King’s Quest Chapter 2: Rubble Without a Cause. Hij is er weer: onze avonturier Graham. In het laatste deel, waar Jan ook een review over schreef, zagen we dat deze jonge avonturier de proeven wist te volbrengen en daarmee tot koning werd gekroond. Daarom gaat onze jonge waaghals nu met de titel king Graham door het leven en dit brengt heel wat veranderingen mee in zijn voorheen onbelangrijke leventje. In dit deel dalen we af naar een nieuwe wereld met nieuwe puzzels en uitdagingen. Let op! Aangezien deze game erg draait om het verhaal zijn er in dit review aardig wat SPOILERS aanwezig!
A new king
Zoals we in het laatste deel zagen wist Graham in het vorige deel de vijf proeven te winnen en werd hij dus gekroond als koning van het koninkrijk Deventry. Hiermee veranderde zijn leven totaal. Waar hij eerst nog alleen keuzes moest maken voor zijn eigen welzijn, bepaalt hij ineens alles voor het hele koninkrijk, en dat wordt meer dan duidelijk in de hilarische opening van de game. We zien de nieuwe koning Graham op zijn troon overspoeld worden met vragen die hijzelf en jij als speler niet begrijpt, maar die o zo belangrijk klinken. Of de antwoorden die je hier geeft daadwerkelijk invloed hebben op de manier waarop je het spel speelt weet ik niet zeker, maar al met al is het een geweldige opening voor de game.
Faalangst
Al snel wordt duidelijk dat Graham helemaal niet zit te wachten op deze verantwoordelijkheden en er best een beetje bang van wordt. Hij bepaalt nu wat er gebeurt voor al deze mensen en zijn antwoorden betekenen dus nu ook iets. Hij besluit een luchtje te scheppen en wordt ontvoerd door de goblins. Hier begint dan ons verhaal: je wordt meegenomen naar het ondergrondse koninkrijk van de goblins en hier speelt de hele game zich verder af. Dit geeft voor mij als speler direct een heel dubbel gevoel. Ik mag kennis maken met een hele nieuwe wereld, met nieuwe personages en nieuwe uitdagingen, alleen er is vrij weinig van de oude game over helaas. Ik was gehecht geraakt aan Deventry en om nu de hele game niet echt rond te kunnen lopen in het land waar ik zojuist koning ben geworden is jammer. Echter, een heel nieuw koninkrijk om te ontdekken is wel een geweldige nieuwe ervaring.
Het oog wil ook wat
De nieuwe ondergrondse wereld leent zich geweldig aan de bestaande style van het spel. De donkere tunnels met fluoriserende planten en wezens zijn prachtig om te zien in de shellshaded glorie die King’s Quest biedt. Om eerlijk te zijn ziet deze wereld er in de style van King’s Quest er beter uit dan de overwereld van Deventry. Al met al valt er niet veel nieuws te zeggen over de style en het uiterlijk van de game. Het is geweldig, net zoals in het vorige deel. Volledig uniek en verfrissend. Ik kan dus opnieuw met volle overtuiging zeggen: “als je maar een reden hebt om dit spel te spelen, speel hem dan voor de unieke style”.
Wie, wat en waar
Laten we eens een kijkje nemen naar de wereld en wie er in leeft. Zoals ik al zei hebben we weer een gloednieuwe wereld om te ontdekken: de uitgestrekte grottenstelsels van het goblinkoninkrijk. Je zou denken dat je terecht komt in immense grottenstelsels met vallen, meerdere wegen en paden naar je doel, en geheime doorgangen… maar dit is jammer genoeg niet het geval. In het vorige deel had ik het gevoel dat ik kennis maakte met een echt koninkrijk; een groot landschap dat bekend was onder de naam Deventry. Het goblinkoninkrijk voelt jammer genoeg nogal klein aan en kan niet concurreren met de bovengrondse wonderen van Deventry. Waar dit koninkrijk bij mij wel echt fikse punten scoort is hoe geweldig het zich leent aan de style van de game. En dit zorgt dus ook weer voor gemixte gevoelens: aan de ene kant is het een prachtige wereld, alleen is het zo jammer dat we er niet meer van hebben mogen ontdekken. Ik hoop daarom dat we in een van de nog komende drie chapters terug gaan keren naar dit koninkrijk en meer van de wereld te zien krijgen.
