die je vijanden langzaamaan vergiftigen.
Het aantal wapens dat je vindt valt in het niet bij het feit dat je elk wapen kunt demonteren en nieuwe kunt maken. Alle wapens bestaan uit lemeten en handvatten, en er kunnen een aantal interessante combinaties worden gemaakt omdat er niet echt beperkingen zijn. Zo kun je bijvoorbeeld een hakmes en een polearm met een cirkelzaagblad eraan demonteren om zo een hakmes met lange steel en een handcirkelzaag in elkaar te flansen. Daarnaast kunnen elementaire- en Fable- abilities van de originele wapens worden overgedragen naar nieuwe creaties, en dat maakt het allemaal best wel tof.
Naast al het wapentuig dat je kunt vinden in de game heb je ook nog de beschikking over een metalen arm die je in het gevechten kunt gebruiken. Je begint met een basisarm die een harde stoot kan leveren, maar het duurt niet lang voordat je deze kunt vervangen door veelzijdigere exemplaren. Sommige hiervan voeren elementaire aanvallen uit, zoals vijanden verdoven met elektrische ontploffingen, terwijl de andere kleine raketten afschiet die zich in vijanden nestelen en ineens exploderen wat ook zorgt voor de nodige variatie in de gameplay.
Chapeau!
Afgezien van de mogelijkheid om van oude wapens nieuwe wapens te maken, en het parry-systeem is Lies of P in wezen een regelrechte Bloodborne- kloon. Laat ik daar wel bij zeggen dat dit dan ook als compliment gezien mag worden, omdat er nauwelijks titels zijn die voor deze aanpak kiezen. Lies of P vertrouwt minder op pure verdediging en moedigt juist aan om slimmer en agressiever te vechten. Ook is het makkelijker om te backtracken dankzij de Stargazers, die het rondreizen in de spelwereld een stuk makkelijker maakt en er voor zorgt dat de sleur om eerder bezochte plaatsen te bereiken tot een minimum weten te beperken.
Naast het agressief opgezette combatsysteem voegt Lies of P nog een paar extra’s toe om spelers aan te moedigen de stad Krat volledig te verkennen, zoals het vinden van alle plaatsen waar de hotelkat opduikt, beter worden met de piano, het verzamelen en afspelen van platen en meer. In de eerste instantie lijken deze interacties allemaal zinloos, maar hierdoor kan Pinocchio wel een echt mens worden, zoals in het sprookje. Tevens geeft het meer stimulans om te zien of het einde van het spel verandert op basis van jouw interacties. Ook zijn er over de hele wereld verspreid diverse raadsels en puzzels die vaak goede loot opleveren. De extra’s zijn goede excuses om de spelwereld te blijven verkennen en houden de game dan ook erg leuk.
Helemaal in je eentje
Lies of P is een pure singleplayer ervaring, en bevat dan ook geen online opties. Aan de ene kant betekent dit dat je je volledig kunt concentreren op het verhaal en de gameplay en je dus geen zorgen hoeft te maken over het binnenvallen van spelers die je leven proberen te maken. Dat betekent dus ook dat je geen duels met anderen aan kan gaan. In zekere zin is dit ook helemaal niet erg, en het past dan ook niet in het karakter van Lies of P. Wat wel jammer is, is dat er geen manier is om hulp te krijgen en dat je ook geen hints van anderen tegen zal komen die je bijvoorbeeld waarschuwen voor mogelijke gevaren. Het is wel mogelijk om een AI-gestuurde metgezel op te roepen om je te helpen bij sommige bossfights, maar het is niet helemaal hetzelfde. Wellicht komt NEOWIZ in de nabije toekomst nog wel met een update, maar ga hier maar niet van uit.
Belle-Epowatteh?
Het eerste wat opviel aan Lies of P is hoe prachtig de gamewereld oogt, en het Belle– époque sfeertje doet ook echt goed zijn werk. Hoewel het zich vooral afspeelt in een vervallen stad, fabrieken en duistere landschappen, ziet elke omgeving er ongelooflijk gedetailleerd uit, waardoor het een behoorlijk meeslepend ervaring is geworden. De animaties van Pinocchio en andere karakters zijn goed gedaan, vooral wanneer er ingewikkelde zwaardcombo’s ontketend worden, maar de lipsynchronisatie is nauwelijks aanwezig als iemand spreekt. De bazen zijn indrukwekkend vanwege hun grote formaat en kennen een grotesk en klassieke speelgoed-look. De meeste reguliere vijanden ogen verontrustend vanwege hun grillige bewegingen, maar het is wel jammer dat er weinig variatie is te vinden in vijanden. De NPC’s die je tegenkomt in het centrale hubhotel zijn gastvrij maar niet zo memorabel.
Het geluid is daarnaast ook van een uitmuntend niveau en weet de algehele sfeer naar een hoger niveau te tillen, ook dankzij het ontbreken van een soundtrack tijdens de normale segmenten van de game. De diverse geluids- en ambiant- effecten klinken goed, vooral als je het spel via een surroundsysteem of een goede koptelefoon speelt. Wanneer de muziek ineens aanzwelt tijdens een bossfight, wordt je getrakteerd op een angstaanjagend gevoel waardoor deze gevechten dreigender en stressvoller aanvoelen. De voice-acting is over het algemeen goed, maar de uitvoering is misschien iets te rustig voor de dreiging die in de spelwereld heerst. Bijna iedereen met wie je spreekt, lijkt zich niet al te veel zorgen te maken over de gebeurtenissen om hen heen, waardoor het allemaal een beetje vreemd aanvoelt.
Conclusie
Lies of P is een solide Soulslike-ervaring die de sfeer en stijl van Bloodborne probeert te evenaren. Toch weet de game een frisse eigen identiteit neer te zetten, en speelt het vlot en lekker weg. Hoewel de game qua moeilijkheid best pittig is, zullen veteranen niet heel veel moeite met Lies of P hebben. De combat is best diep vanwege de verscheidenheid aan wapens, en de geheimen die ontdekt kunnen worden zijn talrijk aanwezig. Zolang je jezelf niet te veel van het verhaal aantrekt, zal je in Lies of P een plezierige Soulslike-ervaring vinden.
