Met Burning Shores krijgt Horizon Forbidden West zijn eigen PlayStation 5-exclusieve DLC welke het verhaal van de hoofdgame voortzet. Fans krijgen qua verhaal en gameplay vooral meer van het zelfde, maar hier en daar vinden we een paar leuke nieuwigheden. Toch had de DLC iets gedurfder mogen zijn, maar het neemt niet weg dat we opnieuw te maken hebben met een hoogwaardige ervaring. Hoe dat allemaal zit, lees je in de onderstaande review!
De DLC begint kort na het einde van het hoofdverhaal van Horizon Forbidden West. Aloy ontdekt dat Walter Londra, een van de Zeniths – de futuristische schurken van het hoofdspel – het heeft overleefd en naar de Burning Shores is gevlucht.
Dus Aloy zet de achtervolging in. Aangekomen in het voormalige Los Angeles komt ze er al snel achter dat Londra intussen zijn eigen sekte heeft opgebouwd. Hoewel deze antagonist best charismatisch te noemen is, moet ik wel zeggen dat deze net als de andere Zeniths bijna lachwekkend kwaadaardig is. Daarnaast helpt het ook niet dat hij maar een paar keer opduikt in het toch al korte verhaal, dus verwacht geen al te complexe schurk. Het verhaal van de DLC voelt in ieder geval meer aan als een grotere (zij het op een interessant vertelde manier) zijmissie die de status quo van de wereld van Horizon nauwelijks aan het wankelen brengt.
Maar het verhaal weet op persoonlijk vlak goed te overtuigen, vooral de relatie tussen Aloy en het nieuwe personage Seyka is hier belangrijk. Zonder spoilers: Seyka helpt Aloy vooral om zich verder te ontwikkelen en de twee hebben enkele emotionele en mooie momenten in het verhaal. Bovendien vergezelt Seyka je keer op keer tijdens de hoofdmissie. Ze is niet alleen een behoorlijke steun in de strijd, maar ook een vermakelijke gesprekspartner, welke ervoor zorgt dat Aloy minder tegen zichzelf hoeft te praten zoals in de vorige game. Het is alleen jammer dat Seyka je niet vergezeld tijdens het verkennen van de spelwereld of de zijmissies.
Same old
De DLC sluit niet alleen rechtstreeks aan op Forbidden West qua verhaal, maar werpt je ook meteen weer in de actie. Dus als je een tijdje niet hebt gespeeld, moet je even opnieuw vertrouwd raken met de controls en combat van de game.Verder hoef je tijdens het spelen geen echte grote verrassingen te verwachten. Burning Shores neemt dan ook de (toch al goede) gameplay-loop over van Forbidden West. Opnieuw mag je vechten tegen verschillende machines, kleine puzzels oplossen, oude ruines beklimmen en een nieuwe spelwereld verkennen.
Er zijn ook weer wat bossfights toegevoegd aan de DLC, al zijn deze nogal sporadisch aanwezig in de DLC. Maar ze zijn op een verdomd coole manier geënsceneerd en er botweg met je boog op wijzen is hier zelden genoeg. Op een gegeven moment moet je bijvoorbeeld een instortend gebouw beklimmen om zo bij de zwak punten van een vijand te komen. Het wordt zo nu en dan alleen een beetje frustrerend als de camera weer niet eens meewerkt. Net als in het hoofdspel heeft deze soms problemen met grotere vijanden waardoor je al snel het overzicht kwijtraakt.
A Whole New World
Hoewel je qua gameplay geen verrassingen hoeft te verwachten, zijn er wel een paar toffe vernieuwingen. Bovenal kunnen we in de Burning Shores natuurlijk een geheel nieuw gebied verkennen. De gamewereld is met bijna 20 procent van de grootte van Forbidden West, en is dus niet echt heel erg groot. Ondanks dit ziet het er wel behoorlijk indrukwekkend uit en de glinsterende golven en de kleurrijke omgevingen zorgen voor de nodige visuele afwisselingen. Bovendien brengen sommige elementen van de omgeving ook nieuwe mechans met zich mee: Zo kun je met de geisers de lucht in worden gekatapulteerd waardoor je over de spelwereld kunt zweven, en de explosieve kristallen die op ruïnes te vinden zijn, zijn ook erg hand en zelfs nuttig in gevechten. Als je deze met een pijl opblaast, kan er bijvoorbeeld puin op een vijand vallen.
Met de DLC kreeg Horizon Forbidden West ook een nieuwe update die enkele toegankelijkheidsfuncties aan de game toevoegt. Deze omvatten het automatisch verzamelen van resources, meer instellingen voor kleurenblindheid, automatische camera, navigatiehulpmiddelen in de focusmodus en is er zelfs een thalassofobie-modus ( wat helpt voor mensen die angst hebben voor oceanen en zeeën). Deze modus verbetert het zicht onder water en laat Aloy haar adem voor onbepaalde tijd inhouden, zonder dat ze dood gaat.
Buiten de hoofdmissie om ben je grotendeels vrij om de Burning Shores te verkennen. Dit kan best de moeite waard zijn, en er zijn een leuk aantal zijmissies te ontdekken die zelfs wat bekende gezichten terugbrengen. Helaas werkt dit ook andersom: sommige delen van de spelwereld zijn aanvankelijk vrij leeg en er daar dan ook niet veel te doen, totdat je een specifieke zijmissie hebt aanvaard.
Diep In De Zee
Burning Shores kent ook onderwatergebieden en hierdoor is er nu een compleet nieuwe wereld om ontdekt te worden. Hoewel Aloy in Forbidden West al in het water kon duiken, was ze vrij traag en niet in staat om haarzelf onder water te verdedigen. Dankzij de nieuwe Waterwing-mount kun je nu ook in het water op een machine rijden en dat is een stuk leuker en voornamelijk sneller. Naast de Waterwing geeft de DLC ons nog drie andere nieuwe machines die je kunt vinden en bevechten, waarvan de padachtige Bilegut misschien wel het meest impossante is. Hoewel de aanvulling van nieuwe machines leuk is, komt de DLC komt niet eens in de buurt van de verscheidenheid van ongeveer 40 soorten mechanische vijanden in het hoofdspel.
Aloy heeft ook nieuwe tools en vaardigheden gekregen, de skill tree kent dan nu ook enkele nieuwe opties. Vooral de machinegrijper is handig: als je een machine hebt neergehaald, kun je jezelf er van ver naar toe trekken en een krachtige resonatorstoot uitdelen om het af te maken. Maar wat ik persoonlijk het leukst vond, was het nieuwe wapen van Aloy: de Phantom Glove. Met het futuristische Zenith-wapen kan Aloy vijanden markeren en vervolgens doelgerichte schoten afvuren. Dit voelt erg bevredigend aan en het biedt een leuke afwisseling van de bow-combat die de game kent.
Conclusie
Burning Shores is een vrij complete maar ompacte spelervaring welke je 6 tot 8 uur aan nieuwe gameplay biedt. De DLC biedt je geen grote vernieuwingen, maar het heeft gewoon genoeg nieuwe content om jezelf weer even bezig te houden. Mocht je de DLC willen overslaan (of je kunt deze wellicht niet spelen omdat je geen PS5 hebt) dan mis je in wezen nauwelijks iets, althans met het oog op wat er qua verhaal in de spelwereld gebeurt. Aan de andere kant, als je gewoon meer van Aloy’s verhaal wilt ervaren, dan koop je met de Burning Shores een ijzersterke DLC, met een geweldig verhaal en een toffe open wereld waarin je jezelf kunt verplaatsen.