Maar met een nieuw landschap verwachten we natuurlijk ook nieuwe karakters met nieuwe achtergronden en persoonlijkheden. Dit is helaas niet echt het geval, want het verhaal baseert zich voornamelijk rond de oude karakters en Graham zelf. Natuurlijk zijn er de goblins en hun koning, maar dit brengt nogal een probleem mee aangezien de goblins niet echt uitgewerkte persoonlijkheden hebben. De goblins zijn geobsedeerd door sprookjes en daarom kruipen ze in de huid van Assepoester, de prinses op de erwt, en personages uit de kikkerkoning, maar dit is dan ook wat het dichtstbij karakterontwikkeling in de buurt komt in de game. Ook de koning die je maar te zien krijgt in twee kleine scenes van de game is verreweg een ontwikkeld karakter. Je kunt natuurlijk zeggen dat het goblinvolk een karakter op zich is, en dat kan ik ook wel snappen… ik vind het alleen wel iets minder met oog op chapter 1 waar we zoveel karakters kregen met zoveel interessante persoonlijkheden.
De gameplay
De gameplay is ten opzichte van deel 1 niet echt veranderd. De manier van gamen echter wel. Dit komt door een aantal dingen. Ten eerste is het spel een heel stuk aangenamer gemaakt doordat het nu mogelijk is cutscenes te skippen. Dit zorgt er voor dat de game misschien iets korter wordt, maar wel een stuk beter en aangenamer om lekker doorheen te spelen. Ook zijn de puzzels en minigames vervangen door een interactievere vorm van content. Waar je in het vorige deel had “win deze minigame en ga verder” en “los deze puzzel op en ga verder” heb je nu meer het gevoel dat je creatief moet denken door de juiste items op het juiste moment te gebruiken. Dit zat ook al in deel 1, alleen wordt het hier naar mijn mening veel beter gebruikt. Soms wordt het je nog vrij moeilijk gemaakt ook en dwingt het spel je eigenlijk om vele stappen vooruit te denken. Ik vind dit een hele goede toevoeging en dit maakt het spel werkelijk uitdagend. Ook de keuzes die je maakt in het spel zijn belangrijker geworden. Waar je in deel 1 eigenlijk altijd uitkwam op hetzelfde resultaat zonder dat er daadwerkelijk gevolgen aan vast zaten, zijn hier je keuzes moreel heel belangrijk voor het spelgevoel. Mensen gaan dood: ja mensen kunnen dood gaan in de game als jij als speler de verkeerde keuzes maakt. Dit kan moreel een hele klap op leveren voor de speler, alleen maakt het uiteindelijk niet extreem veel uit voor het einde. Dit principe reflecteert wel op het feit dat jij nu koning bent en je beslissingen dus echt belangrijk zijn. Ik had graag willen zien dat het ook daadwerkelijk de uitkomst van de game zou veranderen, maar al met al is het een geweldige toevoeging en geeft het heel wat meer betekenis aan het spel.
Conclusie
King’s Quest Chapter 2: Rubble Without a Cause brengt een vertrouwde style terug naar een nieuwe wereld. Een wereld die ik graag wat meer uitgebreid had zien worden, maar die al met al goed overkomt en goed is vormgegeven. De karakterontwikkeling is iets minder dan in de eerste game, maar daarentegen is het verhaal er niet minder om. De game speelt een stuk fijner dankzij het kunnen skippen van cutscenes en het vervangen van de minigames en puzzels door een meer interactieve en doordachte manier van spelen. De game is een ware doordenker en zeker niet makkelijk.
Het avontuur is een stuk korter dan deel 1, maar dit is best fijn aangezien er nog 3 delen gaan komen. Dit zorgt er naar mijn mening voor dat de totale game uiteindelijk meer behapbaar blijft. King’s Quest Chapter 2: Rubble Without a Cause is het spelen waard, zeker voor de mensen die deel 1 al gespeeld hebben. De game is uitdagend en prachtig om te zien met een volledig eigen style. En net als dit review eindigt de game met een geweldige cliffhanger die jullie maar voor jezelf moeten gaan ontdekken uiteraard.
