Niet elke game die verschijnt kan overdreven origineel zijn of een geheel nieuwe ervaring bieden. Er is dan ook niets mis met het hergebruiken van bekende gameplay elementen en deze goed te implementeren in nieuwe games. Hierbij bestaat echter wel het gevaar dat een game snel saai kan aanvoelen. Hoewel Kena: Bridge of Spirits stiekem niets nieuws doet, is de game ook zeker niet saai. Hoe dat dit allemaal in elkaar steekt, lees je in een nieuwe review op StarGamers!
Kena: Bridge of Spirits is de eerste game van indie ontwikkelaar Ember Lab. Deze studio is opgericht door de broers Mike en Josh Grier, en is al enige jaren bezig met het maken van reclames. De interesse in games kwam nadat beide broers een fanbased video hadden gemaakt van The Legend of Zelda: Majora’s Mask, genaamd Terrible Fate. Deze video viel nogal op bij een aantal grote partijen en al snel tekende Ember Lab een console-exclusieve deal met Sony. Het team groeide al snel uit naar 15 medewerkers, welke aan hun eerste game Kena: Bridge of Spirits gingen werken. De game werd voor het eerst getoond op 11 juni 2020, tijdens het PlayStation ‘s Future of Gaming- evenement waar er laaiend enthousiast gereageerd werd op de eerste beelden. Uiteindelijk hebben we er even op moeten wachten, maar de game is dan eindelijk verschenen. Laten we eens kijken of het werkelijk de topper is geworden waarop we gehoopt hebben!
Ouderwets maar nieuw
Hoewel Kena er op het eerste gezicht er uitziet of je een interactieve Pixar film aan het spelen bent, doet de game qua gameplay weinig nieuwe dingen. Bijna alles wat je tegenkomt in de game is in de afgelopen jaren in andere populaire titels al gedaan. In sommige opzichten voelt Kena zelfs een beetje ouderwets aan, en probeert het terug te grijpen naar de dagen van weleer, waarin we verblijd werden met games als Ocarina of Time en Star Fox Adventures. Gelukkig voelt Kena allesbehalve ouderwets aan en weet de game, ondanks het gebruik van oude gameplay elementen, een heleboel goed te doen. Daarnaast kent de game genoeg persoonlijkheid om op zijn eigen benen te staan. Alles komt echt samen om een spel te maken dat werkelijk de moeite waard is!
In Bridge of Spirit nemen we de rol aan van Spirit Guide Kena; een jonge dame die gekwelde geesten helpt om uit haar wereld te vertrekken en naar het hiernamaals te gaan. Terwijl Kena op weg is naar de mountain shrine, een plek waarvan wordt gezegd dat het een plaats van kracht is voor de geestenwereld, stuit ze op een klein dorp waar zich een tragedie heeft afgespeeld. De mensen in dit dorp zijn grotendeels verdwenen, en er heerst een mystieke dreiging welke het dorp en de omgeving eromheen heeft omhuld met duisternis. Het neemt niet alleen bezit van de natuur, maar ook van haar bewoners en verandert deze in gevaarlijke en slechtgehumeurde monsters. Uiteraard is het Kena’s taak om de wereld en haar inwoners uit de duisternis te bevrijden.
Kena’s verhaal is best ontroerend, en het wordt ook prachtig verteld door middel van de waanzinnig mooie graphics. Toch merkte ik op dat de game niet echt veel tijd aan Kena zelf besteedde. Terwijl je de diverse geesten in nood helpt, duik je in hun leven en de connecties die ze met het dorp en de spelwereld hebben gemaakt. Degenen van wie ze hielden, helpen hen op een diep ontroerende manier verder te gaan. De waanzinnig goede voice-acting en een ontroerende soundtrack zorgen voor een mooie sfeer. Maar hoewel elk van deze geesten diepgaand wordt uitgediept, wordt dit bij Kena nooit echt gedaan. Voor een groot deel van het spel leren we niet veel over haar achtergrond en hoewel een paar sequenties een beetje van haar geschiedenis laat zien, blijft dit wel erg beperkt. Kena is namelijk een super sympathieke hoofdpersoon, en hopelijk wordt er in een eventueel vervolg meer tijd besteed aan haar verleden.
Rot op!
Tijdens je avontuur in de spelwereld van Kena verken je prachtige bossen, donkere grotten, hoge bergen en zelfs het geestenrijk. Verdorven geesten van het bos staan je daar in de weg en je zal hier ook een aantal kleine puzzels op moeten lossen. Daarnaast ontmoet je al vrij snel in het begin van de game ook een groep schattige wezentjes, genaamd Rot, welke zich bij je team zullen voegen. Deze kleine zwarte rakkers zijn super schattig maar ook nog eens verdomde handig. Naarmate de game vordert vindt je steeds meer van deze beestjes en uiteindelijk zal je worden gevolgd door een miniatuurleger aan Rot.
Zoals ik al eerder vertelde zien de Rot er niet alleen schattig uit, ze spelen ook een actieve rol in bijna elk element van het spel. Je kunt de rot dan ook zien als een beperkte versie van Pikmin . Zo kunnen de schattige beestjes items dragen, kratten openen en helpen ze je zelfs tijdens gevechten een beetje mee. Een van mijn favoriete dingen aan Rot is hoe ze over de spelwereld bewegen, vaak verdwijnen en verschijnen ze in de omgeving, hangen een beetje rond als je aan het verkennen bent en helpen ze je een beetje bij het vinden van geheimen. Het is dan ook een lust voor het oog om in een nieuw gebied rond te lopen en ze zien verstoppen in kratten, zittend op daken of juist schattig in een rij langs het water zien te zitten. Je kunt de monstertjes ook aanpassen en nieuwe hoeden ontgrendelen om ze zo nog meer charme te geven. Hoewel dit puur cosmetisch is kun je aanpassen wat ze allemaal dragen, en ik heb behoorlijk wat tijd besteed aan het kopen van schattige hoedjes om ze nog leuker te maken.
Magisch en lineair
Kena is een game met een semi open-wereld, en hoewel er genoeg ruimte is om de spelwereld te verkennen is het allemaal wel erg lineair opgezet. Hier komt de vergelijking met Ocarina of Time en Star Fox Adventures om de hoek kijken waar je wel in open gebieden terecht komt, maar waar je gebonden bent aan de regels die de ontwikkelaar je oplegt. Op zich is dit niet heel erg, en er is genoeg ruimte om verborgen geheimen te ontdekken en interessante personages te ontmoeten en voor het geval je iets hebt gemist, kun je altijd weer naar elk deel van de wereld reizen. Toch voelt dit semi open-wereld element een beetje verouderd aan, en had ik liever gezien dat we meer vrijheid hadden gekregen om de magische spelwereld te verkennen.
De combat in Kena: Bridge of Spirits is niet heel complex en lijkt ook weer op de eerder genoemde games. Kena heeft een basisaanval en een zware aanval. Ook kan ze vijandelijk aanvallen ontwijken en heeft ze de beschikking over een schild waarmee ze aanvallen kan afweren om een counteraanval te doen wanneer deze goed getimed is. Je merkt trouwens dat ontwikkelaar Ember Lab heel veel inspiratie heeft gehaald uit deze klassiekers.
Je begint het spel met een vrij beperkte reeks aan moves, maar deze breiden zich in de loop van de game enorm uit. Een van de eerste vaardigheden die je zult vinden, is de mogelijkheid om Kena’s staf als boog te gebruiken. Hiermee kun je vliegende vijanden makkelijker uit de lucht knallen en deze gebruik je ook om een aantal puzzels op te lossen. Maar er zijn ook andere nieuwe vaardigheden die je zult vinden, zoals een Spirit Dash en een bom die de tijd in een bepaald gebied langzamer laat gaan. Dit soort vaardigheden openen een groot aantal opties en laten je gebieden bereiken welke in het begin van de game onmogelijk te bereiken lijken. Ook kent de game de nodige platform actie en wordt er flink wat afgeklauterd, zoals in de Uncharted- serie.
Gedenkwaardige gevechten
Puzzels zijn over het algemeen slim genoeg opgezet, maar nooit echt moeilijk. Ze vereisen echter wel dat je volledig gebruik maakt van al je vergaarde vaardigheden. Ik denk ook dat weinig spelers echt vast komen te zitten, maar je moet soms wel je hersens gebruiken, en sommige platformgedeelten vereisen dat je snel denkt en er dan ook naar handelt. Al met al zijn de puzzels vermakelijk en houden je dan ook wel eventjes bezig.
Iets anders wat je wel even bezig houdt zijn de verschillende bossfights in Kena. De game gooit een breed scala aan verschillende bazen naar je toe, welke een klein puzzeltje op zich zijn. Daarnaast zijn al deze gevechten vrij uniek en verschillend van elkaar. Hoewel de eerste paar vrij eenvoudig zijn, kunnen latere vijanden behoorlijk moeilijk zijn, vooral als je de timing van het counteren niet onder de knie hebt. Ook zijn bossfights opgedeeld in diverse fasen wanneer hun health naar beneden loopt. Hierdoor moet je scherp blijven en vallen de gevechten niet herhaling. Daarnaast zijn alle boss encounters behoorlijk gedenkwaardig te noemen, waarbij het laatste gevecht in de game als een echt hoogtepunt mag worden beschouwd, welke elke vaardigheid test die je tijdens het spel hebt vergaard.
Verbluffend mooi!
Zoals ik in het begin van de review al aangaf is Kena: Bridge of Spirits een indie-game, maar dat zou je niet zeggen als je de game voor het eerst speelt. Kena ziet er namelijk verbluffend mooi uit, kent een waanzinnig gedetailleerde spelwereld en de diverse personages lijken zo uit een Pixar of Studio Ghibli film weggelopen te zijn. De personages in de game zijn dan ook zeer expressief en schattig ontworpen en kennen heel veel detail. Ook de omgevingen zitten vol kleine details en de verlichting in de game is fantastisch gedaan.
Kena ziet er op de PlayStation 4 al erg goed uit, maar op de PlayStation 5 is het werkelijk waar net een interactieve tekenfilm. Daarnaast vindt je op de new-gen console van Sony opties voor zowel de fidelity- als performancemodus. Met de fidelitymode ziet de game er waanzinnig mooi uit en draait op 30fps op een stabiele 4K resolutie. In performancemode moet je het doen met een dynamische 4K resolutie terwijl de game draait op 60fps. De laatste modus kan ik dan ook erg aanraden, want het speelt dan ook werkelijk als een zonnetje.
Blockbuster?
Is er dan helemaal niks negatiefs te vertellen over Kena: Bridge of Spirits? Niet echt, om heel eerlijk te zijn! Hoewel Kena een indie-game is, is het verbluffend om te zien wat Ember Lab heeft neer weten te zetten. De game kent wel een aantal kleine problemen zoals hier en daar wat houterige animaties, een texture die niet helemaal optimaal is en het camerawerk kan af en toe clunky aanvoelen. Toch weet dit de pret niet te drukken en is de productiewaarde van Kena ontzettend hoog of dat je een blockbuster game aan het spelen bent.
De enige minpuntjes die ik op kan noemen (maar dat is mijn persoonlijke smaak) is de eerder genoemde lineaire opzet van de spelwereld en de duur van de game. Kena: Bridge of Spirits zal je dan ook binnen 12 uurtjes uit kunnen spelen. Op zich is dit een prima tijd voor een indie-game die ongeveer 40 euro kost, maar na het uitspelen van de game wil je gewoon meer. Het is dan ook echt te hopen dat Ember Lab een nieuw deel gaat maken, want Kena verdient het!
Conclusie
Kena: Bridge of Spirits is een verbluffende indie-game waarvan je bek wagen wijd open zal vallen als je deze voor het eerst speelt. Hoewel een heleboel gameplay elementen geleend zijn van games als Ocarina of Time, Star Fox Adventures, Pikmin en Uncharted, zijn al deze dingen ontzettend goed uitgevoerd. Hierdoor heeft Kena toch echt een eigen gezicht gekregen en het uitstekend verhaal voegt hier een heleboel persoonlijkheid aan toe.
Hoewel er hier en daar een paar kleine technische problemen zijn, biedt Kena: Bridge of Spirits alsnog een geweldige ervaring. Ik hoop dan ook echt dat we in de toekomst meer van Kena mogen zien, want met Bridge of Spirits weet Ember Lab naar mijn mening een potentiele Game of the Year neer te zetten!
